Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Biografia-kalendarium, tak powinno się określić tę pozycję, przybliżającą nam najbardziej obiektywnie jak to tylko możliwe, postać wybitnego tancerza i pedagoga. Książa, mimo, iż niezbyt obszerna, stanowi bogaty materiał oparty przede wszystkim na dokumentach pieczołowicie zebranych przez autora. Jest to ciekawa podróż w świat tańca z minionej epoki, świat innego postrzegania kultury, świat wielkich zespołów, wielkich nazwisk, wielkich osobowości i wielkich artystycznych przygód.

Biografia-kalendarium, tak powinno się określić tę pozycję, przybliżającą nam najbardziej obiektywnie jak to tylko możliwe, postać wybitnego tancerza i pedagoga. Książa, mimo, iż niezbyt obszerna, stanowi bogaty materiał oparty przede wszystkim na dokumentach pieczołowicie zebranych przez autora. Jest to ciekawa podróż w świat tańca z minionej epoki, świat innego...

Zgadzam się z innymi czytelnikami, że jest to pozycja, której nie sposób ocenić. Jednak w jakimś stopniu postrzegam zapiski Niżyńskiego nie przez pryzmat jego choroby, ale przez pryzmat jego wielkiego pragnienia, pragnienia miłości. Może łatwiej mi to tak odbierać, gdyż sam jestem tancerzem, ale jednak wiele zdań wprost, oraz ukrytych pomiędzy wierszami, ukazuje człowieka wrażliwego ( a nawet nadwrażliwego), który w tańcu oraz w życiu prywatnym kierował się olbrzymim pragnieniem niezdefiniowanej przez siebie miłości. W magicznym, ale i bezwzględnym świecie sztuki, jego poszukiwania skazane były na porażkę, a konsekwencje tego okazały się dla tego wielkiego tancerza katastrofalne.

Zgadzam się z innymi czytelnikami, że jest to pozycja, której nie sposób ocenić. Jednak w jakimś stopniu postrzegam zapiski Niżyńskiego nie przez pryzmat jego choroby, ale przez pryzmat jego wielkiego pragnienia, pragnienia miłości. Może łatwiej mi to tak odbierać, gdyż sam jestem tancerzem, ale jednak wiele zdań wprost, oraz ukrytych pomiędzy wierszami, ukazuje człowieka...

Przeczytanie tego zbioru listów, depesz i dedykacji Jarosława Iwaszkiewicza wzbudziło we mnie wiele mieszanych odczuć. Przede wszystkim zakłopotania, gdyż jako czytelnik znalazłem się w samum centrum bardzo intymnego świata poety, jego uczuć, emocji, myśli i wewnętrznych rozterek skierowanych i pierwotnie przeznaczonych tylko dla jednego człowieka. Oczywiście zachwycił mnie ich styl, bogactwo słownictwa, obraz ówczesnego świata i ludzi, kultury czy też podejścia poety do polityki, zaintrygowała zawiłość relacji najbliższego otoczenia pisarza, pewne niedomówienia i dwuznaczności, ale jednocześnie w pewnym stopniu przeraziła mnie histeryczność emocji poety, jego nadwrażliwość emocjonalna stawiająca go w zupełnie dla mnie nowym świetle. Było to niesamowite spotkanie z człowiekiem i jego życiem bez pośrednictwa osób trzecich. Spotkanie z jego osobowością i najgłębszą intymnością.

Przeczytanie tego zbioru listów, depesz i dedykacji Jarosława Iwaszkiewicza wzbudziło we mnie wiele mieszanych odczuć. Przede wszystkim zakłopotania, gdyż jako czytelnik znalazłem się w samum centrum bardzo intymnego świata poety, jego uczuć, emocji, myśli i wewnętrznych rozterek skierowanych i pierwotnie przeznaczonych tylko dla jednego człowieka. Oczywiście zachwycił mnie...