Nie przypuszczałem, że kiedykolwiek dam Gaarderowi tak niską ocenę. A jednak. Dla mnie totalny zawód, odrobinę być może wynikający z faktu mocnego wplecienia tematu ewolucji, przy którym aż nadto widać, jak bardzo autor nie rozumie podstawowych jej mechanizmów.

Męczyłem. Niestety.

Nie przypuszczałem, że kiedykolwiek dam Gaarderowi tak niską ocenę. A jednak. Dla mnie totalny zawód, odrobinę być może wynikający z faktu mocnego wplecienia tematu ewolucji, przy którym aż nadto widać, jak bardzo autor nie rozumie podstawowych jej mechanizmów.

Męczyłem. Niestety.

" Czy baśń byłaby prawdziwą baśnią, gdyby mogła zobaczyć siebie samą? Czy szara codzienność byłaby sensacją, gdyby w kółko wyjaśniała samą siebie?"

Na początku książka może się wydawać nieciekawa, wręcz nudna , bo dużo jest tam mowy o ewolucji. Jednak w pewnym momencie zaczyna być naprawdę ciekawie. Podobało mi się rozwiązanie zagadki, dlaczego Ana jest identyczna jak kobieta z obrazu, który namalowano 200 lat przed jej narodzinami. Książka może trochę irytować, bo wydaje się że cała historia mogłaby być o połowę krótsza, ale warto przebrnąć przez np. powtarzanie tego samego tylko innymi słowami. Polecam przed tą książką przeczytać najpierw "Przepowiednię Jokera", bo inaczej można nie do końca zrozumieć o co chodzi.

"Stworzenie człowieka trwa kilka miliardów lat. Jego śmierć-zaledwie kilka sekund".

" Czy baśń byłaby prawdziwą baśnią, gdyby mogła zobaczyć siebie samą? Czy szara codzienność byłaby sensacją, gdyby w kółko wyjaśniała samą siebie?"

Na początku książka może się wydawać nieciekawa, wręcz nudna , bo dużo jest tam mowy o ewolucji. Jednak w pewnym momencie zaczyna być naprawdę ciekawie. Podobało mi się rozwiązanie zagadki, dlaczego Ana jest identyczna jak...

Miałam kilka podejść do tej książki, zaczynałam ale od razu mnie nudziła. W końcu chyba do niej dorosłam i po przejsciu przez nudnawy początek, książka mnie zachwyciła. Cudowna, nieoczywista opowieść w której nie wiadomo gdzie kończy się rzeczywistość a zaczyna baśń, gdzie kończy się baśń i wracamy do rzeczywistości. Historia o utracie i smutku, o nadziei i początku. O przemijalności i wieczności...

Miałam kilka podejść do tej książki, zaczynałam ale od razu mnie nudziła. W końcu chyba do niej dorosłam i po przejsciu przez nudnawy początek, książka mnie zachwyciła. Cudowna, nieoczywista opowieść w której nie wiadomo gdzie kończy się rzeczywistość a zaczyna baśń, gdzie kończy się baśń i wracamy do rzeczywistości. Historia o utracie i smutku, o nadziei i początku. O...

Przez całą lekturę książki miałam mieszane uczucia, od zachwytu, przez znudzenie i irytację. Mogłaby być o połowę krótsza, gdyby nie powtarzanie tych samych wątków i sentencji, słowo w słowo.
Momentami pretensjonalna, chociaż nie wiem czy to kwestia stylu, czy może tłumaczenia. Widzę w niej tyle samo zalet, co wad.

Przez całą lekturę książki miałam mieszane uczucia, od zachwytu, przez znudzenie i irytację. Mogłaby być o połowę krótsza, gdyby nie powtarzanie tych samych wątków i sentencji, słowo w słowo.
Momentami pretensjonalna, chociaż nie wiem czy to kwestia stylu, czy może tłumaczenia. Widzę w niej tyle samo zalet, co wad.

Jostein Gaarder znowu w doskonałej formie. Znowu zostałem zaproszony do jego magicznego świata i zabrany w niesamowitą podróż w głąb życia.
Tylko Mistrz J.G. potrafi w tak niebanalny , przystępny i zajmujący sposób, przybliżyć największe zagadki naszego życia, skąd pochodzimy? Dokąd zmierzamy? Czy nasze życie, tak niebywale krótkie aby dobrze poznać otaczający nas świat, jest tylko małym płomykiem zagubionym na małej planecie pośród miliardów galaktyk?
Filozofia nie należy przecież do nauk najłatwiej przyswajalnych, daleka jest od pragmatyzmu czy realizmu dzisiejszego świata.
Dzięki "Maji"dotykamy wszystkich tych ponadczasowych rozważań (choć muszę przyznać, że zdarzało mi się czasem nie nadążyć za autorem),okraszonych wiedzą z dziedziny paleontologii i antropologii oraz umiejscowionych w rajskim zakątku południowego Pacyfiku. To właśnie tu świat realny przeplata się ze światem magii, niezwykle sugestywna jest rozmowa narratora z gekonem a postać karła prowadzi nas wgłąb na wskroś czasu, który przecież jest wieczny. Szukasz takich emocji ? Przeczytaj koniecznie !

Jostein Gaarder znowu w doskonałej formie. Znowu zostałem zaproszony do jego magicznego świata i zabrany w niesamowitą podróż w głąb życia.
Tylko Mistrz J.G. potrafi w tak niebanalny , przystępny i zajmujący sposób, przybliżyć największe zagadki naszego życia, skąd pochodzimy? Dokąd zmierzamy? Czy nasze życie, tak niebywale krótkie aby dobrze poznać otaczający nas świat,...

Zafascynowała mnie ta książka. Grą kontrastów, zabawą z czytelnikiem. Baśniowość i realizm, wiedza i przekonania, radość bycia i poszukiwanie sensu. Cudowne opisy (natury, miejsc, ludzi),obrazy Goyi i flamenco, tajemniczy karzeł, rozmowy z gekonem. Wszystko na tle „świadomości cudu życia”. Nic, tylko zanurzyć się i tonąć… I stałoby się tak zapewne, gdyby nie pojawiające się od czasu do czasu odczucie zwyczajnego „zbyt”: zbyt dużo? zbyt ciężko?

Tragedia bezpotomnego umierania: przerwanie ciągłości życia przekazywanego w łańcuchu DNA od milionów lat.
Pytania o sens.
Prawa człowieka w opozycji do jego obowiązków wobec życia na ziemi.
Kanibalizm.
Życie wieczne.
Ale też: życie po stracie, samotność, miłość, przemijanie.

„Nosimy w sobie dusze i jesteśmy niesieni przez duszę, której nie znamy. Kiedy nierozwiązana zagadka staje na dwóch nogach, przychodzi nasza kolej. Obrazy ze snu, które same siebie szczypią w ramię nie budząc się przy tym, to my. Bo my jesteśmy zagadką, której nikt nie zgaduje. To my jesteśmy baśnią zamkniętą we własnym obrazie. To my jesteśmy tym, co idzie i idzie, nie dochodząc do jasności.”

„Stworzenie człowieka trwa kilka miliardów lat, jego śmierć – zaledwie kilka sekund.”

„Świat jest jedną wielką baśnią.”

„Drzwi do wyjścia z baśni są otwarte na oścież.”

Polecam. Potrafi wymęczyć, ale potrafi też dostarczyć przyjemności i czytelniczej satysfakcji.

Zafascynowała mnie ta książka. Grą kontrastów, zabawą z czytelnikiem. Baśniowość i realizm, wiedza i przekonania, radość bycia i poszukiwanie sensu. Cudowne opisy (natury, miejsc, ludzi),obrazy Goyi i flamenco, tajemniczy karzeł, rozmowy z gekonem. Wszystko na tle „świadomości cudu życia”. Nic, tylko zanurzyć się i tonąć… I stałoby się tak zapewne, gdyby nie pojawiające...

Przemiła (chyba to najlepsze określenie oddające nastrój) zabawa intelektualna autora z czytelnikiem. Wędrówka po meandrach biologii, kosmologii, paleontologii czy teologii, do której pretekstem jest delikatnie zarysowana akcja, inteligentnie kpiąca z popularnych powieści sensacyjnych. Rozmowa głównego bohatera z Gordonem (gekkonem Gordonem),idealnie poprawia humor.

Przemiła (chyba to najlepsze określenie oddające nastrój) zabawa intelektualna autora z czytelnikiem. Wędrówka po meandrach biologii, kosmologii, paleontologii czy teologii, do której pretekstem jest delikatnie zarysowana akcja, inteligentnie kpiąca z popularnych powieści sensacyjnych. Rozmowa głównego bohatera z Gordonem (gekkonem Gordonem),idealnie poprawia humor.

Bardzo żałuję, bo cenię twórczość Gaardera, ale nie dałam rady jej skończyć. Robiłam trzy podejścia do wersji papierowej, zaczęłam słuchać audiobooka, ale nie udało się. W połowie wysiadam.
Książka - dygresja. Jedyne co mi po niej pozostało w pamięci, to 'sezonowe elfy cukrowe'.

Bardzo żałuję, bo cenię twórczość Gaardera, ale nie dałam rady jej skończyć. Robiłam trzy podejścia do wersji papierowej, zaczęłam słuchać audiobooka, ale nie udało się. W połowie wysiadam.
Książka - dygresja. Jedyne co mi po niej pozostało w pamięci, to 'sezonowe elfy cukrowe'.

Zawiła i trochę bez sensu. Przeczytałam, ale raczej uwazam, że straciłam czas.

Zawiła i trochę bez sensu. Przeczytałam, ale raczej uwazam, że straciłam czas.

Po autorze można było się spodziewać filozoficznych wywodów, jednak lektura książki pozwoliła mi zadać sobie kilka ważnych pytań i porozmyślać o sprawach, na które wcześniej nie zwracałam szczególnej uwagi. Za to daję plus :)

Po autorze można było się spodziewać filozoficznych wywodów, jednak lektura książki pozwoliła mi zadać sobie kilka ważnych pytań i porozmyślać o sprawach, na które wcześniej nie zwracałam szczególnej uwagi. Za to daję plus :)