Miłe czytadło, jak napisała Mandżuria. Podzielam tę opinię. Szybko się czyta, nie bardzo jest się nad czym zastanawiać.
Małym plusem są dla mnie fragmenty dotyczące życia i obyczajów w Indiach, ale nie ma tego za wiele.

Opisy potraw może i ciekawe,ja jednak nie przepadam za kuchnią i gotowaniem.
Zderzenie kultur pokazane dość powierzchownie i płytko, podobnie jak relacje matki i córki.

Miłe czytadło, jak napisała Mandżuria. Podzielam tę opinię. Szybko się czyta, nie bardzo jest się nad czym zastanawiać.
Małym plusem są dla mnie fragmenty dotyczące życia i obyczajów w Indiach, ale nie ma tego za wiele.

Opisy potraw może i ciekawe,ja jednak nie przepadam za kuchnią i gotowaniem.
Zderzenie kultur pokazane dość powierzchownie i płytko, podobnie jak relacje...

Bardzo podobała mi się ta książka; polecam osobom, które są na życiowym zakręcie, nie mają na siebie pomysłu i potrzebuję przeczytać coś, co podniesie ich na duchu i udowodni, że jeśli się chce, to można góry przenosić.

Bardzo podobała mi się ta książka; polecam osobom, które są na życiowym zakręcie, nie mają na siebie pomysłu i potrzebuję przeczytać coś, co podniesie ich na duchu i udowodni, że jeśli się chce, to można góry przenosić.

Wyjątkowo wyraźnie pachnąca to książka!
Pachnąca dalekimi krajami, indyjskim jedzeniem, egzotycznymi owocami i przyprawami.
Naprawdę nie polecam czytania tej opowieści na pusty żołądek, bo w trakcie na bank trzeba będzie pomaszerować do kuchni czegoś poszukać, a lodówka może nie spełnić wygórowanych już wtedy wymagań ;)

Wyjątkowo wyraźnie pachnąca to książka!
Pachnąca dalekimi krajami, indyjskim jedzeniem, egzotycznymi owocami i przyprawami.
Naprawdę nie polecam czytania tej opowieści na pusty żołądek, bo w trakcie na bank trzeba będzie pomaszerować do kuchni czegoś poszukać, a lodówka może nie spełnić wygórowanych już wtedy wymagań ;)

Jestem pod wielkim wrażeniem tej książki.
Siadając do niej nie spodziewałam się aż tak wiele, a tym czasem przeszła moje oczekiwania.
Wspaniała opowieść dwóch indyjskich kobiet : Maji i jej matki- Nalini o tym, jak żyły w Indiach i o tym, jak odnalazły się w Anglii, o ich stosunkach rodzinnych, o braku szczęścia do mężczyzn.

Jest to również opowieść intensywnie pachnąca cynamonem, imbirem, mango, szafranem, karakumą i papryczkami chilli. Gotowanie jest tu magiczne, ma leczniczą moc.

Ale przede wszystkim jest to opowieść o tym, jak bardzo jesteśmy skomplikowani jako ludzie. Prawda jest zawsze jedna, ale każda sytuacja da się opisać z wielu perspektyw, wielu płaszczyzn: moralnej, emcjonalnej itp. Codziennie zmierzamy się z prawdą. Dlatego właśnie ta powieść jest bardzo mądra i "życiowa".
Zachęcam do lektury
CYTATY:

"Moja matka mawiała, że przebaczenie ma magiczny wpływ na duszę i może zdziałać cuda. Twierdziła, że jesli złamane serce zdobędzie się na wybaczenie, rodzi sie energia, która nawet największe przeszkody rozbija w drobny pył." (str 120)

"(...) zaufanie pzygotowuje grunt pod wybaczenie. wiara i zaufanie są niezbędne, tworzą glebę, w której dopiero może zakorzenić sę przebaczenie. Po nim zwykle następuje wdzięczność, która potrafi pzybierać najróżniejszą postać, podobnie jak w najróżniejszej postaci występują podawane gością przekąski. Jej zdaniem jest ona formą wyrażania zadowolenia, swoistą odpłatą za możność robienia w życiu tego, co się kocha. (...) Moja matka powtarzała, żewdzięczność powstrzymuje strach. Jeżeli skupia się uwagę, na tym, co się ma, posiadane dobra się pomnażają, jeśli jednak choćby przez chwilę pomysli sie o tym, co budzi lęk, strach się poteguje i sprawia, że człowiek się cofa, zamiast się rozwijać. Dlatego dziękowała za wszystko co jej się rpzytrafiało, nawet za zło; dziękowała za to, że zostawił nas mój ojciec. Pogodziła się z tym, że był pijakiem, i że jak wyprowadzaliśmy się z kolejnych wiosek, w każdej z nich pozostawił kilka swoich kobiet. mawiała też, że wdzięczność wydobywa na światło dizenne różne brzuskie sprawy, a dobre życie polega między innymi na tym, żeby mierzyć się z nimi i w tens posób się od nich uwalniac." (str. 147-148)

"Ból doprowadza człowieka dos tanu, kiedy rozumie on, że nic do niego nie należy, że wszystko jest wyłącznie pożyczone, kiedy zmierzyć się trzeba z zimnym, pustym faktem, że jedyne, co zostaje, to prawda, nieodłączna towarzyszka. która zawsze zwycięsko przechodzi wszystkie próby czasu. (...) prawda ma tylko dwa kolory- czarny i biały, że rośnie, zasadzona ludzkimi rękami, i rodzi owoce." (str. 309-310)

Jestem pod wielkim wrażeniem tej książki.
Siadając do niej nie spodziewałam się aż tak wiele, a tym czasem przeszła moje oczekiwania.
Wspaniała opowieść dwóch indyjskich kobiet : Maji i jej matki- Nalini o tym, jak żyły w Indiach i o tym, jak odnalazły się w Anglii, o ich stosunkach rodzinnych, o braku szczęścia do mężczyzn.

Jest to również opowieść intensywnie pachnąca...

Literatura z cyklu Hinduski na Zachodzie. Dla czytelników debiutujących w tym obszarze może stać się źródłem niezwykłej przyjemności. Ja chyba jestem rozpuszczona przez książki Divakaruni, szczególnie Mistrzyni przypraw czy też Tłumaczkę snów.

Przeczytałam z radością, zapomniałam w trzy dni! W sumie rozczarowanie. Ale to ocena kogoś, kto się trochę stał snobem i wiele wymaga. Życzę przemiłej lektury!

Literatura z cyklu Hinduski na Zachodzie. Dla czytelników debiutujących w tym obszarze może stać się źródłem niezwykłej przyjemności. Ja chyba jestem rozpuszczona przez książki Divakaruni, szczególnie Mistrzyni przypraw czy też Tłumaczkę snów.

Przeczytałam z radością, zapomniałam w trzy dni! W sumie rozczarowanie. Ale to ocena kogoś, kto się trochę stał snobem i wiele...

Przepiękna książka. Mądra, ciepła, wspaniała. Wracam do niej bardzo często, zawsze kupuję w prezencie. Opowieść o miłości, zrozumieniu, prawdzie, szczęściu - to książka, którą trzeba przeczytać.

Przepiękna książka. Mądra, ciepła, wspaniała. Wracam do niej bardzo często, zawsze kupuję w prezencie. Opowieść o miłości, zrozumieniu, prawdzie, szczęściu - to książka, którą trzeba przeczytać.

Początkowo cieżko mi było się w nią wciągnąć. Natomiast w pewnym momencie, sama nie wiem kiedy byłam wśród tych kobiet. Pachniało mi wszelkimi zapachami kuchni . Warta przeczytania.

Początkowo cieżko mi było się w nią wciągnąć. Natomiast w pewnym momencie, sama nie wiem kiedy byłam wśród tych kobiet. Pachniało mi wszelkimi zapachami kuchni . Warta przeczytania.

Bardzo ciekawa, wciągająca historia hinduskiej rodziny a zwłaszcza zderzenie kultur. Polecam

Bardzo ciekawa, wciągająca historia hinduskiej rodziny a zwłaszcza zderzenie kultur. Polecam

Nie spodziewałam się po niej wiele, ale bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. To nie jest ckliwa historyjka rodem z Bollywood, ale naprawdę fajnie napisana powieść obyczajowa.

Nie spodziewałam się po niej wiele, ale bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. To nie jest ckliwa historyjka rodem z Bollywood, ale naprawdę fajnie napisana powieść obyczajowa.

Zawsze będę do tej książki wracać.

Zawsze będę do tej książki wracać.