"Czekając na Godota" 8.5/10
Dramat przepełniony absurdem. Monologi i rozdarcia między bohaterami, które ukazują tragizm życia.

"Końcówka" 8.5/10
Dramat o samotności, egzystencji i przemijaniu napisany w sposób minimalistyczny.

"Czekając na Godota" 8.5/10
Dramat przepełniony absurdem. Monologi i rozdarcia między bohaterami, które ukazują tragizm życia.

"Końcówka" 8.5/10
Dramat o samotności, egzystencji i przemijaniu napisany w sposób minimalistyczny.

Ta sztuka jest tak absurdalna, że aż wciągająca. Jak dobry thriller.

Ta sztuka jest tak absurdalna, że aż wciągająca. Jak dobry thriller.

Ej chłopaki... nie jest dobrze.. znikam

Ej chłopaki... nie jest dobrze.. znikam

Sięgnęłam po tę książkę, bo dramaty czytuję od czasu do czasu, poza tym ciekawa byłam kim jest tytułowy Godot. Wiedziałam, że sięgam po książkę z tzw. teatru absurdu, ten jednak mi niestraszny, bo absurdalnie puszczane do czytelnika oko to jeden z moich ulubionych motywów, chociażby pupy i gęby Gombrowicza, to jedne z moich ulubionych literackich paraboli, a "Tango" Mrożka to jeden z moich ulubionych dramatów. Okazało się jednak, że dzieło Becketta całkowicie rozminęło się z moim wyobrażeniem o nim, nie spodziewałam się lektury tak wymagającej, zabarwionej filozoficznie i skomplikowanej.

Kto to, do … chusteczki jest ten Godot?

I tutaj spotkała mnie pierwsza niespodzianka, tożsamość Godota pozostaje tajemnicą do dnia dzisiejszego. Owszem, są pewne przypuszczenia nasuwające, że nasz tytułowy bohater jest Bogiem (God – ang. Bóg). Jednak sam Beckett na pytanie kim jest Godot, odpowiedział: Gdybym to wiedział, powiedziałbym to w sztuce. Do imienia Godot nawiązują zdrobnienia imion głównych bohaterów: Vladimira i Estragona, którzy go całą sztukę wyczekują, bowiem Gogo i Didi w połączeniu fonetycznym brzmią bardzo podobnie do Godot.

O co w tym czekaniu chodzi?

Vladimir i Estragon co dzień czekają koło drzewa i kamienia na Godota, który swoje przyjście przekłada na kolejny dzień, wysyłając jako swego posłannika chłopca. Podczas czekania spotykają Pozza i jego służącego Lucky’ego (dość przewrotne imię, biorąc pod uwagę jego pozycję). Pierwsza para spędza swe życie na czekaniu, druga na wędrowaniu. Sytuacja codziennie się powtarza, chociaż nie całkowicie, bo pod pewnymi względami zostaje zmieniona – bardziej i mniej znacząco. Relacje między bohaterami mają symbolizować w jaki sposób dwie natury człowieka ( fizyczna i duchowa) oraz dwa oblicza człowieka (gatunkowe i jednostkowe),ze sobą współistnieją.

Po co ta Końcówka?

"Końcówka" jest odrębna sztuką i mimo, że Beckett ogólnoświatową sławę zyskał dzięki Godotowi, to właśnie Końcówkę uważał za dzieło swojego życia i niezbędne uzupełnienie sztuki wcześniejszej.

Endgame

Tak jak w przypadku Godota imiona bohaterów są symboliczne, mamy tu bowiem Nagga (gwóźdź),Nell (gwóźdź, ćwiek),Clov( franc. gwóźdź, ang. Wierny) Hamm (ang. szynka, młotek, łac. Hak)*
Sztuka opiera się na opisaniu natury czasu. Nasi bohaterowie, którzy są rodziną, przebywają w ukryciu po katastrofie, wspominają dawne czasy, oczekują na nieuchronne, na koniec, doświadczając Czas, wysnuwając refleksje o jego naturze, rozważając model jego podziału. Akcja Końcówki ukazana zostaje jako rytuał i moment zwrotny, a także poprzez grę w szachy i grę muzyczną, polegającą na zastosowaniu słownych zabaw i zwielokrotnienia motywów w tekście.

Wrażenia

Zarówno "Czekając na Godota", jak i "Końcówka" są parabolami przesyconymi ukrytym znaczeniem w pozornie nie trzymającym się kupy tekście. Przyznaję, że trzeba nie lada wprawnego oka, doświadczenia i skupienia, by z tekstu wyłuskać jego głębię, by dokonać prawidłowej analizy tekstu. Bardzo w tym pomaga wprowadzenie do obu dramatów. Ja postanowiłam najpierw przeczytać teksty sztuk, a później wprowadzenie do nich, by pozwolić sobie na własną interpretację tekstu, przyznaję jednak, że dopiero przeczytanie wstępu dało mi pełne, jeśli nie ogólne zrozumienie problematyki dzieł Becketta.

Dramaty Becketta to literatura wymagająca, niejednoznaczna, symboliczna. Literatura, która uhonorowana została w 1969 roku Literacką Nagroda Nobla za to, że: w nowych dla dramatu i prozy formach ukazuje wzniosłość człowieka w jego skrajnym opuszczeniu.

Sięgnęłam po tę książkę, bo dramaty czytuję od czasu do czasu, poza tym ciekawa byłam kim jest tytułowy Godot. Wiedziałam, że sięgam po książkę z tzw. teatru absurdu, ten jednak mi niestraszny, bo absurdalnie puszczane do czytelnika oko to jeden z moich ulubionych motywów, chociażby pupy i gęby Gombrowicza, to jedne z moich ulubionych literackich paraboli, a...

"Czekając na Godota" jest dla mnie perełką w dorobku Becketta. "Końcówka" może być trudna w odbiorze, ale w ostatecznym rozrachunku okazuje się naprawdę świetną lekturą - lekturą dla wymagających.

"Czekając na Godota" jest dla mnie perełką w dorobku Becketta. "Końcówka" może być trudna w odbiorze, ale w ostatecznym rozrachunku okazuje się naprawdę świetną lekturą - lekturą dla wymagających.