Wątpię, by Gide zaszokował dzisiejszego czytelnika. Czy bohater jest niemoralny? A może jest nieszczęśliwy? Czy Michał tłumi w sobie niespełnioną homoseksualną namiętność czy jedynie fascynuje go młodość i witalność życia? Gide pozostawia ocenę czytelnikom.

Fantastyczny język, piękna i oniryczna narracja przez całą powieść.

Wątpię, by Gide zaszokował dzisiejszego czytelnika. Czy bohater jest niemoralny? A może jest nieszczęśliwy? Czy Michał tłumi w sobie niespełnioną homoseksualną namiętność czy jedynie fascynuje go młodość i witalność życia? Gide pozostawia ocenę czytelnikom.

Fantastyczny język, piękna i oniryczna narracja przez całą powieść.

Przysnęłam. Dziękuję, do widzenia.

Przysnęłam. Dziękuję, do widzenia.

Powieść o odwiecznym rozdarciu człowieka pomiędzy rozumem a namiętnością, zobowiązaniem moralnym wobec innych a egoistycznym podążaniem własną ścieżką, wiedzą a intensywnym życiem tu i teraz. Czy jest z tego impasu wyjście? Czy można pogodzić te drogi? Na której z nich czeka na nas szczęście? Czy możemy żyć, tak jak pragniemy, nie raniąc przy tym innych? Czy dokonując psychologicznej i społecznej transgresji można odnaleźć siebie?

Dla nieprzekonanych: książka, wydana w 1902 roku, została wpisana na watykański Indeks Ksiąg Zakazanych, czyli, wiadomo, musi być dobra ;-)

Powieść o odwiecznym rozdarciu człowieka pomiędzy rozumem a namiętnością, zobowiązaniem moralnym wobec innych a egoistycznym podążaniem własną ścieżką, wiedzą a intensywnym życiem tu i teraz. Czy jest z tego impasu wyjście? Czy można pogodzić te drogi? Na której z nich czeka na nas szczęście? Czy możemy żyć, tak jak pragniemy, nie raniąc przy tym innych? Czy dokonując...

"Być - oto, co zajmuje mnie bez reszty" - powie główny bohater powieści, Michał. Po prostu nie mogłem zostawić tą książkę nieprzeczytaną, bo i jak Michał zajęty byłem byciem całkowicie...

"Być - oto, co zajmuje mnie bez reszty" - powie główny bohater powieści, Michał. Po prostu nie mogłem zostawić tą książkę nieprzeczytaną, bo i jak Michał zajęty byłem byciem całkowicie...

Nie do końca zgadzam się z opisem książki, jakoby zachowanie bohatera to tylko ucieczka w rozkosz. Dla mnie jest to coś więcej niż po prostu ucieczka. Jeśli nawet, to przed czym? Przed drugim biegunem, jakim jest poświecenie w relacji międzyludzkiej, a może - lepiej - przed przywiązaniem, podporządkowaniem czy uległością. To raczej nie jest zwykła, czy nawet neurotyczna, infantylna ucieczka przed problemami relacji, lecz jest to swoisty "skok" w wolność, w radość pełnego życia.
Użyłem określenia "skok" ponieważ działania i motywacje bohatera silnie kojarzą mi się z niektórymi elementami filozofii egzystencjalnej S. Kiekregaarda, określenie pochodzi od niego, choć pewnie nie o to dokładnie mu chodziło. Filozof ten pisał m.in. o niepodporzadkowaniu ludzi czemuś lub komuś innemu. Co prawda pisał to w konotacji religijnej, odnośnie Boga ("To nie brak wiary jest problemem, problemem jest niepodporządkowanie. Dlatego nie należy walczyć intelektualnie z brakiem wiary, lecz moralnie z niepodporządkowaniem."). Taką "wiarą" byłby tutaj element apolliński jego życia i motywacji, a więc: rozum, normy, umiar, podporządkowanie schematom, zachowawczość. Jednak bohater wybiera owe "niepodporządkowanie" jakim jest z kolei silnie emocjonalny biegun dionizyjski jego motywacji, a wiec: życie pełnią, stawianie radości nad umiar, ryzyko. I ten element okazuje się być silniejszym. A więc nie jest to tylko owa ucieczka przed trudami, lecz wybór (czy bohater miał tak do końca wybór? Czy raczej podążał za swoim losem, przeznaczeniem, sluchał głosu serca a nie rozumu?) pozostania w stanie czystej, naturalnej niewinności.

Jak na utwór tak krótki, jest on bardzo zastanawiający, dający do myślenia. Jacy my jesteśmy? Tytułowymi "immoralistami" czy też ludżmi poniekąd świetymi?

Nie do końca zgadzam się z opisem książki, jakoby zachowanie bohatera to tylko ucieczka w rozkosz. Dla mnie jest to coś więcej niż po prostu ucieczka. Jeśli nawet, to przed czym? Przed drugim biegunem, jakim jest poświecenie w relacji międzyludzkiej, a może - lepiej - przed przywiązaniem, podporządkowaniem czy uległością. To raczej nie jest zwykła, czy nawet neurotyczna,...