Orson Scott Card - kto to?, dlaczego zapamiętałem to nazwisko?
Dotychczas mijałem go wielokrotnie , raz czy może dwa spotkaliśmy się na dłużej, było całkiem ciekawie. Dziś widzieliśmy się znowu, niestety trudno go było zrozumieć opowiadał bez polotu,stracił formę, schudł i zmizerniał. W tym co mówił widać było wtórność, brak ciekawych pomysłów, toporność. Na koniec zaproponował dwie całkiem ciekawe historie, niestety nie zatarł tym jednak początkowego złego wrażenia. Czy następne spotkanie będzie bardziej zajmujące.......

Orson Scott Card - kto to?, dlaczego zapamiętałem to nazwisko?
Dotychczas mijałem go wielokrotnie , raz czy może dwa spotkaliśmy się na dłużej, było całkiem ciekawie. Dziś widzieliśmy się znowu, niestety trudno go było zrozumieć opowiadał bez polotu,stracił formę, schudł i zmizerniał. W tym co mówił widać było wtórność, brak ciekawych pomysłów, toporność. Na koniec...

Przedmowa jest bardzo irytując dla mnie i omalże nie odłożyłam przez to książki.
Byłby to błąd, bowiem opowiadania w niej zawarte stoją na naprawdę wysokim poziomie. Są sprawnie napisane, ale to fabuła je popycha naprzód (nie język ani postacie). Każde z nich, co zresztą było celem autora, opowiada o religii, na szczęście różnorodnie i nie próbując nas do niczego przekonać. Nawet ludzie z "to skomplikowane" ustawionym jako status związku wyznaniowego nie mogą na to narzekać.
Najbardziej zapada w pamięć oczywiście opowiadanie o chłopaku sprowadzającym raka i ostatnie, o bardzo religijnych kosmitach. Polecam.

Przedmowa jest bardzo irytując dla mnie i omalże nie odłożyłam przez to książki.
Byłby to błąd, bowiem opowiadania w niej zawarte stoją na naprawdę wysokim poziomie. Są sprawnie napisane, ale to fabuła je popycha naprzód (nie język ani postacie). Każde z nich, co zresztą było celem autora, opowiada o religii, na szczęście różnorodnie i nie próbując nas do niczego przekonać....

Card sam jest Cudem, jak do tej pory żadna jego powieść mnie nie zawiodła, ten zbiór opowiadań również jest genialny. Nigdy nie odczułam w jego powieściach, że jest mormonem aczkolwiek on twierdzi, że dużo ludzi po przeczytaniu niektórych od razu to wie.. Ten zbiór opowiadań był związany z religia sam to przyznał, że dlatego go stworzył, żeby pokazać aspekt s-f z innej płaszczyzny, a tak naprawdę z takiej samej :) Każde z opowiadań jest genialne jednak mnie najbardziej podobały się trzy ostatnie Opowieść świętej Amy, Królewskie mięso, świętość (ta najbardziej z tych najbardziej rewelacyjnych). Kilka pierwszych osadzało się bardziej w strefie fantasy, są pełne magii, a to nie jest gatunek, który lubię, jednak oczywiście były bardzo dobre, jak wszystko co Card napisał. Trzy ostatnie były w moim stylu, były pisane tak jak Mówca umarłych w ten sam sposób, w takim samym stylu i z takim samym przesłaniem chwalącym moralność, uczciwość, dobro i honor, który może być interpretowany w różny sposób w zależności od kultury a być tak naprawdę tym samym! Polecam gorąco, wspaniałe przewrotne opowiadania:)

Card sam jest Cudem, jak do tej pory żadna jego powieść mnie nie zawiodła, ten zbiór opowiadań również jest genialny. Nigdy nie odczułam w jego powieściach, że jest mormonem aczkolwiek on twierdzi, że dużo ludzi po przeczytaniu niektórych od razu to wie.. Ten zbiór opowiadań był związany z religia sam to przyznał, że dlatego go stworzył, żeby pokazać aspekt s-f z innej...

Ponoć ciekawość to pierwszy stopień do piekła, ale przyznajcie sami, nie bacząc na niebezpieczeństwo ogni piekielnych, często byliście ciekawi skąd autor wziął pomysł na czytane właśnie opowiadanie lub powieść. W jakiej sytuacji zaświeciła się w umyśle autora żarówka i muza dojrzawszy nuty zaczęła grać na złotej (wersja dla amerykanów "zielonej", dla innych krajów i narodowości: wstawcie kolor jaki kojarzy się z waszym systemem monetarnym) harfie weny.
Dzięki tej książce możemy dowiedzieć się nie tylko co się potrafi uląc w głowie pisarza, ale też jak do tego dochodzi. O co zakłada się jeden z najpoczytniejszych autorów ze swoim studentem, i jaka jest stawka zakładu (nie dotrzymana swoją drogą, nieładnie Orsonie, bardzo nie ładnie). Oraz wielu innych ciekawostek, które autor zdradza w posłowiu.

Więcej na http://niepamietnikfprefecta.blogspot.com/2013/03/nie-tylko-andrzej-wieczorek.html

Ponoć ciekawość to pierwszy stopień do piekła, ale przyznajcie sami, nie bacząc na niebezpieczeństwo ogni piekielnych, często byliście ciekawi skąd autor wziął pomysł na czytane właśnie opowiadanie lub powieść. W jakiej sytuacji zaświeciła się w umyśle autora żarówka i muza dojrzawszy nuty zaczęła grać na złotej (wersja dla amerykanów "zielonej", dla innych krajów i...

Chwilami można się bać. To rzecz faktycznie o okrucieństwie. I o cudach. Gdy się głębiej zastanowić, to aż ciarki człowieka przechodzą. Pułapka własnego umysłu to często najgorsze, co może się człowiekowi przydarzyć.

Chwilami można się bać. To rzecz faktycznie o okrucieństwie. I o cudach. Gdy się głębiej zastanowić, to aż ciarki człowieka przechodzą. Pułapka własnego umysłu to często najgorsze, co może się człowiekowi przydarzyć.

Czy nie za prawdziwa? Nie w jedno z tych opowiadań można wierzyć.

Czy nie za prawdziwa? Nie w jedno z tych opowiadań można wierzyć.