Pochłaniam sporo sf, jak dla mnie książka dobra. Może nie jakaś mega ambitna, ale też i nie kiepska, tak w sam raz, żeby zaciekawić, wciągnąć i nie zmęczyć. Nie liczcie na hard sf, ale nie jest to też banał. Jest OK.

Pochłaniam sporo sf, jak dla mnie książka dobra. Może nie jakaś mega ambitna, ale też i nie kiepska, tak w sam raz, żeby zaciekawić, wciągnąć i nie zmęczyć. Nie liczcie na hard sf, ale nie jest to też banał. Jest OK.

Przyszłość nieokreślona i przyszłość tej przyszłości, peryferale, kontinua, kikut, pula, spadomisie, transplanty... kataklizm, który zdziesiątkował ludzi, a którego może da się uniknąć. Uff... jest tego znacznie więcej. Jak to u Gibsona: rzeczywistość skrajnie fantastyczna i początek był trudny do ogarnięcia, jakby w obcym języku, ale...
Flynne Fisher, w zastępstwie brata, bierze fuchę, w której ma być operatorem w grze. Rzecz dla niej oczywista i prosta, do czasu, kiedy widzi coś czego widzieć nie powinna, bo gra ta chyba jednak grą nie jest. Z tego bloku startowego rusza akcja i już się nie zatrzymuje, napięcie rośnie, teraźniejszość przeplata z przyszłością, Fisher i jej rodzina staje się celem, który za wszelką cenę trzeba wyeliminować. A chętnych nie brakuje, bo jeśli nie wiadomo o co chodzi, to chodzi o pieniądze, władzę i wpływy. Rewelacyjnie napisane postaci, szybkie dialogi, ciekawie opisane oba światy, obie rzeczywistości. Obowiązkowe zwroty akcji, ale szybkie, nie rozciągnięte do granic przyzwoitości. No i świat wykreowany niezwykle techniczny, ale logiczny i spójny. Doskonała SF.

Przyszłość nieokreślona i przyszłość tej przyszłości, peryferale, kontinua, kikut, pula, spadomisie, transplanty... kataklizm, który zdziesiątkował ludzi, a którego może da się uniknąć. Uff... jest tego znacznie więcej. Jak to u Gibsona: rzeczywistość skrajnie fantastyczna i początek był trudny do ogarnięcia, jakby w obcym języku, ale...
Flynne Fisher, w zastępstwie brata,...

Czyta się mega ciężko. Trzeba wracać do poprzednich akapitów żeby ogarnąć. Jeśli ktoś liczy na styl z Trylogii Ciągu albo Trylogii Mostu to niech zapomni. Tutaj Gibson na zakwasie albo kwestia tłumaczenia. hehe

Czyta się mega ciężko. Trzeba wracać do poprzednich akapitów żeby ogarnąć. Jeśli ktoś liczy na styl z Trylogii Ciągu albo Trylogii Mostu to niech zapomni. Tutaj Gibson na zakwasie albo kwestia tłumaczenia. hehe

Gibsona nie czyta się, jak wakacyjną rozrywkę. To nie jest komiks, ani opowieść obrazkowa. Nie jest to proza tak zwana głęboką, ani kryminał, opera kosmiczna i tak dalej.... Nie jest to inner space. Peryferal nie jest też cyberpankowym Mnemonikiem i Trylogią ciągu. To opowieść trudna dlatego, że tak podsuwa nam porąbaną i miejscami odczapioną rzeczywistość. Taką, która niepokojąco zdaje się co raz częściej fałszywie wieszcząc nieuchronność drogi ku przepaści. Jaka wizja, taki też pogięty, nieliniowy język przekazu.

Książkę przeczytałem dwa razy. Pierwszy raz był lat temu kilka. Drugi po pierwszym sezonie ekranizacji. Ten drugi raz był był w sam raz.

Gibsona nie czyta się, jak wakacyjną rozrywkę. To nie jest komiks, ani opowieść obrazkowa. Nie jest to proza tak zwana głęboką, ani kryminał, opera kosmiczna i tak dalej.... Nie jest to inner space. Peryferal nie jest też cyberpankowym Mnemonikiem i Trylogią ciągu. To opowieść trudna dlatego, że tak podsuwa nam porąbaną i miejscami odczapioną rzeczywistość. Taką, która...

Bardzo dobra książka.
Warto przeczytać.
Polecam.

Bardzo dobra książka.
Warto przeczytać.
Polecam.

jedna z najdziwniej pisanych powieści jakie miałam przyjemność czytać. Wymęczyła mnie okropnie, ale to dobrze! Lubię wyzwania i lubię kiedy powieść stawia mi wysoko poprzeczkę.
Myślę iż miałam i tak łatwiej ponieważ najpierw obejrzałam serial. Dał mi on jakieś podłoże. Nie wiem jak miałyby się sprawy gdyby tak się nie stało. Szczęśliwie też znam osobę, której wiadomości do mnie pisane są bez używania znaków przestankowych. Bardzo mi to pomogło w czytaniu "Peryferala".
Czy pamiętacie postać z "Imienia rózy" Ecco, mnicha Salvatore, mowiącego wieloma językami i jednocześnie żadnym?
Znacie to uczucie kiedy patrzycie na cos nie widząc do końca na co i staracie się uzmysłowić co to właściwie jest?
Czy znaleźliście się kiedyś w sytuacji z goła obcej i staracie się ją sobie pokładać z kawałków jakie widzicie, czujecie, rozumiecie? Części domyślając się, częsci nie mając pojecia o co chodzi?
Właśnie taka jest ta powieść. To wszystko okraszone jest niespotykanym, zaskakującym i nieszablonowym doborem słów, jak i tworzeniu z nich obrazów, metafor.
Oj wrócę jeszcze po jakąś powieść Gibsona, oj wrócę.

jedna z najdziwniej pisanych powieści jakie miałam przyjemność czytać. Wymęczyła mnie okropnie, ale to dobrze! Lubię wyzwania i lubię kiedy powieść stawia mi wysoko poprzeczkę.
Myślę iż miałam i tak łatwiej ponieważ najpierw obejrzałam serial. Dał mi on jakieś podłoże. Nie wiem jak miałyby się sprawy gdyby tak się nie stało. Szczęśliwie też znam osobę, której wiadomości do...

Ciekawy pomysł na konstrukcję świata, wykonanie ... takie sobie. Poza słabym (warsztatowo) językiem (nie wiem czy kwestia tłumacza czy pisarza),i rozdrobnieniem na minirozdzialiki (serio - 120 rozdziałów na 500 ...) to jeszcze akcja się zaczyna rozkręcać gdzieś w połowie. Żeby widowiskowo zdechnąć.
Czytając końcówkę miałem przed oczami strzelbę Czechowa.
W dodatku poziom wiarygodności tego co się dzieje jest zwyczajnie słaby i różne rzeczy nie trzymają się kupy. Wiem, to przecież sci-fi. Ale naprawdę jak bohaterowie zaczynają od walki o drobne na leki dla chorej matki a po paru tygodniach są ... no właściwie oligarchami, to jest to za dużo.
Paradoksalnie serial oparty o książkę jest dużo bardziej spójny. Można przeczytać z ciekawości, ale jak się komuś wybitnie nudzi.

Ciekawy pomysł na konstrukcję świata, wykonanie ... takie sobie. Poza słabym (warsztatowo) językiem (nie wiem czy kwestia tłumacza czy pisarza),i rozdrobnieniem na minirozdzialiki (serio - 120 rozdziałów na 500 ...) to jeszcze akcja się zaczyna rozkręcać gdzieś w połowie. Żeby widowiskowo zdechnąć.
Czytając końcówkę miałem przed oczami strzelbę Czechowa.
W dodatku poziom...

Ciekawa i zaskakująca wizja przyszłości. Inna, niż zwykle. Zainteresowała mnie głównie idea "kikutów". Obie linie czasu, przyszłość Wilfa i przeszłość Flynne wydają się być równoważne, ale jednocześnie nie mamy pewności, czy ta "przeszłość" jest nią faktycznie. Podoba mi się pomysł, że już sama ingerencja pomiędzy punktami w czasie powoduje zmianę i utworzenie nowej gałęzi.
Koniec jest dość klasyczny - "superhero gets a girl"; w fabule mamy jakieś sugestie dotyczące nawiązujących się relacji, ale cały proces został ominięty na rzecz pokazania już rozwininiętych związków, małżeństw, działania na rzecz powstrzymania końca świata, czy też załamania gospodarki. Jedni ludzie mają dzieci, innych ludzi leczą leki z przyszłości, jeszcze inni spełniają swoje marzenia, i tak dalej. Zatrzymujemy się w punkcie, kiedy prace są nadal w toku, nie wiemy, jak ostatecznie działania Flynne i Spółki wpłyną na wystąpienie Puli. Osobiście mam niedosyt informacji.
To wszystko jednak nie zmienia faktu, że książka jest napisana w sposób ciekawy, trzymający w napięciu, przetłumaczona poprawnie stylistycznie i bez wybijających z immersji błędów, więc można spokojnie nazwać ją dobrą.

Ciekawa i zaskakująca wizja przyszłości. Inna, niż zwykle. Zainteresowała mnie głównie idea "kikutów". Obie linie czasu, przyszłość Wilfa i przeszłość Flynne wydają się być równoważne, ale jednocześnie nie mamy pewności, czy ta "przeszłość" jest nią faktycznie. Podoba mi się pomysł, że już sama ingerencja pomiędzy punktami w czasie powoduje zmianę i utworzenie nowej...

William Gibson to mistrz gatunku hard sci-fi na równi z Peter'em Watts'em. Trudny styl narracji wielu odrzuci, ale od tego gatunku literackiego nie można oczekiwać nic innego. Wizje przyszłości, i to niejednej w przypadku „Peryferal” jest wybitna. Świat przedstawiony jest bardzo wiarygodny i spójny ostatnio tak dobrze wykreowaną wizje przyszłości widziałem w serii „Terra Ignota” Ady Palmer (polecam mocno swoją drogą). Gibson nie jest pisarzem „łatwym”, ale wysiłek włożony w lekturę popłaca.

William Gibson to mistrz gatunku hard sci-fi na równi z Peter'em Watts'em. Trudny styl narracji wielu odrzuci, ale od tego gatunku literackiego nie można oczekiwać nic innego. Wizje przyszłości, i to niejednej w przypadku „Peryferal” jest wybitna. Świat przedstawiony jest bardzo wiarygodny i spójny ostatnio tak dobrze wykreowaną wizje przyszłości widziałem w serii „Terra...

Świetna historia, zniszczona jednak przez bardzo nieudolne tłumaczenie wydawnictwa mag. Mnóstwo błędów językowych, lub wręcz pozbawionych sensu zdań. Jednym słowem: masakra.

Świetna historia, zniszczona jednak przez bardzo nieudolne tłumaczenie wydawnictwa mag. Mnóstwo błędów językowych, lub wręcz pozbawionych sensu zdań. Jednym słowem: masakra.