Koralina

Krótko, zwięźle i na temat.
Ciekawy pomysł i wykonanie. Nic wielkiego, ale przyjemnego na jeden raz. Dodatkowo, posiada wyśmienitą adaptację.

Krótko, zwięźle i na temat.
Ciekawy pomysł i wykonanie. Nic wielkiego, ale przyjemnego na jeden raz. Dodatkowo, posiada wyśmienitą adaptację.

Krótka, przyjemna książka na której podstawie powstał film. Ten natomiast straumatyzował pewnie z całe pokolenie. Przez ukazanie body horroru w pełnej krasie. Tutaj natomiast czuć bardziej lekko niepokojący klimat niż swoisty horror dla "dzieci". Ale nie jest to zła produkcja ma wiele zalet. Sam charakter Koraliny jest o wiele bardziej przystępny i nie jest małą, wredną, irytującą jędzą. Przez co można ją polubić a nawet sympatyzować. A druga matka dalej jest creepem. Nie aż tak bardzo przerażającym jak w filmie ale dalej creepem.

Krótka, przyjemna książka na której podstawie powstał film. Ten natomiast straumatyzował pewnie z całe pokolenie. Przez ukazanie body horroru w pełnej krasie. Tutaj natomiast czuć bardziej lekko niepokojący klimat niż swoisty horror dla "dzieci". Ale nie jest to zła produkcja ma wiele zalet. Sam charakter Koraliny jest o wiele bardziej przystępny i nie jest małą, wredną,...

Przyjemna bajka z dreszczykiem

Przyjemna bajka z dreszczykiem

Nie wiem jak to ocenić. Jest to nieco groteskowa opowiastka teoretycznie kierowana do dzieci, w praktyce jest strasznie mroczna, a poza tym moim zdaniem, dałoby się z niej w sumie zrobić całą powieść fabularną, bo autor napisał ją w taki sposób, jakby kryła się za tym jakaś większa i bardziej skomplikowana historia, ale jednak nie dostajemy w zasadzie żadnego wytłumaczenia co, gdzie i jak, a jedynie sam morał, który opiera się po prostu na tym, że człowiek powinien się cieszyć tym co ma, bo idealnego świata nie ma, czy coś.

Nie wiem jak to ocenić. Jest to nieco groteskowa opowiastka teoretycznie kierowana do dzieci, w praktyce jest strasznie mroczna, a poza tym moim zdaniem, dałoby się z niej w sumie zrobić całą powieść fabularną, bo autor napisał ją w taki sposób, jakby kryła się za tym jakaś większa i bardziej skomplikowana historia, ale jednak nie dostajemy w zasadzie żadnego wytłumaczenia...

To było moje drugie podejście do tej książki i w końcu się udało. Zapewne brzmi to dziwnie w kontekście tego, jaka jest krótka. A jednak!
Udało mi się przesłuchać ją w audiobooku, ale i tak mnie nie porwała. Lubię książki dla dzieci, w których jest strasznie, więc teoretycznie powinnam być zadowolona. Niestety nie potrafiłam się w nią zaangażować. Wysłuchałam bez większego entuzjazmu, chociaż absolutnie nie twierdzę, że jest to zła książka. Po prostu to nie dla mnie.

To było moje drugie podejście do tej książki i w końcu się udało. Zapewne brzmi to dziwnie w kontekście tego, jaka jest krótka. A jednak!
Udało mi się przesłuchać ją w audiobooku, ale i tak mnie nie porwała. Lubię książki dla dzieci, w których jest strasznie, więc teoretycznie powinnam być zadowolona. Niestety nie potrafiłam się w nią zaangażować. Wysłuchałam bez większego...

Świetna rozrywka. Przeczytałam jednym tchem. Mroczny, niepokojący klimat, szkoda było mi się z nią rozstać po przeczytaniu. W ciągu tych 100 stron zdążyłam się z nią dość mocno związać.

Świetna rozrywka. Przeczytałam jednym tchem. Mroczny, niepokojący klimat, szkoda było mi się z nią rozstać po przeczytaniu. W ciągu tych 100 stron zdążyłam się z nią dość mocno związać.

Neil Gaiman „Koralina”

„- Tak naprawdę nie obchodzi mnie co będziesz robić – powiedziała matka Koraliny. - Bylebyś tylko nie nabałaganiła.”

Jedenastoletnia Koralina Jones, wraz z rodzicami przeprowadza się do nowego domu. Dziewczynka jest bardzo ciekawa i żądna przygód i przebojowa, dlatego bardzo się nudzi w nowym miejscu, gdyż jej rodzice są zbyt zajęci żeby się z nią bawić. Zaczyna więc zwiedzać i badać nowe otoczenie, w tym dom, w którym jest dwadzieścia jeden okien i czternaścioro drzwi. Jedne z nich są zamknięte na klucz a za nimi jest ceglany mur. Pewnego dnia ciekawość powoduje że dziewczynka otwiera zamknięte drzwi i znajduje za nimi czarny tunel prowadzący do innego świata, świata podobnego a zarazem innego od jej własnego. Jest w nim druga matka i drugi ojciec, którzy zamiast oczu mają przyszyte guziki i którzy chcą aby Koralina została z nim na zawsze. Aby to się stało musi pozwolić przyszyć sobie do oczu guziki. Jednak druga matka jest wbrew pozorom zła. Koralina, aby wrócić do domu musi wykazać się odwagą i znaleźć swoich prawdziwych rodziców, uwiezionych przez drugą matkę oraz odszukać dusze trójki dzieci uwięzionych za lustrem. Ich dusze zamknięte są w szklanych kulkach. Dziewczynce pomaga czarny kot.
Czy Koralinie uda się wrócić do swojego prawdziwego świata?

„-Ponieważ - odparła - kiedy się boisz, ale i tak coś robisz, to to wymaga odwagi.”

„Koralina” to bajka, ale nie z tych słodkich, to bajka mroczna i niepokojąca, ale jednocześnie prosta i w tej prostocie jest jej siła. W książce mamy dużo różnych motywów, np. guziki zamiast oczu, wszak mówi się że oczy to zwierciadło duszy, więc można w tym upatrywać że druga matka chcąc naszyć Koralinie guziki na oczy, tak naprawdę chce uwięzić jej duszę. Czarny kot pełni rolę przewodnika i pomocnika Koraliny w innym świecie, może symbolizować słuchanie własnej intuicji. Takiej symboliki w Koralinie jest dużo więcej ale nie będę zdradzała wszystkiego, zachęcam za to do sięgnięcia po tą nie długą (zaledwie 102 strony) książkę, idealną do przeczytania w jeden wieczór.

Ocena 7/10

Neil Gaiman „Koralina”

„- Tak naprawdę nie obchodzi mnie co będziesz robić – powiedziała matka Koraliny. - Bylebyś tylko nie nabałaganiła.”

Jedenastoletnia Koralina Jones, wraz z rodzicami przeprowadza się do nowego domu. Dziewczynka jest bardzo ciekawa i żądna przygód i przebojowa, dlatego bardzo się nudzi w nowym miejscu, gdyż jej rodzice są zbyt zajęci żeby się z nią...

Postanowiłem zacząć czytać Gaimana od tej książki (następny w kolejce jest "Gwiezdny pył"). No cóż, tytuł jest chyba tylko po to, by co jakiś czas główna bohaterka poprawiała innych, mówiąc, jak naprawdę brzmi jej imię. Nawet jak na książkę dla dzieci, trochę mroczną, ale jednak dla dzieci, jest to pozycja dość krótka (łącznie 182 strony A5, w tym sporo rysunków). Zdecydowaną zaletą polskiej wersji jest tłumaczenie autorstwa Pauliny Braiter.

Postanowiłem zacząć czytać Gaimana od tej książki (następny w kolejce jest "Gwiezdny pył"). No cóż, tytuł jest chyba tylko po to, by co jakiś czas główna bohaterka poprawiała innych, mówiąc, jak naprawdę brzmi jej imię. Nawet jak na książkę dla dzieci, trochę mroczną, ale jednak dla dzieci, jest to pozycja dość krótka (łącznie 182 strony A5, w tym sporo rysunków)....

książka myślę, że jak najbardziej osobliwa. nie zachwyciła mnie ona jednak aż tak bardzo jak się spodziewałam, możliwe, że jest to spowodowane tym, że widziałam wcześniej film, po którym moje oczekiwania były wygórowane. w każdym bądź razie całkiem przyjemna lektura, niezobowiązująca.

książka myślę, że jak najbardziej osobliwa. nie zachwyciła mnie ona jednak aż tak bardzo jak się spodziewałam, możliwe, że jest to spowodowane tym, że widziałam wcześniej film, po którym moje oczekiwania były wygórowane. w każdym bądź razie całkiem przyjemna lektura, niezobowiązująca.

Świetna opowieść. Bardzo dobra bajka dla ludzi lubiących klimaty Tima Burtona

Świetna opowieść. Bardzo dobra bajka dla ludzi lubiących klimaty Tima Burtona