Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przepiękna książeczka, zabierająca nas w daleką podróż do krainy wspomnień z dzieciństwa, do dziadków. Książka naprawdę cudowna nie tylko dla dzieci, ale dla sentymentalnych dorosłych. Ukazuje w czysty , niezakłamany sposób relacje wnuczka-dziadek jak również życie w zgodzie z naturą. Książka otwiera przed nami wrota zielonego lasu w pełni lata, skromną drewnianą chatkę na jego skraju. Domek jest tak stary ,że deski aż trzeszczą. Przemawiają po swojemu ,że się nie rozsypią, chyba ,że tylko pożar może je strawić. Dziadek jest bardzo nowoczesny i wiele sam potrafi. Uprawia jogę, pomimo niepełnosprawności jednej z nóg. Jest samowystarczalny. Umie wyżywić się , wykorzystując dary lasy jak jagody i grzyby. Robi przetwory do słoiczków. Suszy owoce lasu. Nawet na swój słaby wzrok sam preparuje sobie lekarstwo naturalne z jagód , zwane z farmacji luteiną. Dziadek zna się na stolarce i umie skonstruować coś z niczego np. łóżeczko wnuczce z drewnianych skrzynek. Jest wielki , nie boi się wyzwań, idzie do przodu jak burza. Przewracając się z wiadrem jagód ,podnosi się szybko i jeszcze uspakaja płaczącą wnuczkę. Starszy pan kocha zwierzęta. Karmi nieswojego kota i ucina sobie z nim pogawędkę. Wszystko może i chce. A najbardziej dziadek i wnuczka kochają wieczory i siedzenie po ciemku na ganku , gdy księżyc przegląda się w tafli wody . Jeżeli chcecie dowiedzieć się więcej o tym wspaniałym dziadku, o wycieczkach z wnuczką po lesie, pooglądać akwarelowe ilustracje, serdecznie zapraszam do lektury. Książka jest pełna żywych, prostych dialogów, jedynych w swoim rodzaju jakie może przeprowadzać małe dziecko ze starszą bliską osobą. Super historia!