Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rewelacyjna książka. Jedna z lepszych biografii, jakie czytałam. Niezwykła autobiografia niezwykłej kobiety.
Nigdy nie interesowałam się sztuką performansu, a wszelkie szokujące widowiska i prowokacyjne akcje traktowałam raczej z dystansem, nie rozumiejąc do końca, o co tu chodzi. Marinę Abramović kojarzyłam z jednym z jej pierwszych perfomansów z 1974, kiedy stała się eksponatem muzealnym i przez 6 godzin pozwalała ludziom robić ze swoim ciałem, co chcieli (przy użyciu 72 przedmiotów dostępnych na stole). Sam pomysł i wynik tego eksperymentu był dla mnie szokujący i bardzo ciekawy z psychologicznego punktu widzenia. Zaintrygowała mnie autorka tego projektu.
Teraz, dzięki książce, wiem, że jest to niezwykła, nietuzinkowa osoba, która miała bardzo ciekawe, nierzadko trudne życie. Jej odwaga i siła woli w pokonywaniu barier, granic bólu, lęków, kompleksów, stereotypów, ograniczeń własnego ciała itp. są po prostu niesamowite. Jej doświadczenia życiowe, dzieciństwo, relacje międzyludzkie i partnerskie, podróże, eksperymenty duchowe i artystyczne, życie uczuciowe i zawodowe, przemyślenia, sukcesy i porażki, to wszystko zostało opisane w tak ciekawy sposób, że czyta się to po prostu świetnie! W trakcie lektury czułam, że zżywam się z Mariną, a nawet w jakiś sposób identyfikuję się z nią. Trudno mi się było z nią rozstać...
Dzięki książce udało mi się poznać i lepiej zrozumieć twórczość artystki, motywy, którymi się kierowała, tworząc kolejne projekty. Zdecydowanie zmienił się mój stosunek do jej sztuki, wiedząc, co autorka miała na myśli i o co w tym wszystkim chodzi.
Bardzo polecam tę książkę.

Rewelacyjna książka. Jedna z lepszych biografii, jakie czytałam. Niezwykła autobiografia niezwykłej kobiety.
Nigdy nie interesowałam się sztuką performansu, a wszelkie szokujące widowiska i prowokacyjne akcje traktowałam raczej z dystansem, nie rozumiejąc do końca, o co tu chodzi. Marinę Abramović kojarzyłam z jednym z jej pierwszych perfomansów z 1974, kiedy stała się...

Przewrotny, ale bardzo trafiony tytuł. To nie jest książka o seryjnych mordercach i wstrętnych zwyrodnialcach (oczywiście przewijają się). Dużo lepsza niż "Psychopaci są wśród nas". Bardziej zaawansowana w temacie. Mnóstwo badań, tabelek, wykresów i eksperymentów, co na początku może zrazić. Ale efekt końcowy jest wart przemyślenia.
W dzisiejszych "psychopatycznych" czasach pewne psychopatyczne cechy bardzo się przydają, żeby przetrwać i osiągnąć sukces. W niektórych zawodach (polityk, żołnierz, businessman, chirurg, prawnik, przywódca duchowy itp.) - te cechy i sposób myślenia są wręcz bezcenne! Ale dla przeciętnej osoby jest to też ciekawy temat do przemyśleń. Jak żyć chwilą teraźniejszą, nie bać się, nie być obciążonym przeszłością i nie obciążać się przyszłością. Okazuje się, że mądrość psychopatów jest bardzo zbliżona do mądrości wielu przywódców duchowych i "świętych'.
Kilka ciekawych cytatów od psychopatów:
"Oczywiście życie w przeszłości to tylko jedna strona. Życie w przyszłości, wybieganie naprzód, dopuszczanie, by nasza wyobraźnia zaczęła mącić, może działać równie destrukcyjnie. Wyobrażona rzeczywistość jest znacznie gorsza od prawdziwej".
"Problem ze strachem polega głównie na tym, że zwykle jest nieuzasadniony. 99% tego, czego się boją ludzie, nigdy się nie ziszcza. Jaki więc w tym sens?"
"Ludzie tyle czasu poświęcają na martwienie się, co będzie, że kompletnie tracą z oczu teraźniejszość. Całkiem umyka im fakt, że w tej chwili wszystko jest w zupełnym porządku".
No i wisienka na torcie autorstwa Hunter S. Thompson'a:
"Życie nie powinno być podróżą do grobu z zamiarem przybycia na miejsce bezpiecznie i w ładnym, dobrze zachowanym ciele. Chodzi raczej o to, by dać się wystrzelić z okrętowego działa i przylecieć w chmarze dymu, zużyty i zniszczony, krzycząc na całe gardło: Łał, ale jazda!" ;)
Takie to psychopatyczne mądrości mogą się czasem przydać nie-psychopacie.
Pesymistyczna konkluzja z tej książki jest taka, że wszystko zależy od reakcji elektromagnetycznych w mózgu. Okazuje się, że to, czy jesteś dobry albo zły, nie zależy od Ciebie. Eksperymenty na ten temat opisane w książce są wstrząsające. Wystarczy podłączyć Cię do odpowiedniej aparatury, żeby ciało migdałowate przestało działać, jak trzeba i tracisz sumienie, a w każdym razie tak zwane wyrzuty sumienia. Świetnie opisany eksperyment.
Bardzo ciekawa pozycja dla wnikliwych, interesujących się psychologią i ludzką naturą. Bez taniej sensacji. Czyste fakty.

Przewrotny, ale bardzo trafiony tytuł. To nie jest książka o seryjnych mordercach i wstrętnych zwyrodnialcach (oczywiście przewijają się). Dużo lepsza niż "Psychopaci są wśród nas". Bardziej zaawansowana w temacie. Mnóstwo badań, tabelek, wykresów i eksperymentów, co na początku może zrazić. Ale efekt końcowy jest wart przemyślenia.
W dzisiejszych "psychopatycznych"...

Kolejny tom "Mojej walki", czyli zmagań się z życiem Karla Ove Knausgårda - absolutnie świetny, jak dwa poprzednie. Szczerość i realizm tego pisarza mnie poraża. Sposób, w jaki opisał swoje dzieciństwo, relacje rodzinne, fascynacje, potrzeby i lęki, smutki i radości, jest dla mnie fascynujący. Wciągnął mnie w swój świat bez reszty, spowodował, że odżyły własne wspomnienia, te dobre i złe, anioły i demony. Trudno mi się to czytało ze względu na postać ojca autora. Terror psychiczny i fizyczny, jaki zgotował małemu, bezbronnemu, wrażliwemu chłopcu, jest nie do zniesienia. Trudno się z tym pogodzić. Na szczęście wspomnienia nie dotyczą tylko tego. Jest tu mnóstwo innych przeżyć i zabawnych sytuacji.
Nie wiem, na czym polega fenomen Karla. Jedni go kochają, inni uważają za grafomana. Mnie zachwyca, ponieważ jego wrażliwość, szczerość, refleksje, sposób opisywania rzeczywistości - wciągają mnie bez reszty.Czytając "Moją walkę", w jakiś sposób się z nim utożsamiam, (choć nie byłam nigdy małym chłopcem), przeżywam na nowo swoje życie, w tym tomie - dzieciństwo.
Bardzo polecam, choć na pewno nie jest to lektura dla wszystkich (jak każda).

Kolejny tom "Mojej walki", czyli zmagań się z życiem Karla Ove Knausgårda - absolutnie świetny, jak dwa poprzednie. Szczerość i realizm tego pisarza mnie poraża. Sposób, w jaki opisał swoje dzieciństwo, relacje rodzinne, fascynacje, potrzeby i lęki, smutki i radości, jest dla mnie fascynujący. Wciągnął mnie w swój świat bez reszty, spowodował, że odżyły własne wspomnienia,...