Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rzetelnie napisana książka. Praktyczne porady. Dotykanie źródła każdego z wyszczególnionych filarów.

Rzetelnie napisana książka. Praktyczne porady. Dotykanie źródła każdego z wyszczególnionych filarów.

Uwielbiam dramaty Ibsena. Pora na tom I.

Uwielbiam dramaty Ibsena. Pora na tom I.

Dualizm świata wewnętrznego. Walka dobra i zła. Wkoncu pojednanie. Jak bliskie sa mi boleści duszy, zawarte w książce. Niesamowite jak Hesse potrafi ubrać w słowa to co z pozoru wydaje się nie do opisania. Jest to jedna z tych książek które pomagają czytelnikowi dotknąć tych przestrzeni duszy, które skrywa nasza podświadomość a które są tak mocno wyczuwalne. Chciało by się wykrzyknac: nie zabijajmy wołania naszej duszy, naszej inności, wszystkich niesamowitych sprzeczności jakie człowiek może posiadać, bądźmy sobą aż do bólu.

Dualizm świata wewnętrznego. Walka dobra i zła. Wkoncu pojednanie. Jak bliskie sa mi boleści duszy, zawarte w książce. Niesamowite jak Hesse potrafi ubrać w słowa to co z pozoru wydaje się nie do opisania. Jest to jedna z tych książek które pomagają czytelnikowi dotknąć tych przestrzeni duszy, które skrywa nasza podświadomość a które są tak mocno wyczuwalne. Chciało by się...

Widze w tej powiesci prawde. Czytając pozostałe jego książki również miałam wrażenie że coetzee jest mężczyzną odizolowanym wręcz drewnianym jak to ujmuje jedna z bohaterek tej powiesci . Jednak w jego dziełach jest coś co do mnie przemawia niestety sama nie jestem w stanie tego nazwać.podczas czytania jego książek zawsze towarzyszy mi uczucie pewnego rodzaju chłodu i niezrozumienia a zarazem ciekawości która powoduje że dalej brnę w jego książki. chyba pociąga mnie ta mieszanka uczuć i niedopowiedzeń która znajduje w każdej jego książce, choć nir mogę powiedzieć że z nim sympatyzuje.

Widze w tej powiesci prawde. Czytając pozostałe jego książki również miałam wrażenie że coetzee jest mężczyzną odizolowanym wręcz drewnianym jak to ujmuje jedna z bohaterek tej powiesci . Jednak w jego dziełach jest coś co do mnie przemawia niestety sama nie jestem w stanie tego nazwać.podczas czytania jego książek zawsze towarzyszy mi uczucie pewnego rodzaju chłodu i...

Obwiniam swoja ograniczona pamiec, ze nie jest w stanie zapamietac kazdego slowa, kazdego przecinka z tej ksiazki. Kazde zdanie dotyka najczulszej gleboko ukrytej struny mojego istnienia.

Obwiniam swoja ograniczona pamiec, ze nie jest w stanie zapamietac kazdego slowa, kazdego przecinka z tej ksiazki. Kazde zdanie dotyka najczulszej gleboko ukrytej struny mojego istnienia.

Mam ogromny sentyment do tej książki. Usłyszałam wcześniej o eksperymencie z niebieskim piórkiem i wdrozylam go w życie poczym natknęłam się na te książkę tym samym na niebieskie pióro

Mam ogromny sentyment do tej książki. Usłyszałam wcześniej o eksperymencie z niebieskim piórkiem i wdrozylam go w życie poczym natknęłam się na te książkę tym samym na niebieskie pióro

Tak ciężko przełknąć gorzką pigułkę. Jednak dobrze wiemy że takie najbardziej pomagają. Ta książka jest jednym z takich nieprzyjemnych lekarstw na nasza dusze. Zauważam wiele cech wspólnych z naukami buddyzmu i taoizmu. Dowodzi to że wszyscy medrcy tego świata są ponad podziałami religii, wszyscy szukają odpowiedzi na te same pytania a odpowiedzi wchodzą w skład wspólnego zbioru.

Tak ciężko przełknąć gorzką pigułkę. Jednak dobrze wiemy że takie najbardziej pomagają. Ta książka jest jednym z takich nieprzyjemnych lekarstw na nasza dusze. Zauważam wiele cech wspólnych z naukami buddyzmu i taoizmu. Dowodzi to że wszyscy medrcy tego świata są ponad podziałami religii, wszyscy szukają odpowiedzi na te same pytania a odpowiedzi wchodzą w skład wspólnego...

Z niektórymi aspektami książki trudno się pogodzić aczkolwiek całość oceniam bardzo pozytywnie i czuję, że temat o psychologiczne poznawczej muszę jeszcze zgłębić

Z niektórymi aspektami książki trudno się pogodzić aczkolwiek całość oceniam bardzo pozytywnie i czuję, że temat o psychologiczne poznawczej muszę jeszcze zgłębić

Podejście pierwsze- nieudane. Nie znałam biografi autorki, nie wiedziałam o jej związku z Paulem Celanem- jednym słowem nie byłam gotowa na tą powieść. Jestem przytłoczona tą walką, tą gęstą atmosferą, tym cierpieniem i zmaganiem się głównej bohaterki z życiem. Podejście drugie- podejmuje. Mam nadzieje, że będzie mniej bolesne.

Podejście pierwsze- nieudane. Nie znałam biografi autorki, nie wiedziałam o jej związku z Paulem Celanem- jednym słowem nie byłam gotowa na tą powieść. Jestem przytłoczona tą walką, tą gęstą atmosferą, tym cierpieniem i zmaganiem się głównej bohaterki z życiem. Podejście drugie- podejmuje. Mam nadzieje, że będzie mniej bolesne.

Niesamowite ile treści zawiera ta niepozorna książka. Dramat absurdu jest kwintesencją ukrytych znaczeń i paletą wielu przenośni. Przekaz tej książki można odczytywać na wielorakie sposoby. Dla niektórych może to być opowiadanie o nadzwyczajnej rodzinie w której kształt harmonii nadaje chaos. Dla innych zaś, poszczególne postacie mogą stanowić syntezę różnych ustrojów jakie miały miejsce na przestrzeni lat. Dramat ponadto porusza kwestie zasad i reguł obowiązujących w społeczeństwie oraz obrazuje co może się stać jeżeli je zatracimy. Mrożek stawia pytanie o ideały nowoczesnego państwa i kierunek w jakim podąża nie tylko sztuka ale i życie społeczne.

Niesamowite ile treści zawiera ta niepozorna książka. Dramat absurdu jest kwintesencją ukrytych znaczeń i paletą wielu przenośni. Przekaz tej książki można odczytywać na wielorakie sposoby. Dla niektórych może to być opowiadanie o nadzwyczajnej rodzinie w której kształt harmonii nadaje chaos. Dla innych zaś, poszczególne postacie mogą stanowić syntezę różnych ustrojów jakie...

Pozycja, która przybliża postać Marcela Łozińskiego. Hendrykowski zwraca uwagę na bardzo ważne aspekty filmów Łozińskiego oraz przybliża dylematy natury moralnej na przykładzie dzieł Tego dokumntalisty.

Pozycja, która przybliża postać Marcela Łozińskiego. Hendrykowski zwraca uwagę na bardzo ważne aspekty filmów Łozińskiego oraz przybliża dylematy natury moralnej na przykładzie dzieł Tego dokumntalisty.

Zadziwiające jak mężczyźnie( ukłony dla pisarza) w tak doskonały sposób udało się wcielić w postać kobiety, ujawniając wszystkie jej rozterki i obrazując stadium jej psychozy.

Zadziwiające jak mężczyźnie( ukłony dla pisarza) w tak doskonały sposób udało się wcielić w postać kobiety, ujawniając wszystkie jej rozterki i obrazując stadium jej psychozy.

Muszę przyznać, że początki z ta książką nie były dla mnie łatwe. Pierwsze strony nie zapowiadały tak ciekawej lektury. Jednak z czasem akcja zaczęła się rozrastać a ja coraz bardziej wciągać w losy bohaterów.Znakomicie pokazana wewnętrzna walka bohatera o zasady moralne w zetknięciu z obozową rzeczywistością. Jednocześnie książka nie daję odpowiedzi gdzie leży granica dobra i zła, próbując w czytelnikach zrodzić wewnętrzną dyskusję. Ostatnia sentencja książki- trafnie oddaje całe jej przesłanie.

Muszę przyznać, że początki z ta książką nie były dla mnie łatwe. Pierwsze strony nie zapowiadały tak ciekawej lektury. Jednak z czasem akcja zaczęła się rozrastać a ja coraz bardziej wciągać w losy bohaterów.Znakomicie pokazana wewnętrzna walka bohatera o zasady moralne w zetknięciu z obozową rzeczywistością. Jednocześnie książka nie daję odpowiedzi gdzie leży granica...

Nie do końca jestem przekonana do takiej formy przedstawienia życia z dwójką chorych dziec choć może to i trafny wybór przerwania tabu. Wielki znak zapytania, niesmak czy drążące pytania?

Nie do końca jestem przekonana do takiej formy przedstawienia życia z dwójką chorych dziec choć może to i trafny wybór przerwania tabu. Wielki znak zapytania, niesmak czy drążące pytania?

Przedzierający się zapach dziejów autorki pozostaje w pamięci na długo. Słodko gorzki opis przeżyć Jeanette Walls, pozwalający na stawianie sobie trudnych pytań.

Przedzierający się zapach dziejów autorki pozostaje w pamięci na długo. Słodko gorzki opis przeżyć Jeanette Walls, pozwalający na stawianie sobie trudnych pytań.

Bardziej spodobała mi się sonata jesienna. Króciutki dramat który pokazuje że nie tak łatwo goi się rana po okaleczeniu.

Bardziej spodobała mi się sonata jesienna. Króciutki dramat który pokazuje że nie tak łatwo goi się rana po okaleczeniu.

książka napisana bardzo trudnym językiem co bardzo mnie zniechęciło. Może moja dojrzałość nie pozwala mi się w pełni wgłębić w temat. Aby zrozumieć książkę trzeba wejść głębiej i poczytać np. wywiad z autorką.

książka napisana bardzo trudnym językiem co bardzo mnie zniechęciło. Może moja dojrzałość nie pozwala mi się w pełni wgłębić w temat. Aby zrozumieć książkę trzeba wejść głębiej i poczytać np. wywiad z autorką.

Ludzie znający się od przedszkole zmieniają się pd wpływem wojny. Dziecięce marzenia zetknięte z brutalną rzeczywistością.

Ludzie znający się od przedszkole zmieniają się pd wpływem wojny. Dziecięce marzenia zetknięte z brutalną rzeczywistością.

Sięgając po tą książkę byłam zafascynowana samą jej historią, tj. została ona okrzyknięta książką buntowników, psychopatyczni mordercy sięgali właśnie po nią tuż przed dokonywanymi zabójstwami. Jednak z perspektywy dzisiejszych czasów losy Holdena nie są aż tak bardzo intrygujące. Pomimo to widzę w niej drugie dno. Najbardziej zafascynował mnie obraz dzieciństwa, przedstawiony jako idylla. Zgadzam się z tym. Jako dzieci jesteśmy czyści, widzimy świat w kolorowych barwach i kochamy miłością najmocniejszą i bezwarunkową. Tak naprawdę wtedy jesteśmy najmądrzejsi bo widzimy co jest w życiu najważniejsza. Z czasem ta prawda oddala się od nas. Dlatego też Holden nie chce dorosnąć. Buntuje się przeciw dorosłości i przyjętej hierarchii wartości narzucanej przez społeczeństwo. Książka doskonale ukazuje różnice różnice pomiędzy buntownikiem a człowiekiem który zmierza do autodestrukcji.

Sięgając po tą książkę byłam zafascynowana samą jej historią, tj. została ona okrzyknięta książką buntowników, psychopatyczni mordercy sięgali właśnie po nią tuż przed dokonywanymi zabójstwami. Jednak z perspektywy dzisiejszych czasów losy Holdena nie są aż tak bardzo intrygujące. Pomimo to widzę w niej drugie dno. Najbardziej zafascynował mnie obraz dzieciństwa,...