Skończyłam czytać o 3 w nocy, nie mogłam przestać. Przerażająca historia. Niewyobrażalny brak odpowiedzialności, lekkomyślność dorosłych, ale też zadziwiająca siła i wytrwałość dzieci. Książka technicznie napisana bardzo dobrze.

Skończyłam czytać o 3 w nocy, nie mogłam przestać. Przerażająca historia. Niewyobrażalny brak odpowiedzialności, lekkomyślność dorosłych, ale też zadziwiająca siła i wytrwałość dzieci. Książka technicznie napisana bardzo dobrze.

Absolutnie fenomenalna. Wciąga od pierwszej chwili do ostatniej. Jak wiele zależy od tego w jakiej rodzinie przyjdziemy na świat,czego doświadczymy i jakim charakterem wykazać się musimy,żeby odwrócić swój los. Polecam!

Absolutnie fenomenalna. Wciąga od pierwszej chwili do ostatniej. Jak wiele zależy od tego w jakiej rodzinie przyjdziemy na świat,czego doświadczymy i jakim charakterem wykazać się musimy,żeby odwrócić swój los. Polecam!

Historia niezwykła, która mnie skłania do rozmyślań o niedojrzałości ludzkiej, o miłości i patologii, więzach rodzinnych. Ciekawa jestem ile tu prawdy a ile fikcji literackiej.

Historia niezwykła, która mnie skłania do rozmyślań o niedojrzałości ludzkiej, o miłości i patologii, więzach rodzinnych. Ciekawa jestem ile tu prawdy a ile fikcji literackiej.

Smutna i emocjonalnie wyczerpująca. Historia tej rodziny udowadnia jak nesprawiedliwe potrafi być życie, a jednocześnie jest dowodem na to, że złe doświadczenia nie przesądzają o złym losie, który w pewnym momencie można wziać we własne ręce.

Smutna i emocjonalnie wyczerpująca. Historia tej rodziny udowadnia jak nesprawiedliwe potrafi być życie, a jednocześnie jest dowodem na to, że złe doświadczenia nie przesądzają o złym losie, który w pewnym momencie można wziać we własne ręce.

Ciekawa, ale zarazem trudna.
O bezbrzeżnej lekkości bytu, o zaniedbaniach, o głodzie.
Polecam, dobra pozycja.
A mnie pozostaje sobie zaserwować ,,Szklany zamek" na szklanym ekranie.

Ciekawa, ale zarazem trudna.
O bezbrzeżnej lekkości bytu, o zaniedbaniach, o głodzie.
Polecam, dobra pozycja.
A mnie pozostaje sobie zaserwować ,,Szklany zamek" na szklanym ekranie.

wstrząsająca książka. Tym bardziej że to prawdziwa historia.
Podziwiam odwagę autorki

wstrząsająca książka. Tym bardziej że to prawdziwa historia.
Podziwiam odwagę autorki

Nietuzinkowa, wciągająca, do tego na faktach, zachęcam do poznania tej niewiarygodnej historii. Ze mną zostanie na długo.

Nietuzinkowa, wciągająca, do tego na faktach, zachęcam do poznania tej niewiarygodnej historii. Ze mną zostanie na długo.

Książka bardzo ciekawa od początku, aż do samego końca. Czasami jak człowiek czytał to niektóre sytuacje są aż nie do uwierzenia, a jednak miały miejsce. Końcem końców cieszę się, że autorce jak i jej rodzeństwu udało się w życiu wyjść na prostą, bo przy takich rodzicach bardzo ciężko mieli w życiu.

Książka bardzo ciekawa od początku, aż do samego końca. Czasami jak człowiek czytał to niektóre sytuacje są aż nie do uwierzenia, a jednak miały miejsce. Końcem końców cieszę się, że autorce jak i jej rodzeństwu udało się w życiu wyjść na prostą, bo przy takich rodzicach bardzo ciężko mieli w życiu.

Pracuję z taką rodziną teraz i po 3 latach bez zmian. Przeczytałam tą książkę w 2 dniach, Szybko się posuwa. Niektóre rzeczy są nie do uwierzenia ale naprawdę sie stały. Ta matka teraz nic nie żałuję, mówi że chociaż ksiazka z tego wyszła nie? Inny styl życia ktory nam si nie podoba ale istnieje. Rodzice maja taki wpływ na siebie, jakby się ich rozdzieło to dzieci by mieli szansę.

Pracuję z taką rodziną teraz i po 3 latach bez zmian. Przeczytałam tą książkę w 2 dniach, Szybko się posuwa. Niektóre rzeczy są nie do uwierzenia ale naprawdę sie stały. Ta matka teraz nic nie żałuję, mówi że chociaż ksiazka z tego wyszła nie? Inny styl życia ktory nam si nie podoba ale istnieje. Rodzice maja taki wpływ na siebie, jakby się ich rozdzieło to dzieci by mieli...

Książkę czyta się trochę jak reportaż pisany w pierwszej osobie. Nie ma tu zbyt wiele emocjonalnych opisów i to chyba szokuje najbardziej. Dla mnie niepojęte jest, jak można zakładać rodzinę, gdy samemu nie jest się w stanie zająć samym sobą. I jeszcze postawę ojca mogę jakoś zrozumieć, nie miał szczęścia urodzić się w kochającej rodzinie, a mimo to przynajmniej miłość był w stanie dać swoim dzieciom. Natomiast niedojrzała emocjonalnie matka wzbudziła we mnie wyłącznie niechęć. Pewnie każde z osobna, gdyby trafiło na innego partnera, byłoby w stanie dać dzieciom więcej, przynajmniej ten ciepły posiłek. A tak powstała tragiczna mieszanka, w której najbardziej odpowiedzialnymi osobami były dzieci w podstawówce. Można uważać, że przecież co nie zabije, to wzmocni, ale nie wszystkie dzieci wyszły z tego obronną ręką.

Książkę czyta się trochę jak reportaż pisany w pierwszej osobie. Nie ma tu zbyt wiele emocjonalnych opisów i to chyba szokuje najbardziej. Dla mnie niepojęte jest, jak można zakładać rodzinę, gdy samemu nie jest się w stanie zająć samym sobą. I jeszcze postawę ojca mogę jakoś zrozumieć, nie miał szczęścia urodzić się w kochającej rodzinie, a mimo to przynajmniej miłość był...