Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jest to książka, która ukazuje nam prawdziwe odczucia i myśli osoby, która w jednej chwili straciła cały swój dotychczasowy świat. Ludzie tracą samochody, domy, pracę... ale zazwyczaj są przy tym zdrowi i mają możliwość zaryzykowania, spróbowania czegoś innego. Nasza bohaterka została jednak więźniem własnego ciała. Zdana na łaskę i niełaskę innych musiała uczyć się podstawowego funkcjonowania w życiu codziennym od nowa. Autorka świetnie ukazuje nam realia polskich szpitali i zachowania personelu. Dzięki niej można zrozumieć jak czuje się pacjent, który zmuszony jest prosić non stop o pomoc w najprostszych czynnościach.
Dobrze, że powstała ta książka. Być może dzięki niej wielu ludzi uświadomi sobie, że warto czasami zwolnić i zacząć szanować nasz największy skarb - zdrowie.

Jest to książka, która ukazuje nam prawdziwe odczucia i myśli osoby, która w jednej chwili straciła cały swój dotychczasowy świat. Ludzie tracą samochody, domy, pracę... ale zazwyczaj są przy tym zdrowi i mają możliwość zaryzykowania, spróbowania czegoś innego. Nasza bohaterka została jednak więźniem własnego ciała. Zdana na łaskę i niełaskę innych musiała uczyć się...

Rewelacyjna książka.
Sama prawda.
Każdy powinien ją przeczytać!!!
Prawdy niby tak powszechne, niby tak znane, ale przez tak niewielu praktykowane...

Rewelacyjna książka.
Sama prawda.
Każdy powinien ją przeczytać!!!
Prawdy niby tak powszechne, niby tak znane, ale przez tak niewielu praktykowane...

Gdyby nie powstała ta książka pewnie nigdy bym nie zajrzała do felietonów Pana Maćka. Bardzo zabawne, ciekawe spojrzenie na rzeczywistośc, szczególnie interesująco czyta się je po 4 latach dostrzegając czasem jak nie wiele Stuhr się mylił w swoich poglądach... Lekka, przyjemna, na chwilę relaksu .... ;)

Gdyby nie powstała ta książka pewnie nigdy bym nie zajrzała do felietonów Pana Maćka. Bardzo zabawne, ciekawe spojrzenie na rzeczywistośc, szczególnie interesująco czyta się je po 4 latach dostrzegając czasem jak nie wiele Stuhr się mylił w swoich poglądach... Lekka, przyjemna, na chwilę relaksu .... ;)

"Czy naprawdę to wszystko się wydarzyło??!!" - co kilka stron musiałam zadawać sobie to pytanie. Historia tak wciągająca, nieprzewidywalna... aż strach pomyśleć, że takich ludzi z osobowością wieloraką możemy spotkać na każdym kroku nawet o tym nie wiedząc. Często ludzie żyją wiele tam z tą chorobą, w ogólnie niezdiagnozowani i próbują normalnie egzystowac. Gorzej jeśli zacznie im "uciekać czas" i nie będą zdawać sobie sprawy z tego co robili. Pisarz w bardzo zwinny sposób opisał postać Billego, której chyba nie da się nie polubić. Wzbudza on nasze wspołczucie, a nawet sympatię. Nie wiem jednak czy moje poglądy by się nie zmieniły, gdyby wskutek swojej choroby taka osoba zaatakowała w jakikkolwiek sposób kogoś z moich bliskich...

"Czy naprawdę to wszystko się wydarzyło??!!" - co kilka stron musiałam zadawać sobie to pytanie. Historia tak wciągająca, nieprzewidywalna... aż strach pomyśleć, że takich ludzi z osobowością wieloraką możemy spotkać na każdym kroku nawet o tym nie wiedząc. Często ludzie żyją wiele tam z tą chorobą, w ogólnie niezdiagnozowani i próbują normalnie egzystowac. Gorzej jeśli...

Ostatnia część trylogii trzyma w napięciu, równie szybko czyta się ją jak część drugą, ale także pozostawia wielki niedosyt... Mimo, że kończy się spójnie, daje nadzieję na przyszłość, ale chciałoby się poznać dalsze losy bohaterów! Co się stało po wybuchu powstania, jak im się ułożyło, jak społeczeństwo dalej egzystowało? ...
Cała trylogia jest oryginalna, zarys fabuły ma podobny do wielu innych książek, ale przez temat przewodni miłości nabiera świeżości, czegoś nowego. Zachęcam do przeczytania wszystkich części!

Ostatnia część trylogii trzyma w napięciu, równie szybko czyta się ją jak część drugą, ale także pozostawia wielki niedosyt... Mimo, że kończy się spójnie, daje nadzieję na przyszłość, ale chciałoby się poznać dalsze losy bohaterów! Co się stało po wybuchu powstania, jak im się ułożyło, jak społeczeństwo dalej egzystowało? ...
Cała trylogia jest oryginalna, zarys fabuły ma...

Druga część trylogii Delirium jest jeszcze lepsza od pierwszej! Bałam się sięgając po kolejny tom, że się zawiodę, ale ta książka przerosła moje oczekiwania! Dzięki wprowadzeniu dwóch czasów akcja wydaję się szybsza, ciekawsza - nasze oczy wręcz nie nadążają czytać! Polecam polecam polecam! Tak na dobre odmóżdżenie! ;)

Druga część trylogii Delirium jest jeszcze lepsza od pierwszej! Bałam się sięgając po kolejny tom, że się zawiodę, ale ta książka przerosła moje oczekiwania! Dzięki wprowadzeniu dwóch czasów akcja wydaję się szybsza, ciekawsza - nasze oczy wręcz nie nadążają czytać! Polecam polecam polecam! Tak na dobre odmóżdżenie! ;)

Mimo, że nie przepadam za tego rodzaju książkami - jakiś rodzaj władzy, z góry narzucone zasady, ludzie żyjący jak we śnie i grupka buntowników, którzy chcą obalić system. Ta książka jednak mnie urzekła. Głównym tematem jest miłość. Ludzie nie mogą z nią żyć, bo cierpią, prowadzi do depresji, obłędu, a nawet samobójstwa. Czym jednak jest to życie bez niej? To życie wypełnia ciągła obojętność na wszystko. W tym świecie małżeństwa nie żyją ze sobą razem, ale obok siebie. Nie ma czułości, bliskości, jakichkolwiek oznak miłości. Książka ukazuje jak destrukcyjnym uczuciem może być miłość, ale także to jak jest sto razy gorzej bez niej.

Mimo, że nie przepadam za tego rodzaju książkami - jakiś rodzaj władzy, z góry narzucone zasady, ludzie żyjący jak we śnie i grupka buntowników, którzy chcą obalić system. Ta książka jednak mnie urzekła. Głównym tematem jest miłość. Ludzie nie mogą z nią żyć, bo cierpią, prowadzi do depresji, obłędu, a nawet samobójstwa. Czym jednak jest to życie bez niej? To życie wypełnia...

Na szczęście nie jest to książka z serii "Jesteś najpiękniejsza. Codziennie rano wstawaj i mów to do lustra...". Autorka sama wiele przeżyła i pragnie się z nami tym podzielić. Nie każdy znajdzie mądrości dla własnych sytuacji, w których się znajduje. Niektóre lekcje czasami uświadamiają nam, zdawałoby się błahe, oczywiste rzeczy, o których często gdzieś podczas codziennej gonitwy zapominamy. Takie lekcje mogłyby zacząć pojawiać się w szkołach - myślę, że każdy na nie uczęszczałby z przyjemnością.

Na szczęście nie jest to książka z serii "Jesteś najpiękniejsza. Codziennie rano wstawaj i mów to do lustra...". Autorka sama wiele przeżyła i pragnie się z nami tym podzielić. Nie każdy znajdzie mądrości dla własnych sytuacji, w których się znajduje. Niektóre lekcje czasami uświadamiają nam, zdawałoby się błahe, oczywiste rzeczy, o których często gdzieś podczas codziennej...