Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sołżenicyn w Archipelagu dowodzi swojej słusznej przynależności do noblowskiej elity. Archipelag Gułag to rozprawienie się autora z totalitaryzmem. Książka szalenie trudna z powodu zagadnienia, którego dotyczy oraz z powodu ogromnego oddziaływania treści na czytelnika. Książka ważna, aby świadczyć przyszłym pokoleniom przeciw scentralizowanej władzy. Książka, dzięki kunsztowi pisarskiemu autora, dająca ogromną satysfakcję czytelnikowi. Lektura obowiązkowa dla ludzi i silnych nerwach.

Sołżenicyn w Archipelagu dowodzi swojej słusznej przynależności do noblowskiej elity. Archipelag Gułag to rozprawienie się autora z totalitaryzmem. Książka szalenie trudna z powodu zagadnienia, którego dotyczy oraz z powodu ogromnego oddziaływania treści na czytelnika. Książka ważna, aby świadczyć przyszłym pokoleniom przeciw scentralizowanej władzy. Książka, dzięki...

Niby beletrystyka a czyta się jak literaturę faktu. Może dożyjemy scenariusza nakreślonego przez autora...? O Juliszu Verne też mówiono w jego czasach, że jest fantastą :)

Niby beletrystyka a czyta się jak literaturę faktu. Może dożyjemy scenariusza nakreślonego przez autora...? O Juliszu Verne też mówiono w jego czasach, że jest fantastą :)

Dom dzienny, dom nocny to powieść o naszym zwyczajnym, codziennym życiu. Każdy czytelnik może w opowiadanych wątkach odnaleźć cząstkę siebie. To co zachwyca to nad podziw refleksyjny, wręcz malarski sposób przekazu. Przekaz, który fascynuje czytelnika, tak, że ma poczucie obcowania fizycznego z bohaterami. Opis alkoholika jest dla mnie przykładem najwybitniejszego literackiego kunsztu z poziomu arcydzieła. Czytając doznania opisywanych postaci miałem poczucie, że utożsamiam się z nimi, wcielam się w nich. Tylko mistrz potrafi zysafcynować czytelnika, tak, aby na kilku stronach dostarczyć mu emocji, gniewu, płaczu, dylematu.

Siadając do tej lektury należy jednak nastawić się na duże wyzwanie - autorka dostarcza czytelnikowi dużo ale także od czytelnika bardzo dużo wymaga. Dom dzienny, dom nocny to powierzchowna, szara codzienność z jednej strony, ale i głębia przekazu filozoficznej refleksji nad naszym życiem zawarta miedzy wierszami w sposób godny poezji. Tylko uważny i zaangażowany czytelnik będzie mógł doznać pełni przekazu.

Dom dzienny, dom nocny to powieść o naszym zwyczajnym, codziennym życiu. Każdy czytelnik może w opowiadanych wątkach odnaleźć cząstkę siebie. To co zachwyca to nad podziw refleksyjny, wręcz malarski sposób przekazu. Przekaz, który fascynuje czytelnika, tak, że ma poczucie obcowania fizycznego z bohaterami. Opis alkoholika jest dla mnie przykładem najwybitniejszego...

Rewelacyjna książka dająca przeglądowy obraz historii Ameryki Łacińskiej w drugiej połowie XX wieku

Rewelacyjna książka dająca przeglądowy obraz historii Ameryki Łacińskiej w drugiej połowie XX wieku

rewelacyjna narracja, fotograficzna analiza i "trójwymiarowe" wyświetlenie emocji!

rewelacyjna narracja, fotograficzna analiza i "trójwymiarowe" wyświetlenie emocji!

Można patrzeć krytycznie na samoocenę Leni, ale nie ma wątpliwości, że przeżyła piękne życie. Rewelacyjna autobiografia. Bardzo ciekawa książka dla osób interesujących się III Rzeszą.

Można patrzeć krytycznie na samoocenę Leni, ale nie ma wątpliwości, że przeżyła piękne życie. Rewelacyjna autobiografia. Bardzo ciekawa książka dla osób interesujących się III Rzeszą.

Bardzo dobra biografia, pokazująca ludzką twarz naukowca i zmagania kobiety nauki ze stereotypami przełomu XIX i XX wieku. Mocno polecam!

Bardzo dobra biografia, pokazująca ludzką twarz naukowca i zmagania kobiety nauki ze stereotypami przełomu XIX i XX wieku. Mocno polecam!

Szalenie poruszająca. Wciągająca dogłębna analiza socjologicza i psychologiczna człowieka. Jakże prawdziwie ukazująca, że w obliczu zagrożenia włączamy najprostsze instynkty. Ulegamy zakodowanym od wieków mechanizmom, które pokazują jak wiele mamy wspólnego ze zwierzętami.

Szalenie poruszająca. Wciągająca dogłębna analiza socjologicza i psychologiczna człowieka. Jakże prawdziwie ukazująca, że w obliczu zagrożenia włączamy najprostsze instynkty. Ulegamy zakodowanym od wieków mechanizmom, które pokazują jak wiele mamy wspólnego ze zwierzętami.

Prawdziwa książka. Wciągająca nie poprzez powszechne zabiegi stosowane przez kasowych autorów. Wciągająca kunsztem pisarza. Magiczna, czasem wręcz psychodeliczna. W mojej ocenie nieprzeczytanie tej książki to duża strata. Polecam.

Prawdziwa książka. Wciągająca nie poprzez powszechne zabiegi stosowane przez kasowych autorów. Wciągająca kunsztem pisarza. Magiczna, czasem wręcz psychodeliczna. W mojej ocenie nieprzeczytanie tej książki to duża strata. Polecam.

Rupi Kaur w Mleku i miodzie w bardzo bezpośredni, jak na poezję, sposób opowiada o refleksjach młodej kobiety nad swoim życiem. Bardzo liryczna, dająca dużo refleksji, przyjemna i łatwa (w dobrym tego słowa znaczeniu) lektura. Sprawiła mi ogromną przyjemność inspirując do przemyśleń nad swoim odbiciem w wierszach poetki. To jest tomik, do którego w mojej ocenie z pewnością każdy kto przeczyta, będzie chciał wracać. Mocno polecam!

Rupi Kaur w Mleku i miodzie w bardzo bezpośredni, jak na poezję, sposób opowiada o refleksjach młodej kobiety nad swoim życiem. Bardzo liryczna, dająca dużo refleksji, przyjemna i łatwa (w dobrym tego słowa znaczeniu) lektura. Sprawiła mi ogromną przyjemność inspirując do przemyśleń nad swoim odbiciem w wierszach poetki. To jest tomik, do którego w mojej ocenie z pewnością...

Powieść Na zachodzie be zmian jest na tyle znana, że pisanie o niej, po to żeby przybliżyć czy też zachcieć chyba nie ma większego sensu. Jest to literatura przestrogi, przed konsekwencjami decyzji wybranych dla ogółu. Dotyczy to zarówno państw monarchistycznych (jak w przypadku omawianej powieści) ale też i wszystkich innych ustrojów z demokracją na czele. Autor przedstawia cierpienia w wymiarze fizycznym, co w wojnie światowej przybrało nieznanych wcześniej rozmiarów. Nie mniej ważne są jednak rozważania dotyczące skaz psychicznych, które są nie do naprawienia tak samo jak stracona noga lub ręka. Pokazuje, jak wojna dotknęła wszystkie jej strony, ale także w jaki sposób cierpią ludzie, którzy pozostali biernymi jej uczestnikami poza wojną. No i co dla mnie wydaje się w tej książce najważniejsze, choć nie jest dominujące w treści: wybrani zdecydowali o tej wojnie ale cierpień doświadczyli niemal wszyscy. Cóż, jak często bywa, że decydenci wybierają kierunek nie licząc się z konsekwencjami dla ogółu, a jedynie zaspokajając swoje osobiste ambicje...

Powieść Na zachodzie be zmian jest na tyle znana, że pisanie o niej, po to żeby przybliżyć czy też zachcieć chyba nie ma większego sensu. Jest to literatura przestrogi, przed konsekwencjami decyzji wybranych dla ogółu. Dotyczy to zarówno państw monarchistycznych (jak w przypadku omawianej powieści) ale też i wszystkich innych ustrojów z demokracją na czele. Autor...

Dzieci mają dużo prostsze życie niż dorośli. W ich życiu oceny są czarno-białe, nie ma odcieni szarości, nie tworzą pół-wartości. Albo w coś wierzą, albo nie. I o tym są trzy opowiadania w tym tomiku. Wzruszające historie, każda w inny sposób. Co smutne, w każdej z nich autor pokazuje rysę na rodzicielstwie,.Za każdym razem ta rysa ma inne źródło, ale jest. Co optymistyczne, to w każdym opowiadaniu uniwersalne wartości mają przewagę nad wątpliwościami. Te opowiadania przeszywają na skroś dobrą energią!

Dzieci mają dużo prostsze życie niż dorośli. W ich życiu oceny są czarno-białe, nie ma odcieni szarości, nie tworzą pół-wartości. Albo w coś wierzą, albo nie. I o tym są trzy opowiadania w tym tomiku. Wzruszające historie, każda w inny sposób. Co smutne, w każdej z nich autor pokazuje rysę na rodzicielstwie,.Za każdym razem ta rysa ma inne źródło, ale jest. Co...

Umieranie to w naszej kulturze bardzo trudny problem. Nie umiemy sobie radzić z odchodzeniem bliskich. Nie potrafimy rozmawiać o śmierci. A szczególnie trudno nam zrozumieć śmierć dziecka. Autor w fascynujący sposób dotyka tego tabu. Ja na miejscu Róży inaczej tłumaczyłbym odchodzenie Oskarkowi, ale jestem wdzięczny za tą ważną książkę!

Umieranie to w naszej kulturze bardzo trudny problem. Nie umiemy sobie radzić z odchodzeniem bliskich. Nie potrafimy rozmawiać o śmierci. A szczególnie trudno nam zrozumieć śmierć dziecka. Autor w fascynujący sposób dotyka tego tabu. Ja na miejscu Róży inaczej tłumaczyłbym odchodzenie Oskarkowi, ale jestem wdzięczny za tą ważną książkę!

Rewelacyjna intryga, silnie trzymający w napięciu reportaż. Powiecie bzdura: jak reportaż może trzymać w napięciu. A jednak! Książka zmusza do refleksji, jest mądra, wyświetla wartości współczesnego świata.

Rewelacyjna intryga, silnie trzymający w napięciu reportaż. Powiecie bzdura: jak reportaż może trzymać w napięciu. A jednak! Książka zmusza do refleksji, jest mądra, wyświetla wartości współczesnego świata.