Jesteśmy społecznością, która kocha książki

książka stawała się ciekawsza w miarę dorastania Leyli. pierwsza część to w zasadzie zbiór luźno powiązanych opowieści z życia jej sąsiadów, jakaś fabuła pojawia się dopiero potem.

książka stawała się ciekawsza w miarę dorastania Leyli. pierwsza część to w zasadzie zbiór luźno powiązanych opowieści z życia jej sąsiadów, jakaś fabuła pojawia się dopiero potem.

byłoby ciekawiej gdyby książka była trochę dłuższa.

byłoby ciekawiej gdyby książka była trochę dłuższa.

XVIII wieczna powieść filozoficzna. brzmi to strasznie, a książka jest po prostu rewelacyjna!

XVIII wieczna powieść filozoficzna. brzmi to strasznie, a książka jest po prostu rewelacyjna!

słyszałam cuda o tej książce, dlatego już przed rozpoczęciem czytania miałam wielkie oczekiwania. zdecydowanie jest to książka bardzo dobra, ale z moim podejściem ciężko mi się było zachwycić.

słyszałam cuda o tej książce, dlatego już przed rozpoczęciem czytania miałam wielkie oczekiwania. zdecydowanie jest to książka bardzo dobra, ale z moim podejściem ciężko mi się było zachwycić.

momentami bywa nudno, dlatego książkę czyta się dosyć długo. pod koniec robi się ciekawiej, ale trzeba mieć trochę zaparcia żeby do tego końca dotrwać.

momentami bywa nudno, dlatego książkę czyta się dosyć długo. pod koniec robi się ciekawiej, ale trzeba mieć trochę zaparcia żeby do tego końca dotrwać.

najbardziej podobała mi się pierwsza część - szczególnie uderzyło mnie ostatnie zdanie. końcówka trochę słaba.

najbardziej podobała mi się pierwsza część - szczególnie uderzyło mnie ostatnie zdanie. końcówka trochę słaba.

czułam autentyczne współczucie dla Joanny i z bólem obserwowałam całą nietolerancję i brak zrozumienia, który ją dotykał.

czułam autentyczne współczucie dla Joanny i z bólem obserwowałam całą nietolerancję i brak zrozumienia, który ją dotykał.

książka mnie nudziła. większość rozgrywała się na sali sądowej, a u Cook'a najbardziej cenię ciekawe medyczne wstawki. brakowało mi ich.
ocena byłaby niższa, ale zaskakujące zaskoczenie ją ratuje.

książka mnie nudziła. większość rozgrywała się na sali sądowej, a u Cook'a najbardziej cenię ciekawe medyczne wstawki. brakowało mi ich.
ocena byłaby niższa, ale zaskakujące zaskoczenie ją ratuje.

króciutka, ale bardzo ciekawa i świetnie napisana. warto (;

króciutka, ale bardzo ciekawa i świetnie napisana. warto (;

poprzednie dwie części podobały mi się dużo bardziej.

poprzednie dwie części podobały mi się dużo bardziej.

nie jest wyjątkowo fascynująca, ale niektóre fragmenty były świetne.

nie jest wyjątkowo fascynująca, ale niektóre fragmenty były świetne.

czasem ciężko było mi ją czytać. zdarzało się, że po jednym rozdziale musiałam robić sobie pół godziny przerwy. nie jest to lektura łatwa, ale ważna.

"szok wywołany wypadkami w 'Malowanym ptaku' może, w rzeczy samej, być szokiem rozpoznania"

czasem ciężko było mi ją czytać. zdarzało się, że po jednym rozdziale musiałam robić sobie pół godziny przerwy. nie jest to lektura łatwa, ale ważna.

"szok wywołany wypadkami w 'Malowanym ptaku' może, w rzeczy samej, być szokiem rozpoznania"

najbardziej podobały mi się opisy poszczególnych pacjentów, aczkolwiek sesje z protem, zwłaszcza te z hipnozą, też były niezłe.

najbardziej podobały mi się opisy poszczególnych pacjentów, aczkolwiek sesje z protem, zwłaszcza te z hipnozą, też były niezłe.

w przeciwieństwie do większości nie odebrałam tej książki jako opowieści o ludziach bojących się jakichkolwiek zmian. dla mnie opowiadała ona o postępie, który zmienia życie ludzi w bardzo nachalny sposób, nie uświadamiając im właściwie konieczności i zasadności tych zmian. niechęć do postępu zauważyłam w zasadzie tylko w ostatniej scenie.
książka cudowna, szczególnie zauroczył mnie moment kiedy ojciec chciał pochwalić się przed Ziutkiem swoją umiejętnością 'pisania'.

w przeciwieństwie do większości nie odebrałam tej książki jako opowieści o ludziach bojących się jakichkolwiek zmian. dla mnie opowiadała ona o postępie, który zmienia życie ludzi w bardzo nachalny sposób, nie uświadamiając im właściwie konieczności i zasadności tych zmian. niechęć do postępu zauważyłam w zasadzie tylko w ostatniej scenie.
książka cudowna, szczególnie...

nie powiem żebym była szczególnie zachwycona. momenty kiedy pojawiała się jakaś akcja, Judym coś robił, były w porządku. za to te wszystkie opisu uczuć, pejzaży i (zwłaszcza) pracy w fabrykach wynudziły mnie okropnie.

nie powiem żebym była szczególnie zachwycona. momenty kiedy pojawiała się jakaś akcja, Judym coś robił, były w porządku. za to te wszystkie opisu uczuć, pejzaży i (zwłaszcza) pracy w fabrykach wynudziły mnie okropnie.

o ile 'Syzyfowe prace' i 'Ludzie bezdomni' mnie nie zachwycili, to 'Przedwiośnie' zdecydowanie tak!
tylko zdecydowanie nie polecam wydawnictwa Greg. kto opracowuje te przypisy?!

o ile 'Syzyfowe prace' i 'Ludzie bezdomni' mnie nie zachwycili, to 'Przedwiośnie' zdecydowanie tak!
tylko zdecydowanie nie polecam wydawnictwa Greg. kto opracowuje te przypisy?!

bardzo mnie poruszyła. przepiękna opowieść o samotności, miłości, cierpieniu.

bardzo mnie poruszyła. przepiękna opowieść o samotności, miłości, cierpieniu.

kilka świetnych cytatów, niektóre bardzo zabawne. dobrze mi się czytało.

kilka świetnych cytatów, niektóre bardzo zabawne. dobrze mi się czytało.

nie jest to książka, którą można przeczytać w jeden dzień. spędziłam z nią trochę czasu i był to czas niezapomniany.
Robert i wszyscy partyzanci byli cudowni, jedynie Maria nie do końca mi się podobała. zdecydowanie odbieram 'Komu bije dzwon' jako książkę o wojnie, nie o miłości.

nie jest to książka, którą można przeczytać w jeden dzień. spędziłam z nią trochę czasu i był to czas niezapomniany.
Robert i wszyscy partyzanci byli cudowni, jedynie Maria nie do końca mi się podobała. zdecydowanie odbieram 'Komu bije dzwon' jako książkę o wojnie, nie o miłości.