Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo potrzeba takiej wiedzy i takiej wrażliwości, jaką prezentuje autor. Ja jednak podczas lektury czułem się zagubiony, zdezorientowany i skołowany. Trudno mi było w tekście się odnaleźć, gdy przerzucany z tematu na temat miałem wrażenie, że czytam raczej luźne zapiski internetowego bloga niż zwartą publikację. Lektura warta polecenia wszystkim ciekawym obserwatorom przyrody miasta.

Bardzo potrzeba takiej wiedzy i takiej wrażliwości, jaką prezentuje autor. Ja jednak podczas lektury czułem się zagubiony, zdezorientowany i skołowany. Trudno mi było w tekście się odnaleźć, gdy przerzucany z tematu na temat miałem wrażenie, że czytam raczej luźne zapiski internetowego blo...

Rozwiń

Zwiń

Miło czasem poczytać pokrzepiającą opowieść, w której polscy szpiedzy ogrywają przeciwników. Co prawda głównej bohaterce obok inteligencji i opanowania, pomaga dziesięć ton szczęścia, ale liczy się końcowy efekt, w który chętnie się uwierzy. Czekam na dalsze przygody pary bohaterów.

Miło czasem poczytać pokrzepiającą opowieść, w której polscy szpiedzy ogrywają przeciwników. Co prawda głównej bohaterce obok inteligencji i opanowania, pomaga dziesięć ton szczęścia, ale liczy się końcowy efekt, w który chętnie się uwierzy. Czekam na dalsze przygody pary bohaterów.

Z przyjemnością oddałem się lekturze i trudno mi się było oderwać. Jakoś mi nie przeszkadza, że trochę brakuje bardziej rozbudowanej intrygi, szerszej charakterystyki postaci czy otoczenia (za to niektóre powtarzają się kilka razy), gwałtownych zwrotów akcji. Autorowi udaje się zbudować zgrabnie napisaną historię, którą dobrze się czyta. Tylko tyle i aż tyle. Gdyby to było dawno temu, pewnie powieść ukazywała by się w częściach, w postaci zszytych metalowymi zszywkami zeszytów z papieru gazetowego i niebieską okładką z papieru kredowego. Tytuł całej serii zeszytów by brzmiał na przykład "Ewa dzwoni na 112" :) Czekam na kolejne tomy.

Z przyjemnością oddałem się lekturze i trudno mi się było oderwać. Jakoś mi nie przeszkadza, że trochę brakuje bardziej rozbudowanej intrygi, szerszej charakterystyki postaci czy otoczenia (za to niektóre powtarzają się kilka razy), gwałtownych zwrotów akcji. Autorowi udaje się zbudować zg...

Rozwiń

Zwiń

Droga przebyta rowerem do Lizbony jest dla autora pretekstem do rozmyślań na dość odległe tematy, jak wojenna trauma, teatr, męczeństwo świętych czy wyjątkowa na tle szarej kościelnej rzeczywistości działalność warszawskich dominikanów. Równie dobrze podróż mogła się odbywać po Warszawie i rozmyślania też by pasowały i wewnętrzny monolog też mógłby się toczyć równie sprawnie. W sumie to o samej podróży i podróżowaniu jako takim znajdziemy w tekście niezbyt dużo. Nie jest to specjalny zarzut, raczej konstatacja. Książka jak dla mnie zbyt osobista i oderwana od otaczającego świata. Trochę mi się też dłużyła, choć starałem się niespiesznie podążać bardziej za myślami niż za kilometrami autora. Koniec końców najbardziej mnie zaczęło nurtować, co autor zrobi na miejscu z rowerem, ale na szczęście jest na ten temat pod koniec jedno zdanie.

Droga przebyta rowerem do Lizbony jest dla autora pretekstem do rozmyślań na dość odległe tematy, jak wojenna trauma, teatr, męczeństwo świętych czy wyjątkowa na tle szarej kościelnej rzeczywistości działalność warszawskich dominikanów. Równie dobrze podróż mogła się odbywać po Warszawie i...

Rozwiń

Zwiń

Pisanie o polskiej piosence to trochę takie intelektualne kopanie leżącego. Ale i tak z pewną wstydliwą przyjemnością zapoznałem się z analizą literacką tekstów, których w zdecydowanej większości zwyczajnie nie znałem. Okazało się więc, że książka przybliżyła mi muzykę mniej lub bardziej popularną.

Pisanie o polskiej piosence to trochę takie intelektualne kopanie leżącego. Ale i tak z pewną wstydliwą przyjemnością zapoznałem się z analizą literacką tekstów, których w zdecydowanej większości zwyczajnie nie znałem. Okazało się więc, że książka przybliżyła mi muzykę mniej lub bardziej p...

Rozwiń

Zwiń

Znakomita, inteligentna i dowcipna interpretacja estońskiego folkloru. Nie jestem wielbicielem podobnych książek polskich autorów, bo albo są pełne przesady w udziwnianiu magicznych aspektów wiejskiego życia, albo ich humor jest ostry jak młotek. Przy "Listopadowych porzeczkach" znakomicie się bawiłem, przy okazji odnajdując to wszystko co o "typowej" estońskiej wsi słyszałem. To pierwszy mój kontakt z estońską literaturą, jakże udany.

Znakomita, inteligentna i dowcipna interpretacja estońskiego folkloru. Nie jestem wielbicielem podobnych książek polskich autorów, bo albo są pełne przesady w udziwnianiu magicznych aspektów wiejskiego życia, albo ich humor jest ostry jak młotek. Przy "Listopadowych porzeczkach" ...

Rozwiń

Zwiń

W sumie słabe, poza ostatnim opowiadaniem "Wyprawa po klucze". Ale miło, że teksty zostały odnalezione i ocalone. Sam audiobook wydany w pośpiechu zawiera wiele błędów polegających na pozostawieniu duplikatów fragmentów czytanych przez lektora.

W sumie słabe, poza ostatnim opowiadaniem "Wyprawa po klucze". Ale miło, że teksty zostały odnalezione i ocalone. Sam audiobook wydany w pośpiechu zawiera wiele błędów polegających na pozostawieniu duplikatów fragmentów czytanych przez lektora.

Historia jak historia: polska wieś, okupacja, błoto, pan, pleban, chłopi, pory roku. Zarys wygląda dość przeciętnie. Ale za to jak opowiedziana! A jak pogmatwana i splątana! Znakomicie się bawiłem, choć to nie książka rozrywkowa w potocznym znaczeniu tego słowa.

Historia jak historia: polska wieś, okupacja, błoto, pan, pleban, chłopi, pory roku. Zarys wygląda dość przeciętnie. Ale za to jak opowiedziana! A jak pogmatwana i splątana! Znakomicie się bawiłem, choć to nie książka rozrywkowa w potocznym znaczeniu tego słowa.

Pochłonąłem, nie mogąc się oderwać od lektury. Tym razem w ruch idzie sekator i Gruby Rychu mierzy się z konkurencją, która pojawia się na rynku kradzionych samochodów. Tym razem także (jak przy poprzednich tomach z serii) fabuła nie należała do specjalnie zawiłych, ale nie dla zagadki kryminalnej czytam o przygodach policjantów z Poznania. I tym razem autor mnie nie zawiódł racząc solidną porcją realiów i dobrze scharakteryzowanych bohaterów. Może ciut za dużo przypomnień wcześniejszych perypetii bohaterów. W każdym razie już czekam na kolejny tom.

Pochłonąłem, nie mogąc się oderwać od lektury. Tym razem w ruch idzie sekator i Gruby Rychu mierzy się z konkurencją, która pojawia się na rynku kradzionych samochodów. Tym razem także (jak przy poprzednich tomach z serii) fabuła nie należała do specjalnie zawiłych, ale nie dla zagadki kr...

Rozwiń

Zwiń

Nie spodziewałem się zbyt wiele po książce, w której fabułą jest podróż do Indii trzech sióstr, które zostały wychowane w Wielkiej Brytanii. Indyjskie pochodzenie swoich rodziców bohaterki raczej traktowały jako problem, z którym musiały się mierzyć w młodości niż powód do określenia swojej tożsamości. I nagle trzeba jechać do Indii, bo mama kazała... Teraz, dorosłe już kobiety wiozą ze sobą swoje bagaże doświadczeń i swoje problemy. Ale przekonałem się, że to nieźle napisana historia z dużą dozą sikhijskiego kolorytu.

Nie spodziewałem się zbyt wiele po książce, w której fabułą jest podróż do Indii trzech sióstr, które zostały wychowane w Wielkiej Brytanii. Indyjskie pochodzenie swoich rodziców bohaterki raczej traktowały jako problem, z którym musiały się mierzyć w młodości niż powód do określenia swoje...

Rozwiń

Zwiń