Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przełom 1865 i 1866 roku, ponowne uruchomienie Orloja i tajemnicza zbrodnia. Tak zaczyna się powieść Petra Stančíka "Młyn do mumii" z @wydawnictwostaraszkoła. Sprawę znalezionego w sylwestrową (albo raczej noworoczną) noc trupa ma rozwiązać komisarz Durman. XIX-wieczna Praga jest wdzięcznym tłem dla takich historii. Spowita tajemnicą, z niebezpiecznymi zaułkami, podejrzanymi lokalami i ciekawymi uwarunkowaniami historycznymi.    Petr Stančík w "Młynie do mumii" robi coś niebywałego, bawi się stylem, balansuje na granicy absurdu i dobrego smaku. Serwuje nam literacki gulasz, mieszając różne gatunki i wątki. Znajdziemy tu troszkę kryminału, odrobinę sensacji, szczyptę romansu i pornografii, elementy grozy i fantastyki.  Komisarz Durman będzie musiał zdemaskować seryjnego mordercę, stawić czoła tajemniczemu bractwu i przy okazji wpakuje się w inne przygody. Będą pościgi, zagraniczne wyjazdy, duchy, wojenne potyczki, fabularne ślepe uliczki i zdumiewające wynalazki. Jest awaturniczo, tajemniczo, groteskowo i zabawnie. Powieść ta ma swoisty gargantuiczny wymiar a Durman jest nieokiełznanym żarłokiem i rozpustnikiem. Kulinarna wyobraźnia Stančíka przechodzi ludzkie pojęcie! Jest tu coś Haškowskiego, coś z de Sada, z Conan Doyla, Verne'a (te wizjonerskie wynalazki). A poza tym to doskonała gra z konwencją literatury popularnej, nie tylko tej XIX-wiecznej. Gorąco polecam ten tytuł, chociaż mam świadomość, że dla niektórych ten literacki miszmasz może być niestrawny 😉