Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Baśniarz" spowodował u mnie skrajne wychylenie emocjonalnej huśtawki. Dobrnęłam do 2/3 książki i bałam się czytać dalej. Autentycznie. Bałam się zakończenia i odwlekałam je w czasie. Jednak gdy wróciłam dziś do domu, jeszcze lekko jakoś tak rozdygotana, wzięłam książkę do ręki i... skończyłam ją. Wiedziałam, że mnie zniszczy.
Po kolei.
Główną bohaterką jest Anna, 17-latka, grzeczna dziewczyna, zdolna, trochę żyjąca we własnym świecie (który nazywa mydlaną bańką). Anna zakochuje się w najmniej odpowiedniej osobie, w chłopaku imieniem Abel. Na okładce jest on opisany tak: "outsider, wagarowicz, handlarz narkotykami. Mimo to Anna zakochuje się w nim do szaleństwa, gdyż wie, że Abel ma jeszcze inne oblicze: łagodnego, smutnego baśniarza, opiekującego się młodszą siostrą (...)" Czyż ten opis już na wstępie nie jest ujmujący?! Powiem wam tyle: nic w tej książce nie jest takie, jak się wydaje z początku. Tak wiele razy byłam już przekonana, że wiem, co się stało, że wiem, jak to się skończy, a i tak okazywało się być inaczej. Baśń w baśni. Piękna i przerażająca. Wciągająca i tak bardzo.. gorzka i tragiczna! Dawno, a może nawet nigdy, nie czytałam tak prawdziwej i jednocześnie baśniowej powieści. A ta prawdziwość wbiła mi kolec róży w serce i on tam ciągle sobie tkwi i nie mogę go wyciągnąć. Dawno na niczym tak nie płakałam. Jak przed świętami chciałam płakać i nie mogłam, nie potrafiłam, tak dziś, po tej książce wszystko puściło, jakby taka zaciśnięta pięść w mojej klatce piersiowej nagle puściła. Nie mogłam opanować płaczu. Nie mogłam uwierzyć, że tak się skończyło, choć od samego początku czułam, że tu po prostu nie może być happy-endu. Że w takich sytuacjach jest on niemożliwy. Nie wierzę, że tak mnie to poruszyło. Chciałabym, żeby Abel i Anna mieli szansę spotkać się w innych okolicznościach, żeby mogli żyć jak normalna para nastolatków, bez tego wszystkiego, co się stało. Za późno.
Polecam każdemu z całego serca. Coś czuję, że baśniarz i "Baśniarz" na długo, a może i na zawsze, zostanie w mojej pamięci.

"Baśniarz" spowodował u mnie skrajne wychylenie emocjonalnej huśtawki. Dobrnęłam do 2/3 książki i bałam się czytać dalej. Autentycznie. Bałam się zakończenia i odwlekałam je w czasie. Jednak gdy wróciłam dziś do domu, jeszcze lekko jakoś tak rozdygotana, wzięłam książkę do ręki i... skończyłam ją. Wiedziałam, że mnie zniszczy.
Po kolei.
Główną bohaterką jest Anna,...