Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jedna z najlepszych książek jakie czytałam w życiu.

Jedna z najlepszych książek jakie czytałam w życiu.

moonybookishcorner.blogspot.com

Właśnie macham do Was z Księżyca...Tak, właśnie tam wysłała mnie ta książka. Jeśli ktokolwiek uważa, że "Dwór róż i cierni" było genialną książką...Przeczytajcie "Dwór mgieł i furii" i na pewno dołączycie do mnie tutaj w Kosmosie. Czy mogłabym prosić o lepszy sequel? Czy mogłabym prosić o więcej emocji i przeżyć? Czy mogłabym prosić o więcej łez? Ta książka dała mi to wszystko nawet w nadmiarze. Nie wiem, czy jestem w stanie jakkolwiek ułożyć moje myśli. Sarah J. Maas, wygrywasz wszystko.


"Między światłem a ciemnością rozgrywa się walka, w której stawką są losy całego świata. A w magicznym świecie fae przyjaciele potrafią być bardziej niebezpieczni niż wrogowie...

Po tym, jak Feyra ocaliła Prythian, mogłoby się wydawać, że baśń dobiega końca. Dziewczyna, bezpieczna i otoczona luksusem, przygotowuje się do poślubienia ukochanego Tamlina. Przed nią długie i szczęśliwe życie. Sęk w tym, że Feyra nigdy nie chciała być księżniczką z bajki. Zresztą zupełnie nie nadaje się do tej roli. W snach wciąż powracają do niej wymyślne tortury Amaranthy i zbrodnia, którą popełniła, by się od nich uwolnić. Pragnący zapewnić jej bezpieczeństwo Tamlin próbuje zamknąć Feyrę w złotej klatce. W jej nowym nieśmiertelnym ciele drzemią moce, których dziewczyna nie umie opanować. W dodatku o spłatę swojego długu upomina się największy wróg Tamlina – Rhysand, Książę Dworu Nocy. Zwabioną podstępem Feyrę raz w miesiącu okrywa mrok jego niebezpiecznego królestwa. To pewne, że władca ciemności będzie chciał wykorzystać ją do swoich celów. Chyba że… to nie Rhysand jest tym, kogo Feyra powinna się obawiać. Na Dworze Wiosny również bowiem nie jest bezpiecznie, a sam Tamlin ma przed ukochaną coraz więcej tajemnic. Czy rzeczywiście tylko po to, by ją chronić? Gdy nad Prythian i krainę ludzi nadciąga widmo wojny tak groźnej jak żadna dotąd, Feyra musi zdecydować, komu może ufać. Stawką jest życie jej rodziny i losy całego świata. A w magicznym świecie fae przyjaciele potrafią być bardziej niebezpieczni niż wrogowie.

Nowa, jeszcze mroczniejsza i bardziej zmysłowa odsłona bestsellerowej serii Dwór cierni i róż! Nie zaśniesz, nim nie odkryjesz wszystkich sekretów!"


Tu muszę przyznać całkowitą rację autorowi tego opisu. Nie potrafiłam zasnąć przez tę książkę, bo tak bardzo pragnęłam dowiedzieć się wszystkiego. Ale jednocześnie czytając tę książkę, myślałam tylko o tym, jak bardzo nie chcę jej skończyć - chciałam jak najdłużej rozkoszować się jej pięknem i magią. Nie chciałam jej tak szybko skończyć, a jednak, o 5 nad ranem, spoglądając na zegarek, mówiłam sobie: "Jeszcze tylko jeden rozdział". Nie było dla mnie żadnego ratunku - ta książka chwyciła mnie mocno, wciągnęła do środka i nie wypuściła do samego jej końca.

Jestem tak ogromnie dumna z Feyry. Nie chcę zdradzać tutaj nic, bo uważam, że nawet najmniejszy spoiler mógłby odebrać Wam tą niesamowitą przyjemność, jaką jest czytanie tej książki z zapartym tchem, nie wiedząc, co się stanie. Ale musicie wiedzieć, że to, kim się staje Feyra jest wspaniałym przykładem dla każdej kobiety. Po wydarzeniach spod Góry Feyra dosłownie więdnie z dnia na dzień i nie znajduje oparcia w swoim ukochanym ani w swoich przyjaciołach. Dziewczyna wydaje się być u kresu swoich sił. Ale to nie jest jej koniec. Feyra odnajduje swoją siłę, swoje dzikie serce i chęć zmiany. Podejmuje walkę nie tylko o swoją ukochaną krainę, ale także o miłość, którą nareszcie zrozumiała. Bo - parafrazując cytat z tej książki - miłość nie jest uczuciem, które odczuwasz do pierwszej lepszej osoby, która okazała ci odrobinę życzliwości w chwili twojej najgłębszej samotności. Maas wspaniale ukazała to, że kobieta ma zawsze wybór - człowiek ma zawsze wybór.

"Nie byłam maskotką, nie byłam lalką, nie byłam zwierzęciem. Ocalałam i byłam silna. Nigdy więcej nie będę już słaba i bezradna. Nie pozwolę – nie można mnie złamać. Oswoić."

I czy możemy porozmawiać o tym, jak niesamowitym feministą jest Rhysand? Jego postępowanie i przekonania po prostu ogrzewały moje feministyczne serce.

Nowi bohaterowie...W drugim tomie "Dworu cierni i róż" poznajemy wiele nowych postaci, jednak chcę szczególnie wspomnieć o pewnej czwórce z nich. Mor, Amrena, Azriel i Kasjan, czyli wewnętrzny krąg Rhysanda - cała siła Dworu Nocy. Od czasów Harry'ego Pottera i Diabelskich maszyny nie czułam tak wielkiej miłości do grupy bohaterów. Chociaż nienawidzę tego określenia, to po prostu muszę go użyć - oni naprawdę są "squad goals". To jak dbają o siebie, jak się kochają i jak umarliby za siebie pozostawia mnie bez tchu. Przyjęli Feyrę w swoje szeregi bez najmniejszego sprzeciwu - wszystko w walce o ich dom.

"Za tych, którzy spoglądają w gwiazdy i marzą. Za gwiazdy, które słuchają. I marzenia, które się spełniają."

Bez zdradzania niczego - jeśli macie nadzieję na znalezienie w tej książce jakiegoś słodkiego i banalnego romansu...szukajcie dalej.
Sarah J. Maas jest jedną z tych autorek, których styl pisania jest tak uzależniający, że porzucisz wszystko, aby tylko czytać jej niesamowite historie. "Dwór mgieł i furii" jest pełny pięknych i zmysłowych momentów, poetyckich myśli i tej magicznej atmosfery, która pochłania cię bez reszty.

A zakończenie? Nikt nie mógł się tego spodziewać. Moje serce pękło, a sekundę później wróciło do swojej pierwotnej formy z wszechogarniającym pragnieniem znajomości dalszych losów Feyry. Czy ja naprawdę muszę czekać CAŁY ROK na kolejny tom? Czy naprawdę muszę przejść przez takie katusze? Jedno jest pewne - "Dwór mgieł i furii" to jedna z najlepszych książek, jakie przeczytałam w całym moim życiu i chyba nic nie jest w stanie tego zmienić.

"Są różne rodzaje ciemności – powiedział Rhys. Nie otworzyłam oczu. – Jest ciemność, która przeraża; ciemność, która koi; ciemność, która daje odpoczynek. – Wyobraziłam sobie każdą z nich. – Jest ciemność kochanków i ciemność skrytobójców. Staje się tym, czym jej nosiciel chce, żeby się stała; czym potrzebuje, żeby się stała. Sama z siebie nie jest ani zła, ani dobra.”

"Dwór mgieł i furii" to powieść o poświęceniu, na które jesteś w stanie się zdobyć dla tych, których kochasz, o cierpieniu, które jest nieodzowną częścią życia, o głębokiej przyjaźni opartej na zaufaniu, a przede wszystkim o miłości, która zmienia się i dojrzewa i nie zawsze jest taka, jaką byśmy chcieli.

moonybookishcorner.blogspot.com

Właśnie macham do Was z Księżyca...Tak, właśnie tam wysłała mnie ta książka. Jeśli ktokolwiek uważa, że "Dwór róż i cierni" było genialną książką...Przeczytajcie "Dwór mgieł i furii" i na pewno dołączycie do mnie tutaj w Kosmosie. Czy mogłabym prosić o lepszy sequel? Czy mogłabym prosić o więcej emocji i przeżyć? Czy mogłabym prosić o...

moonybookishcorner.blogspot.com


Z pierwszej książki wiecie już, że Kelsea "widzi" różne rzeczy - głównie na tym opiera się fabuła tej części. Kelsea widzi przeszłość, czasy zaraz sprzed Przeprawy, oczami Lily. Świat za czasów Lily jest wielkim koszmarem. Kobiety nie mają żadnych praw, książki są zakazane, ludzie są zobowiązani do całkowitego podporządkowania rządowi, społeczeństwo jest podzielone na "lepsze" i "gorsze". Lily żyje w mylnym przekonaniu, że jej życie jest idealne. Jest żoną wysoko postawionego człowieka, mieszka w ogromnym i luksusowym domu i wszystko ma pod dostatkiem. Wydaje się jakby nie docierało do niej to, że jej życie jest piekłem. Lecz pewne wydarzenie otwiera jej oczy. Równolegle do opowieści Lily, w Tearlingu odbywają się przygotowania do najazdu armii z Mort. Kelsea zmierza się z trudnymi decyzjami i ciągle walczy o uznanie w oczach swoich ludzi. Młoda królowa dowiaduje się coraz więcej o swoich przodkach, odkrywa tajemnice i zaczyna rozumieć swoje państwo.

Nie zamierzam zdradzić Wam nic więcej. Historia Lily jest tak niesamowitą częścią tej książki. Z jej perspektywy dowiadujemy się więcej o Williamie Tearze, o jego powodach do przeprowadzenia Przeprawy i jak ta Przeprawa się odbyła, chociaż po tym ostatnim nadal odczuwam głód.



Erika Johansen zdecydowanie stała się jedną z moich ulubionych autorek. Napisanie tak wspaniałej książki, idealnej pod każdym względem, może świadczyć jedynie o ogromnym talencie, którego Erice nikt nie może odmówić. Styl pisania jest bez zarzutu. Tak jak wspominałam w recenzji "Królowej Tearlingu", każdy rozdział jest niezmiernie ciekawy, nawet jeśli nie dzieje się w nim zbyt wiele. Każda postać jest bardzo charakterystyczna i opowieść z perspektywy każdej z nich ma się ochotę pochłonąć tak samo szybko. Najbardziej zadziwia mnie to, że rozdziały z punktu widzenia pewnego księdza były jednymi z najbardziej ciekawych i szokujących, czego nigdy bym się nie spodziewała. Jestem przekonana, że trzecia część serii będzie jeszcze lepsza niż druga, a ponieważ druga była całkowitym mistrzostwem, ostatnia część trylogii powali mnie na kolana.

Może w pierwszym tomie nie było tego aż tak widać, ale ta trylogia jest niezmiernie zróżnicowana, co sprawiło, że stała się jedną z najlepszych, jakie czytałam w całym moim życiu. Mamy tam bohaterów o innym kolorze skóry, jak i o innej orientacji seksualnej. Autorka porusza w tej książce ciężkie tematy, takie jak przemoc domowa, gwałt, samookaleczenie i rola kobiety w społeczeństwie. Musicie przyznać, że są to problemy, z którymi borykamy się aktualnie i myślę, że bardzo ważne jest przeczytanie tej książki, choćby po to, żeby uświadomić sobie parę rzeczy.



"Inwazja na Tearling" jest także bardzo futurystyczną powieścią. Przez cały czas czytania jej miałam uczucie, że właśnie do tego zmierza nasz świat: technologia zacznie (o ile już nie zaczęła) być używana do CAŁKOWITEJ kontroli człowieka, kobiety stracą wszystkie swoje prawa i staną się tylko maszynami do rodzenia dzieci. Historia Lily genialnie przedstawia to, co MOŻE się stać naprawdę z naszym światem - nie jestem pewna, czy wtedy znajdzie się taki William Tear, który nas uratuje. Dlatego też czytanie tej książki sprawiło, że miałam ciarki na całym ciele i ze strachu przed tą technologią miałam ochotę wyrzucić swój telefon i laptop przez okno.

Książka ta wzbudza wiele emocji. Czytałam ją z wypiekami na twarzy, niedowierzaniem, a czasami nawet i z przerażeniem. Jestem w całkowitym zachwycie nad tą książką i zamierzam ją polecać każdej napotkanej mi osobie.

Nie można przyporządkować tej powieści do jednej kategorii. Z jednej strony jest to fantastyka, ale osadzona w dystopijnym świecie z ogromną dozą futuryzmu. To sprawia, że "Inwazja na Tearling" jest tak cholernie wyjątkowa, że według mnie jest obowiązkową lekturą dla wszystkich. Czytanie jej nie jest tylko przyjemnością, ale także uświadamia i otwiera oczy. Szczególnie niektórzy mogliby dzięki niej zrozumieć, jak potworny jest świat, w którym kobieta jest tylko przedmiotem. ;)

moonybookishcorner.blogspot.com


Z pierwszej książki wiecie już, że Kelsea "widzi" różne rzeczy - głównie na tym opiera się fabuła tej części. Kelsea widzi przeszłość, czasy zaraz sprzed Przeprawy, oczami Lily. Świat za czasów Lily jest wielkim koszmarem. Kobiety nie mają żadnych praw, książki są zakazane, ludzie są zobowiązani do całkowitego podporządkowania rządowi,...

Myślę, że jest to najważniejsza książka, jaką przeczytałam w całym moim życiu.

Myślę, że jest to najważniejsza książka, jaką przeczytałam w całym moim życiu.

Tę serię po prostu trzeba przeczytać przed śmiercią i tyle. Arcydzieło.

Tę serię po prostu trzeba przeczytać przed śmiercią i tyle. Arcydzieło.

Człowiek nie wie, co to prawdziwa miłość dopóki nie przeczyta tych książek. Wspaniała.

Człowiek nie wie, co to prawdziwa miłość dopóki nie przeczyta tych książek. Wspaniała.

"We live and breathe words"
Arcydzieło.
Nie mam nic więcej do powiedzenia.

"We live and breathe words"
Arcydzieło.
Nie mam nic więcej do powiedzenia.