Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Morderstwo w Mezopotamii” wyd. 1936r.

Jedna z fajniejszych książek Agathy Christie. Nie nudziłam się ani przez chwilę. Sceneria, w jakiej rozgrywa się akcja w pełni oddana. Wyczuwalny dreszczyk emocji związany z zamkniętym środowiskiem i odizolowanym miejscem, w którym grasuje morderca. Postacie dobrze zarysowane i ciekawe, a siostra Leatheran to młoda, ambitna i zdeterminowana osoba, świetnie odegrała rolę pomocnika. Natomiast wyjaśnienie całej sprawy i pobudek, jakie kierowały przestępcą, to coś całkiem nowego. Autorka chyba po raz pierwszy (czytając chronologicznie) uczłowieczyła mordercę, obnażyła jego emocje i ukazała jako postać tragiczną. Właściwie na końcu bardziej można odczuć smutek niż satysfakcję ze złapania przestępcy.

„Morderstwo w Mezopotamii” wyd. 1936r.

Jedna z fajniejszych książek Agathy Christie. Nie nudziłam się ani przez chwilę. Sceneria, w jakiej rozgrywa się akcja w pełni oddana. Wyczuwalny dreszczyk emocji związany z zamkniętym środowiskiem i odizolowanym miejscem, w którym grasuje morderca. Postacie dobrze zarysowane i ciekawe, a siostra Leatheran to młoda, ambitna i...

„Dlaczego nie Evans?” wyd. 1935r.

1935 nie był chyba pomyślnym rokiem dla autorki, gdyż „Dlaczego nie Evans?” również nie należy do jej najlepszych książek. Całość opowieści jest dość monotonna (zdarzyło mi się przy niej zasnąć, i to nie raz). Brakuje tutaj dreszczyku emocji i suspensu, ale na duży plus zasługują bohaterowie. Bobby i Frankie wnieśli sporo świeżości do twórczości Agathy Christie. Dwie młode osoby, pełne wigoru i chęci do działania. Niestety zakończenie, czyli wyjaśnienie całej sprawy jest bardzo mocno przekombinowane i naciągane. Daje nieodparte uczucie „nie wiem jak, ale jakoś tak ...”

„Dlaczego nie Evans?” wyd. 1935r.

1935 nie był chyba pomyślnym rokiem dla autorki, gdyż „Dlaczego nie Evans?” również nie należy do jej najlepszych książek. Całość opowieści jest dość monotonna (zdarzyło mi się przy niej zasnąć, i to nie raz). Brakuje tutaj dreszczyku emocji i suspensu, ale na duży plus zasługują bohaterowie. Bobby i Frankie wnieśli sporo świeżości do...

„Śmierć w chmurach” wyd. 1935 r.

W samolocie z Paryża do Croydon, w którym leci Poirot, dochodzi do zbrodni. Tajemniczego i ciężkiego do wyjaśnienia morderstwa. Ze strony angielskiej sprawę prowadzi nadinspektor Japp, ze strony francuskiej Fournier, pomaga im Herkules Poirot. Podejrzani są wszyscy pasażerowie.
Książka jest mocno przegadana i niezbyt wiele się w niej dzieje. Autorka postawiła bardziej na teoretyzowanie niż działanie. Poirot szybko opracowuje swoją własną teorię, ale za nic w świecie nie chce zdradzić choćby rąbka tajemnicy, co jest lekko irytujące. Po kolei manipuluje i wystawia kolejne osoby, aby w końcu doprowadzić do finału powieści. Niestety całość trochę się ciągnie i przynudza.

„Śmierć w chmurach” wyd. 1935 r.

W samolocie z Paryża do Croydon, w którym leci Poirot, dochodzi do zbrodni. Tajemniczego i ciężkiego do wyjaśnienia morderstwa. Ze strony angielskiej sprawę prowadzi nadinspektor Japp, ze strony francuskiej Fournier, pomaga im Herkules Poirot. Podejrzani są wszyscy pasażerowie.
Książka jest mocno przegadana i niezbyt wiele się w niej...

„Tragedia w trzech aktach” wyd. 1934r.
Choć tom ten jest z cyklu o Herkulesie Poirot, to Agatha Christie daje czytelnikowi trochę odpocząć od sławnego detektywa.
Herkules wkracza na scenę pod koniec książki, do tego czasu śledztwo prowadzi znany aktor sir Charles Cartwright i jego przyjaciel pan Satterthwaite oraz młoda dama o przezwisku Egg.
Na przyjęciu u Charlsa dochodzi do nagłej śmierci pastora Babbingtona, który wydawał się nie mieć wrogów. Niedługo po tym wydarzeniu dochodzi do kolejnej, identycznie wyglądającej tragedii - tym razem ginie uznany lekarz Bartholomew.
Niestety śledztwo w wykonaniu tej dość osobliwej trójki jest powolne i przegadane. Ich rozmowy z podejrzanymi i poczynania za nic w świecie nie chcę pchnąć sprawy do przodu. W momencie, gdy do akcji wkracza Poirot, wszystko nabiera tempa i kolorów, cała powieść ożywa. Miło się czyta, a znużenie mija.
W stylu pisarki można zauważyć odważniejsze zwroty i nazewnictwo, autorka idzie z duchem czasu i zaczyna podkreślać coraz większą niezależność oraz odwagę kobiet. Ich silne charaktery pozwalają im decydować o własnym życiu, a nie być tylko dodatkiem do mężczyzny.
Jako ciekawostkę dodam, że w książce ani razu nie pojawia się Kapitan Hastings.

„Tragedia w trzech aktach” wyd. 1934r.
Choć tom ten jest z cyklu o Herkulesie Poirot, to Agatha Christie daje czytelnikowi trochę odpocząć od sławnego detektywa.
Herkules wkracza na scenę pod koniec książki, do tego czasu śledztwo prowadzi znany aktor sir Charles Cartwright i jego przyjaciel pan Satterthwaite oraz młoda dama o przezwisku Egg.
Na przyjęciu u Charlsa dochodzi...

Książka została wydana w 1934r. i jest uważana za jedno z najpopularniejszych dzieł autorki, zaraz po „I nie było już nikogo”. Jest to kolejna odsłona przygód detektywa Herkulesa Poirot.

Napisana z charakterystycznym dla Agathy Christie schematem. Ograniczona przestrzeń rozgrywającej się akcji to pociąg Orient Express. W trakcie podróży ktoś dokonuje brutalnego morderstwa jednego z pasażerów, a pociąg zostaje unieruchomiony z powodu śniegu. Poirot poproszony o pomoc w rozwiązaniu tej zagadki podejmuje się zadania. Po wyciągnięciu pierwszych wniosków ogranicza liczbę podejrzanych i zaczyna śledztwo.

Praca Herkulesa Poirot nad tą sprawą jest opisana dość szczegółowo. Cała akcja opiera się na przesłuchaniach podejrzanych osób. Duża ilość informacji o każdym z nich sprawia, że ciężko jest nie pogubić się w zeznaniach. Lektura wymaga skupienia i zapamiętania wielu informacji i może nawet trochę znużyć. Jednak nie ulega wątpliwości, że to mocno zaskakujące zakończenie tej historii, stawia tę pozycję tak wysoko wśród kryminałów.

Książka została wydana w 1934r. i jest uważana za jedno z najpopularniejszych dzieł autorki, zaraz po „I nie było już nikogo”. Jest to kolejna odsłona przygód detektywa Herkulesa Poirot.

Napisana z charakterystycznym dla Agathy Christie schematem. Ograniczona przestrzeń rozgrywającej się akcji to pociąg Orient Express. W trakcie podróży ktoś dokonuje brutalnego morderstwa...

„Śmierć lorda Edgware’a” wyd. 1933r.

Tym razem akcja dzieje się w środowisku aktorów. Sławna Jane Wilkinson, znana również jako lady Edgware, zostaje podejrzana o dopuszczenie się nie lada zbrodni, bo na własnym mężu. Zadanie zostaje przydzielone oczywiście Herkulesowi Poirot, a towarzyszy mu jak zawsze kapitan Hastings.
Całość jest mocno przegadana i w sumie niewiele się dzieje. Poirot odwiedza parę miejsc, zadaje trochę pytań, ale w większej mierze analizuje i rozwiązuje „sam” zagadkę w swojej głowie, nie chcąc dzielić się przemyśleniami, ani z Hastingsem, ani, co gorsza, z czytelnikiem. Trochę to egoistyczne i pompatyczne jak sam detektyw. Obie te cechy zostały wyraźnie zaznaczone w tej odsłonie. Detektyw z premedytacją wykorzystuje inspektora Jappa, jednak ten nie pozostaje mu dłużny i zawsze zaszczyci Poirota jakąś pikantną uwagą.
Po przeczytaniu kolejno wydawanych książek, powoli zaczyna być zauważalna schematyczność. Czytając „… lorda Edgware’a” doznawałam uczucia, że znam już te zwroty i zdania, z poprzednich odsłon. Samo zakończenie też nie robi wielkiego wrażenia.

„Śmierć lorda Edgware’a” wyd. 1933r.

Tym razem akcja dzieje się w środowisku aktorów. Sławna Jane Wilkinson, znana również jako lady Edgware, zostaje podejrzana o dopuszczenie się nie lada zbrodni, bo na własnym mężu. Zadanie zostaje przydzielone oczywiście Herkulesowi Poirot, a towarzyszy mu jak zawsze kapitan Hastings.
Całość jest mocno przegadana i w sumie niewiele się...

„Samotny dom” wyd. 1932r.

Kolejna powieść Królowej kryminału o przygodach Herculesa Poirot. Tym razem bez fajerwerk.
Detektyw, pomimo że na emeryturze i z zamiarem wypoczynku, postanawia pomóc młodej damie, która znalazła się w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Grono podejrzanych jest bardzo wąskie i do tego sami przyjaciele, dlatego do końca ciężko obrać jakikolwiek kierunek. Jednak dla wprawnego czytelnika książek Pani Christie i zakończenie można z czasem przewidzieć.
Czyta się sympatycznie, ale i historia nie pozostaje na dłużej w pamięci.

„Samotny dom” wyd. 1932r.

Kolejna powieść Królowej kryminału o przygodach Herculesa Poirot. Tym razem bez fajerwerk.
Detektyw, pomimo że na emeryturze i z zamiarem wypoczynku, postanawia pomóc młodej damie, która znalazła się w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Grono podejrzanych jest bardzo wąskie i do tego sami przyjaciele, dlatego do końca ciężko obrać jakikolwiek...

„Tajemnica Sittaford” wyd. 1931r.

Rzecz dzieje się w maleńkiej miejscowości Sittaford, w Anglii. Gdy miejscowość zostaje odcięta od świata przez śnieżycę, mieszkańcy postanawiają urozmaicić sobie czas, urządzając wieczorek spirytystyczny. To, co z początku miało być dziecinną zabawą, przeistacza się w prawdziwy dramat. Duchy informują o śmierci bliskiego przyjaciela jednego z uczestników spotkania.

„Tajemnica Sittaford” stanowi oddzielną pozycję w dorobku autorki. Brak tutaj wielkich detektywów, a śledztwo prowadzone jest przez parę osób. To jest Emilia Trefusis (młoda, piękna dama, której narzeczonego oskarżono o dokonanie morderstwa) wraz z dziennikarzem Charlesem Enderby oraz Inspektor Narracot.

Cała akcja toczy się niespiesznie, a śledztwo to głównie przesłuchania i podsłuchania. Brak w fabule nagłych zwrotów, a każdy napotkany gość ma coś do powiedzenia i odgrywa mały epizod w całości. Autorka pisze trochę o wszystkich i o nikim konkretnie. Ciężko jest wytypować podejrzanego, gdyż wszyscy bohaterowie jednakowo wydają się słabo zarysowani. No może poza samą panną Trefusis. Książka mocno przeciętna, a zakończenie nie jest zaskakujące, jak na Agathę Christie przystało, ale to może dlatego, że autorka przyzwyczaiła już swoich czytelników do takich zagrywek.

„Tajemnica Sittaford” wyd. 1931r.

Rzecz dzieje się w maleńkiej miejscowości Sittaford, w Anglii. Gdy miejscowość zostaje odcięta od świata przez śnieżycę, mieszkańcy postanawiają urozmaicić sobie czas, urządzając wieczorek spirytystyczny. To, co z początku miało być dziecinną zabawą, przeistacza się w prawdziwy dramat. Duchy informują o śmierci bliskiego przyjaciela...

„Morderstwo na plebanii” wyd. 1930r.

Pierwsza powieść Agathy Christie, w której w rolę detektywa wciela się panna Jane Marple. Panna Marple to stara panna, o bardzo wścibskim, ale zarazem sympatycznym usposobieniu. Swoje pierwsze śledztwo prowadzi bardziej z pozycji bohatera drugoplanowego. Głównym narratorem powieści jest pastor. Akcja dzieje się w małej wiosce St. Mary Mead, gdzie mieszka stanowczo za dużo starych panien.
Natomiast jeśli chodzi o samą zagadkę, to im dalej w las, tym dróżki stają się coraz bardziej zawiłe. Autorka często rzuca podejrzenia na różne osoby, aż w końcu doświadczamy wrażenia, że dosłownie każdy mógł zamordować pułkownika Protheroe. Przebieg dochodzenia to dużo wizyt i przesłuchań. W książce znajdziemy trochę humoru, ale i refleksji - może wymyślonych tylko na potrzeby fabuły, a może własnych przemyśleń autorki. Na zakończenie Pani Christie znów wystrychnęła mnie na dudka.

„Morderstwo na plebanii” wyd. 1930r.

Pierwsza powieść Agathy Christie, w której w rolę detektywa wciela się panna Jane Marple. Panna Marple to stara panna, o bardzo wścibskim, ale zarazem sympatycznym usposobieniu. Swoje pierwsze śledztwo prowadzi bardziej z pozycji bohatera drugoplanowego. Głównym narratorem powieści jest pastor. Akcja dzieje się w małej wiosce St. Mary...

„Wielka czwórka” wyd. 1927r.

Pozycja dość odmienna od stylu, jakim charakteryzuje się twórczość Agathy Christie. Fabuła utrzymana jest w klimacie sensacji. Szybkie tempo akcji, dużo ofiar i przestępcza organizacja, która chce zawładnąć światem. Wielka Czwórka, bo o niej mowa, to grupa niezwykle niebezpiecznych, a zarazem przebiegłych ludzi. Wszystkim kieruje superinteligentny Numer Jeden i choć jego nazwisko jest znane, to nikt nigdy go nie złapał, a każdy, kto ośmielił się o nim głośno wspomnieć, szybko tracił swój żywot w dziwnych okolicznościach.
Przeciwko tej szajce występuje Hercules Poirot i jego najlepszy przyjaciel kapitan Hastings. Obaj nie zdają sobie sprawy, z jak potężnym przeciwnikiem przyjdzie im się zmierzyć. Życie Poirota zawiśnie na włosku.

Z początku autorka zakreśliła ramy całej powieści, by potem przyjąć formę jakby zbioru opowiadań. Rozdział lub dwa to nowe miejsce, zbrodnia i szybkie rozwiązanie zagadki, ale wszystko jest powiązana z działalnością Wielkiej Czwórki i z każdą zbrodnią zbliżamy się do wielkiego finału.
Czytając, trochę mi się dłużyło i odnosiłam wrażenie, że Poirot też to rozwleka w czasie. Postać Hastingsa została skrzywdzona, ukazano go jako osobę, która mało wie, niewiele rozumie i nikt go nie szanuje. Poirot natomiast, choć z natury przemądrzały, tutaj podkreśla to nazbyt często w swych wypowiedziach.

„Wielka czwórka” wyd. 1927r.

Pozycja dość odmienna od stylu, jakim charakteryzuje się twórczość Agathy Christie. Fabuła utrzymana jest w klimacie sensacji. Szybkie tempo akcji, dużo ofiar i przestępcza organizacja, która chce zawładnąć światem. Wielka Czwórka, bo o niej mowa, to grupa niezwykle niebezpiecznych, a zarazem przebiegłych ludzi. Wszystkim kieruje...

„Zabójstwo Rogera Ackroyda” wyd. 1926r.

Genialna książka. Uważa się ją za jedną z najlepszych w dorobku Autorki oraz obowiązkową pozycję czytelniczą. Póki co, stawiam ją następną w kolejności po „I nie było już nikogo”. Nawet przez chwilę się nie nudziłam. Powieść wciąga, jest ciekawa a akcja rytmiczna. Poirot całkowicie sympatyczny i Dr Sheppard (narrator opowiadania) także daje się lubić. Całość napisana zgrabnie, a zakończenie bardzo zaskakujące.

Jako ciekawostkę dodam, że zainteresował mnie szczegółowy opis tradycyjnej gry w Madżonga. Obecnie bardziej znanej jako aplikacja na smartfona pod nazwą Mahjong.

„Zabójstwo Rogera Ackroyda” wyd. 1926r.

Genialna książka. Uważa się ją za jedną z najlepszych w dorobku Autorki oraz obowiązkową pozycję czytelniczą. Póki co, stawiam ją następną w kolejności po „I nie było już nikogo”. Nawet przez chwilę się nie nudziłam. Powieść wciąga, jest ciekawa a akcja rytmiczna. Poirot całkowicie sympatyczny i Dr Sheppard (narrator opowiadania)...

„Tajemnica rezydencji Chimneys” - wyd. 1925r.

Oj, słaba jest to książka jak na Agathę Christie. To pierwsza powieść, w której występuje Nadinspektor Battle. Jego główne cechy to małomówność, powściągliwość i twarz nigdy nie wyrażająca emocji. Osobę tego typu ciężko jest wyraziście zarysować, co nie udało się dobrze nawet Christie. Battle jest niedostrzegalny w tej powieści. Wszyscy inni są ponad nim.
Ponadto sama fabuła jest nudna, intryga jakaś taka poboczna, śledztwo rozlazłe, a zakończenie słabe i bardzo niewiarygodne.

„Tajemnica rezydencji Chimneys” - wyd. 1925r.

Oj, słaba jest to książka jak na Agathę Christie. To pierwsza powieść, w której występuje Nadinspektor Battle. Jego główne cechy to małomówność, powściągliwość i twarz nigdy nie wyrażająca emocji. Osobę tego typu ciężko jest wyraziście zarysować, co nie udało się dobrze nawet Christie. Battle jest niedostrzegalny w tej...

„Mężczyzna w brązowym garniturze” - wyd. 1924r.

Anna Beddingfeld to młoda, nieustraszona dziewczyna o ładnych nogach i bystrym rozumie. Nie boi się wyzwań i ryzyka, przez życie idzie z impetem, głośno tupiąc. „Mężczyzna w brązowym garniturze” to polot rześkości w twórczości autorki. Jakże odmienny dla czasem zbyt ociężałej i przykurzonej postaci Herkulesa Poirot.
Anna rzuca się w wir przygód z postanowieniem samodzielnego rozwiązania zagadki morderstwa. Na swej drodze spotka wiele interesujących postaci (w tym po raz pierwszy Pułkownika Race'a, wiernego przyjaciel Poirota), a może i nawet miłość, gdyż bohaterka marzy o „silnym, małomównym mężczyźnie o ogorzałej twarzy”.
Książkę czyta się lekko i przyjemnie, a ukazane relacje damsko-męskie dawnych lat, mogą nawet wzbudzić pewien sentyment, gdy porównamy je do współczesnych.
„Mężczyzna w brązowym garniturze” to jedyna powieść A.Christie z udziałem Anny Beddingfeld.

„Mężczyzna w brązowym garniturze” - wyd. 1924r.

Anna Beddingfeld to młoda, nieustraszona dziewczyna o ładnych nogach i bystrym rozumie. Nie boi się wyzwań i ryzyka, przez życie idzie z impetem, głośno tupiąc. „Mężczyzna w brązowym garniturze” to polot rześkości w twórczości autorki. Jakże odmienny dla czasem zbyt ociężałej i przykurzonej postaci Herkulesa Poirot.
Anna...

„Morderstwo na polu golfowym” - wyd. 1923r.

Druga książka z cyklu o przygodach kryminalnych Herkulesa Poirot. Autorka zabłysnęła ciekawym pomysłem, przydzielając do prowadzenia śledztwa nie jednego detektywa, a dwóch oraz sędziego śledczego i narratora opowieści, czyli kapitana Hastingsa. Lektura dostarcza świetnej zabawy, gdyż panowie rywalizują ze sobą, wytykają sobie niedopatrzenia i obrzucają się cynicznymi uwagami.
W tej książce Poirot da się lubić, a Hastings ukazuje w pełni swą słabość do kobiet.

„Morderstwo na polu golfowym” to wciągający kryminał z dozą humoru. Nie nudziłam się ani przez chwilę.

„Morderstwo na polu golfowym” - wyd. 1923r.

Druga książka z cyklu o przygodach kryminalnych Herkulesa Poirot. Autorka zabłysnęła ciekawym pomysłem, przydzielając do prowadzenia śledztwa nie jednego detektywa, a dwóch oraz sędziego śledczego i narratora opowieści, czyli kapitana Hastingsa. Lektura dostarcza świetnej zabawy, gdyż panowie rywalizują ze sobą, wytykają sobie...

Druga powieść detektywistyczna w dorobku Agathy Christie. Wydana w 1922r.

Tommy i Tuppence, dwoje młodych ludzi, znających się od dziecka. On rozważny i skromny, ona porywcza i zawadiacka. Razem stanowią mieszankę wybuchową. Z tymi bohaterami nie da się nudzić. Z braku laku postanawiają założyć spółkę Młodych Łowców Przygód. Tak zaczyna się ich pierwsza Wielka Przygoda.

Język, jakim napisana jest ta książka, wcale mocno nie odbiega od dzisiejszego. Można spotkać parę ciekawych zwrotów i zwyczajów, jak na czasy dawnej Anglii przystało. Fabuła uderza w ton powieści sensacyjno-szpiegowskiej, a jej tempo jest dość intensywne. Choć lekkość czytania tej książki skłania mnie delikatnie by również zakwalifikować ją jako powieść młodzieżową – w odniesieniu do dzisiejszych tendencji literackich. Ponadto pomiędzy pościgi i świszczące kule, został z gracją wkomponowany mały wątek romantyczny.

Tommy i Tuppence w swoich poczynaniach są skrajnie nierozsądni, a sytuacji, z których ratuje ich po prostu szczęśliwy los, jest zbyt wiele. Natomiast interesującym jest czytać o problemach związanych z prowadzeniem śledztwa, gdy brak internetu i telefonu komórkowego, a wspólnicy przekazują sobie informacje tylko za pomocą telegramów lub przy bezpośrednich spotkaniach. Problem pojawia się, gdy jeden z partnerów nie zjawia się w umówionym miejscu i nie przysyła żadnych wiadomości.
Tego we współczesnych powieściach nie znajdziemy.

Druga powieść detektywistyczna w dorobku Agathy Christie. Wydana w 1922r.

Tommy i Tuppence, dwoje młodych ludzi, znających się od dziecka. On rozważny i skromny, ona porywcza i zawadiacka. Razem stanowią mieszankę wybuchową. Z tymi bohaterami nie da się nudzić. Z braku laku postanawiają założyć spółkę Młodych Łowców Przygód. Tak zaczyna się ich pierwsza Wielka...

„Tajemnicza historia w Styles” wydana w 1920r. to debiut detektywistyczny angielskiej pisarki Agathy Christie.

Po raz pierwszy poznajemy postać słynnego detektywa Herkulesa Poirot, a także jego przyjaciela kapitana Hastingsa. Hastings przypadkiem spotyka dawnego znajomego Johna Cavendisha, który zaprasza go na kilkudniowy pobyt w rodzinnej rezydencji. Podczas owych odwiedzin dochodzi do nagłej śmierci właścicielki posiadłości.

Taka intryga, jaką przedstawiła Christie, nie mogła nie odnieść sukcesu. Autorka zwodzi czytelnika do ostatnich stron powieści, ciąga go za nos, jak tylko jej się podoba. Charakter i ton powieści wykreowany w „Tajemnicza historia w Styles” jest wyraźnie odczuwalny w dalszej twórczości autorki. Po przeczytaniu debiutu można śmiało stwierdzić, że „kryminał z klasą” stał się znakiem rozpoznawczym Christie, począwszy od jej debiutu aż do zakończenia kariery pisarskiej, tj. śmierci.

Powszechnie wiadomo, że łatwiej pisze się o czymś, co się zna. Christie w czasie pierwszej wojny światowej pracowała w aptece, gdzie nabyła szczegółową wiedzę na temat trucizn. W omawianej powieści umieszcza postać młodej dziewczyny, która tak jak i ona trudni się pracą w aptece.

Debiut Christie wcale nie odbiega poziomem od jej następnych powieści, aczkolwiek stopień zawiłości jest jeszcze delikatny, jak na autorkę.

„Tajemnicza historia w Styles” wydana w 1920r. to debiut detektywistyczny angielskiej pisarki Agathy Christie.

Po raz pierwszy poznajemy postać słynnego detektywa Herkulesa Poirot, a także jego przyjaciela kapitana Hastingsa. Hastings przypadkiem spotyka dawnego znajomego Johna Cavendisha, który zaprasza go na kilkudniowy pobyt w rodzinnej rezydencji. Podczas owych...