Jesteśmy społecznością, która kocha książki

“Niektórych książek wystarczy skosztować, inne się połyka ,a tylko nieliczne trzeba przeżuć i strawić do końca.” *

Każda z trzech książek Wilka, ma w sobie to COŚ co sprawia, że fragmenty siedzą w człowieku długo.
Pierwszą książkę pokochałam zanim przeczytałam… Ktoś powie, że to niemożliwe a jednak zdarza się. Po kilku fragmentach wiedziałam, że to będzie moja książka z ulubionej, wyjątkowej półki.
Kiedy dowiedziałam się, ze będzie druga część cholernie się tego bałam, bałam się rozczarowania, że druga nie będzie tak dobra jak pierwsza i zepsuje mi cały smak. Nigdy nie byłam fanką ciągnięcia historii tylko po to by coś było, coś w stylu „Mody na sukces” odc 100 897.
Na szczęście czytając każdy kolejny rozdział mój strach ulatywał daleko. Na końcu pojawił się smutek, że koniec i wielki niedosyt, Wilk dobrze wie jak skończyć by chciało się więcej.
Znając autora z poprzednich części wiedziałam, że „Pan Wilk tam i z powrotem” dostarczy mi taką samą dawkę humoru i emocji, wobec których nie da się przejść obojętnie. Bardzo się myliłam… tego było więcej.
Wilk posiada niezwykłą umiejętność pisania o tym co w życiu najważniejsze w sposób który zgina człowieka w pół i zmusza do odłożenia książki i przemyślenia kilku spraw. A jeśli tej książki się nie odkłada to myśli się o niej następnego dnia w drodze do pracy.
Niewielu jest pisarzy, którzy potrafią łączyć diametralnie różne sytuacje, miejsca i czasy tak, by nie było to nudne i nie zniechęcało czytelników. Połączenie jest tak idealne, że nawet ktoś taki jak ja nie lubiący historycznych opowiadań czyta to z otwartą buzią i czeka na to co będzie na drugiej stronie kartki i w jaki sposób to związane jest z Wilkiem.

Wilk w każdej części pozwala nam wejść do swojego serca i duszy.
Obserwując różne dyskusje na temat książek „Pan Wilk..” czytałam różne opinie i chwilami miałam wrażenie, że czytałam inną ksiązkę. Zdarzyło się, że był nazywany gburem, chamem i facetem któremu zależy tylko na pieprzeniu.
Ja tego nigdy tak nie odbierałam, w każdej książce widziałam faceta z wielkim sercem, pragnącego tego co każdy z nas. Miłości. Podobno prawdziwa miłość zdarza się raz… a potem przychodzi taka, która staje na tej samej wysokości co poprzednia. I tego trzeba szukać, Wilk szuka i znajdzie… kiedyś- jestem tego pewna. Wydaje mi się, że widzę coś czego inni nie zauważyli. Kilka razy czytałam opinie kobiet, które zarzucały Wilkowi przedmiotowe traktowanie kobiet wręcz zabawę nimi- poznać, przelecieć i koniec.
Kiedyś ktoś powiedział mi, że jeśli się kogoś szanuje nie można marnować jego czasu i nigdy przenigdy nie robić mu nadziei. Że lepiej skończyć coś, zanim ktoś wrzuci drugi bieg, że może będzie bolało ale obojgu wyjdzie to na zdrowie. Dlatego podoba mi się to, że Wilk potrafi powiedzieć swoim kobietom, ze sorry ale to koniec.
Pan Wilk bez kobiet nie istnieje, chociaż w trzeciej części jest ich mniej niż w poprzednich dwóch częściach. Każda historia opisana w książkach pozwala nam poznać Wilka ale daje do myślenia nam samym, o naszym życiu o tym co się w koło nas dzieje.
Kobiety w życiu Wilka są ważne, pojawiają się w jego życiu, znikają by pojawić się w zaskakującym momencie.
Jedna z tych kobiet nigdy nie zniknie z jego życia i zawsze będzie tą najważniejszą dla której będzie gotów zrobić wszystko- córka.
Wilk kocha Lolę najbardziej na świecie, chciałoby się by tak wielką miłością każdy ojciec darzył swoją córkę.
„Musisz pamiętać zawsze, że jestem. Gdy będzie ci w życiu źle, przyjdź do mnie. Będziesz chciała rozmawiać, porozmawiamy. Będziesz chciała milczeć, pomilczymy. Najważniejsze, żebyś pamiętała, że jeżeli w twoim życiu zrobi się za ciasno, to w moim zawsze będzie dla ciebie sporo miejsca.”


Obok Wilka nie da się przejść obojętnie, to facet, który wżera się w głowę swoją prostotą ( nie mylić z prostactwem), szczerością i otwartością.
Wszystkie wielkie prawdy o miłości, życiu ubiera w słowa, którymi codziennie się posługujemy, są napisane w taki sposób, że czytając je człowiek sobie mówi „no, kur*a tak jest!”

Nie wiem czy będzie kolejna książka o Wilku, nie wiem czy chciałabym kolejnej…
A jeśli będzie to chciałabym, by Wilk odnalazł szczęście, miłość i żeby ta samotność o której pisze poszła sobie w pi… daleko.
Nie da się w jednym sercu zmieścić miłości, żalu i gniewu. Te trzy uczucia nigdy nie mogą się łączyć.
Mam wrażenie, że żal za straconą miłością i gniew na samego siebie powoli znikają z serca Wilka zostawiając miejsce miłości. A jeśli już miłość będzie miała gdzie się wygodnie ułożyć Wilk będzie najszczęśliwszym człowiekiem na ziemi.

„Rozczarowani niepowodzeniami ludzie uciekają w siebie. Kryją się tam ze strachu przed światem, rezygnując z niego. Życie z samym sobą jest wygodne i bezpieczne. Żyjąc za barykadą wybudowaną przez własny umysł, zyskujesz spokój. Ale nigdy szczęście”
Nie rezygnujmy z siebie, ze świata i z miłości. Szczęście i miłość jest nam potrzebne tak samo jak tlen.

* cytat pochodzi z książki „Atramentowe serce” autorka- Cornelia Funke

“Niektórych książek wystarczy skosztować, inne się połyka ,a tylko nieliczne trzeba przeżuć i strawić do końca.” *

Każda z trzech książek Wilka, ma w sobie to COŚ co sprawia, że fragmenty siedzą w człowieku długo.
Pierwszą książkę pokochałam zanim przeczytałam… Ktoś powie, że to niemożliwe a jednak zdarza się. Po kilku fragmentach wiedziałam, że to będzie moja książka z...

To już druga książka Wilka, za którą bym oddała ostatnią parę szpilek, halkę po babci i zegarek po dziadku.
Pierwsza książka "Pan Wilk i kobiety" podbiła moje serce i strasznie bałam się części drugiej. Z reguły bywa tak, że druga część jest dużo gorsza i na zawsze niszczy magię części pierwszej. Książkę zaczęłam czytać z niepokojem, bojąc się rozczarowania. Na szczęście każda kolejna strona przekonywała mnie do tego, że to kolejny dobry tekst autora.
Po części pierwszej byłam pod wrażeniem Wilka, sposobu w jaki pisze o uczuciach, w drugiej też się nie zawiodłam.
Każdy kto czytał pierwszą część, wie, że Wilk to mężczyzna, który jak mało kto potrafi nazwać rzeczy po imieniu, dosadnie i z wielkim humorem. Jak potrafi zwrócić uwagę na rzeczy ważne i ważniejsze.
W "Pan Wilk i kobiety" urzekło mnie to, jak Autor pisał o miłości do córki.
Druga część potwierdza, że wszystko co o tej miłości pisał Autor nie jest fikcją literacką, pisaniną na potrzeby tłumu ale prawdziwym szczerym uczuciem, którego życzę każdej córce, każdemu ojcu. O tym jak bardzo Wilk kocha córkę może świadczyć ten fragment:
"...A ja dla córki wystąpiłbym nawet w reklamie podpasek, jako okres"
Przy takich sowach nie sposób się nie uśmiechnąć i nie poczuć małego ukłucia w sercu, że to TAKA miłość :)
Pan Wilk to również a przede wszystkim kobiety, nie zabrakło ich również w drugiej książce.
Wilk nadal uprawia seks (bo czemu miałby tego nie robić? )spotyka na swej drodze kobiety, które potrafią go w dalszym ciągu zaskoczyć- "W słowie "szczupła" kobiety potrafią zmieścić zaskakującą ilość kilogramów" ;)
W "Tajemnicach" jest trochę spokojniej niż w pierwszej części ale dawka humoru, szczerości, wina jest wciąż taka sama, idealnie dobrana. Czytając książkę nie ma uczucia przesytu seksem, czy humorem czy opisami. Wszystko jest idealnie ze sobą połączone, splecione. Wilk nie udaje ideału, mówi o tym, że popełnia błędy jak każdy, że ma wzloty i upadki, że życie to nie tylko sielanka przerywana przez mega orgazmy ale też, choroba, śmierć i kłamstwa.
O książce można pisać jeszcze długo, jednak myślę, że każdy powinien ją przeczytać, tylko po to by stwierdzić to co ja. Nie ma drugiej tak szczerej, prawdziwej historii napisanej przez faceta!
Jest jednak coś co mnie "denerwuje" w tej książce.
"Pan Wilk i tajemnice tajemnic" to wciąż niedokończona historia, to oczekiwanie na to co stanie się części trzeciej, a nic nie denerwuje czytelnika tak bardzo jak oczekiwanie.
Na szczęście wiem, że się doczekam trzeciej części i już dziś wiem, że nie będę zawiedziona.

To już druga książka Wilka, za którą bym oddała ostatnią parę szpilek, halkę po babci i zegarek po dziadku.
Pierwsza książka "Pan Wilk i kobiety" podbiła moje serce i strasznie bałam się części drugiej. Z reguły bywa tak, że druga część jest dużo gorsza i na zawsze niszczy magię części pierwszej. Książkę zaczęłam czytać z niepokojem, bojąc się rozczarowania. Na szczęście...