Nie rozumiem zachwytu nad tą częścią.. Strasznie mnie wkurzyła i zdołowała... Pierwsza część bardzo mi się podobała, ale ta ostatnia.. masakra.
Na prawdę po tych wszystkich głębokich i refleksyjnych historiach które poznajemy w tej części liczyłam jednak że będzie jakikolwiek happy end.. że główny bohater odnajdzie jeszcze w sobie odrobinę miłość, i będzie w stanie się nią z podzielić z jakąś kobietą, ale on niestety:
1) odrzuca jak twierdzi przez wszystkie tomy - miłość swojego życia, kiedy ta postanawia wrócić do niego..
2) "zakochuje" w ponad 20 lat młodszej dziewczynie.. i dziwi się że ona go jednak nie chce ...
nie wspominając o tym że przewinęło mu się przez łóżko sporo fajnych kobitek, i wszystkie dużo młodsze od niego, ale on widocznie chce być sam.. też mogę to zrozumieć, tak jest czasami łatwiej i wygodniej.. ale po co te wywody o miłości?
Zwłaszcza że dowiadujemy się że samo zakochanie się w "Niej" zajęło bohaterowi baaardzooo duuuużooo czasu...
O ile w pierwszej części rozumiem że gł. bohater musi sobie odreagować złamane serce i zapomnieć, to nie rozumiem czemu po tylu latach nadal nie chce sobie ułożyć życia..
Podsumowując: mamy kilka smutnych historii a Pan Wilk postanawia żyć jedynie miłością do córki.. the end..
Nie polecam...

Nie rozumiem zachwytu nad tą częścią.. Strasznie mnie wkurzyła i zdołowała... Pierwsza część bardzo mi się podobała, ale ta ostatnia.. masakra.
Na prawdę po tych wszystkich głębokich i refleksyjnych historiach które poznajemy w tej części liczyłam jednak że będzie jakikolwiek happy end.. że główny bohater odnajdzie jeszcze w sobie odrobinę miłość, i będzie w stanie się...

Podobały mi się wszystkie części, chyba dzięki temu, że czułam w tym prawdziwość tego jak można wiele w życiu robić żeby dobrze się bawić a i tak być nieszczęśliwym samym ze sobą... Ale nadchodzi czasem refleksja nim jest za późno.... Kto czytał pierwszą część wie o czym piszę... I dlaczego chciałam czytać dalej....

Podobały mi się wszystkie części, chyba dzięki temu, że czułam w tym prawdziwość tego jak można wiele w życiu robić żeby dobrze się bawić a i tak być nieszczęśliwym samym ze sobą... Ale nadchodzi czasem refleksja nim jest za późno.... Kto czytał pierwszą część wie o czym piszę... I dlaczego chciałam czytać dalej....

W porównaniu z pierwszą częścią, Pan Wilk się uspokoił, osiwiał, ustatkował się (na swój sposób),nabrał mądrości, dystansu, wzięło go na poważne decyzje, filozofię.
W tej trylogii widać wielką przemianę i każda z tych książek daje masę przeróżnych bodźców.

W porównaniu z pierwszą częścią, Pan Wilk się uspokoił, osiwiał, ustatkował się (na swój sposób),nabrał mądrości, dystansu, wzięło go na poważne decyzje, filozofię.
W tej trylogii widać wielką przemianę i każda z tych książek daje masę przeróżnych bodźców.

III - Pan Wilk tam i z powrotem

"Zgubiłeś sens miłości, Wilk.
Tak jak większość ludzi."

Trafne określenie tego czego dostaniemy w tej części.
Dojrzała na swój sposób. Sporo retrospekcji - potrzebnych.
Poukładanie przez Wilka tego co z tyłu głowy mu uwłaczało.
Czyżby był jak duże dziecko i wino w jednym? Odpowiedź brzmi - Tak!

Bez obaw seks jest, jak na bohatera przystało.
Oceniając jako trylogię fajnie każda część się uzupełnia.
Wiele w tym zasługi nie tylko Niej, kota, czy tsunami kobiet itd.
Ale także przemyśleń samego Wilka. Jego córka wnosi spokój w zawiłościach Wilka.

"Myślałem nad trzecią książką.(...)
Pierwszą wyrzygałem.
Drugą napisałem.
Jaka powinna być trzecia?(...)
Już wiedziałem, że muszę ją stworzyć."

Owszem stworzył. Zaczynając od terapii szokowej i bezpośredniej perwersji skończywszy na ułożeniu i posklejaniu w całość tego harmidru, który stworzył wokół siebie, dzięki sobie.

Kto przeczytał III części na pewno nie zawiedzie się na Wilku i jego naturze.

III - Pan Wilk tam i z powrotem

"Zgubiłeś sens miłości, Wilk.
Tak jak większość ludzi."

Trafne określenie tego czego dostaniemy w tej części.
Dojrzała na swój sposób. Sporo retrospekcji - potrzebnych.
Poukładanie przez Wilka tego co z tyłu głowy mu uwłaczało.
Czyżby był jak duże dziecko i wino w jednym? Odpowiedź brzmi - Tak!

Bez obaw seks jest, jak na bohatera...

Mój żółty zakreślacz miał co robić. Można sobie przewartościować trochę świat:)
Lubię Wilka.

Mój żółty zakreślacz miał co robić. Można sobie przewartościować trochę świat:)
Lubię Wilka.

“Niektórych książek wystarczy skosztować, inne się połyka ,a tylko nieliczne trzeba przeżuć i strawić do końca.” *

Każda z trzech książek Wilka, ma w sobie to COŚ co sprawia, że fragmenty siedzą w człowieku długo.
Pierwszą książkę pokochałam zanim przeczytałam… Ktoś powie, że to niemożliwe a jednak zdarza się. Po kilku fragmentach wiedziałam, że to będzie moja książka z ulubionej, wyjątkowej półki.
Kiedy dowiedziałam się, ze będzie druga część cholernie się tego bałam, bałam się rozczarowania, że druga nie będzie tak dobra jak pierwsza i zepsuje mi cały smak. Nigdy nie byłam fanką ciągnięcia historii tylko po to by coś było, coś w stylu „Mody na sukces” odc 100 897.
Na szczęście czytając każdy kolejny rozdział mój strach ulatywał daleko. Na końcu pojawił się smutek, że koniec i wielki niedosyt, Wilk dobrze wie jak skończyć by chciało się więcej.
Znając autora z poprzednich części wiedziałam, że „Pan Wilk tam i z powrotem” dostarczy mi taką samą dawkę humoru i emocji, wobec których nie da się przejść obojętnie. Bardzo się myliłam… tego było więcej.
Wilk posiada niezwykłą umiejętność pisania o tym co w życiu najważniejsze w sposób który zgina człowieka w pół i zmusza do odłożenia książki i przemyślenia kilku spraw. A jeśli tej książki się nie odkłada to myśli się o niej następnego dnia w drodze do pracy.
Niewielu jest pisarzy, którzy potrafią łączyć diametralnie różne sytuacje, miejsca i czasy tak, by nie było to nudne i nie zniechęcało czytelników. Połączenie jest tak idealne, że nawet ktoś taki jak ja nie lubiący historycznych opowiadań czyta to z otwartą buzią i czeka na to co będzie na drugiej stronie kartki i w jaki sposób to związane jest z Wilkiem.

Wilk w każdej części pozwala nam wejść do swojego serca i duszy.
Obserwując różne dyskusje na temat książek „Pan Wilk..” czytałam różne opinie i chwilami miałam wrażenie, że czytałam inną ksiązkę. Zdarzyło się, że był nazywany gburem, chamem i facetem któremu zależy tylko na pieprzeniu.
Ja tego nigdy tak nie odbierałam, w każdej książce widziałam faceta z wielkim sercem, pragnącego tego co każdy z nas. Miłości. Podobno prawdziwa miłość zdarza się raz… a potem przychodzi taka, która staje na tej samej wysokości co poprzednia. I tego trzeba szukać, Wilk szuka i znajdzie… kiedyś- jestem tego pewna. Wydaje mi się, że widzę coś czego inni nie zauważyli. Kilka razy czytałam opinie kobiet, które zarzucały Wilkowi przedmiotowe traktowanie kobiet wręcz zabawę nimi- poznać, przelecieć i koniec.
Kiedyś ktoś powiedział mi, że jeśli się kogoś szanuje nie można marnować jego czasu i nigdy przenigdy nie robić mu nadziei. Że lepiej skończyć coś, zanim ktoś wrzuci drugi bieg, że może będzie bolało ale obojgu wyjdzie to na zdrowie. Dlatego podoba mi się to, że Wilk potrafi powiedzieć swoim kobietom, ze sorry ale to koniec.
Pan Wilk bez kobiet nie istnieje, chociaż w trzeciej części jest ich mniej niż w poprzednich dwóch częściach. Każda historia opisana w książkach pozwala nam poznać Wilka ale daje do myślenia nam samym, o naszym życiu o tym co się w koło nas dzieje.
Kobiety w życiu Wilka są ważne, pojawiają się w jego życiu, znikają by pojawić się w zaskakującym momencie.
Jedna z tych kobiet nigdy nie zniknie z jego życia i zawsze będzie tą najważniejszą dla której będzie gotów zrobić wszystko- córka.
Wilk kocha Lolę najbardziej na świecie, chciałoby się by tak wielką miłością każdy ojciec darzył swoją córkę.
„Musisz pamiętać zawsze, że jestem. Gdy będzie ci w życiu źle, przyjdź do mnie. Będziesz chciała rozmawiać, porozmawiamy. Będziesz chciała milczeć, pomilczymy. Najważniejsze, żebyś pamiętała, że jeżeli w twoim życiu zrobi się za ciasno, to w moim zawsze będzie dla ciebie sporo miejsca.”


Obok Wilka nie da się przejść obojętnie, to facet, który wżera się w głowę swoją prostotą ( nie mylić z prostactwem),szczerością i otwartością.
Wszystkie wielkie prawdy o miłości, życiu ubiera w słowa, którymi codziennie się posługujemy, są napisane w taki sposób, że czytając je człowiek sobie mówi „no, kur*a tak jest!”

Nie wiem czy będzie kolejna książka o Wilku, nie wiem czy chciałabym kolejnej…
A jeśli będzie to chciałabym, by Wilk odnalazł szczęście, miłość i żeby ta samotność o której pisze poszła sobie w pi… daleko.
Nie da się w jednym sercu zmieścić miłości, żalu i gniewu. Te trzy uczucia nigdy nie mogą się łączyć.
Mam wrażenie, że żal za straconą miłością i gniew na samego siebie powoli znikają z serca Wilka zostawiając miejsce miłości. A jeśli już miłość będzie miała gdzie się wygodnie ułożyć Wilk będzie najszczęśliwszym człowiekiem na ziemi.

„Rozczarowani niepowodzeniami ludzie uciekają w siebie. Kryją się tam ze strachu przed światem, rezygnując z niego. Życie z samym sobą jest wygodne i bezpieczne. Żyjąc za barykadą wybudowaną przez własny umysł, zyskujesz spokój. Ale nigdy szczęście”
Nie rezygnujmy z siebie, ze świata i z miłości. Szczęście i miłość jest nam potrzebne tak samo jak tlen.

* cytat pochodzi z książki „Atramentowe serce” autorka- Cornelia Funke

“Niektórych książek wystarczy skosztować, inne się połyka ,a tylko nieliczne trzeba przeżuć i strawić do końca.” *

Każda z trzech książek Wilka, ma w sobie to COŚ co sprawia, że fragmenty siedzą w człowieku długo.
Pierwszą książkę pokochałam zanim przeczytałam… Ktoś powie, że to niemożliwe a jednak zdarza się. Po kilku fragmentach wiedziałam, że to będzie moja książka z...

Najlepsza z części. Trochę mądrości, trochę humoru. Mi przypadła do gustu.

Najlepsza z części. Trochę mądrości, trochę humoru. Mi przypadła do gustu.

Aby dokonać uczciwego rachunku sumienia trzeba stanąć nad grobem albo przyjąć dobry towar w narkozie. po przeczytaniu trzech książek Pana Wilka mam wrażenie, że dwie pierwsze były tylko rozgrzewką do napisania czegoś ważnego w książce trzeciej. nie będę ukrywać, że poprzednie książki przemęczyłam jak Wilk część swojego życia by dotrzeć do ostatniej najbardziej interesującej. wzruszyła mnie historia małej Wandy czy nastoletniej miłości, rozbawiła i zastanowiła rozmowa z kocim przewoźnikiem. trzecia część opowiedzianej przez autora historii zdecydowanie najbardziej przypadła mi do gustu.

Aby dokonać uczciwego rachunku sumienia trzeba stanąć nad grobem albo przyjąć dobry towar w narkozie. po przeczytaniu trzech książek Pana Wilka mam wrażenie, że dwie pierwsze były tylko rozgrzewką do napisania czegoś ważnego w książce trzeciej. nie będę ukrywać, że poprzednie książki przemęczyłam jak Wilk część swojego życia by dotrzeć do ostatniej najbardziej...

Pamiętam dzień, kiedy zaczęłam swoją przygodę z piórem Jarosława Wilka. Zaczęłam to właściwe słowo, biorąc pod uwagę fakt, że po zapoznaniu się z zaledwie paroma stronami książki "P@n Wilk i kobiety" miałam ochotę ją odłożyć i nigdy do niej nie wracać. Perwersja i wulgarność z nich bijące mnie zaszokowały i odrzucały. Aczkolwiek stwierdziłam, że nie można się poddawać, skoro się powiedziało już A to i trzeba powiedzieć B, i zdecydowałam się kontynuować, co okazało się dobrą decyzją. Po drugą powieść zatytułowaną "P@n Wilk i tajemnice tajemnic" sięgnęłam już z przyjemnością i w pewnym sensie świadomością tego, co mogę w niej zastać. Cóż, nie byłam jednak tak do końca przygotowana na to, czym uraczył mnie autor. Zaskoczył mnie i poruszył głęboką otchłanią fabularną, która znalazła stałe miejsce w mych zakamarkach myślowych. A co najistotniejsze, obudził chęć na więcej i zapewniał pojawienie się wkrótce jego trzeciego literackiego "dziecka". I obietnicy dotrzymał.

Wilk - czterdziestoparoletni mężczyzna, kochający ojciec nastoletniej córki, mieszkający w niewielkiej miejscowości pod Wrocławiem. Miłośnik piwa, wina i smacznej kuchni, niestroniący od wszelkiego rodzaju używek oraz pasjonat życia. Ponadto wielbiciel kobiecego piękna, który od jakiegoś czasu zwolnił z romansami i intymnymi igraszkami z przygodnymi (i nie tylko) paniami, a także logowaniem się na portalach randkowych. Wilk stopniowo ulega metamorfozie, częściej poddaje się zadumie nad sensem życia, a nawet rolą miłości. Przyczyną jego rozważań i rozmyślań na pewno jest zbliżający się termin operacji. Operacji, której wynik ma zaważyć na jego dalszym życiu. Wilk zostaje poddany narkozie. I wtem dostrzega Mruka. Spotkanie z kotem okaże się nie tylko pewnym drogowskazem, ale też sprawi, że mężczyzna inaczej spojrzy na nadchodzące jutro...

Są książki, których wypatruje się z niecierpliwością, przebierając nogami. Książki, po otrzymaniu których na ustach jawi się szeroki uśmiech, w brzuchu fruwają motyle, a w głowie rodzi się niejedna ekscytująca myśl. Książki, które się dokładnie ogląda, po trosze przegląda ich zawartość, ale których lekturę ostatecznie odkłada się na później, na przysłowiowy deser, wyczekując tego odpowiedniego momentu na ich czytanie. Książki, których czytanie wymaga pewnej nastrojowej oprawy. Które wyzwalają łzy spływające strumieniami po policzkach już zaledwie po przewróceniu pierwszej kartki. Książki, które porywają, ujmują, bawią, szokują, a jednocześnie skłaniają do refleksji. Książki, które się pochłania w zawrotnym tempie. Książki, za którymi się tęskni krótko po ich zamknięciu i odłożeniu na półkę. Książki, do których chce się wracać, tak po prostu. I jedną z takich książek jest właśnie "P@n Wilk tam i z powrotem".

Szczerość, autentyczność, prostolinijność i otwartość to elementy bijące z każdej kartki najnowszej powieści Jarka Wilka. Nie ma tu monotonii i nudy, jest tylko prawda, która wypływa z każdego słowa, zdania, fragmentu. Jest też wulgarność naturalnie wpleciona pomiędzy poszczególne słowa. Nie ma sztuczności, fałszu, zbędnego koloryzowania i idealizowania. Jest bezpośredniość, humor, ironia, intymność i erotyzm. To opowieść stanowiąca istny rollercoaster. Wsiadasz z dozą niepewności, lęku, podekscytowania i zajmujesz wygodne miejsce nie mogąc doczekać się startu. Maszyna rusza, a ty dajesz się porwać w wir niesamowitego biegu po odcinkach życia. Nie wiesz, czego się spodziewać, co zastaniesz, czego doświadczysz, co zobaczysz. Wcześniej sobie tylko wyobrażasz, ale jak się potem okazuje bardzo się mylisz. Pędząc po życiowym torze odczuwasz ocean emocji. Radość, złość, ból, napięcie, odprężenie, łzy wzruszenia i łzy śmiechu, irytacja, zaskoczenie, poruszenie wzajemnie się przeplatają. Nie możesz się zatrzymać, musisz i co najważniejsze - chcesz, a zarazem nie chcesz dotrwać do końca. Ale kiedy finał następuje, pojawia się lawina łez. Wcale nie czujesz ulgi, a pustkę. Chcesz wsiąść ponownie. Pragniesz znów, może bardziej i mocniej czuć, przeżywać, rozmyślać, zrozumieć. Tęsknisz. Tak zwyczajnie...

W tę niezwykłą i jakże emocjonującą podróż zabierze cię oczywiście Wilk, i co zaskakujące - kot Mruk. Ten pierwszy pokaże ci teraźniejszość, swoje obawy przed zbliżającą się operacją, swój strach, swoje uczucia. Ukaże siebie, pozwoli ci zajrzeć w głąb siebie, ujawni swą samotnię, w której nierzadko się zamyka i do której czasami kogoś wpuszcza. Otworzy się przed tobą, uraczy historyjkami ze swego ciekawego i dość szaleńczego życia. Przeprowadzi przez niejeden most będący swego rodzaju kolejnym krokiem do być może spełnionej przyszłości. Zaprezentuje swoje oblicze, wyrazi swe zdanie na każdy temat, nazwie pewne rzeczy po imieniu, bez owijania w bawełnę powie, jak jest i jak być powinno. Przyzna się do słabości, wad i nałogów, ale też z należytą skromnością wykaże swoje zalety. Dokona rozliczenia swego dotychczasowego życia, przeszłości i spróbuje dojrzeć perspektywy na przyszłe lata. A nade wszystko opowie o najważniejszej swej roli pełnionej z miłością, oddaniem i odpowiedzialnością - o roli ojca. I wówczas okaże się, że pod twardą, charyzmatyczną, inteligentną, pewną siebie, dziką i zwariowaną skorupą kryje się wrażliwość, dobroć, spokój i niejako samotność. Z kolei ten drugi, występujący tym razem w zupełnie innej odsłonie, zabierze cię na wyprawę, która nie tylko przywoła obrazy z przeszłości uwzględniając piękne, beztroskie, a nawet smutne wspomnienia, ale także bez żadnych zahamowań uwidoczni przyszłość. A jej widok wstrząśnie, poruszy, pouczy, uświadomi i otworzy furtkę do dokonania zmian, przede wszystkim w sobie, w swym myśleniu i postrzeganiu tego, co było, jest i co będzie... Furtkę, która będzie też kluczem do zrozumienia istoty miłości...

"P@n Wilk tam i z powrotem" to słodko-gorzka opowieść o emocjonalnym dojrzewaniu, samotności, pragnieniu i poszukiwaniu miłości, walce o marzenia i własne szczęście, ale przede wszystkim o życiu i jego rozmaitych odsłonach. To intrygująca, pasjonująca, fascynująca, oryginalna, wielopłaszczyznowa i niebywale zdumiewająca powieść wzbogacona mnóstwem życiowych mądrości ubranych w proste, ale pokryte głębią słowa. Z całą pewnością to najlepsza publikacja Jarosława Wilka, którą gorąco polecam!

Pamiętam dzień, kiedy zaczęłam swoją przygodę z piórem Jarosława Wilka. Zaczęłam to właściwe słowo, biorąc pod uwagę fakt, że po zapoznaniu się z zaledwie paroma stronami książki "P@n Wilk i kobiety" miałam ochotę ją odłożyć i nigdy do niej nie wracać. Perwersja i wulgarność z nich bijące mnie zaszokowały i odrzucały. Aczkolwiek stwierdziłam, że nie można się poddawać,...

Jakby tak w klimacie to powinnam napisać, że zajebi***. Ale to kulturalny portal to napiszę, że świetna. Dosadna, miejscami wulgarna, ale cudna w odbiorze. Co masz w sobie Wilku, że te baby tak ciągną do ciebie, bez naciągania ich na gadkę o uczuciach? Polecam książka i do śmiechu i do refleksji. A dedykacja pierwsza klasa.

Jakby tak w klimacie to powinnam napisać, że zajebi***. Ale to kulturalny portal to napiszę, że świetna. Dosadna, miejscami wulgarna, ale cudna w odbiorze. Co masz w sobie Wilku, że te baby tak ciągną do ciebie, bez naciągania ich na gadkę o uczuciach? Polecam książka i do śmiechu i do refleksji. A dedykacja pierwsza klasa.