Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To nie może być prawda! On pisze urocze romanse, ona krwawe kryminały - nie są w stanie napisać razem książki o miłości. A poza tym oboje się nienawidzą! (Podobno)
.
Ellie nie chciała mieć z Theo nic wspólnego. Już nie. Kiedyś... ale to była przeszłość. Teraz nienawidziła go szczerze i była pewna, że to uczucie jest odwzajemnione. Dlatego starała się go unikać, z resztą nie było aż tak wielu okazji do spotkań. Dopóki nie musi ratować swojej kariery i to dzięki JEGO pomocy.
.
Theo stracił już wszystko, dawno temu. Teraz choć ma co zapragnie, brakuje mu tej jednej rzeczy... Miłości? Przebaczenia? Przyjaciółki? Wchodzi z układ z Ellie, choć wie, że to nie będzie łatwe. Ale da radę. Musi tylko udawać, że są parą, mieszkać razem w jednym domu i nie pozabijać się nawzajem. A no i muszą razem napisać książkę.
.
Co może się nie udać? Absolutnie wszystko, bo Ellie już od pierwszego dnia nie zamierza współpracować, a Theo to charakter równie wybuchowy co ona i tylko przez chwilę udaje spokojnego. A później jest jeszcze więcej kłótni, trochę wspomnień, zielony kocyk, rodzi się chemia, a właściwie przypomina o sobie, bo cały czas tam była. Będzie tu ogromnie dużo wzlotów i upadków. Czy na koniec bohaterowie wylądują razem?
.
TNR czytałam już na Wattpadzie i już tam pokochałam tę historię. Przede wszystkim jest to książka, która zawiera wiele lubianych motywów. Można się pokusić o stwierdzenie, że jest napisana właśnie idealnie dla dzisiejszych czytelniczek romansów.
Od wrogów do kochanków, wymuszona bliskość, druga szansa, pisarze, udawany związek, on zakochuje się pierwszy... No czego chcieć więcej? 😁
.
Julia Biel pisze w swój wspaniały lekki sposób, przedstawia ludzi całkiem zwyczajnych ale jednocześnie wyjątkowych na tyle, by nie pozwolić czytelnikowi oderwać się od lektury. Moje serce podbił tu chyba najbardziej motyw drugiej szansy, choć wszystkie uwielbiam. Ale to, co bohaterowie wspólnie przeżyli w przeszłości. Te kilka głupich, młodzieńczych słów, które przyniosły lawinę zdarzeń. Te kilka słów, które zmieniły wszystko... I to jak bohaterowie musieli wrócić do tego trudnego czasu. Bo nie da się ruszyć dalej, gdy przeszłość zostaje nie przepracowana.
I mogłabym tak jeszcze pisać i pisać, bo TMR to wszystko, czego potrzebujecie od dobrego romansu w jednym. Wyszło idealnie!
Julia Biel pisze w swój wspaniały lekki sposób, przedstawia ludzi całkiem zwyczajnych ale jednocześnie wyjątkowych na tyle, by nie pozwolić czytelnikowi oderwać się od lektury. Moje serce podbił tu chyba najbardziej motyw drugiej szansy, choć wszystkie uwielbiam. Ale to, co bohaterowie wspólnie przeżyli w przeszłości. Te kilka głupich, młodzieńczych słów, które przyniosły lawinę zdarzeń. Te kilka słów, które zmieniły wszystko... I to jak bohaterowie musieli wrócić do tego trudnego czasu. Bo nie da się ruszyć dalej, gdy przeszłość zostaje nieprzepracowana.
I mogłabym tak jeszcze pisać i pisać, bo TMR to wszystko, czego potrzebujecie od dobrego romansu w jednym. Wyszło idealnie!

To nie może być prawda! On pisze urocze romanse, ona krwawe kryminały - nie są w stanie napisać razem książki o miłości. A poza tym oboje się nienawidzą! (Podobno)
.
Ellie nie chciała mieć z Theo nic wspólnego. Już nie. Kiedyś... ale to była przeszłość. Teraz nienawidziła go szczerze i była pewna, że to uczucie jest odwzajemnione. Dlatego starała się go unikać, z resztą nie...

Recenzja, tak samo jak książka skierowana jest do osób, które czytały poprzednie tomy. Postaram się jednak nie spoilerować za dużo.
Jeśli jednak jesteście już po lekturze Mgły i Burzy to dobrze znacie Konrada Gronczewskiego. Znaczy na tyle, na ile Konrad dał się poznać. Bo on jest jak cebula - tak go trafnie podsumował Anton 😁 Czasem tylko na chwilę opuści gardę i pokaże nam, co tkwi w nim głębiej. Możliwe, że sam Konrad nie wie, jaki jest na prawdę, a to czyni jego postać jeszcze bardziej ciekawą.
.
Muszę wam powiedzieć, że jest to mój ulubiony typ bohatera. Ten sarkastyczny, nie okazujący uczuć i zamknięty w sobie, który skrywa w sobie wiele przeróżnych uczuć, wiele warstw. Nic więcej dziwnego, że Konrad już od pierwszej książki podbił moje serce. Oczywiście razem z Adamem, a teraz do tego grona dołączył również Antek. Choć żeby nie było uwielbiam prawie wszystkich bohaterów z Miasta gasnących świateł.
.
Ale wróćmy do Równonocy. O czym tak naprawdę jest ta książka? O tym co robił Konrad, gdy go nie było. Jeśli czytając Burze mieliście miliony pytań, to Równonoc jest dobrym sposobem by szukać odpowiedzi. Choć nie obiecuję, że nie zostawi was z nowymi pytaniami.
Jeśli chcecie wiedzieć co robił Konrad, gdy go nie było. Co zdarzyło się w tytułową równonoc. Dlaczego Antek znalazł swoje miejsce u jego boku i co ta dwójka musiała przeżyć, zanim wrócili do Wrocławia - to wiecie co robić 😁
Jeśli jesteście ciekawi, czy Konrad ma w sobie coś z Jamesa Bonda i poznać kolejne osoby z jego przeszłości to Równonoc jest waszym must read!
.
Aleksandra jak zwykle stworzyła genialną historię. Mogłabym płakać, że mało tu Adama, ale nie zrobię Ci tego 😁 Konrad i Antek z całą swoją ekspresyjnością zajmują tyle miejsca, że dla biednego Adama już tu nie było miejsca. Jednak nie martwcie się, to co tu się dzieje rozwala głowę. Akcja goni akcję, bohaterowie przemieszczają się z jednego państwa do drugiego. Najpierw poszukują wiadomej kobiety, później ich uwagę odciąga inny zły typ i to właśnie z nim przyjdzie im rozegrać śmiertelnie niebezpiecznego pokera.
.
Równonoc wciągnęła mnie od pierwszego słowa i nie puściła aż do ostatniego. Tyle tu się dzieje, a przy tym poznajemy Antka i Konrada jeszcze bliżej. Pomiędzy akcją autorka znalazła miejsce na przemyślenia postaci, na ich historię, tęsknotę, ból, przyjaźń i wiele innych. Do tego bohaterowie drugo planowi, którzy tworzą tu barwne tło. Każdy z nich jest wyjątkowy i chętnie przeczytała bym osobną książkę na temat każdego z nich, nawet tego złego typa 😂
.
Myślę, że jeśli czytaliście Mgłę i Burzę to nie muszę was więcej namawiać. Jeśli jednak jeszcze się zastanawiacie to przestańcie. Przeczytajcie to a potem mi podziekujecie 😁

Recenzja, tak samo jak książka skierowana jest do osób, które czytały poprzednie tomy. Postaram się jednak nie spoilerować za dużo.
Jeśli jednak jesteście już po lekturze Mgły i Burzy to dobrze znacie Konrada Gronczewskiego. Znaczy na tyle, na ile Konrad dał się poznać. Bo on jest jak cebula - tak go trafnie podsumował Anton 😁 Czasem tylko na chwilę opuści gardę i pokaże...

Autor "Live is hard. Filozofia na trudne czasy" prowokuje do refleksji na temat istoty ludzkiego życia w obliczu różnorodnych trudności, takich jak ból, cierpienie, samotność, żałoba czy niesprawiedliwość, przy czym zachowuje dystans i humor, co sprawia, że mimo tematu, lektura jest lekka w odbiorze.
.
Jego głębokie rozważania skłaniają czytelnika do przemyśleń nad sensem egzystencji i poszukiwania własnej ścieżki w obliczu życiowych wyzwań.
.
Przy wykorzystaniu filozofii jako narzędzia, Setiya ukazuje, jak możemy znaleźć siłę oraz motywację do pokonywania trudności, zachęcając nas do głębszego zrozumienia świata i samych siebie.
.
Poradniki psychologiczne często mówią, żeby czerpać z życia. Cieszyć się tym co mamy i tego też uczą. Powyższa książka nie jest jednak takim poradnikiem, a filozoficznymi rozmyślaniami, które mogą doprowadzić czytelnika do wielu wniosków, a na pewno skłonią do przemyśleń. Przede wszystkim autor mówi nam, już na samym początku, że nie musimy być szczęśliwi. Możemy czuć ból, złe emocje czy ogólnie pojętą niedolę.
.
"Nie po­win­ni­śmy od­wra­cać się od trud­no­ści, a to, co naj­lep­sze, jest czę­sto nie­osią­galne. Dą­że­nie do ide­ału przy­nosi tylko fru­stra­cję."
Jest to więc książka, która pokazuje myślenie trochę inne, ale równie warte zwrócenia uwagi. Nasze życie nie musi być idealne, żeby było dobre.
.
Sama książka jest wydana skromnie ( mam tu na myśli brak ilustracji, czy kolorów) ale solidnie dzięki chociażby grubej oprawie. Jest to coś, co warto czytać fragmentami i zostawiać sobie pomiędzy czas na przemyślenia. Dla opornych jest też audiobook, ja część przesłuchałam, więc sprawdzine - słucha się równie miło.
.
Ta książka nie dostaje ode mnie oceny. Uważam, że jest pełna przemyśleń i teorii autora, nad którymi muszę się dłużej zastanowić. I wam również polecam ją do przeczytania i podumania. Myślę, że wraz z czytaniem, a nawet po lekturze wasze wrażenia będą się zmieniać, w jedną i drugą stronę na przemian, tak jak moje.

Autor "Live is hard. Filozofia na trudne czasy" prowokuje do refleksji na temat istoty ludzkiego życia w obliczu różnorodnych trudności, takich jak ból, cierpienie, samotność, żałoba czy niesprawiedliwość, przy czym zachowuje dystans i humor, co sprawia, że mimo tematu, lektura jest lekka w odbiorze.
.
Jego głębokie rozważania skłaniają czytelnika do przemyśleń nad sensem...