Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeśli życie daje ci cytrynę, to musisz dokupić tequilę i zrobić imprezę!

Jeśli życie daje ci cytrynę, to musisz dokupić tequilę i zrobić imprezę!

Czuję się brudna, problem polega jednak na tym, że żadna kąpiel tego nie zmieni, ten brud jest we mnie. To brud zmęczonej, zakłamanej duszy.

Czuję się brudna, problem polega jednak na tym, że żadna kąpiel tego nie zmieni, ten brud jest we mnie. To brud zmęczonej, zakłamanej duszy.

Wraz z jej śmiercią słońce zniknęło. A mrok? Nie, on został. Ukrył się na jakiś czas w szczelinie łóżka, a gdy wszyscy zasnęli, przemknął się i znalazł nowy dom – moją duszę.

Wraz z jej śmiercią słońce zniknęło. A mrok? Nie, on został. Ukrył się na jakiś czas w szczelinie łóżka, a gdy wszyscy zasnęli, przemknął się i znalazł nowy dom – moją duszę.

Koszmar może się przyśnić każdemu z nas, tylko pobudka może go odgonić. Ja się obudziłam, moi przyjaciele nadal śnią.

Koszmar może się przyśnić każdemu z nas, tylko pobudka może go odgonić. Ja się obudziłam, moi przyjaciele nadal śnią.

Sprzedała się – dla luksusu, pieniędzy, pozycji, oddała mu siebie. I mimo że on już nie żył, wciąż była jego niewolnicą i mu służyła.

Sprzedała się – dla luksusu, pieniędzy, pozycji, oddała mu siebie. I mimo że on już nie żył, wciąż była jego niewolnicą i mu służyła.

Człowiek często jest tak zaślepiony, że czując, jak pada mu z sufitu tynk na głowę, z uśmiechem na twarzy strzepuje go na ziemię w przekonaniu, że to śnieg udekorował jego ramiona.

Człowiek często jest tak zaślepiony, że czując, jak pada mu z sufitu tynk na głowę, z uśmiechem na twarzy strzepuje go na ziemię w przekonaniu, że to śnieg udekorował jego ramiona.

Siadam na pobliskiej ławce i zaczynam głośno płakać. Moje ciało zaczyna się trząść, oddech staje się nierówny, serce przyśpiesza, a do głowy zaczynają napływać różne złe myśli. Nie mogę złapać tchu, wiem, że to atak paniki, ten jednak jest silniejszy niż poprzednie. Staram się zakotwiczyć w robieniu orgiami, dziś to jednak za mało. Ucisk w klatce piersiowej narasta i staje się nie do opanowania. Szukam jakiejś pozytywnej myśli, która pozwoli mi się uspokoić. Wszystkie obrazy, które napływają dziś do mojej głowy, są przytłaczające i nakręcają spiralę obłędu. Upadam na kolana i łapię się za szyję. Zamykam oczy pełne łez, wyciągam telefon i szukam na YouTube spokojnego bicia serca i zaczynam się wsłuchiwać w dźwięk, licząc w myślach uderzenia i starając się oddychać w ich rytmie. Mija kilka chwil, gdy mój oddech zaczyna się uspokajać. Udaje mi się na tyle opanować, że zaczynam układać w głowie origami. Czysta kartka, jedno zgięcie, wyprostowanie, kolejne zgięcie ...

Siadam na pobliskiej ławce i zaczynam głośno płakać. Moje ciało zaczyna się trząść, oddech staje się nierówny, serce przyśpiesza, a do głowy zaczynają napływać różne złe myśli. Nie mogę złapać tchu, wiem, że to atak paniki, ten jednak jest silniejszy niż poprzednie. Staram się zakotwiczyć w robieniu orgiami, dziś to jednak za mało. Ucisk w klatce piersiowej narasta i staje się ...

Podobno to nie odległość dzieli ludzi, a cisza.

Podobno to nie odległość dzieli ludzi, a cisza.

Jeszcze wtedy nie byłam tego świadoma, ale tamtej nocy i każdej kolejnej odciskał na nas piętno, którego nie da się niczym zmyć. Obecni tutaj zakazali mi o tym mówić. Twierdzą, że to dla naszego dobra, bo nie zrozumiecie, zniszczycie nas i być może taka jest prawda. Ale to nie ja powinnam się wstydzić tej historii, bać się o niej mówić. To nie ja katowałam własną żonę i znęcałam się psychicznie nad dzieckiem, nie ja byłam psychopatą, który zniszczył to, co niewinne.

Jeszcze wtedy nie byłam tego świadoma, ale tamtej nocy i każdej kolejnej odciskał na nas piętno, którego nie da się niczym zmyć. Obecni tutaj zakazali mi o tym mówić. Twierdzą, że to dla naszego dobra, bo nie zrozumiecie, zniszczycie nas i być może taka jest prawda. Ale to nie ja powinnam się wstydzić tej historii, bać się o niej mówić. To nie ja katowałam własną żonę i znęcała...

Chwilami tak bardzo za nią tęskniłam. Pragnęłam się do niej przytulić i poczuć, że mnie kocha. Bywały nawet chwile, że wyobrażałam sobie, że jesteśmy zwyczajną, szczęśliwą rodziną.

Chwilami tak bardzo za nią tęskniłam. Pragnęłam się do niej przytulić i poczuć, że mnie kocha. Bywały nawet chwile, że wyobrażałam sobie, że jesteśmy zwyczajną, szczęśliwą rodziną.