Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jednym słowem. DNO. Nigdy w życiu nie czytałam tak złych ,nudnych i ordynarnych książek. Dotrwałam do drugiej części i po trzecią nie sięgnę ponieważ zbyt wiele moje zdrowie psychiczne i moje oczy wycierpiały przez poprzednie części. Główna bohaterka to alkoholiczka,która póki nie zachodzi w ciążę to codziennie chodzi narąbana od rana do wieczora,od czytania tych rewelacji sama czułam się przepita. Przez większość czasu bije po twarzy głównego bohatera bez żadnych szczególnych powodów. Jest infantylna i nudna . Samo rozpoczęcie przygody Laury z Massimo to jakiś żart.. umierający sycylijczyk widzi w snach Laurę chociaż jej jeszcze nie zna i w końcu bach.. spotyka ja przypadkiem na ulicy ,porywa i robi jej dzieciaka,żeby ją przy sobie zatrzymać. Brzmi durnie? Najlepsze jest to,że ona już po paru tygodniach nie umie bez niego żyć i jest w nim szaleńczo zakochana. Autorka co chwilę podkreśla od jakich projektantów nasza kochana Laura ma na sobie ciuchy,buty itp. Tak samo wygląda sytuacja z samochodami tak zwanego Czarnego co po paru rozdziałach jest już nudne i się od tego ulewa. Olewcze podejście głównych bohaterów do pieniędzy i dóbr materialnych jest po prostu żałosnye i dziecinne.Na prawdę autorka w żaden sposób nie powinna porównywać swoich wypocin do 50 twarzy Greya,bo nie dorasta jej do pięt. Historia książek Pani Blanki jest tak bardzo realna jak latające świnie przez co ciężko wczuć się w klimat tej opowieści. Nie mam pojęcia jakim cudem ktoś wydał tą głupotę,dziecko na kolanie skleiło by lepszy materiał. NIE POLECAM

Jednym słowem. DNO. Nigdy w życiu nie czytałam tak złych ,nudnych i ordynarnych książek. Dotrwałam do drugiej części i po trzecią nie sięgnę ponieważ zbyt wiele moje zdrowie psychiczne i moje oczy wycierpiały przez poprzednie części. Główna bohaterka to alkoholiczka,która póki nie zachodzi w ciążę to codziennie chodzi narąbana od rana do wieczora,od czytania tych rewelacji...