Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Harper Lee mogę wybaczyć zabicie Jema, ale ta książka rozdarła mi serce. Atticusa stawiałam jako taki ideał, którego powinni naśladować wszyscy ojcowie. Harper Lee jednak sprowadziła go do roli normalnego człowieka. Człowieka, który popełnia wiele błędów i niestety takich, które trudno wybaczyć. Może jestem idealistką jak Skaut, ale nie mogę przyjąć do wiadomości, że Atticus, który bronił osobę czarnoskórą od niesprawiedliwości teraz zapomniał o swoich dawnych zasadach.

Harper Lee mogę wybaczyć zabicie Jema, ale ta książka rozdarła mi serce. Atticusa stawiałam jako taki ideał, którego powinni naśladować wszyscy ojcowie. Harper Lee jednak sprowadziła go do roli normalnego człowieka. Człowieka, który popełnia wiele błędów i niestety takich, które trudno wybaczyć. Może jestem idealistką jak Skaut, ale nie mogę przyjąć do wiadomości, że...

Troszkę nie rozumiem zachwytów nad tą powieścią. Mam wrażenie, że jest takich książek wiele.
W sposób naturalistyczny opisuje obrazy polskiej wsi na przestrzeni pokoleń rodu Łabendowiczów. Pokazuje ich zabobony, ich przekonania i miejscami ich analfabetyzm. Jest to obraz depresyjny, smutny, pokazany w szarych barwach. Jeśli jest tutaj pokazanie chwil radosnych i pełnych szczęścia, to jest ich tutaj bardzo mało.
Mimo wszystko "Dygot" jest książką wciągającą, w której trzymamy kciuki za naszego bohatera, ale wiemy, że mimo wszystko przydarzy mu się coś złego.

Troszkę nie rozumiem zachwytów nad tą powieścią. Mam wrażenie, że jest takich książek wiele.
W sposób naturalistyczny opisuje obrazy polskiej wsi na przestrzeni pokoleń rodu Łabendowiczów. Pokazuje ich zabobony, ich przekonania i miejscami ich analfabetyzm. Jest to obraz depresyjny, smutny, pokazany w szarych barwach. Jeśli jest tutaj pokazanie chwil radosnych i pełnych...

Niestety ten stereotypowy sposób przedstawienia relacji damsko-męskiej mnie nie zainteresował. Mam wrażenie, że bardziej prześmiewczy w stosunku do kobiety. Poza tym bardzo wątpię, by Ewa nie zawarła nawet chwili w swojej części pamiętnika na dzieci. O dzieciach dowiadujemy się tylko z części Adama, w której jest powiedziane, że bardzo się o nie troszczyła.

Niestety ten stereotypowy sposób przedstawienia relacji damsko-męskiej mnie nie zainteresował. Mam wrażenie, że bardziej prześmiewczy w stosunku do kobiety. Poza tym bardzo wątpię, by Ewa nie zawarła nawet chwili w swojej części pamiętnika na dzieci. O dzieciach dowiadujemy się tylko z części Adama, w której jest powiedziane, że bardzo się o nie troszczyła.

Narracja leniwa, ciągnąca się. Niezbyt przypadła mi do gustu ta książka. Świat przedstawiony w pamiętniku jest ponury, szary, bez nadziei na lepsze jutro.

Narracja leniwa, ciągnąca się. Niezbyt przypadła mi do gustu ta książka. Świat przedstawiony w pamiętniku jest ponury, szary, bez nadziei na lepsze jutro.