Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie zaliczę tej książki do swoich ulubionych, co nie znaczy, że jest ona kiepsko napisana. Jest to debiut autora, a poza tym chyba polecam ją na pierwsze zetknięcie się z jego twórczością.
Carrie White jest rzeczywiście inna niż wszystkie. Nastolatka nierozumiana przez nikogo - ktoś powiedziałby, że to historia stara jak świat. Carrie jednak posiada również okropną matkę, która niczego dobrego jej nie nauczyła, a poza tym posiada zdolności, które normalnie się ludziom nie przytafiają.

Nie zaliczę tej książki do swoich ulubionych, co nie znaczy, że jest ona kiepsko napisana. Jest to debiut autora, a poza tym chyba polecam ją na pierwsze zetknięcie się z jego twórczością.
Carrie White jest rzeczywiście inna niż wszystkie. Nastolatka nierozumiana przez nikogo - ktoś powiedziałby, że to historia stara jak świat. Carrie jednak posiada również okropną matkę,...

Za Harlanem Cobenem zwykle nie przepadam, ale nie jestem źle nastawiona do autorów. Zawsze wychodzę z założenia, że znajdę u każdego autora coś, co zacznie mi się podobać. Tak właśnie stało się z tą książką. Zwykle kryminały Harlana nie wciągały mnie i czytałam je dłużej niż książki innych autorów. „Nie mów nikomu" jednak przyciągało i właściwie przeczytałam ją w kilka dni. Tak więc polecam.

Za Harlanem Cobenem zwykle nie przepadam, ale nie jestem źle nastawiona do autorów. Zawsze wychodzę z założenia, że znajdę u każdego autora coś, co zacznie mi się podobać. Tak właśnie stało się z tą książką. Zwykle kryminały Harlana nie wciągały mnie i czytałam je dłużej niż książki innych autorów. „Nie mów nikomu" jednak przyciągało i właściwie przeczytałam ją w kilka dni....

Ten tom już bardziej przypadł mi do gustu. Nietypowa kompania (w tym mój ulubiony Jaskier) wyruszyła w drogę, by uratować Ciri.

Ten tom już bardziej przypadł mi do gustu. Nietypowa kompania (w tym mój ulubiony Jaskier) wyruszyła w drogę, by uratować Ciri.

Ostatnia część tetralogii niestety mnie rozczarowała. Sporo dłużyzn i przeciągania. Ostatnie 50 stron już właściwie troszkę wymęczyłam.

Ostatnia część tetralogii niestety mnie rozczarowała. Sporo dłużyzn i przeciągania. Ostatnie 50 stron już właściwie troszkę wymęczyłam.

Kolejna książka z cyklu o Wiedźminie może nie zaskakuje, ale to bardzo dobra kontynuacja serii. Geralt coraz bardziej daje się lubić.

Kolejna książka z cyklu o Wiedźminie może nie zaskakuje, ale to bardzo dobra kontynuacja serii. Geralt coraz bardziej daje się lubić.

Nie wiem, czemu ta seria jest tak niedoceniona. Wielowątkowa i klimatyczna. Na pewno ją zapamiętam. To bardzo dobra kontynuacja pierwszej części. Gorąco polecam.

Nie wiem, czemu ta seria jest tak niedoceniona. Wielowątkowa i klimatyczna. Na pewno ją zapamiętam. To bardzo dobra kontynuacja pierwszej części. Gorąco polecam.

Jak mało dbamy o środowisko i dlaczego? Dlaczego ludzie żyjący w miejscach bardzo zanieczyszczonych przez przemysł chcą zniesienia ograniczeń wprowadzanych przez władzę? Dostałam odpowiedzi na pytania, ale nie zrozumiałam ich do końca. Nie rozumiem rodzaju myślenia, które zostało przedstawione w książce. Zwraca ona uwagę i stara się wytłumaczyć punkt widzenia ze strony zwykłego człowieka, dla którego wiara jest najważniejsza.

Jak mało dbamy o środowisko i dlaczego? Dlaczego ludzie żyjący w miejscach bardzo zanieczyszczonych przez przemysł chcą zniesienia ograniczeń wprowadzanych przez władzę? Dostałam odpowiedzi na pytania, ale nie zrozumiałam ich do końca. Nie rozumiem rodzaju myślenia, które zostało przedstawione w książce. Zwraca ona uwagę i stara się wytłumaczyć punkt widzenia ze strony...

Wiedźmin nigdy nie będzie moim ulubionym cyklem fantastycznym, co nie znaczy, że go nie doceniam. Ten tom tym razem już zaczynający sagę bardziej do mnie trafił. Zaczęłam lubić Geralta, a wcześniej miałam z tym problem. Na pewno mniej narzeka w tym tomie, staje się opiekuńczy i coraz bardziej wyrazisty. Yennefer również zaczyna dać się lubić. Na pewno sięgnę po kolejny tom.

Wiedźmin nigdy nie będzie moim ulubionym cyklem fantastycznym, co nie znaczy, że go nie doceniam. Ten tom tym razem już zaczynający sagę bardziej do mnie trafił. Zaczęłam lubić Geralta, a wcześniej miałam z tym problem. Na pewno mniej narzeka w tym tomie, staje się opiekuńczy i coraz bardziej wyrazisty. Yennefer również zaczyna dać się lubić. Na pewno sięgnę po kolejny tom.

Na pewno jest to piękne wydanie. Wolałabym jednak, żeby autorka skupiła się na jednym rejonie. Niestety patrząc jednocześnie na wszystkie, historia jest bardzo skrócona. Ale ogólnie polecam.

Na pewno jest to piękne wydanie. Wolałabym jednak, żeby autorka skupiła się na jednym rejonie. Niestety patrząc jednocześnie na wszystkie, historia jest bardzo skrócona. Ale ogólnie polecam.

Kolejna książka o Bondzie jakoś mnie nużyła. Chciałam, by się jak najszybciej skończyła. Prawie przy niej zasypiałam.

Kolejna książka o Bondzie jakoś mnie nużyła. Chciałam, by się jak najszybciej skończyła. Prawie przy niej zasypiałam.

Cieszę się, że przeczytałam drugą część Wiedźmina. Tutaj jest o wiele ciekawiej, opowieści są coraz bardziej rozbudowane i podobało mi się zakończenie. Niestety, główny bohater wciąż mnie w jakiś sposób irytuje.

Cieszę się, że przeczytałam drugą część Wiedźmina. Tutaj jest o wiele ciekawiej, opowieści są coraz bardziej rozbudowane i podobało mi się zakończenie. Niestety, główny bohater wciąż mnie w jakiś sposób irytuje.

Sprzysiężenie Czerwonego Wilka jest książką niedocenioną. Mnie bardzo zaciekawiła. Postacie nie są jednowymiarowe, wzbudzają zainteresowanie. Opisy są konkretne i niedługie, a sama historia przedstawiona bardzo zgrabnie. Po przeczytaniu ma się ochotę na więcej. Pozostały pytania, na które nie otrzymałam odpowiedzi. Na pewno sięgnę po kolejny tom.

Sprzysiężenie Czerwonego Wilka jest książką niedocenioną. Mnie bardzo zaciekawiła. Postacie nie są jednowymiarowe, wzbudzają zainteresowanie. Opisy są konkretne i niedługie, a sama historia przedstawiona bardzo zgrabnie. Po przeczytaniu ma się ochotę na więcej. Pozostały pytania, na które nie otrzymałam odpowiedzi. Na pewno sięgnę po kolejny tom.

Moim zdaniem jedna z gorszych części cyklu Sigmy. Jakoś mnie nie zaciekawiła. Seichan jakaś taka wybielona, dobra kobieta. Lubiłam ją za to, że była postacią złą, takim czarnym charakterem.

Moim zdaniem jedna z gorszych części cyklu Sigmy. Jakoś mnie nie zaciekawiła. Seichan jakaś taka wybielona, dobra kobieta. Lubiłam ją za to, że była postacią złą, takim czarnym charakterem.

Książka ciekawa, dobrze przygotowana pod względem naukowym. Dowiadujemy się trochę o materiałach wybuchowych. Niestety dla mnie nieciekawi byli główni bohaterowie. Niby nie pozbawieni wad, co właściwie w książkach lubię, ale tutaj jakoś mnie do siebie nie przekonali.

Książka ciekawa, dobrze przygotowana pod względem naukowym. Dowiadujemy się trochę o materiałach wybuchowych. Niestety dla mnie nieciekawi byli główni bohaterowie. Niby nie pozbawieni wad, co właściwie w książkach lubię, ale tutaj jakoś mnie do siebie nie przekonali.

Do książek historycznych podchodzę z rezerwą. Jednak los sześciu kobiet Henryka VIII mnie jakoś zainteresował. Czytałam książkę z zaciekawieniem, jakiego się po sobie nie spodziewałam. Autorka bardzo dokładnie opisuje losy królowych. Każdą w pewien sposób da się lubić. Polecam, jeśli interesuje was dynastia Tudorów.

Do książek historycznych podchodzę z rezerwą. Jednak los sześciu kobiet Henryka VIII mnie jakoś zainteresował. Czytałam książkę z zaciekawieniem, jakiego się po sobie nie spodziewałam. Autorka bardzo dokładnie opisuje losy królowych. Każdą w pewien sposób da się lubić. Polecam, jeśli interesuje was dynastia Tudorów.

Po Wiedźmina sięgnęłam ze względu na przyjaciela. Bardzo polecał mi tą serię. Pierwszy tom miał w sobie coś ciekawego, jednak mnie nie zachwycił. Sięgnę jednak na pewno po następny tom ze względu na chęć zgłębienia psychologii Geralta.

Po Wiedźmina sięgnęłam ze względu na przyjaciela. Bardzo polecał mi tą serię. Pierwszy tom miał w sobie coś ciekawego, jednak mnie nie zachwycił. Sięgnę jednak na pewno po następny tom ze względu na chęć zgłębienia psychologii Geralta.