Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kapitalna powieść rozciągająca się na przestrzeni tysięcy kilometrów i dziesiątek lat. Początek rozgrywa się w Chinach w burzliwym okresie międzywojennym, a kończy Europie w latach 70-tych. Główny bohater ma trudne życie już od samego dzieciństwa. Jego historia jest dramatyczna, ale i fascynująca. Trudno oderwać się od lektury aż do ostatniej strony. Jest walka głównego bohatera dobra ze złem, a przy tym chęć zachowania spokoju i niezależności. Czy mu się to udało? Warto samemu się o tym przekonać.

Kapitalna powieść rozciągająca się na przestrzeni tysięcy kilometrów i dziesiątek lat. Początek rozgrywa się w Chinach w burzliwym okresie międzywojennym, a kończy Europie w latach 70-tych. Główny bohater ma trudne życie już od samego dzieciństwa. Jego historia jest dramatyczna, ale i fascynująca. Trudno oderwać się od lektury aż do ostatniej strony. Jest walka głównego...

Książka słaba. Akcja w porwaniam nieprzekonująca (motyw dość mętny). Autorzy winę za pandemię obarczają jakiś przypadkowych miliarderów z Azji - w dodatku nic o nich nie wiemy. A wykonawcą ma być buddyjski mnich (o zgrozo z otoczenia dalajlamy!). Już większego idiotyzmu wymyśleć nie mogli? Przed napisaniem tej książki warto by było zapoznać się choć z podstawowymi wartościami buddyjskimi (np. współczucie dla wszystkich istot, stany umysłu, prawo karmiczne, itd.).

Poza tym teksty o pandemii i tzw. szczepionkach wyglądają jak skopiowane z publicznych mediów. Najgorsze, że Pan Profesor nie odróżnia preparatów mRNA od szczepionek. I nawet nie orientuje się w procedurze dopuszczenia ich do publicznego stosowania (testy kliniczne). Wstyd i hańba! U takiego medyka nie chciałbym się leczyć.

I kolejna bzdura, to produkcja bomby atomowej w amatorskiem laboratorium - jakie to proste, hehe.

Natomiast jeśli chodzi o prawdziwą depopulację, to główny jej zwolennik (Bill G.) cały czas ma się dobrze i planuje kolejne akcje.

Książka słaba. Akcja w porwaniam nieprzekonująca (motyw dość mętny). Autorzy winę za pandemię obarczają jakiś przypadkowych miliarderów z Azji - w dodatku nic o nich nie wiemy. A wykonawcą ma być buddyjski mnich (o zgrozo z otoczenia dalajlamy!). Już większego idiotyzmu wymyśleć nie mogli? Przed napisaniem tej książki warto by było zapoznać się choć z podstawowymi...

Maciej Wielobób niewątpliwie posiada wielką wiedzę, doświadczenie i znajomość jogi oraz rozumienie Jogasutr. Wyjaśnienia są jasne i zrozumiałe, zważywszy trudność tematu i datę ich powstania (można porównać to z sutrami buddyjskimi, których zgłębienie wymaga lat studiów oraz wytrwałej praktyki). Budzi to duży szacunek i wdzięczność za to, że zdecydował się przybliżyć Jogasutry zwykłym czytelnikom, czy praktykantom jogi. Mam zamiar zapoznać się z innymi książkami pana Wieloboba - jestem pewny, że się nie zawiodę.

Maciej Wielobób niewątpliwie posiada wielką wiedzę, doświadczenie i znajomość jogi oraz rozumienie Jogasutr. Wyjaśnienia są jasne i zrozumiałe, zważywszy trudność tematu i datę ich powstania (można porównać to z sutrami buddyjskimi, których zgłębienie wymaga lat studiów oraz wytrwałej praktyki). Budzi to duży szacunek i wdzięczność za to, że zdecydował się przybliżyć...

Autor próbuje wyjaśniać zjawiska synchroniczności teoriami neurologicznymi, budową mózgu, neuronami, synapsami, itp. Uważa, że "mózg to komputer" i wszystko da się wyjaśnić racjonalnie, także zjawiska synchroniczne. Oczywiście mu się to nie udaje - jego wywody są zagmatwane i niezrozumiałe, co w czytelniku wywołuje tylko pomieszanie i chaos. Większa część książki to jakieś niezwiązane z tematem teorie dotyczące mózgu, halucynacji, wyobrażeń, projekcji, itp. A to przykład z rozdziału 12 o medytacji: "nie ma sensu medytować dłużej niż 20 minut dziennie. Zmuszanie się do kilkugodzinnej medytacji jest bezproduktywne". Nazwanie tego ignorancją, to zbyt łagodne określenie. Na ten sam temat polecam książkę "Tao psychologii".

Autor próbuje wyjaśniać zjawiska synchroniczności teoriami neurologicznymi, budową mózgu, neuronami, synapsami, itp. Uważa, że "mózg to komputer" i wszystko da się wyjaśnić racjonalnie, także zjawiska synchroniczne. Oczywiście mu się to nie udaje - jego wywody są zagmatwane i niezrozumiałe, co w czytelniku wywołuje tylko pomieszanie i chaos. Większa część książki to jakieś...

Nie polecam. Jedynie pomieszanie i chaos wyłania się z kartek tej książki. Indyjskie religie i filozofie zmieszane z Zachodnią psychologią, religią i filozofią. Pojęcia z jogi (czasem nawet z jogasutr, ale bez zrozumienia), a za chwilę Sokrates, Freud, Jung i inni. To jak gotowanie potrawy korzystając jednocześnie z przepisów kuchni Zachodniej i Wschodniej. W dodatku potrawa się przypaliła i wykipiała. A autor nadal tłumaczy jak gotować ;-) Co prawda na wstępie Krystian Mesjasz "ostrzega", że to zbiór esejów z jego kilkunastu lat praktyki. Ale szkoda, że zbiór jest tak chaotyczny i nie został należycie uporządkowany. Mam jednak nadzieję, że praktyka posunęła się dalej.

Nie polecam. Jedynie pomieszanie i chaos wyłania się z kartek tej książki. Indyjskie religie i filozofie zmieszane z Zachodnią psychologią, religią i filozofią. Pojęcia z jogi (czasem nawet z jogasutr, ale bez zrozumienia), a za chwilę Sokrates, Freud, Jung i inni. To jak gotowanie potrawy korzystając jednocześnie z przepisów kuchni Zachodniej i Wschodniej. W dodatku...

Roman Dmowski w bardzo ciekawie napisanej powieści ostrzega, że wrogowie Narodu Polskiego są wśród nas i nawet udają przyjaciół. Lektura obowiązkowa dla prawdziwego polskiego patrioty.

Roman Dmowski w bardzo ciekawie napisanej powieści ostrzega, że wrogowie Narodu Polskiego są wśród nas i nawet udają przyjaciół. Lektura obowiązkowa dla prawdziwego polskiego patrioty.