Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Solidna praca.

Solidna praca.

Klasyk.

Klasyk.

Jak miałem 13 lat doszukałem się tam jakiś sentencji. Wyrosłem już z bajek dla dzieci. Przesłanie nie jest najgłupsze, ale można je streścić w pigułce. W podróży nie zawsze najistotniejszy jest jej cel, często sama podróż jest celem samym w sobie, albo może okazać się bardziej wartościowa niż cel i dlatego należy nie popadać w wszechobecny "automatyzm". No fajnie... ale np. do Hemingwaya daleko.

Jak miałem 13 lat doszukałem się tam jakiś sentencji. Wyrosłem już z bajek dla dzieci. Przesłanie nie jest najgłupsze, ale można je streścić w pigułce. W podróży nie zawsze najistotniejszy jest jej cel, często sama podróż jest celem samym w sobie, albo może okazać się bardziej wartościowa niż cel i dlatego należy nie popadać w wszechobecny "automatyzm". No fajnie......

Poziom różewiczowski.

CUKRRRRU, CUKRRRRU!

Poziom różewiczowski.

CUKRRRRU, CUKRRRRU!

Jednym tchnieniem. Zapomniałem o Bożym świecie.

Jednym tchnieniem. Zapomniałem o Bożym świecie.

Naprawdę dobra książka. Czytałem kilka lat temu i byłem niezwykle zaabsorbowany tą książką. Perfekcyjne dla nastolatków z wyobraźnią. Mam ogromny sentyment do tej książki i pewnie tak już zostanie.

Naprawdę dobra książka. Czytałem kilka lat temu i byłem niezwykle zaabsorbowany tą książką. Perfekcyjne dla nastolatków z wyobraźnią. Mam ogromny sentyment do tej książki i pewnie tak już zostanie.

Żałosne. Plebs nauczył się czytać i pisać. Plebsowi zachciało się seksu, a mąż był w pracy. Plebs stworzył kwintesencje plebejstwa i żre. Masy plebsu napychają się ze smakiem tym ścierwem, resztkami, odpadami i plebs mówi, że smaczne. Kiedyś to plebs pracował i umierał z głodu... Czasy się zmieniają, ale plebs ten sam.

Żałosne. Plebs nauczył się czytać i pisać. Plebsowi zachciało się seksu, a mąż był w pracy. Plebs stworzył kwintesencje plebejstwa i żre. Masy plebsu napychają się ze smakiem tym ścierwem, resztkami, odpadami i plebs mówi, że smaczne. Kiedyś to plebs pracował i umierał z głodu... Czasy się zmieniają, ale plebs ten sam.

Nie mniej, nie więcej, a rewelacyjne. Raszewski perfekcyjnie scharakteryzował stanowisko Fredry w teatrze - był on głosem sumienia Polaków, analizował Polskę jaka jest tu i teraz. Nie poświęcając się oklepanym "ideom ponadczasowym" starał się pobudzić Polaków w zaborach, podkreślając przy tym, że polskość to rzecz nabyta i można ją stracić.

Nie mniej, nie więcej, a rewelacyjne. Raszewski perfekcyjnie scharakteryzował stanowisko Fredry w teatrze - był on głosem sumienia Polaków, analizował Polskę jaka jest tu i teraz. Nie poświęcając się oklepanym "ideom ponadczasowym" starał się pobudzić Polaków w zaborach, podkreślając przy tym, że polskość to rzecz nabyta i można ją stracić.

Genialne! Cytaty z tego utworu mam pisane w co drugim zeszycie i notatniku!

Genialne! Cytaty z tego utworu mam pisane w co drugim zeszycie i notatniku!

Szczerze mnie rozbawiła.

Szczerze mnie rozbawiła.

Mój szacunek do Różewicza i do tego utworu nigdy nie ulegnie zmianie. W perfekcyjny sposób autor ukazał za pomocą tekstu stan psychiczny bohater, a to nie jest rzecz łatwa - zwłaszcza w teatrze. Nie ma tutaj ani jednej rzeczy przypadkowej, a wszystko sprowadza się do tego, aby lepiej zinterpretować utwór. Zagubiona postać ma odwzorowanie w chaotycznej formie. Perfekcyjnie została odwzorowana deformacja psychiki po przeżyciu wojny.

Mój szacunek do Różewicza i do tego utworu nigdy nie ulegnie zmianie. W perfekcyjny sposób autor ukazał za pomocą tekstu stan psychiczny bohater, a to nie jest rzecz łatwa - zwłaszcza w teatrze. Nie ma tutaj ani jednej rzeczy przypadkowej, a wszystko sprowadza się do tego, aby lepiej zinterpretować utwór. Zagubiona postać ma odwzorowanie w chaotycznej formie. Perfekcyjnie...

Zbiór naprawdę solidnych recenzji teatralnych. Podstawa dla osoby, który ma zamiar pracować nad teatrem z drugiej połowy XX wieku.

Zbiór naprawdę solidnych recenzji teatralnych. Podstawa dla osoby, który ma zamiar pracować nad teatrem z drugiej połowy XX wieku.

Z pewnością nie powrócę.

Z pewnością nie powrócę.

Zdecydowanie na tyle zasługuje. Podziwiam Orzeszkową. Nie jest to łatwa pozycja. Jeżeli ktoś nie połknął bakcyla względem literatury z tego okresu, to niech lepiej pozostanie przy tym co czytuje teraz.

Zdecydowanie na tyle zasługuje. Podziwiam Orzeszkową. Nie jest to łatwa pozycja. Jeżeli ktoś nie połknął bakcyla względem literatury z tego okresu, to niech lepiej pozostanie przy tym co czytuje teraz.

Listę superlatyw tej broszury można zakończyć na estetyce wykonania. Wizualnie sprawia wrażenie naprawdę dobrze zrobionej. Koniec.

Merytorycznie jest to śmieć. Po prostu bezwartościowa, beznadziejna pozycja. Każdy podręcznik dla gimnazjalistów z WOKu jest rzeczą bardziej godną uwagi. To nie jest niczym inny jak zbiór fotografii różnych dzieł kultury w połączeniu z BARDZO krótkim tekstem, który nie zawiera w sobie nic ponadto, co można przeczytać w hasłach encyklopedycznych, czy w pierwszych 4 linijkach wikipedii. W 64 strony zostały omówione wszystkie najważniejsze artefakty i teksty kultury od Grecji po współczesność, a także została poruszona problematyka nurtów! W 64 STRONY. Ok 1/3 książki stanowią nazwiska i daty. Naprawdę nieprzydatna pozycja. Szkoda naprawdę dobrej jakości papieru i świetnej oprawy na taką zawartość.

Znakomicie nadaje się jako podkładka przy w grze w państwa miasta, gdy nie ma się pod ręką niczego lepszego.

Listę superlatyw tej broszury można zakończyć na estetyce wykonania. Wizualnie sprawia wrażenie naprawdę dobrze zrobionej. Koniec.

Merytorycznie jest to śmieć. Po prostu bezwartościowa, beznadziejna pozycja. Każdy podręcznik dla gimnazjalistów z WOKu jest rzeczą bardziej godną uwagi. To nie jest niczym inny jak zbiór fotografii różnych dzieł kultury w połączeniu z BARDZO...