Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Intymna podróż w głąb ludzkiej duszy - kilka słów o książce ‘Bliscy’ autorstwa Annie Ernaux.

Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, jak bardzo nasze relacje z bliskimi wpływają na nasze życie? Jak świat naszych przodków kreuję nasze dzisiejsze ja?

"Bliscy" to nie tylko autobiografia, ale także portret całego pokolenia i społeczeństwa, w którym dorastała autorka. Ernaux zręcznie przedstawia swoje własne doświadczenia opowiadając o swoim życiu z perspektywy trzech najbliższych jej osób - ojca, matki i starszej siostry.

Ojca, który zamiast chodzić do szkoły musiał pomagać w polu. Matki pragnącej za wszelką cenę wyrwać się z małego miasteczka i osiągnąć ‘coś’ w życiu. I na koniec siostry, której istnienie jest skrzętnie skrywaną tajemnicą.

Co więcej, w książce zaskakują podobieństwa zmian społecznych jakie dokonały się we Francji w XX wieku do tych jakie nastąpiły w Polsce – walka z podziałem klasowym, kompleksy związane z pochodzeniem, potrzeba awansu społecznego.

Polecam ten tytuł autorstwa laureatki nagrody Nobla 2022 nie tylko pasjonatom genealogii, ale wszystkim poszukającym refleksji na temat wpływu społeczeństwa i rodziny na kształtowanie człowieka.

Intymna podróż w głąb ludzkiej duszy - kilka słów o książce ‘Bliscy’ autorstwa Annie Ernaux.

Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, jak bardzo nasze relacje z bliskimi wpływają na nasze życie? Jak świat naszych przodków kreuję nasze dzisiejsze ja?

"Bliscy" to nie tylko autobiografia, ale także portret całego pokolenia i społeczeństwa, w którym dorastała autorka....

Miejscowość oddalona około 50 km od miejsca w którym się wychowałam. Są lata powojenne. Repatrianci wojenni wracają do domów. Pociągi zatrzymują się na stacji. Wychodzą z nich ludzie z walizkami, czasami są wyciągani siłą. Do domów nie wracają, ich nagie ciała znajdowane są później w lesie. Leżą tam miesiącami, niepochowane.... Kto ich zamordował?
Na to pytanie stara się odpowiedzieć autor. Jak trudno jest cokolwiek komukolwiek udowodnić po latach przeczytacie w książce. I dlaczego trzeba było czekać aż tak długo, żeby móc zająć się tym tematem.

Miejscowość oddalona około 50 km od miejsca w którym się wychowałam. Są lata powojenne. Repatrianci wojenni wracają do domów. Pociągi zatrzymują się na stacji. Wychodzą z nich ludzie z walizkami, czasami są wyciągani siłą. Do domów nie wracają, ich nagie ciała znajdowane są później w lesie. Leżą tam miesiącami, niepochowane.... Kto ich zamordował?
Na to pytanie stara się...

Wywiad z Panią Haliną Birenbaum, która nie owijając w bawełnę opisuje lata dzieciństwa spędzonego w Warszawie, przetrwanie getta i Auschwitz, a później uczestnictwo w budowaniu państwa Izrael.
Nie upiększa, nie koloryzuje.
Czasami bywa niewygodnie.

Wywiad z Panią Haliną Birenbaum, która nie owijając w bawełnę opisuje lata dzieciństwa spędzonego w Warszawie, przetrwanie getta i Auschwitz, a później uczestnictwo w budowaniu państwa Izrael.
Nie upiększa, nie koloryzuje.
Czasami bywa niewygodnie.

Książka ‘Akuszerki’ Sabiny Jakubowskiej zachwyciła mnie piękną okładką 😉

A treść nie rozczarowała!

Jest to powieść inspirowana życiem prababki autorki - Anny Czerneckiej, która w zawodzie akuszerki pracowała do 80 roku życia.

Historia rozpoczyna się w 1885 roku, w podkrakowskiej wsi Jadowniki. Główna bohaterka, młodziutka Franciszka rodzi swoje pierwsze dziecko. Nie jest szczęśliwa w swoim małżeństwie, dziecko umiera.

Dzięki sprytowi przybranej matki, akuszerki Reginy Perkowej, Franciszka zostaje zatrudniona w pobliskim dworze jako mamka. Po jakimś czasie sama zaczyna pomagać przy porodach, a nawet kształci się w krakowskiej szkole położnych.

Historia osadzona jest w dawnej polskiej wsi – z jej trudami, ubóstwem i walką o przetrwanie kolejnego przednówka. Losy Franciszki i jej najbliższych przeplatają się z aktualnymi wydarzeniami historycznymi – obaleniem caratu, I wojną światową, odzyskaniem niepodległości, kolejną wojną.

A w tym wszystkim porody, których nie zatrzymują głód, plagi chorób, czy brak higieny. Do porodu trzeba było iść o każdej porze dnia i nocy. Nierzadko miały miejsce na miedzy, przy żniwach czy wykopkach. Nie zawsze kończyły się sukcesem. Nie było jednak czasu na opłakiwanie straty, codzienne życie wzywało.

Czytając tę książkę wyobrażałam sobie wieś, z której pochodzę i moich przodków żyjących na przełomie XIX i XX wieku. U nas przecież też była babka, która pomagała przy porodach. Chętnie dowiedziałabym się o niej czegoś więcej.

Sama autorka, Sabina Jakubowska, od lat towarzyszy kobietom przy porodach jako doula.

Książka ‘Akuszerki’ Sabiny Jakubowskiej zachwyciła mnie piękną okładką 😉

A treść nie rozczarowała!

Jest to powieść inspirowana życiem prababki autorki - Anny Czerneckiej, która w zawodzie akuszerki pracowała do 80 roku życia.

Historia rozpoczyna się w 1885 roku, w podkrakowskiej wsi Jadowniki. Główna bohaterka, młodziutka Franciszka rodzi swoje pierwsze dziecko. Nie...

‚Dźbowieść. My w sPRLowanej codzienności’ Olgi Ptak.
Książkę czyta się szybko i lekko. Ja pochłonęłam ją w weekend.

Autorka opowiada w niej o swoich wspomnieniach z dzieciństwa w PRL. Czasie spędzonym z dziadkami, na Osiedlu Kopalni Rud Żelaza ‚Barbara’ w Dźbowie - dzisiejszej dzielnicy Częstochowy.

Życie toczy się tu obok hałdy, która kryje wiele skarbów. Wszyscy znają wszystkich. Jest ławeczka i trzepak pod blokiem, altanka na działce.

Liczą się kryształy, śnieżnobiałe firanki i futra.
Gospoda to chętnie odwiedzane miejsce, nie tylko tuż po wypłacie. Pani Lodzia – kierowniczka, to nie byle kto.

A poduszkowy punkt obserwacyjny to jest mój osobisty hit!

Widzę w Dźbowie elementy społeczności, w której wyrastałam. Jestem pewna, że i Ty odnajdziesz w niej swoje wspomnienia.

Nie zdradzam więcej.

Pani Włościanka.

‚Dźbowieść. My w sPRLowanej codzienności’ Olgi Ptak.
Książkę czyta się szybko i lekko. Ja pochłonęłam ją w weekend.

Autorka opowiada w niej o swoich wspomnieniach z dzieciństwa w PRL. Czasie spędzonym z dziadkami, na Osiedlu Kopalni Rud Żelaza ‚Barbara’ w Dźbowie - dzisiejszej dzielnicy Częstochowy.

Życie toczy się tu obok hałdy, która kryje wiele skarbów. Wszyscy znają...

Książka Zbigniewa Rokity “Kajś. Opowieść o Górnym Śląsku”.
Bardzo osobista historia poszukiwania swoich korzeni i tożsamości, z zaskakującym i wzruszającym zakończeniem.

Osadzona na Górnym Śląsku i pokazująca jego skomplikowaną historie.

Odkrywa niewygodne fakty i podkreśla, że nic nie jest czarno białe i oczywiste.

Co ciekawe, można ją również przeczytać w edycyjŏ ślōnskŏ:
“Bez wiynkszość życiŏ widzioł żech Ślōnzŏkōw za jaskiniowcōw ze kilofym i roladōm. Swojã ślōnskość żech wypiyroł. […] Ô swojich korzyniach żech wiedzioł mało. Niy wierzōł żech, iże na Ślōnsku przed wojnōm sie ôdbyła jakŏ historyjŏ. Moji antynaciŏ byli choby z inkszyj planety, nosiyli jakeś niymożebne miana: Urban, Reinhold, Lieselotte.”

Nagrodzona Nagrodą Literacką Nike 2021.

Polecam wszystkim, nie tylko genealogom i pasjonatom regionu.

Pani Włościanka 😉

Książka Zbigniewa Rokity “Kajś. Opowieść o Górnym Śląsku”.
Bardzo osobista historia poszukiwania swoich korzeni i tożsamości, z zaskakującym i wzruszającym zakończeniem.

Osadzona na Górnym Śląsku i pokazująca jego skomplikowaną historie.

Odkrywa niewygodne fakty i podkreśla, że nic nie jest czarno białe i oczywiste.

Co ciekawe, można ją również przeczytać w edycyjŏ...

Książka którą powinien przeczytać każdy. Przystępnym językiem pozwala 'oswoić' i objaśnić śmierć i to co z nią związane. Perspektywa narratora też jest tu dla mnie zaletą. W wielu momentach czytania tej książki przywoływałam swoje doświadczenia związane ze śmiercią i żałobą. Teraz lepiej rozumiem pewne procesy i zachowania. Szczerze polecam, szczególnie jeśli znajdujemy się w obliczu śmierci bliskiej nam osoby.

Książka którą powinien przeczytać każdy. Przystępnym językiem pozwala 'oswoić' i objaśnić śmierć i to co z nią związane. Perspektywa narratora też jest tu dla mnie zaletą. W wielu momentach czytania tej książki przywoływałam swoje doświadczenia związane ze śmiercią i żałobą. Teraz lepiej rozumiem pewne procesy i zachowania. Szczerze polecam, szczególnie jeśli znajdujemy...