Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książkę czyta się bardzo szybko. Zawarte w środku feletony są napisane w bardzo przystępnym języku, a grafiki sprawiają, iż człowiek uśmiecha się mimowolnie. Czy te felietony coś wniosły do mojego życia? Na obecną chwilę ciężko mi to stwierdzić - ale jedno jest pewne, wino to bardzo dobra opcja na wszystko.

Książkę czyta się bardzo szybko. Zawarte w środku feletony są napisane w bardzo przystępnym języku, a grafiki sprawiają, iż człowiek uśmiecha się mimowolnie. Czy te felietony coś wniosły do mojego życia? Na obecną chwilę ciężko mi to stwierdzić - ale jedno jest pewne, wino to bardzo dobra opcja na wszystko.

Czytając tę książkę rozkleiłam się na całego. Niebawem znów sięgnę po tworczość Jodi Picoult, bo po prostu jest piękna. Ta książka to idealny przykład tego, co znaczy "książkowy kac". Mimo tego, iż znałam zakończenie, to i tak mogę stwierdzić, że zostałam zaskoczona ostatnimi stronnicami (czy pozytywnie, czy negatywnie nie jestem w stanie tego stwierdzić). Jeśli ktoś lubi wyciskacze łez, a chciałby spróbować czegoś od tej autorki, to z czystym sumieniem mogę polecić "Bez mojej zgody".

Czytając tę książkę rozkleiłam się na całego. Niebawem znów sięgnę po tworczość Jodi Picoult, bo po prostu jest piękna. Ta książka to idealny przykład tego, co znaczy "książkowy kac". Mimo tego, iż znałam zakończenie, to i tak mogę stwierdzić, że zostałam zaskoczona ostatnimi stronnicami (czy pozytywnie, czy negatywnie nie jestem w stanie tego stwierdzić). Jeśli ktoś lubi...

Książka podobała mi się bardzo. Zaczęła mniej więcej około 50-60 strony, ale to tylko dlatego, że miałam kaca książkowego po innej książce. Ogólnie to jedynym minusem dla mnie jest wykonanie (jest piękna słoneczna pogoda, a słońce + biały papier = chwilowe lub dłuższe oślepnięcie). Pomimo tego, chyba nie mam innych zastrzeżeń do książki

Książka podobała mi się bardzo. Zaczęła mniej więcej około 50-60 strony, ale to tylko dlatego, że miałam kaca książkowego po innej książce. Ogólnie to jedynym minusem dla mnie jest wykonanie (jest piękna słoneczna pogoda, a słońce + biały papier = chwilowe lub dłuższe oślepnięcie). Pomimo tego, chyba nie mam innych zastrzeżeń do książki

Bardzo się cieszę, że miałam okazję po raz pierwszy w życiu przeczytać serial literacki, choć przyznam szczerze, iż wcześniej nie spotkałam się nawet z taką nazwą i kompletnie nie miałam pojęcia jak będzie taka książka napisana. Teraz już wiem - ta wielowątkowość i płynne przechodzenie do innych ludzi i tematów dzięki tym samym słowom - genialne! Ogólnie nie mogę się już doczekać premiery kolejnego sezonu. Polecam wszystkim bardzo serdecznie, choćby ze względu na to, żeby zobaczyć jak wyglądało ówczesne życie w Polsce - bo owszem, babcia opowiadała mi o tamtych czasach, ale dzięki tej książce mogłam zobrazować sobie to bardziej.

Bardzo się cieszę, że miałam okazję po raz pierwszy w życiu przeczytać serial literacki, choć przyznam szczerze, iż wcześniej nie spotkałam się nawet z taką nazwą i kompletnie nie miałam pojęcia jak będzie taka książka napisana. Teraz już wiem - ta wielowątkowość i płynne przechodzenie do innych ludzi i tematów dzięki tym samym słowom - genialne! Ogólnie nie mogę się już...

Intrygująca, wciągająca i zaskakująca. Bałam się, że nie podniosę się po "Czerwonej Królowej", że będę mieć tak ogromnego kaca książkowego, że nic przez długi czas nie sprawi, że będę szczęśliwa - a jednak. Alicja i całe to otoczenie urzekli mnie ogromnie. Choć nie powiem - w pewnym momencie będąc na dworcu przestraszyłam się nie na żarty (wiecie sama, po zmroku i w dodatku jeszcze przy lesie czytałam o zombi, którzy wychodzą właśnie po zmroku - i o dziwo nie żywią się tylko mózgiem...). Jednak bardzo pozytywnie oceniłabym tę książkę i już nie mogę się doczekać kolejnej części :3

Intrygująca, wciągająca i zaskakująca. Bałam się, że nie podniosę się po "Czerwonej Królowej", że będę mieć tak ogromnego kaca książkowego, że nic przez długi czas nie sprawi, że będę szczęśliwa - a jednak. Alicja i całe to otoczenie urzekli mnie ogromnie. Choć nie powiem - w pewnym momencie będąc na dworcu przestraszyłam się nie na żarty (wiecie sama, po zmroku i w dodatku...

Znalazłam książkę idealną. Z całego serca polecam każdemu, kto ma okazję ją przeczytać :)

Znalazłam książkę idealną. Z całego serca polecam każdemu, kto ma okazję ją przeczytać :)

Po wspaniałym filmie - niestety przyznaję się do zobaczenia filmu, jako pierwszego - liczyłam, że książka będzie równie dobra. Otóż nie... Książka jest dużo lepsza. Czytało się ją bardzo przyjemnie i szybko. Cóż mogę więcej dodać, po prostu idealny rozweselacz i motywator w jednym.

Po wspaniałym filmie - niestety przyznaję się do zobaczenia filmu, jako pierwszego - liczyłam, że książka będzie równie dobra. Otóż nie... Książka jest dużo lepsza. Czytało się ją bardzo przyjemnie i szybko. Cóż mogę więcej dodać, po prostu idealny rozweselacz i motywator w jednym.

Richard Paul Evans ma to do siebie, że doskonale udaje się mu trafić w sedno sprawy. Ostatnia część "Dzienników" jest chyba najbardziej motywującą książką, jaką kiedykolwiek czytałam (a czytałam ich naprawdę wiele). Pełna życiowych cytatów, pięknych opisów niekoniecznie pięknych zdarzeń. Muszę przyznać, iż podczas jednej sceny (jeśli przeczytacie, doskonale będziecie wiedzieć, że to już ta scena) ze wzruszenia aż poleciały mi łzy - naprawdę nie pamiętam, kiedy ostatnio płakałam podczas czytania jakiejkolwiek książki. Jeśli szukacie życiowej motywacji, bądź po prostu miłej, lekkiej i przede wszystkim pięknej lektury, to ta książka jest dla Was. Mnie osobiście przeczytanie jej zajęło 2 dni - wliczając w to, że przez te dwa dni byłam w szkole, później się uczyłam i jeszcze w jeden dzień miałam przez kilka godzin zajęcia teatralne ;) Jednak jest mi też przykro, iż to już koniec i kolejnych części już nie będzie. Pozostaje mi tylko nadzieja, że R.P.Evans będzie pisał inne książki w podobnej tematyce, bo już teraz wysunął się - obok Johna Greena i Stephena Kinga - na prowadzenie w moich ulubionych autorach :)

Richard Paul Evans ma to do siebie, że doskonale udaje się mu trafić w sedno sprawy. Ostatnia część "Dzienników" jest chyba najbardziej motywującą książką, jaką kiedykolwiek czytałam (a czytałam ich naprawdę wiele). Pełna życiowych cytatów, pięknych opisów niekoniecznie pięknych zdarzeń. Muszę przyznać, iż podczas jednej sceny (jeśli przeczytacie, doskonale będziecie...

Różne opowiadania czytało się... różnie. Każde z nich miało swoje wady i zalety, jedne pochłonęłam na cienkim wdechu, inne męczyłam nawet kilka dni - wszystko zależne od postaci, z którą akurat miałam do czynienia. Gdybym przeczytała tylko o moich ulubionych aktorach/wokalistach etc., książka stałaby się moją ulubioną, jednak pojawili się też celebryci, za którymi nieszczególnie przepadam, co niestety każe mi sklasyfikować książkę jedynie jako interesującą.
Jednak najbardziej chyba nie mogłam się przyzwyczaić do pisania w drugiej osobie.

PS. Proszę pamiętać o tym, iż to tylko moje zdanie i Wam może się podobać więcej bądź mniej ze względu na gwiazdy, które lubicie :)

Różne opowiadania czytało się... różnie. Każde z nich miało swoje wady i zalety, jedne pochłonęłam na cienkim wdechu, inne męczyłam nawet kilka dni - wszystko zależne od postaci, z którą akurat miałam do czynienia. Gdybym przeczytała tylko o moich ulubionych aktorach/wokalistach etc., książka stałaby się moją ulubioną, jednak pojawili się też celebryci, za którymi...

Rzadko kiedy druga część podoba mi się chociaż w takim stopniu jak ta pierwsza. Jednak "Nigdy nie gasną" wyniosła się na wyżyny tak bardzo jak chyba juz nie można. Dlatego ogromnie boję się 3 części (przyjaciółka na ogół nie czytająca książek, kiedy czytała "po zmierzchu" aż się popłakała!), ale za razem nie mogę się już doczekać.

Rzadko kiedy druga część podoba mi się chociaż w takim stopniu jak ta pierwsza. Jednak "Nigdy nie gasną" wyniosła się na wyżyny tak bardzo jak chyba juz nie można. Dlatego ogromnie boję się 3 części (przyjaciółka na ogół nie czytająca książek, kiedy czytała "po zmierzchu" aż się popłakała!), ale za razem nie mogę się już doczekać.

Osobiście dałabym jej 8,5/10, a nie 8, jednak tutaj tak nie można.
Wiedziałam, iż zakocham się w niej od pierwszego wejrzenia, ponieważ tak było z filmem o tym samym tytule. Przyznam, że chwilami było mi ciężko ją czytać (zaczęła się jesienna "depresja", a co się z tym wiąże - nadprogramowe godziny snu; dodatkowo francuskie słowa nie poprawiały mojej sytuacji - ja lubię wiedzieć, jak wymawia się dane słowo i co ono znaczy, a że uczę się w szkole angielskiego, niemieckiego (i okazjonalnie hiszpańskiego i rosyjskiego), to chwilami było ciężko)), jednak skończyłam ją. Owszem uwielbiam ten film, jednak umknęło mi tam tak wiele szczegółów, które w książce zostały ujawnione (?) ku mojej uciesze. Myślę, że jeśli znajdę chwilę czasu to z samej ciekawości sięgnę ku drugiej części.

Osobiście dałabym jej 8,5/10, a nie 8, jednak tutaj tak nie można.
Wiedziałam, iż zakocham się w niej od pierwszego wejrzenia, ponieważ tak było z filmem o tym samym tytule. Przyznam, że chwilami było mi ciężko ją czytać (zaczęła się jesienna "depresja", a co się z tym wiąże - nadprogramowe godziny snu; dodatkowo francuskie słowa nie poprawiały mojej sytuacji - ja lubię...

Książka ta zainspirowala mnie do zagłębienia tematu o handlu bronią. Nie sądziłam, iż historia pisana na faktach może być aż tak intrygująca. Nie chcę się za bardzo rozpisywać, bo boję się, iż nie byłabym w stanie uniknąć spojlerów. :)

Książka ta zainspirowala mnie do zagłębienia tematu o handlu bronią. Nie sądziłam, iż historia pisana na faktach może być aż tak intrygująca. Nie chcę się za bardzo rozpisywać, bo boję się, iż nie byłabym w stanie uniknąć spojlerów. :)

Wiele intrygi, mnóstwo krwi, przekręty i oczywiście mafia. Książka ta ukazuje życie kanciarza, który do małego nie miał łatwego życia - jego 14 letnia matka od początku nie interesowała się nim tak, jak powinna. Opowieść ta - choć cienka - zrobiła na mnie ogromne wrażenie, a sama jej końcówka strasznie zaskakująca. Cóż... Każdy powinien ją przeczytać, żeby się dowiedzieć...

Wiele intrygi, mnóstwo krwi, przekręty i oczywiście mafia. Książka ta ukazuje życie kanciarza, który do małego nie miał łatwego życia - jego 14 letnia matka od początku nie interesowała się nim tak, jak powinna. Opowieść ta - choć cienka - zrobiła na mnie ogromne wrażenie, a sama jej końcówka strasznie zaskakująca. Cóż... Każdy powinien ją przeczytać, żeby się dowiedzieć...

Gdy zobaczyłam tę książkę w bibliotece, chciałam zobaczyć o co tyle halo. Pierwszy raz miałam do czynienia z tą autorką, więc nie wiedziałam czego mogę się spodziewać. Ogólnie stylistyka, czcionka i inne są bardzo przyjemne dla oka, a sama treść jest łatwoczytalna. Nie przeszkadzały mi w tym nawet liczne sceny o zabarwieniu erotycznym, które w innych przypadkach są dla mnie w książkach nie do zniesienia (np. w "50 twarzach Grey'a" wytrwałam jedynie do 20 strony...). W fabułę wkręciłam się tak bardzo, iż w ciągu jednego dnia pochłonęła mnie całą sobą. W sumie fragmenty piloctwa i wschodu słońca z lotu ptaka bardzo kojarzą mi się z "Małym księciem".
Książkę polecam każdej kobiecie bardzo serdecznie, ponieważ jest po prostu piękna.

Gdy zobaczyłam tę książkę w bibliotece, chciałam zobaczyć o co tyle halo. Pierwszy raz miałam do czynienia z tą autorką, więc nie wiedziałam czego mogę się spodziewać. Ogólnie stylistyka, czcionka i inne są bardzo przyjemne dla oka, a sama treść jest łatwoczytalna. Nie przeszkadzały mi w tym nawet liczne sceny o zabarwieniu erotycznym, które w innych przypadkach są dla mnie...

Z niechęcią muszę przyznać, iż znalazłam tę książkę przez okładkę - gdyby nie jej holograficzność, którą uwielbiam, jestem pewna, że nigdy nie dowiedziałabym się o jej istnieniu. Gdy czytałam, że posiada pewna nawiązania do Igrzysk stwierdziłam, iż to musi być ciekawe. Dużo się nie pomyliłam - może nie jest bardzo podobna do trylogii Igrzysk Śmierci, ale na pewno jedno się zgadza - światem rządzi totalitarna organizacja. Gdy skończyłam tę książkę byłam zdruzgotana - PRZECIEŻ ONA NIE MOGŁA SIĘ TAK SKOŃCZYĆ - jednak okazało się, że ma kolejne części, które zwyczajnie nie zostały w Polsce wydane.

Z niechęcią muszę przyznać, iż znalazłam tę książkę przez okładkę - gdyby nie jej holograficzność, którą uwielbiam, jestem pewna, że nigdy nie dowiedziałabym się o jej istnieniu. Gdy czytałam, że posiada pewna nawiązania do Igrzysk stwierdziłam, iż to musi być ciekawe. Dużo się nie pomyliłam - może nie jest bardzo podobna do trylogii Igrzysk Śmierci, ale na pewno jedno się...

Książka wywarła na mnie niesamowite wrażenie. Zakochałam się w niej samej - jak również w jej brutalnym świecie i bohaterach. Znajduje się tam mnóstwo ciekawych wątków, które tylko czekają, aby wyrwać nam nasze serce - potwierdzone info... - i nie pozwolić złożyć go z powrotem. Ogólnie czytało się bardzo miło i przyjemnie, a opis tak się spodobał koleżance - która notabene książek nie czyta, - iż po dorwaniu jej w swoje ręce nie chce mi jej oddać.

Książka wywarła na mnie niesamowite wrażenie. Zakochałam się w niej samej - jak również w jej brutalnym świecie i bohaterach. Znajduje się tam mnóstwo ciekawych wątków, które tylko czekają, aby wyrwać nam nasze serce - potwierdzone info... - i nie pozwolić złożyć go z powrotem. Ogólnie czytało się bardzo miło i przyjemnie, a opis tak się spodobał koleżance - która notabene...

Po raz kolejny Dashner wywrócił mój mózg do góry nogami!

Po raz kolejny Dashner wywrócił mój mózg do góry nogami!

Książka bardzo mi się podobała, a główna bohaterka - Helen Grace - całkowicie przypadła mi do gustu. W tej powieści nie mogło zabraknąć intrygi, kłamstwa, krwi i - jakżeby inaczej - niesamowitych zwrotów akcji. Już nie mogę się doczekać, aż sięgnę po kolejną część! Coś muszę przyznać, że w niektórych momentach pogubiłam się w tym kto tak naprawdę jest kim.

Książka bardzo mi się podobała, a główna bohaterka - Helen Grace - całkowicie przypadła mi do gustu. W tej powieści nie mogło zabraknąć intrygi, kłamstwa, krwi i - jakżeby inaczej - niesamowitych zwrotów akcji. Już nie mogę się doczekać, aż sięgnę po kolejną część! Coś muszę przyznać, że w niektórych momentach pogubiłam się w tym kto tak naprawdę jest kim.

Przyznam szczerze, że za typowymi młodzieżówkami nie przepadam i bardzo bałam się, iż ta tak jak inne bardzo mnie rozczaruje - pomyliłam się. Książka ta tak bardzo mi się podobała, że przeczytałam ją w niecałe 3 dni. Już na samym początku polubiłam Matta - być może dlatego, że ja tez tak trochę jestem geekiem i nerdem (XD), Celeste też przypadła mi do gustu. Ogólnie książka jest NAPRAWDĘ, NAPRAWDĘ warta przeczytania. Oczywiście przewija się tam romantyzm, wiele zabawnych tekstów i mnóstwo psychologii. Innymi słowy - każdy znajdzie tu coś dla siebie (choć chłopcy z pewnością trochę mniej). Wspominałam już, że chcę mieć swojego Matta? Szkoda, że nie ma takiego w prawdziwym życiu!
Dodatkową kwestią jest to, że dziewczyna z okładki BARDZO przypomina mi moją koleżankę, a Matta (hej, znowu on!) wyobrażam sobie też jako znajomego (poniekąd jest podobny).
Cóż... może ta opinia nie jest tak wartościowa, jak mogłaby być, ale co ja mogę poradzić - NADAL JESTEM ROZEMOCJONOWANA TĄ WSPANIAŁĄ KSIĄŻKĄ i tak, nadal chcę mojego Matta... ♥

Przyznam szczerze, że za typowymi młodzieżówkami nie przepadam i bardzo bałam się, iż ta tak jak inne bardzo mnie rozczaruje - pomyliłam się. Książka ta tak bardzo mi się podobała, że przeczytałam ją w niecałe 3 dni. Już na samym początku polubiłam Matta - być może dlatego, że ja tez tak trochę jestem geekiem i nerdem (XD), Celeste też przypadła mi do gustu. Ogólnie książka...

Mimo, iż widziałam wcześniej film i bałam się spojlerów, to naprawdę książka mnie zaskoczyła (film widziałam w styczniu 2015). Jednak to nie zmienia faktu, że Dashner to chory psychopata (wiem to już od kilku osób, które mówiły, że po "Leku na śmierć" będę uważała tak w 100%. Nie chcąc spojlerować, napiszę tylko: JAK ON MÓGŁ TAK TO SKOŃCZYĆ, JA SIĘ PYTAM JAK? I wszystko byłoby w porządku, gdyby nie mail na końcu od jednej z "bohaterek" - NIE CZYTAJCIE GO. Ogólnie już nie mogę doczekać się, aż przeczytam "próby Ognia", ale Dashner psychopato, SERIO???
Chyba już dawno nie odczuwałam takich emocji podczas czytania.

Mimo, iż widziałam wcześniej film i bałam się spojlerów, to naprawdę książka mnie zaskoczyła (film widziałam w styczniu 2015). Jednak to nie zmienia faktu, że Dashner to chory psychopata (wiem to już od kilku osób, które mówiły, że po "Leku na śmierć" będę uważała tak w 100%. Nie chcąc spojlerować, napiszę tylko: JAK ON MÓGŁ TAK TO SKOŃCZYĆ, JA SIĘ PYTAM JAK? I wszystko...