Ostatnia część tej opowieści. Bardzo wzruszające odchodzenie ojca bohatera ale poza tym za dużo gastronomiczno krajoznawczych informacji, które dla mnie czytelnika były niewiele znaczące. Idea drogi jako losu, który ma wiele niespodzianek bardzo ciekawa ale trochę za rozwlekłe.

Ostatnia część tej opowieści. Bardzo wzruszające odchodzenie ojca bohatera ale poza tym za dużo gastronomiczno krajoznawczych informacji, które dla mnie czytelnika były niewiele znaczące. Idea drogi jako losu, który ma wiele niespodzianek bardzo ciekawa ale trochę za rozwlekłe.

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Ostatnia z serii książek Evansa "Dzienniki pisane w drodze". Dłużej niż zwykle zajęło mi ukończenie całej serii 5 książek. Nie zachwyciły mnie wprawdzie jak seria "Sprzedawca marzeń", ale miały podobny przekaz i analizę ludzkiej drogi dosłownie i w przenośni. Warto przeczytać, bez pośpiechu ale w głębszym zastanowieniu się, jakie prawdy Evans stara się nam przekazać.

Ostatnia z serii książek Evansa "Dzienniki pisane w drodze". Dłużej niż zwykle zajęło mi ukończenie całej serii 5 książek. Nie zachwyciły mnie wprawdzie jak seria "Sprzedawca marzeń", ale miały podobny przekaz i analizę ludzkiej drogi dosłownie i w przenośni. Warto przeczytać, bez pośpiechu ale w głębszym zastanowieniu się, jakie prawdy Evans stara się nam...

Przeczytałam od końca, bo tak mnie w bibliotece poinformowano, że to nie ma części... 😉
Evansa cenię sobie za optymizm i spokój, jaki bije z jego książek. Są dobra odskocznią od codzienności i dobrą dawka pozytywnego myślenia.
Chociaż, uważam że ma lepsze dzieła od tego, np Podarunek.

Przeczytałam od końca, bo tak mnie w bibliotece poinformowano, że to nie ma części... 😉
Evansa cenię sobie za optymizm i spokój, jaki bije z jego książek. Są dobra odskocznią od codzienności i dobrą dawka pozytywnego myślenia.
Chociaż, uważam że ma lepsze dzieła od tego, np Podarunek.

Przeczytałam tę książkę nie wiedząc o tym, że jest częścią serii i to ostatnią ze wszystkich... W sumie bez czytania poprzednich książek można się zorientować o co właściwie chodzi. Zaintrygowała mnie ta historia i stwierdziłam, że przeczytam wszystkie.
Opisana droga Alana jest czymś w rodzaju metafory tego z czym mierzy się człowiek w obliczu straty. Pokazuje, że każdy z nas odbywa wędrówkę w swoim życiu. I że sami mamy bardzo duży wpływ na to, co się wydarzy. Ponadto może być też źródłem ciekawostek o samej Ameryce (zwłaszcza poprzednie części, które opisują konkretne miejsca).

Przeczytałam tę książkę nie wiedząc o tym, że jest częścią serii i to ostatnią ze wszystkich... W sumie bez czytania poprzednich książek można się zorientować o co właściwie chodzi. Zaintrygowała mnie ta historia i stwierdziłam, że przeczytam wszystkie.
Opisana droga Alana jest czymś w rodzaju metafory tego z czym mierzy się człowiek w obliczu straty. Pokazuje, że każdy z...

"Przeszłość to dobry doradca, ale słaby król."

Książka z głębią, potrafiąca ukazać dobro w każdym człowieku.

"Przeszłość to dobry doradca, ale słaby król."

Książka z głębią, potrafiąca ukazać dobro w każdym człowieku.

Po śmierci ukochanej, utracie domu i pracy Alan wyruszył samotnie w pieszą wędrówkę przez Amerykę.
Cały cykl opowiada o tym, czego doświadczył w swej podróży jakich ludzi spotkał, oraz jak odmieniło się jego życie.

Przeczytałam tę książkę, bez znajomości poprzednich części. Czasem autor nawiązał do poprzednich wydarzeń, więc coś tam mi przybliżył. Ogólnie w tej części oprócz ważnych wydarzeń w życiu Alana, głównie opisuje on gdzie był, co widział, ile przeszedł, gdzie się zatrzymał i co zjadł.
Książkę czyta się szybko, jednak to nie są moje klimaty. Bardzo rzadko sięgam po książki z tego gatunku, zdaje sobie sprawę, że wielu z was lubi obyczajówki, i choć mnie nie urzekła, to wy czytajcie z przyjemnością.

Po śmierci ukochanej, utracie domu i pracy Alan wyruszył samotnie w pieszą wędrówkę przez Amerykę.
Cały cykl opowiada o tym, czego doświadczył w swej podróży jakich ludzi spotkał, oraz jak odmieniło się jego życie.

Przeczytałam tę książkę, bez znajomości poprzednich części. Czasem autor nawiązał do poprzednich wydarzeń, więc coś tam mi przybliżył. Ogólnie w tej części...

Piąty tom opisujący wędrówkę Alana Christoffersena przez Stany Zjednoczone kończy serię ,,Dzienników pisanych w drodze". Główny bohater ma za sobą pięć tysięcy czterysta kilometrów przebytych na piechotę i sporo refleksji do przemyślenia. Czy droga go odmieniała? Na pewno, ale co z tego wyniknęło trzeba doczytać w epilogu.

Dla mnie piąty tom to przede wszystkim bardzo sugestywny opis umierania w szpitalu ojca głównego bohatera. Jest on jeszcze bardziej przejmujący niż opis śmierci McKaly w pierwszym tomie. Cała zresztą historia zebrana w pięciu tomach jest próbą opowieści o tym, jak radzić sobie w sytuacji traumy po stracie najbliższych, ukochanych osób. Wydaje mi się, że Alan poprzez pieszą wędrówkę daje sobie czas na odnalezienie utraconych w jakiś sposób osób. Odnajduje prawdę o swoim ojcu i w ten sposób uświadamia sobie jak bardzo go dotychczas krzywdził przez swoje uprzedzenia i pozorne osądy. Odnajduje prawdę o swojej teściowej Pameli, którą też przekreślił nie znając jej historii życia. W końcu zaczyna dostrzegać co dla niego robiła i kim naprawdę była Falene - współpracownica z jego firmy, którą stracił. Alan odnajduje także prawdziwą, bezinteresowną przyjaźń i odkrywa, że pomimo żałoby jest zdolny wzbudzić w sobie miłość.
,,Dzienniki pisane w drodze" zaczynałem czytać z dużą nadzieją, która jednak słabła z każdym tomem. Miałem takie wrażenie, że główny bohater z każdym kilometrem przybliżającym go do Key West sam nie bardzo wie, po co tam właściwie idzie. O ile początek drogi obfitował w niezwykłe przygody na trasie, to końcówka jest już tylko wyliczanką mijanych barów i kempingów. Mimo wszystko opowieść wciąga i jak się zacznie ją czytać, trzeba dobrnąć przez pięć tomów do końca.

Piąty tom opisujący wędrówkę Alana Christoffersena przez Stany Zjednoczone kończy serię ,,Dzienników pisanych w drodze". Główny bohater ma za sobą pięć tysięcy czterysta kilometrów przebytych na piechotę i sporo refleksji do przemyślenia. Czy droga go odmieniała? Na pewno, ale co z tego wyniknęło trzeba doczytać w epilogu.

Dla mnie piąty tom to przede wszystkim bardzo...

Wydawać by się mogło, że człowiek, który żyje na tym świecie kilkadziesiąt lat zna siebie już tak dobrze, że już lepiej nie można. Jednak nic bardziej mylnego człowiek poznaje siebie całe życie poprzez doświadczenia, trudności i wszystko co się dzieje w jego życiu.
Książka o nadziei wewnętrznym poznaniu siebie, szukaniu sensu po stracie...

Wydawać by się mogło, że człowiek, który żyje na tym świecie kilkadziesiąt lat zna siebie już tak dobrze, że już lepiej nie można. Jednak nic bardziej mylnego człowiek poznaje siebie całe życie poprzez doświadczenia, trudności i wszystko co się dzieje w jego życiu.
Książka o nadziei wewnętrznym poznaniu siebie, szukaniu sensu po stracie...

Powieść drogi -tak można nazwać tę książkę, choć nie cała akcja toczy się w podróży. "Ścieżki nadziei" są ostatnią częścią pięciotomowej serii, jednak przeczytałam ją osobno bez znajomości poprzednich historii. Nie doskwierała mi bardzo nieznajomość pozostałych części, ponieważ autor często odwołuje się do swoich wspomnień i przeżytych doświadczeń. Niekoniecznie mnie wciągnęła ta opowieść, ale nie mogę odmówić Evansowi umiejętności opisywania uczuć - robi to pięknie, prosto i bez zbędnego patosu; a jednocześnie dają się one tak prawdziwie odczuć.

Powieść drogi -tak można nazwać tę książkę, choć nie cała akcja toczy się w podróży. "Ścieżki nadziei" są ostatnią częścią pięciotomowej serii, jednak przeczytałam ją osobno bez znajomości poprzednich historii. Nie doskwierała mi bardzo nieznajomość pozostałych części, ponieważ autor często odwołuje się do swoich wspomnień i przeżytych doświadczeń. Niekoniecznie mnie...