Opinie użytkownika
Książka ta była prezentem pod choinkę od mojego brata i zabrałam się za nią nie wiedząc nic o tym uniwersum. Nie żałuję jednak ani minuty.
Każda z prezentowanych nam baśni jest niesamowicie oryginalna. Znane motywy przeplatają się, zmieniają i mieszają w taki sposób, że nigdy nie wiemy, co czeka nas za rogiem, a każde z tych meandrów prowadzi do zaskakującego zakończenia....
Jak na książkę napisaną przez mężczyznę, i to w latach 90., jestem bardzo pozytywnie zaskoczona. Autor porusza wiele kwestii związanych z kulturą wstydu, cielesnością, religią z duza empatią, dla kobiet, ale i dla mężczyzn.
Fakt, zdarza mu się generalizować, pomijać pewne kwestie, ale jest tu też wiele rzeczy niesamowicie aktualnych.
Na pewno jest to pozycja wartościowa,...
Szczerze mówiąc nie spodziewałam się, że ta książka tak mi się spodoba.
Ładnie napisane fantasy nieco odbiegające od intryg i walk, które zwykle kojarzą się z tego typu fabułą. "Niskie stawki" nie przeszkadzają jednak w czerpaniu przyjemności z lektury, wręcz przeciwnie, czyta się świetnie, niezależnie od tego, co się akurat dzieje w opowieści.
Postaci są wykreowane bardzo...
Całkiem przyjemna lektura. Ładnie napisana, z ciekawą tajemnicą i lekko zarysowanym klimatem (chwilami możnaby pójść nieco dalej, ale to powieść z 1907 roku, więc nie spodziewałam się zbyt wiele horroru). Wprawdzie były momenty na siłę wydłużone, głównie za sprawą wewnętrznych monologów głównego bohatera, ale czyta się to dość szybko i płynnie. Niestety romans mnie nie...
więcej Pokaż mimo to
Kolejną część cyklu "Daję Ci wieczność" pochłonęłam równie błyskawicznie, jak pierwszą.
Tym razem historię poznajemy z perspektywy Lothara, więc ton opowieści jest nieco inny, brutalniejszy. Mimo to wciąż można się nieźle wzruszyć. I to nie raz. Ten cykl zdecydowanie stoi wspaniałymi postaciami, zarówno głównymi, jak i drugoplanowymi. Burzliwe związki, przyjaźnie,...
Naprawdę liczyłam na coś lepszego. Owszem, pomysł z wykorzystaniem legendy o Fleciście z Hameln bardzo mnie zainteresował, a przedstawienie środowisk akademickich zapowiadało ciekawy klimat. Do tej strony książki nie mogę się przyczepić, autor świetnie wykorzystuje swoją wiedzę z zakresu religioznawstwa, archeologii itp. dziedzin.
Jednak wydaje się on lepszym naukowcem niż...
Kiedy zerknelam w trakcie czytania na oceny tej książki, bylam w szoku, jak są niskie. Ja pochłonęłam tę historię błyskawicznie i jestem zachwycona kunsztem językowym autorki i głęboką charakterystyką stworzonych przez nią postaci. Chyba trzeba mieć w sobie jakiś rodzaj zaprawionego melancholią gotyckiego romantyzmu, żeby docenić tę książkę.
Jest to opowieść tyleż...
Przyznam szczerze, że nie spodziewałam się tak dobrej książki. Tło historyczne odmalowane bardzo barwnie i szczegółowo, wartka akcja i lekkie pióro. Fakt, bohaterowie często podejmowali dość nieprzemyślane decyzje, ale dzięki temu byli paradoksalnie bardziej wiarygodni, w końcu jak przemyślanych wyborów można dokonywać w wieku lat trzynastu? Amalia i Milda są sympatyczne i...
więcej Pokaż mimo to
"Rzeczy na wpół widziane i na wpół słyszane. Ludzie, których trudno opisać. Wszystko pomiędzy i zamglone, tańczące lekko po zdrętwiałych obszarach ludzkiej wyobraźni. "
Dobrze napisana mroczna baśń w klimacie "Koraliny", "Labiryntu Fauna" i "Alicji w Krainie Czarów". I tak, jak wyżej wymienione historie, jedną z najlepszych jej cech jest to, że posiada ukryte znaczenia....
Pamiętam, że po przeczytaniu pierwszego tomu miałam bardzo mieszane uczucia, ale też nadzieję, że autor jednak naprawi z czasem wady cyklu. Potencjał jest spory, ale niestety mam wrażenie, że ta część wypada pod wieloma względami nawet gorzej, niż poprzednia. Ale po kolei.
Największą zaletą tego cyklu jest świat przedstawiony. Te wszystkie potwory i demony, na czele z...
Autor nie pisze z perspektywy członka fandomu i to czasem widać. Sam się jednak do tego przyznaje na początku, fair enough. Niemniej jest to książka dobrze napisana i czyta się w większości z zaciekawieniem.
Trochę to jednak smutne, że autor tak mało miejsca poświęca fandomowi współczesnemu, a tak wiele jego przeszłości. Tym bardziej, że ten zwrot w kierunku nostalgii...
Barwne pomysły przedstawione pięknym, poetyckim językiem. Intrygujący zbiór widokówek z nieistniejącego miasta, osobliwej i niepokojącej hybrydy przemysłu i natury, która ma jednak niesamowitą moc przyciągania niczym niebezpieczne mokradła w środku baśniowego lasu.
Choć bywają momenty, że kontrolowany chaos wizji autorki staje się nieco nużący, to jej unikalna wrażliwość...
Święto Zmarłych, teatr, drzeworyty, a także wiele innych aspektów japońskiej kultury. Co je łączy? Yurei, duchy kierujace się specyficznymi zasadami, najczęściej szukające zemsty lub przeciwnie, wracajace powodowane miłością.
Autor zgrabnie prowadzi nas przez społeczne zawiłości, historię literatury, teatru i sztuki, aż do współczesnych filmowych adaptacji. Książka napisana...
"Syn cieni" przedstawia nam dalsze losy sześciu braci i ich siostry, odważnej Sorchy z Siedmiorzecza. Poznajemy także dzieci jej i Rudego: opiekuńczego, impulsywnego Seana, piękną Niamh i wrażliwą, ale silną Liadan. To z jej perspektywy poznajemy całą historię, która, w porównaniu z historią jej matki, wydaje się nieco mroczniejsza.
Zdecydowanie więcej się tu dzieje, niż...
Eh, i co tu napisać, skoro napisano o tej historii już wszystko. Tak, język autora jest wyrafinowany i piękny, a portret psychologiczny głównego bohatera jest, owszem, świetny.
Ale tak, znajdują się tu też opisy, które możnaby pominąć, przedmioty i drobiazgi mało istotne, które może miałyby więcej znaczeń po ponownej lekturze. Ale nie, nie dalabym rady czytać tego...
Azja, jakiej prawdopodobnie nie pozna większość turystów. Największym atutem tej książki, oprócz ciekawych opisów, jest narracja. Prowadzona jest zabawnie i z dużym dystansem do świata, ale też z szacunkiem dla opisywanych kultur.
Opowieści autora bywają niesamowicie zabawne, zachwycające i zaskakujące, ale bywa i tak, że czytając o tym, co człowiek jest w stanie zrobić...
Nie mogłam sobie odmówić tak szybkiego powrotu do Księżycowego Miasta po przeczytaniu pierwszej części pierwszego tomu. W ten świat się po prostu wpada.
W drugiej połowie pierwszego tomu jest dużo bardziej dramatycznie. Zyskujemy odpowiedzi na wiele tajemnic, ale też naszych ulubionych bohaterów czeka wiele trudnych chwil. Od początku w tej serii emocje były pokazywane...
Piękny język. Wspaniały styl i klimat. Rozbudowana fabuła. Akcja nie pozwalająca oderwać się od czytania, która za chwilę płynnie przechodzi w głębokie przemyślenia na temat natury zła, szlachetnych ideałów, religii, czy relacji międzyludzkich. Szczegółowy, fascynujący świat. I pełnokrwiste (hehe), skomplikowane postaci. Czego chcieć więcej?
Ta opowieść jest mroczna i...
Przyznam, że sięgałam po tę książkę z niemałym zaciekawieniem, ale też sporą obawą. Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Maas i trochę się bałam rozczarowania. Czy słusznie? Na szczęście nie.
Uwielbiam rozbudowane i różnorodne światy fantasy. A w przypadku Księżycowego Miasta już niecałe sto stron upewniło mnie, że będzie ono jednym z moich ulubionych miejsc....
Uwaga, niepopularna opinia. ;)
Może to z powodu faktu, że już znam film (który całkiem mi się podobał), ale książka nie zachwyciła mnie. Wydawała mi się momentami wręcz nudna i gdyby nie poczucie humoru i zabawne dialogi (szczególnie pana Bennetta i Elisabeth), chyba bym nie przebrnęła.
Rozumiem, że to klasyka, dość znacząca jak na tamte czasy itd., ale mnie nie porwała.