Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Numer kupiony przeze mnie głównie przez tematykę historycznych gier i zabaw, w tym gier planszowych. Na plus również artykuł o wydobyciu cyny i początkach brązu oraz o diecie gladiatorów.

Numer kupiony przeze mnie głównie przez tematykę historycznych gier i zabaw, w tym gier planszowych. Na plus również artykuł o wydobyciu cyny i początkach brązu oraz o diecie gladiatorów.

Po książkę sięgnęłam oczywiście ze względu na ciekawą, jak mi się zdawało, tematykę. Generalnie nie jestem mocno zawiedziona, jednak z drugiej strony nie mogę też powiedzieć, że była to od początku do końca fascynująca lektura.
Podobał mi się wstęp i nieco historii odnośnie podejścia do jedzenia w średniowieczu (w tym historia łakomstwa jako grzechu głównego), oraz obraz mitycznej Kukanii będącej odpowiedzią na ówczesne niedostatki. Bardzo dobrze wypadały też rozdziały o kobietach i dzieciach oraz puenta jaką autor spisał w epilogu.
Zdecydowanie najgorzej wypada opis okresu od renesansu do nowożytności. Przede wszystkim widoczne tu staje się pochodzenie autora, bowiem przez większość tych rozdziałów odwołuje się do dosłownie kilku rodzimych książek. Brakuje mi tu jakiegoś szerszego, chociażby właśnie popularnonaukowego spojrzenia. Nie ma też odwołań do żadnych innych krajów poza tymi położonymi w Europie Zachodniej, na czele z Francją. Gdyby usunąć cytowania z tej części to myślę też, że zmieściłaby się ona na raptem kilku stronach. W tym miejscu książka straciła najwięcej w moich oczach.
Powracając jednak na zakończenie do plusów, to niniejsze wydanie jest bardzo ładne oraz bogato ilustrowane, co również wpływa pozytywnie na odbiór tej książki.

Po książkę sięgnęłam oczywiście ze względu na ciekawą, jak mi się zdawało, tematykę. Generalnie nie jestem mocno zawiedziona, jednak z drugiej strony nie mogę też powiedzieć, że była to od początku do końca fascynująca lektura.
Podobał mi się wstęp i nieco historii odnośnie podejścia do jedzenia w średniowieczu (w tym historia łakomstwa jako grzechu głównego), oraz obraz...

Cóż jeszcze można napisać o klasyce? Przede wszystkim, że została w końcu nadrobiona. Poza tym zawsze odpowiadała mi twórczość Sienkiewicza i jej wymiar przygodowy. W zasadzie trywialnie rzecz ujmując można rzec, że mamy tu i pościgi i wybuchy;), i wątek romantyczny i nieco opisu przyrody a wszystko to okraszone solidną dawką historii. Tym co mnie pociąga w powieściach Sienkiewicza jest wartka akcja, ciekawi bohaterowie i ten stylizowany język, niespotykany już w dzisiejszych czasach:). Bardzo lubię poznawać "nowe" stare słówka i sposób ich użycia. O tym, że jest to powieść o bohaterstwie, krzepiąca serca XIX-wiecznych Polaków, wie chyba każdy.

Cóż jeszcze można napisać o klasyce? Przede wszystkim, że została w końcu nadrobiona. Poza tym zawsze odpowiadała mi twórczość Sienkiewicza i jej wymiar przygodowy. W zasadzie trywialnie rzecz ujmując można rzec, że mamy tu i pościgi i wybuchy;), i wątek romantyczny i nieco opisu przyrody a wszystko to okraszone solidną dawką historii. Tym co mnie pociąga w powieściach...

Kolejny tom zdecydowanie utrzymał poziom poprzedniego. W tej części widzimy początki panowania Ramzesa jako faraona oraz to co udało mu się w tym czasie osiągnąć. Nie brakuje też przeciwników i wszechobecnych intryg, które znacznie ubarwiają książkę. W przeciwnym razie składałaby się ona z pasma sukcesów Ramzesa, który jawi się niemal jako istota doskonała. Ciekawe są wątki dotyczące duchowości i magii w Egipcie. Drobnym minusem jest ta wszechobecna idealizacja faraona, jednak bardziej cieszył mnie klimat książki i realia starożytnego Egiptu, więc kwestia przedstawienia władcy zeszła na drugi plan. Reasumując, dla mnie ta seria jest bardzo udana.

Kolejny tom zdecydowanie utrzymał poziom poprzedniego. W tej części widzimy początki panowania Ramzesa jako faraona oraz to co udało mu się w tym czasie osiągnąć. Nie brakuje też przeciwników i wszechobecnych intryg, które znacznie ubarwiają książkę. W przeciwnym razie składałaby się ona z pasma sukcesów Ramzesa, który jawi się niemal jako istota doskonała. Ciekawe są wątki...

Pierwsza z serii, bardzo fajny wstęp do początków państwa egipskiego. Bardzo zacne wydanie.

Pierwsza z serii, bardzo fajny wstęp do początków państwa egipskiego. Bardzo zacne wydanie.

Muszę przyznać, że ta pozycja bardzo miło mnie zaskoczyła. Do tej pory miałam okazję przeczytać powieść Jacqa o Hatszepsut i jakoś wyjątkowo się nią wynudziłam. Tu z kolei wszystko mi pasowało. Akcja toczyła się wartko, postacie były ciekawe i wyraziste, a w dodatku autor zastosował nienachalną ekspozycję, która pozwala dowiedzieć się mimochodem bardzo dużo o starożytnym Egipcie i czasach Ramzesa. Nawet intryga tocząca się wokół postaci młodego regenta wydała mi się całkiem zgrabna. Ta lektura trochę też na nowo rozbudziła moje zainteresowanie historią Egiptu. Na pewno sięgnę po kolejne części. Tym bardziej, że mamy tu na końcu nawet jakąś nieśmiałą próbę cliffhangera.

Muszę przyznać, że ta pozycja bardzo miło mnie zaskoczyła. Do tej pory miałam okazję przeczytać powieść Jacqa o Hatszepsut i jakoś wyjątkowo się nią wynudziłam. Tu z kolei wszystko mi pasowało. Akcja toczyła się wartko, postacie były ciekawe i wyraziste, a w dodatku autor zastosował nienachalną ekspozycję, która pozwala dowiedzieć się mimochodem bardzo dużo o starożytnym...

Jedną z niezaprzeczalnych i głównych zalet niniejszej pozycji jest niesamowity wgląd w sposób życia i myślenia XIV wiecznych ludzi. Szczególnie ciekawe jest podejście do związków i zależności między płciami, a także postrzeganie kobiet. Sam autor de facto dedykuje Dekameron pannom i paniom domu, które cierpią na brak lepszych rozrywek.
Same opowieści są bardzo nierówne ale zarazem różnorodne tematycznie. Niejednokrotnie zadziwia mnie ówczesne rozumienie tego co jest dobre i uczciwe, a co uchodzi za niewłaściwe. Niejednokrotnie też punkt widzenia dobra i zła zależy wyłącznie od sytuacji w jakiej znajduje się bohater. Jest to naprawdę fascynująca lektura, którą czytałam długo dawkując sobie po kilka opowiadań od czasu do czasu.

Jedną z niezaprzeczalnych i głównych zalet niniejszej pozycji jest niesamowity wgląd w sposób życia i myślenia XIV wiecznych ludzi. Szczególnie ciekawe jest podejście do związków i zależności między płciami, a także postrzeganie kobiet. Sam autor de facto dedykuje Dekameron pannom i paniom domu, które cierpią na brak lepszych rozrywek.
Same opowieści są bardzo nierówne ale...

Postać Iwana Groźnego zainteresowała mnie po pierwsze po obejrzeniu dokumentu na jego temat, a po drugie po zagraniu w grę planszową osadzoną tematycznie w czasach tego władcy. Dlatego też mimo, iż nie jestem historykiem, postanowiłam zmierzyć się z biografią cara. Muszę jednak przyznać, iż dość mocno rozczarowała mnie ta książka.
Nie mogę zrozumieć sposobu tworzenia narracji i przedstawiania faktów w niniejszej pozycji. Wszystko ułożone jest nielinearnie, a w jakiś dziwny sposób tematycznie i wybiórczo. Tym sposobem autor skupia się głównie na poszczególnych zagadnieniach, prezentując je "od-do", a następnie ponownie wracając w czasie o kilkadzieścia lat wstecz przy omawianiu kolejnego tematu. Sieje to okropny zamęt, gdyż co rozdział np. jakaś postać ginie w późniejszych latach, by w kolejnym na początku być wspomnianą jako np. uczestnik bitwy czy poseł w latach wcześniejszych. Jako, że autor skupia się przed wszystkim na sytuacji politycznej wewnątrz oraz poza granicami państwa moskiewskiego, postaci tych występuje w książce niemało.
W sposób zupełnie macoszy potraktowane jest życie prywatne Iwana Groźnego. Autor zupełnie przypadkowo, (lub nawet wcale) wspomina o kolejnych małżonkach i dzieciach cara, ich śmierciach, czy ich nowych wyborach. Dopiero z drzewa genealogicznego na końcu książki dowiadujemy się np. o tym, że car posiadał w ogóle jakieś córki.
Podsumowując: dla mnie - laika, książka ta jest wyjątkowo średniej jakości. Dostarcza informacji na temat polityki prowadzonej przez Iwana, a poprzez jej pryzmat także nieco na temat jego celów oraz charakteru. Jednakże moim zdaniem pomijanych jest tutaj tak wiele kwestii, że obraz ten rysuje się raczej płasko i niejasno. Duży minus za brak jakiejkolwiek konsekwencji czasowej.

Postać Iwana Groźnego zainteresowała mnie po pierwsze po obejrzeniu dokumentu na jego temat, a po drugie po zagraniu w grę planszową osadzoną tematycznie w czasach tego władcy. Dlatego też mimo, iż nie jestem historykiem, postanowiłam zmierzyć się z biografią cara. Muszę jednak przyznać, iż dość mocno rozczarowała mnie ta książka.
Nie mogę zrozumieć sposobu tworzenia...

Oparta na faktach, lecz nieco fabularyzowana historia Julii, córki Oktawiana Augusta. Powieść przedstawiona jest w formie autobiografii. Na plus na pewno zaliczyć można oddanie realiów i praw tamtych czasów oraz przedstawienie historycznych postaci na tle zawiłych relacji rodzinnych oraz dość skomplikowanej intrygi, w centrum której znalazła się główna bohaterka. Co mnie zadziwiło to dość znaczne skróty czasowe między wydarzeniami. W jednym akapicie potrafi zostać streszczonych nawet kilka lat. W efekcie mamy tu poczucie szybkiego przemijania i zmiany. Opisane zostało całe życie Julii, a nawet okoliczności jej przyjścia na świat, aż do jej śmierci. Generalnie wrażenia pozytywne.

Oparta na faktach, lecz nieco fabularyzowana historia Julii, córki Oktawiana Augusta. Powieść przedstawiona jest w formie autobiografii. Na plus na pewno zaliczyć można oddanie realiów i praw tamtych czasów oraz przedstawienie historycznych postaci na tle zawiłych relacji rodzinnych oraz dość skomplikowanej intrygi, w centrum której znalazła się główna bohaterka. Co mnie...

Całkiem udana pozycja opisująca życie i twórczość Rembrandta, dodatkowo wzbogacona o masę reprodukcji. Podoba mi się takie syntetyczne ujęcie i układ książki. Rozpoczyna się od krótkiej biografii twórcy zajmującej może 20 stron i równie bogatej w ilustracje. Mimo niedługiej formy, zawiera ona wiele informacji o życiu twórcy. Pozostała część książki natomiast poświęcona jest reprodukcjom znanych i wybranych dzieł ułożonym w porządku chronologicznym. Pozwala to prześledzić zmiany w stylu artysty, ale także dzięki opisom poszczególnych obrazów, wydarzenia jakie akurat towarzyszyły powstaniu określonego dzieła. W tej serii ukazało się kilku innych malarzy i sądząc po tej pozycji, myślę, że warto też sprawdzić inne.

Całkiem udana pozycja opisująca życie i twórczość Rembrandta, dodatkowo wzbogacona o masę reprodukcji. Podoba mi się takie syntetyczne ujęcie i układ książki. Rozpoczyna się od krótkiej biografii twórcy zajmującej może 20 stron i równie bogatej w ilustracje. Mimo niedługiej formy, zawiera ona wiele informacji o życiu twórcy. Pozostała część książki natomiast poświęcona jest...

Książka budzi dość mieszane uczucia. Być może dlatego, że jej forma również jest mocno mieszana, a mianowicie mamy tu do czynienia oficjalnie z, jak mi się wydaje - pracą naukową, ale momentami treść bardziej przypomina powieść wręcz fabularyzowaną, mocno upakowaną masą hipotez i domysłów. Autorka opisuje poznane dotąd losy Hatszepsut, kobiety-faraona. Sama postać jest bardzo ciekawa, tj główna bohaterka jednocześnie była i nie była faraonem - posługując się kruczkami prawnymi , a także faktem małoletniości następcy tronu po śmierci poprzednika, królowa wprowadza trwającą ok. 20 lat koregencję, podczas której faktycznie rządzi.
Wracając jednak do samej książki - ze względu na swój styl jest ona napisana dość nierówno. Są momenty ciekawe odnoszące się do wydarzeń z życia Hatszepsut, ale są też takie, które skupiają się na opisach wystroju ścian fundowanych przez nią świątyń, czy też dość wyrywkowo ujętych kwestii teologicznych. Ponadto to wydanie, opatrzone jest posłowiem polskiego tłumacza, który również wytyka "seniorce francuskiej egiptologii" różne niedociągnięcia źródłowe. Podkreśla np. jej programowe niekorzystanie z publikacji z polskich badań w Egipcie, które rozwiewają liczne nieścisłości w wiedzy o Hatszepsut.
Trudno zatem oceniać tę książkę - ma ona momenty lepsze i gorsze. Aczkolwiek wydaje mi się, że gdyby autorka skupiła się np na powieści fabularyzowanej, oczywiście uwzględniając całą swoją wiedzę, to efekt byłby dużo lepszy.

Książka budzi dość mieszane uczucia. Być może dlatego, że jej forma również jest mocno mieszana, a mianowicie mamy tu do czynienia oficjalnie z, jak mi się wydaje - pracą naukową, ale momentami treść bardziej przypomina powieść wręcz fabularyzowaną, mocno upakowaną masą hipotez i domysłów. Autorka opisuje poznane dotąd losy Hatszepsut, kobiety-faraona. Sama postać jest...

Nie jestem wielkim czytelnikiem książek historycznych, ani tym bardziej biografii, ale te pisane przez panią Bogucką czyta się po prostu świetnie. Nie jest to książka naukowa chociażby biorąc pod uwagę styl jej pisania, ale poparta jest rzetelną kwerendą, nie zawiera informacji niesprawdzonych, a jedynie te oparte na konkretnych źródłach. Każde domniemanie autorki jest wyraźnie zaznaczone, Jednocześnie przeżywa ona całą opowiadaną historię, co niemal da się wyczuć w tekście. Każdy fakt, każde ciekawe zdarzenie, czy też nieoczekiwany zbieg okoliczności jest przez autorkę podkreślony a czasem opatrzony ekspresyjnym komentarzem. Przy czym w przypadku tak zawiłych losów jak życie Marii Stuart nie sposób się od takowych powstrzymać. Tym bardziej, że książka bogata jest w liczne fragmenty listów zarówno od jak i do królowej, co pozwala poznać jej sposób myślenia, jakby "ożywia" jej postać i "fabularyzuje" biografię, którą miejscami czyta się niemal jak powieść. Bardzo polecam.

Nie jestem wielkim czytelnikiem książek historycznych, ani tym bardziej biografii, ale te pisane przez panią Bogucką czyta się po prostu świetnie. Nie jest to książka naukowa chociażby biorąc pod uwagę styl jej pisania, ale poparta jest rzetelną kwerendą, nie zawiera informacji niesprawdzonych, a jedynie te oparte na konkretnych źródłach. Każde domniemanie autorki jest...

Ciężko mi to przyznać, ale niestety mimo oczekiwań Królowa nie powaliła mnie na kolana. Wydaje mi się wręcz, że wolę pierwszy tom sagi o Świętosławie. Zwłaszcza druga część tej książki nie przypadła mi do gustu. O ile na początku Królowej mamy jeszcze sporo ciekawie opisanych zdarzeń, o tyle w drugiej połowie mam wrażenie, że mocno spadł poziom dialogów i narracji. Tak jakby już ostatkiem sił akcja zmierzała do końca - powieści, a także jej głównej bohaterki. A w międzyczasie zaś należało opisać i odhaczyć co ważniejsze historyczne wydarzenia. Nie podobało mi się też finalne dość naiwne spojrzenie na wizję zaświatów.
Czego by nie mówić, nadal lubię mimo wszystko prosty lekki sposób pisania autorki i doceniam jej zaangażowanie w "odgrzebanie" i nadanie życia zapomnianym kobiecym postaciom historycznym. Doceniam też rolę edukacyjną jej książek, bo mimo domieszki fikcji, dowiadujemy się o wielu ważnych wydarzeniach z historii. Ciekawy jest zarys początków chrześcijaństwa i różnych jego percepcji. Tak więc warto się zapoznać chociażby z tego względu, mimo, że mnie osobiście ten tom nie zachwyca.

Ciężko mi to przyznać, ale niestety mimo oczekiwań Królowa nie powaliła mnie na kolana. Wydaje mi się wręcz, że wolę pierwszy tom sagi o Świętosławie. Zwłaszcza druga część tej książki nie przypadła mi do gustu. O ile na początku Królowej mamy jeszcze sporo ciekawie opisanych zdarzeń, o tyle w drugiej połowie mam wrażenie, że mocno spadł poziom dialogów i narracji. Tak...

Już od dawna chciałam zapoznać się z twórczością tego autora i w końcu mi się udało. Muszę przyznać, że to dobra lektura dla tych, którzy chcą poznać nieco historii Egiptu. Autor stara się mocno trzymać znanych faktów i realiów tamtego czasu. Jeśli jednak chodzi o fabułę i sposób jej prowadzenia to spodziewałam się chyba czegoś więcej. Bardzo dużo jest mało znaczących wydarzeń i rozmów co momentami trochę nuży. Ton opisu a czasem wypowiedzi jest ciut pompatyczny i przez to wydaje się sztuczny. Bohaterowie są nieco wyidealizowani, lub też jednoznacznie źli i brakuje im nieco zróżnicowania. Mimo wszystko nie czytało się źle i ciekawie było "zobaczyć" ożywione postacie, znane głównie jako mumie. Podsumowując, jest to pozycja dobra jako źródło wiedzy o Egipcie i przyzwoita jako rozrywka.

Już od dawna chciałam zapoznać się z twórczością tego autora i w końcu mi się udało. Muszę przyznać, że to dobra lektura dla tych, którzy chcą poznać nieco historii Egiptu. Autor stara się mocno trzymać znanych faktów i realiów tamtego czasu. Jeśli jednak chodzi o fabułę i sposób jej prowadzenia to spodziewałam się chyba czegoś więcej. Bardzo dużo jest mało znaczących...

Harda to kolejna historyczna powieść Cherezińskiej, jaka trafiła w moje ręce. A na pewno jest ona najbardziej obudowana realnymi wydarzeniami i obsadzona prawdziwymi postaciami historycznymi. I muszę przyznać, że tu nieco mnie autorka zawiodła. O ile w północnej drodze mamy do czynienia z pewną rekonstrukcją historyczną, która opisując zwykłych ludzi wydawała mi się imponująco rozbudowana, o tyle w Hardej fabuła zdaje mi się momentami nieco przefantazjowana, a czasem też nieco uboga. Główne wątki są mocno zorientowane na kwestie romantyczne i momentami przypominają romansowe czytadło. W gruncie rzeczy mało jest postaci pobocznych i ciekawych historii czy smaczków. Zwłaszcza, że mamy do czynienia z dworami królewskimi, a nie domostwami pomniejszych jarlów. Niektóre wątki są też tylko zarysowane lub zapowiedziane, a nastęnie pomijane. Postać Świętosławy jest sama w sobie bardzo ciekawa, a zatem dobrze, że została jej poświęcona niniejsza powieść. Mimo to wydaje mi się ona nieco mało wyrazista z charakteru, mimo swojej niewyparzonej buzi. (Przypomina mi ona nieco pyskatą wersję Sigrun.Ale daleko jej do Halderd.)Liczę jednak, że moją opinię zmieni drugi tom, a Sigrida pokaże na co ją stać. Poza tym, jak to u Cherezińskiej, czyta się łatwo i przyjemnie. Może w tym wypadku wręcz za łatwo.

Harda to kolejna historyczna powieść Cherezińskiej, jaka trafiła w moje ręce. A na pewno jest ona najbardziej obudowana realnymi wydarzeniami i obsadzona prawdziwymi postaciami historycznymi. I muszę przyznać, że tu nieco mnie autorka zawiodła. O ile w północnej drodze mamy do czynienia z pewną rekonstrukcją historyczną, która opisując zwykłych ludzi wydawała mi się...