Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać285
- Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz1
- Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
- ArtykułyOficjalnie: „Władca Pierścieni” powraca. I to z Peterem JacksonemKonrad Wrzesiński10
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Christiane Desroches-Noblecourt
2
6,3/10
Pisze książki: historia
Urodzona: 17.11.1913Zmarła: 23.06.2011
prof. Christiane Desroches-Noblecourt - francuska uczona (egiptolog i archeolog).
W czasie II wojny światowej działała we francuskim ruchu oporu.
Pierwsza kobieta, która weszła w skład Francuskiego Instytutu Archeologii Wschodu.
Specjalistka od wykopalisk nubijskich.
Zmarła w wieku 97 lat.
Wybrane książki: "Peintures des tombeaux et des temples égyptiens, Le Grand art en livre de poche" (1962),"Toutânkhamon, vie et mort d'un pharaon" (1963, wydanie polskie: "Tutanchamon. Śmierć, życie, odrodzenie", PIW, 1980),"La reine mystérieuse Hatshepsout" (wydanie polskie: "Hatszepsut. Tajemnicza królowa Egiptu", Świat Książki, 2007),"Le secret des découvertes" (2006)
W czasie II wojny światowej działała we francuskim ruchu oporu.
Pierwsza kobieta, która weszła w skład Francuskiego Instytutu Archeologii Wschodu.
Specjalistka od wykopalisk nubijskich.
Zmarła w wieku 97 lat.
Wybrane książki: "Peintures des tombeaux et des temples égyptiens, Le Grand art en livre de poche" (1962),"Toutânkhamon, vie et mort d'un pharaon" (1963, wydanie polskie: "Tutanchamon. Śmierć, życie, odrodzenie", PIW, 1980),"La reine mystérieuse Hatshepsout" (wydanie polskie: "Hatszepsut. Tajemnicza królowa Egiptu", Świat Książki, 2007),"Le secret des découvertes" (2006)
6,3/10średnia ocena książek autora
81 przeczytało książki autora
111 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Hatszepsut. Tajemnicza królowa Egiptu
Christiane Desroches-Noblecourt
5,6 z 18 ocen
53 czytelników 4 opinie
2007
Tutanchamon. Śmierć, życie, odrodzenie
Christiane Desroches-Noblecourt
6,9 z 33 ocen
133 czytelników 5 opinii
1980
Najnowsze opinie o książkach autora
Tutanchamon. Śmierć, życie, odrodzenie Christiane Desroches-Noblecourt
6,9
Jadąc na fali ekscytacji wywołanej pochłonięciem ,,Powstania i Upadku Starożytnego Egiptu" Toby'ego Wilkinsona sięgnąłem po kolejną pozycję z tegoż kręgu historyczno-kulturowego. Padło na ,,Tutanchamona" autorstwa francuskiej egiptolog Christiane Desroches-Noblecourt. Jak mogłoby się wydawać biografię faraona- jednego z przedstawicieli wielkiej i przełomowej XVIII dynastii.
Jako, że jest to pozycja z lat 60 a egiptologia znacząco poszła od tego czasu do przodu wiele z teorii tutaj zawartych jest już nieaktualnych. Niedobór źródeł sprawił, że praca pozostawia więcej pytań niż daje nam odpowiedzi. Autorka zebrała w zasadzie wszystko co na tamten czas można było powiedzieć lub choćby spekulować o Tutanchamonie ale także jego poprzednikach Amenhotepie IV Echnatonie czy Smenchkare.
W rzeczywistości najwięcej miejsca zostało poświęcone opisowi grobowca Tutanchamona. Został on odkryty przez archeologa Howarda Cartera w 1922 roku i jak się okazało do dzisiaj pozostaje jedynym praktycznie nietkniętym przez ponad 3 tysiące lat znaleziskiem tego typu. Charakterystyka tego skarbu starożytnego jest niestety arcynudna i może zniechęcić do tematu nawet najbardziej zapalonych adeptów egiptologii. Autorka wymienia i objaśnia znaczenie wszystkich odnalezionych przedmiotów podając rozmiary, wagi i numery katalogowe. Nie zabrakło kilku słów na temat domniemanej klątwy faraona, która miała prześladować pracujących przy ekspozycji.
Sporo zamieszania w egiptologii powodują kwestie chronologiczne. Różnego rodzaju niespójności występują na porządku dziennym. Tutaj akurat mamy datację którą obecnie przesuwa się o pewien czas do przodu. Dla przykładu autorka wyznacza śmierć Tutanchamona na 1343 rok p.n.e. podczas gdy nowsze opracowania (w tym Wilkinson) umiejscawiają najczęściej jego panowanie na lata 1332 - 1322 p.n.e. Podobne problemy nastręczają kwestie następstwa rządów, małżeństw czy domniemanych koregencji zarówno Amenhotepa III i Echnatona jak i Echnatona oraz Tutanchamona. Mało tutaj jest faktów a większość to po prostu teorie prezentujące ówczesny stan wiedzy. Praktycznie brak tutaj jakichś głębszych informacji na temat życia codziennego i panowania władcy. Całkiem ciekawy opis mumifikacji panującego jest też raczej opisem ,,standardu" jaki miał miejsce po każdym zgonie faraona od czasów Starego Państwa. Na plus z pewnością należy zaliczyć obszerną rekonstrukcję obrzędu pogrzebowego tytułowego bohatera. Oczywiście poruszone zostały kwestie religijne związane z powrotem do politeizmu po rewolucji heretyka Echantona ale to wszystko za mało aby książkę można było nazwać pełnoprawną biografią.
Niestety język autorki także nie zachęca co sprawia, że książka jest zwyczajnie nudna i trzeba naprawdę sporego zainteresowania tematem żeby przez nią przebrnąć. Jednocześnie nie umniejszam pracy wykonanej przez panią Noblecourt a jedynie zaznaczam, iż w znacznym stopniu się ona zdezaktualizowała. Najprawdopodobniej lepszym wyborem będzie jakaś nowsza pozycja choćby praca Hovinga z lat 90.
Tutanchamon. Śmierć, życie, odrodzenie Christiane Desroches-Noblecourt
6,9
O Tutenchamonie, faraonie egipskim, który z imienia jest całkiem znany, nie możemy jednak powiedzieć zbyt wiele, gdyż źródła historyczne są skąpe. A jednak francuska egiptolożka zdecydowała się poświęcić tej postaci całą książkę. Można by się wobec tego zastanawiać, czy aby na pewno materiał źródłowy jest na tyle brzemienny, aby taką biografię Tutenchamona wysmarować. Niestety, szybko okazało się, że nie. Nie jest to bowiem biografia faraona, a na pewno nie w powszechnym tego słowa znaczeniu. W zamian jest to monografia, która opisuje dosłownie wszystko, co z Tutenchamonem związane. W konsekwencji znajdziemy tu mnóstwo treści typowo archeologicznych, a nie biograficznych/historycznych. Pierwszy rozdział to wprowadzenie archeologiczne, trzeci rozdział to znowu archeologia, a dokładniej – szczegółowa historia postępowania odkrycia archeologicznego grobowca Tutenchamona i rozdęty opis poszczególnych odkrytych sal oraz przedmiotów tam znalezionych. Ósmy rozdział to znowu opis sal, w których spoczął faraon. Archeologia zapuściła swoje macki również do innych rozdziałów, gdzie gościnnie występuje (np. w drugim rozdziale pojawia się sporo na temat samych grobowców i ich okradania). O samym życiu Tutanchamona opowiadają zaledwie rozdziały piąty i szósty, przy czym większość ich treści zawiera sporo pobocznych dygresji, np. na temat zakulisowych spraw pałacowych oraz osób obracających się wokół Tutanchamona. Z kolei siódmy rozdział z pedantyczną dbałością o szczegóły opisuje, jak mumifikowano i przygotowywano Tutanchamona do pogrzebu. Na próżno szukać tu jakiejś szerszej panoramy społecznej za czasów tego faraona; znaleźć można co najwyżej gdzieniegdzie kilka zdań temu poświęconych. Autorce zdarza się skakać z tematu na temat, narracja jest zwyczajnie nieprzystępna – nagromadzenie imion, przydomków, nazw staroegipskich, danych periodyzacyjnych sprawia, że język jest strasznie oschły i przekopywanie się przez te hałdy suchych informacji staje się na dłuższą metę męczące, nawet jeśli autorka miała dobre intencje, aby przedstawić czytelnikowi „wszystko, co obecnie wiemy”, zaś wszelkie archeologiczne fragmenty – no cóż – starzeją się.