Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tetralogia "Marchia Cienia" to w mojej opinii jedna z najlepszych we współczesnej literaturze realizacji klasycznych schematów epickiej fantasy. Williams potrafi tchnąć życie w ograne, zdawałoby się motywy, tworząc powieść, którą za każdym razem (a czytałam ją już dwa razy i zapewne do niej wrócę) czytam z wielką przyjemnością. To przede wszystkim zasługa bogatego, skonstruowanego ze starannością świata, w którym wyróżnia się przede wszystkim bardzo ciekawe ujęcie bogów i mitologii. Drugą zasługą cyklu są świetne postaci bohaterów, wielowymiarowe i barwne, nie ważne, czy mamy do czynienia z postaciami pozytywnymi, negatywnymi, czy znajdującymi się w "szarej strefie". Williams potrafi konstruować epickie, wielowątkowe powieści i udowadnia, że klasyczna fantasy cięgle jeszcze ma czytelnikom wiele do zaoferowania. Bardzo polecam.

Tetralogia "Marchia Cienia" to w mojej opinii jedna z najlepszych we współczesnej literaturze realizacji klasycznych schematów epickiej fantasy. Williams potrafi tchnąć życie w ograne, zdawałoby się motywy, tworząc powieść, którą za każdym razem (a czytałam ją już dwa razy i zapewne do niej wrócę) czytam z wielką przyjemnością. To przede wszystkim zasługa bogatego,...

Tetralogia "Marchia Cienia" to w mojej opinii jedna z najlepszych we współczesnej literaturze realizacji klasycznych schematów epickiej fantasy. Williams potrafi tchnąć życie w ograne, zdawałoby się motywy, tworząc powieść, którą za każdym razem (a czytałam ją już dwa razy i zapewne do niej wrócę) czytam z wielką przyjemnością. To przede wszystkim zasługa bogatego, skonstruowanego ze starannością świata, w którym wyróżnia się przede wszystkim bardzo ciekawe ujęcie bogów i mitologii. Drugą zasługą cyklu są świetne postaci bohaterów, wielowymiarowe i barwne, nie ważne, czy mamy do czynienia z postaciami pozytywnymi, negatywnymi, czy znajdującymi się w "szarej strefie". Williams potrafi konstruować epickie, wielowątkowe powieści i udowadnia, że klasyczna fantasy cięgle jeszcze ma czytelnikom wiele do zaoferowania. Bardzo polecam.

Tetralogia "Marchia Cienia" to w mojej opinii jedna z najlepszych we współczesnej literaturze realizacji klasycznych schematów epickiej fantasy. Williams potrafi tchnąć życie w ograne, zdawałoby się motywy, tworząc powieść, którą za każdym razem (a czytałam ją już dwa razy i zapewne do niej wrócę) czytam z wielką przyjemnością. To przede wszystkim zasługa bogatego,...

Tetralogia "Marchia Cienia" to w mojej opinii jedna z najlepszych we współczesnej literaturze realizacji klasycznych schematów epickiej fantasy. Williams potrafi tchnąć życie w ograne, zdawałoby się motywy, tworząc powieść, którą za każdym razem (a czytałam ją już dwa razy i zapewne do niej wrócę) czytam z wielką przyjemnością. To przede wszystkim zasługa bogatego, skonstruowanego ze starannością świata, w którym wyróżnia się przede wszystkim bardzo ciekawe ujęcie bogów i mitologii. Drugą zasługą cyklu są świetne postaci bohaterów, wielowymiarowe i barwne, nie ważne, czy mamy do czynienia z postaciami pozytywnymi, negatywnymi, czy znajdującymi się w "szarej strefie". Williams potrafi konstruować epickie, wielowątkowe powieści i udowadnia, że klasyczna fantasy cięgle jeszcze ma czytelnikom wiele do zaoferowania. Bardzo polecam.

Tetralogia "Marchia Cienia" to w mojej opinii jedna z najlepszych we współczesnej literaturze realizacji klasycznych schematów epickiej fantasy. Williams potrafi tchnąć życie w ograne, zdawałoby się motywy, tworząc powieść, którą za każdym razem (a czytałam ją już dwa razy i zapewne do niej wrócę) czytam z wielką przyjemnością. To przede wszystkim zasługa bogatego,...

Jedna z ulubionych bajek mojego dzieciństwa. Napisana ślicznym językiem i bardzo klimatyczna.

Niestety, mimo kilku pobytów w Ustroniu nie udało mi się dotrzeć do Górek. Wszystko przede mną.

Kiedy byłam mała, bałam się ilustracji. W pierwszym wydaniu z 1958 roku, które posiadam są ilustracje Adama Kiliana, piękne, ale mocno niepokojące. Jeśli ktoś będzie miał okazję, radzę obejrzeć.

Jedna z ulubionych bajek mojego dzieciństwa. Napisana ślicznym językiem i bardzo klimatyczna.

Niestety, mimo kilku pobytów w Ustroniu nie udało mi się dotrzeć do Górek. Wszystko przede mną.

Kiedy byłam mała, bałam się ilustracji. W pierwszym wydaniu z 1958 roku, które posiadam są ilustracje Adama Kiliana, piękne, ale mocno niepokojące. Jeśli ktoś będzie miał okazję, radzę...

Przepiękna książka dla dzieci i nie tylko. Jedna z tych, które za każdym razem odkrywa się na nowo: wiele warstw, wiele kontekstów i wiele dróg interpertacji.

Jedyna wada: Ende nie umie tworzyć nazw własnych. Język sobie na większości można połamać.

To wydanie ma cudowne ilustracje. Choć przyznam, że przerażały mnie solidnie w dzieciństwie.

Przepiękna książka dla dzieci i nie tylko. Jedna z tych, które za każdym razem odkrywa się na nowo: wiele warstw, wiele kontekstów i wiele dróg interpertacji.

Jedyna wada: Ende nie umie tworzyć nazw własnych. Język sobie na większości można połamać.

To wydanie ma cudowne ilustracje. Choć przyznam, że przerażały mnie solidnie w dzieciństwie.