Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To wcale nie tak, że ja specjalnie dużo czytam obyczajowych wyciskaczy łez. Bo nie. Ale ten jest pierwszej klasy. Trzeba dużo talentu, żeby napisać o poważnej chorobie, śmierci i stracie w sposób, który będzie poruszający, a nie będzie tanio sentymentalny. No to jest właśnie przykład takiego talentu.

To wcale nie tak, że ja specjalnie dużo czytam obyczajowych wyciskaczy łez. Bo nie. Ale ten jest pierwszej klasy. Trzeba dużo talentu, żeby napisać o poważnej chorobie, śmierci i stracie w sposób, który będzie poruszający, a nie będzie tanio sentymentalny. No to jest właśnie przykład takiego talentu.

Nie wiem, dla kogo jest ta książka, ale nie dla queerowej mnie. Zdrady małżeńskie (jedna zakończona samobójstwem zdradzonego męża), queerowe cierpienie, a na deser stygmatyzacja osób chorych psychicznie, bo czemu by nie. Jakby to wyszło w latach 90 to bym zrozumiała, ale nie, nie, mamy także po polsku tyle dobrej queerowej literatury. Nie mam nawet ochoty rozpisywać się bardziej, idę poczytać Shelley Parker-Chan na odtrutkę.

Nie wiem, dla kogo jest ta książka, ale nie dla queerowej mnie. Zdrady małżeńskie (jedna zakończona samobójstwem zdradzonego męża), queerowe cierpienie, a na deser stygmatyzacja osób chorych psychicznie, bo czemu by nie. Jakby to wyszło w latach 90 to bym zrozumiała, ale nie, nie, mamy także po polsku tyle dobrej queerowej literatury. Nie mam nawet ochoty rozpisywać się...

Wydawca zrobił tej powieści KRZYWDĘ. Ale po kolei.

1) nie jestem targetem na świąteczne obyczajówki. Moje zainteresowanie nimi jest bliskie zeru i nie mam pojęcia, co powinno się w takiej znaleźć, co czyni świąteczną obyczajówkę dobrą i jakie tematy zostały już w tej konwencji ograne na wszystkie strony, a jakie są świeże
2) Ja bym tą książką ani po tytule, ani po okładce, ani po reklamie na jaką postawił wydawca się nie zainteresowała. Mam inne rzeczy do czytania. Ale miałam do czynienia z autorką i wiem, jak pisze, no to jedziemy.
3) To nie jest (chyba) świąteczna obyczajówka. To znaczy, być może trochę jest. Ale też nie jest.
4) Nie jestem targetem na świąteczne obyczajówki, ale lubię powieści obyczajowe, które mają coś do powiedzenia. Ta ma.

Wydawca zrobił powieści krzywdę po pierwsze każąc autorce zmienić tytuł, po drugie wymyślając hasło reklamowe z czterech liter. Informuję, że w tej powieści nie uświadczyłam ani niespodziewanego prezentu (chyba, że zinterpretujemy to w baardzo, ale to baaaaardzooo mroczny sposób, to wtedy tak), ani przypadku prowadzącego do ołtarza. Wydawnictwo jest głupie i ma wszy i mam nadzieję, że choć autorce zapłacą, bo tajemnicą poliszynela jest, że Replikę kilku co najmniej autorów musiało sądem straszyć, nie mówiąc już o tych autorach, którzy pieniędzy nigdy nie zobaczyli. Replikę oceniam na ujemne gwiazdki.

A co do samej książki: Odczytałam tę powieść jako historię o codzienności traumy. O tym, jak żyje się po traumie, w jej cieniu i mimo niej, i jak trauma nie jest tragedią, która niweczy plany i kończy normalne życie. Ona tam jest, trwa, to, co się stało raz się nie zmieni, ale można z tym żyć. Większość kobiet (i nie tylko kobiet), które doświadczyły przemocy seksualnej żyje normalnym życiem. Jest czymś absolutnie pięknym, że autorka napisała o tym w ten sposób.
To jest też historia o tym, jak w cieniu tej traumy budować relację (to nie jest tak, że romans leczy). O nadużywaniu władzy wykładowcy wobec studentek. O innych tragediach, które zwykle opisujemy jako wielkie, ale które tak naprawdę są częścią codzienności. Sosna nie piętrzy tych tragedii w nieskończoność, co niestety często się zdarza autorkom piszącym o "trudnych tematach". I właśnie dlatego ta książka jest dobra.

Oryginalny tytuł brzmiał "Trochę ciepła" i jak dla mnie bardziej pasował do treści (do tego, że ludzkie ciepło jest tym, co pomaga żyć z tragediami) i do zimowego klimatu (to nadal jest powieść, której akcja dzieje się w okresie świątecznym). Jeśli chcecie zimowo/świątecznej powieści, która jest o czymś, to myślę, że warto zignorować, że wydawca zrobił kompletną antyreklamę.

Wydawca zrobił tej powieści KRZYWDĘ. Ale po kolei.

1) nie jestem targetem na świąteczne obyczajówki. Moje zainteresowanie nimi jest bliskie zeru i nie mam pojęcia, co powinno się w takiej znaleźć, co czyni świąteczną obyczajówkę dobrą i jakie tematy zostały już w tej konwencji ograne na wszystkie strony, a jakie są świeże
2) Ja bym tą książką ani po tytule, ani po okładce,...