Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Aż trudno uwierzyć, że istnieją takie książki, które całkiem przenoszą do innego świata.. Czytelnik martwi się o bohaterów i trzyma kciuki, aby im się udało. Wciąż myśli nad rozwikłaniem zagadki..w domu, w pracy, w szkole, na spacerze.. Jednak przy tak inteligentnej fabule i kunsztownym sposobie pisania trudno jest samodzielnie rozwiązać problem.
Autor pomaga wielokrotnie czytelnikowi: przekazuje znaki, podpowiada, a nawet ujawnia nam mordercę. Choć wydaje się, że wszystkie poszlaki są podane na talerzu, do samego końca są zatajone najważniejsze fakty.
Kiedy sprawa zostanie rozwiązana, wszystko wydaje się proste. I jest tak chyba w każdej powieści kryminalistycznej. ''Milczenie owiec'' jest jednak WYJĄTKOWĄ powieścią kryminalistyczną i to do czegoś zobowiązuje.
Wszystko jest przemyślane i dopięte na ostatni guzik. Oprócz porywającej fabuły czytelnik dostaje znacznie więcej. Ma możliwość obserwowania psychiki zabójcy. Przestaje identyfikować mordercę jako bezmyślną maszynę do zabijania. Z jednej strony staje się inteligentny, przebiegły i bezwzględny. W głębi posiada jednak słabości. Ujawnia się to we fragmencie, kiedy dłonie Clarice i doktora na moment się zbiegają.
Emocjonujące zakończenie spowodowało, że zapragnęłam więcej- na pewno sięgnę po kolejną część.

Aż trudno uwierzyć, że istnieją takie książki, które całkiem przenoszą do innego świata.. Czytelnik martwi się o bohaterów i trzyma kciuki, aby im się udało. Wciąż myśli nad rozwikłaniem zagadki..w domu, w pracy, w szkole, na spacerze.. Jednak przy tak inteligentnej fabule i kunsztownym sposobie pisania trudno jest samodzielnie rozwiązać problem.
Autor pomaga wielokrotnie...

Wiele gwiazd budzi u mnie szacunek, tylko z powodu swojej sławy i wielkich przebojów.
Okazuje się jednak, że często nie znamy tak naprawdę ludzi, którzy są naszymi idolami albo legendami budzącymi respekt.
Przeczytanie tej książki zmieniło moje zdanie na temat Micka Jaggera i wielu innych znanych ludzi, którzy gdzieś tam się pojawiali. Uświadomiłam sobie, że wieczna legenda rocka i amant to tak naprawdę tchórz i egoista. Opuścił wielu ludzi, którzy go kochali i wyrzucił ze swojego życia osoby, które otworzyły mu drzwi do sławy i pieniędzy.
Zastanawiam się, co sprawiło, że Mick taki był. Czy to pieniądze, czy problemy, czy brak prywatności? A może po prostu charakter?
To pytanie pozostaje bez odpowiedzi, ale tak naprawdę to nie ma znaczenia. Każdy człowiek POWINIEN miec poczucie moralności. Jednak nie każdy potrafi albo nie chce postępowac dobrze i trzeba to zrozumiec. Nawet w bardzo przenikliwej biografii nie usiłujemy do końca poznac człowieka. Tylko Mick wie, jaki jest naprawdę..
Dlatego mimo wszystko polubiłam w pewien sposób Jaggera i zaczęłam interesowac się muzyką zespołu, którego został liderem.
Biografia przeniosła mnie w dawne czasy. Czasy, w które często chciałabym się przenieśc, między innymi z powodu wielu zespołów, które wtedy istniały i rozwijały się, teraz pozostając tylko legendą. Dlatego właśnie ta książka bardzo mi się spodobała i ją szczerze polecam!!

Wiele gwiazd budzi u mnie szacunek, tylko z powodu swojej sławy i wielkich przebojów.
Okazuje się jednak, że często nie znamy tak naprawdę ludzi, którzy są naszymi idolami albo legendami budzącymi respekt.
Przeczytanie tej książki zmieniło moje zdanie na temat Micka Jaggera i wielu innych znanych ludzi, którzy gdzieś tam się pojawiali. Uświadomiłam sobie, że wieczna legenda...

Niezwykła powieść fantastyczna, która przenosi czytającego do zupełnie innego świata. Trzyma w napięciu i powoduje, że na plecach pojawiają się dreszcze strachu. A jednocześnie emanuje bajkowością i tajemnicą.
Nie sposób się oderwać od tej lektury. Narracja w czasie teraźniejszym powoduje, że czytelnik staje się naocznym świadkiem historii i próbuje sam znaleźć odpowiedź na dręczące go pytania.
Odpoczywałam i odrywałam się od szarej rzeczywistości. Przypominałam sobie dzieciństwo. Niepokojące momenty książki były także fascynujące.
Jedyne, co mnie irytowało, to lekkie błędy w tłumaczeniu i pojawiające się czasami brzydkie, niedopracowane wyrażenia. ( oczywiście nie uważam siebie za krytyka, bo sama nie potrafię doskonale się wysłowić i przekazać swoich myśli na papier, ale z zauważaniem takich rzeczy jest zupełnie inaczej :) )
Szczerze polecam!!

Niezwykła powieść fantastyczna, która przenosi czytającego do zupełnie innego świata. Trzyma w napięciu i powoduje, że na plecach pojawiają się dreszcze strachu. A jednocześnie emanuje bajkowością i tajemnicą.
Nie sposób się oderwać od tej lektury. Narracja w czasie teraźniejszym powoduje, że czytelnik staje się naocznym świadkiem historii i próbuje sam znaleźć odpowiedź...

Bohaterką jest Dolores- kobieta, która wiele przeżyła, kobieta doświadczona, kobieta z silną psychiką. Opowiada historię, która przez wiele lat pozostawała tajemnicą.
Podczas monologu przenosimy się w przeszłość i z ciekawością śledzimy niesamowitą opowieść oczami Dolores.
Klimat, jaki w tej lekturze stworzył Stephen King, jest godny podziwu- autor napełnił mnie niepokojem i wielokrotnie wzbudził moją ciekawość. Jestem zachwycona samym pomysłem, ale to świetna narracja sprawiła, że książka jest wyjątkowa i ''wciągająca''.
Lektura pomogła mi docenić to, co mam, ale przede wszystkim była źródłem zaciekawienia.
Polecam!!

Bohaterką jest Dolores- kobieta, która wiele przeżyła, kobieta doświadczona, kobieta z silną psychiką. Opowiada historię, która przez wiele lat pozostawała tajemnicą.
Podczas monologu przenosimy się w przeszłość i z ciekawością śledzimy niesamowitą opowieść oczami Dolores.
Klimat, jaki w tej lekturze stworzył Stephen King, jest godny podziwu- autor napełnił mnie niepokojem...

Bardzo ciekawa książka. Przypomina mi trochę ''My dzieci z dworca ZOO'', tyle że w baaaardzo lekkiej wersji, raczej dla młodzieży.

Bardzo ciekawa książka. Przypomina mi trochę ''My dzieci z dworca ZOO'', tyle że w baaaardzo lekkiej wersji, raczej dla młodzieży.

Czytając, wcale nie myślałam sobie: O, kolejny buntownik. Raczej w Werterze czułam nieszczęśliwego przyjaciela, który zwierza mi się ze swoich problemów. W jakimś sensie poczułam się kimś ważnym. I widocznie o to chodziło autorowi:
''Zacna duszo, odczuwająca te same, co on tęsknoty, niechże ci z cierpień jego spłynie duszę pociecha i jeśli los zawistny lub wina własna nie pozwoliły ci pozyskać przyjaciela bliższego, niechże ci książka ta przyjacielem się stanie.''
Te słowa napisał autor na pierwszej stronie dzieła.
Myślę, że chciał pocieszyć nieszczęśliwe, samotne osoby i pokazać im postawę, do jakiej właśnie NIE powinny się uciekać.
Postać Wertera jest dla mnie niezwykle fascynująca, ale do tej książki trzeba podchodzić z dystansem. Po wydaniu dzieła Goethe'ego pojawiło się wielu naśladowców Wertera. Niektórzy nawet, podobnie jak bohater, popełniali samobójstwo.
Denerwowały mnie w pewnych momentach wypowiedzi Wertera, jednak mimo to bardzo go polubiłam. W końcu wreszcie dotarłam do kogoś wrażliwego, kto potrafi zrobić wiele dla bliskiej mu osoby, kto jest wierny do końca.
To bardzo cenne, dlatego wszyscy powinniśmy docenić postawę głównego bohatera, chociaż, jak u każdego człowieka, pełna jest wad.

Czytając, wcale nie myślałam sobie: O, kolejny buntownik. Raczej w Werterze czułam nieszczęśliwego przyjaciela, który zwierza mi się ze swoich problemów. W jakimś sensie poczułam się kimś ważnym. I widocznie o to chodziło autorowi:
''Zacna duszo, odczuwająca te same, co on tęsknoty, niechże ci z cierpień jego spłynie duszę pociecha i jeśli los zawistny lub wina własna nie...

Genialna, po prostu genialna książka!! Jedna z niewielu, przy których śmiałam się do łez. Mam na myśli fragment o diabolu. Czytałam z ogromną ciekawością. Na pewno sięgnę po kolejne części.

Genialna, po prostu genialna książka!! Jedna z niewielu, przy których śmiałam się do łez. Mam na myśli fragment o diabolu. Czytałam z ogromną ciekawością. Na pewno sięgnę po kolejne części.

Niesamowita, poruszająca książka.

Cieszę się, że dowiedziałam się choć trochę o życiu Somalijczyków (ich tradycje dotyczą też wielu innych plemion). Dzięki wspomnieniom Waris Dirie można uświadomić sobie, jak wygodne i niezależne jest nasze życie. Po co przejmować się drobnostkami? Bo z czym można porównać obrzezanie?
Informacje zawarte w tej książce będą we mnie, przynajmniej przez najbliższe dni i pozwolą mi docenić moje życie.
Z drugiej strony jednak kultura Somalijczyków jest fascynująca.. życie zależne od sił natury, radość z przychodzącego deszczu. Jak to jest żyć z przyrodą i dla przyrody?? Że wszystko skupia się wokół niej?
My przecież w dzisiejszych czasach żyjemy zwykle obok przyrody..

Ta książka jest bardzo cenna- dowiedziałam się o kulturze afrykańskich plemion. Przez chwilę poczułam się nawet, jakbym oglądała ''Na Krańcu Świata''.
W dodatku to dowód na to, że niezależnie od bogactwa, znajomości czy warunków życia można spełnić swoje marzenia dzięki determinacji i wytrwałości.
Książka pomaga docenić nawet szary, nieciekawy dzień.

Polecam!!!

Niesamowita, poruszająca książka.

Cieszę się, że dowiedziałam się choć trochę o życiu Somalijczyków (ich tradycje dotyczą też wielu innych plemion). Dzięki wspomnieniom Waris Dirie można uświadomić sobie, jak wygodne i niezależne jest nasze życie. Po co przejmować się drobnostkami? Bo z czym można porównać obrzezanie?
Informacje zawarte w tej książce będą we mnie,...

Ta książka stała na półce w moim domu od wielu lat. I często spoglądałam na jej grzbiet. Odpychała mnie.
I nie spodziewałabym się wtedy, że taka historyczna powieść może mnie zafascynować. Bo przecież ja nie lubię historycznych książek.
A jednak.
Czytanie przeciągało się- ''przebrnięcie'' przez jedną stronę wymagało trochę wysiłku i silnej woli.
A jednak jest to dowód na to, że ''Quo vadis'' to powieść z wyższej półki, że czytanie jej wymaga koncentracji.
Fabuła niezwykła. Wszystko powiązane ze sobą. Niesamowity pomysł autora.
Polubiłam Henryka Sienkiewicza, doceniłam jego twórczość i nabrałam do niego prawdziwego szacunku.
Quo vadis to według mnie przepiękna powieść. A najpiękniejsze jest to, że widać, ile serca autor włożył w jej napisanie.. W tej książce nie ma pośpiechu.. Wszystko dzieje się stopniowo, powoli..
Polecam !!!

Ta książka stała na półce w moim domu od wielu lat. I często spoglądałam na jej grzbiet. Odpychała mnie.
I nie spodziewałabym się wtedy, że taka historyczna powieść może mnie zafascynować. Bo przecież ja nie lubię historycznych książek.
A jednak.
Czytanie przeciągało się- ''przebrnięcie'' przez jedną stronę wymagało trochę wysiłku i silnej woli.
A jednak jest to dowód na...

Ostatnio miałam na tyle zły nastrój, że pomyślałam sobie: a co tam, przeczytam sobie jakąś lekką, głupiutką książkę.
Trafiło na ''Okularnicę''. Tytuł, okładka, opis fabuły z tyłu.. wszystko takie pospolite.
A jednak zaczęłam czytać pierwszą stronę i dostrzegłam podobieństwa między mną a bohaterką. Potem akcja zaczęła przybierać inny obrót. Zaszokowało mnie to, że po kilku kartkach problem Kaśki nie okazał się wcale banalny, tak jak myślałam na początku.
I te podobieństwa.. coraz ich było więcej.

Nie była to może książka, która wprowadza coś nowatorskiego. Język pisania czasami mnie denerwował. Ciągłe powtórzenia, wątpię czy zamierzone: Kaśki, Kaśka, Kaśce.. wprawiały mnie o zażenowanie.
A jednak znalazłam coś dla siebie. Książka okazała się dużą podporą dla mnie, a ta historia, wcale nie wzięta z kosmosu.
Uważam, że każdy, kto ma gorszy dzień, może sięgnąć po tę książkę i poprawić swój nastrój.:)

Ostatnio miałam na tyle zły nastrój, że pomyślałam sobie: a co tam, przeczytam sobie jakąś lekką, głupiutką książkę.
Trafiło na ''Okularnicę''. Tytuł, okładka, opis fabuły z tyłu.. wszystko takie pospolite.
A jednak zaczęłam czytać pierwszą stronę i dostrzegłam podobieństwa między mną a bohaterką. Potem akcja zaczęła przybierać inny obrót. Zaszokowało mnie to, że po kilku...

Tak to jest, kiedy najpierw ogląda się film, a potem czyta książkę..
Niezbyt zachwycił mnie sposób, w jaki została napisana książka. Ani chwili nie było budowane napięcie.
Najbardziej zdenerwował mnie z pewnością wątek śmierci dwunastoletniej dziewczynki, podczas którego moje serce ze złości zaczęło szybciej bić.
Fabuła i cały pomysł jest jednak świetny !! Dlatego właśnie postanowiłam, że przeczytam też wersję książkową.. Moim zdaniem jednak film jest o wiele lepszy.

Tak to jest, kiedy najpierw ogląda się film, a potem czyta książkę..
Niezbyt zachwycił mnie sposób, w jaki została napisana książka. Ani chwili nie było budowane napięcie.
Najbardziej zdenerwował mnie z pewnością wątek śmierci dwunastoletniej dziewczynki, podczas którego moje serce ze złości zaczęło szybciej bić.
Fabuła i cały pomysł jest jednak świetny !! Dlatego właśnie...

Niedawno wystawiliśmy pierwszy akt tego dramatu, a więc zdążyłam wszystko dokładnie przestudiować.
Książka jest świetna! Na początku wszystko może być zabawne, a zachowanie Dulskiej po prostu typowe dla ''starej, zrzędliwej baby''. Ale jednak.. z upływem czasu zaczynamy dostrzegać prawdziwe oblicza wszystkich bohaterów. Zachowanie Dulskiej jest coraz bardziej okrutne i bezwzględne. Hesia coraz bardziej poniża Hankę i bawi ją cała sytuacja, która odbywa się w domu, Mela staje się coraz bardziej naiwna i tragiczna, choć chce wszystkim pomóc. Zbyszko z szarmanckiego, pewnego siebie młodzieńca staje się okrutnym, nieodpowiedzialnym człowiekiem, a Juliasiewiczowa, podobnie jak Dulska jest bezwzględna i fałszywa.
Wszystko to dzieje się na naszych oczach.
Studiując pierwszy akt, pomyślałam sobie: Ahhh, co to ma do tragedii?? Przecież to wszystko jest zabawne.. Potem przeczytałam wszystko i znienawidziłam Dulską tak szybko, jak ją zaakceptowałam.
Uważam, że bardzo dobrze napisane, bardzo szybko się czyta, ale potem pozostawia wiele do namysłu. Nie będę więc pisała, co pokazuje, bo z tej książki każdy wyciągnie własne wnioski. W wielu przypadkach zapewne podobne.. Na pewno warte przeczytania, polecam !!!

Niedawno wystawiliśmy pierwszy akt tego dramatu, a więc zdążyłam wszystko dokładnie przestudiować.
Książka jest świetna! Na początku wszystko może być zabawne, a zachowanie Dulskiej po prostu typowe dla ''starej, zrzędliwej baby''. Ale jednak.. z upływem czasu zaczynamy dostrzegać prawdziwe oblicza wszystkich bohaterów. Zachowanie Dulskiej jest coraz bardziej okrutne i...

Bardzo lubię ten dramat. W szkole przerabialiśmy tylko akt ''Dzbanek malin'', ale zainteresowana, sięgnęłam po całość.
Tyle w tym prawdy.. jak często ludzie za wszelką cenę pragną władzy.

To chyba jedyna książka, w której ŻADNA postać mi się nie podoba- nie chcę postępować jak jakikolwiek z bohaterów, w żadnym z nich nie widzę czegoś dla siebie.

Bardzo lubię ten dramat. W szkole przerabialiśmy tylko akt ''Dzbanek malin'', ale zainteresowana, sięgnęłam po całość.
Tyle w tym prawdy.. jak często ludzie za wszelką cenę pragną władzy.

To chyba jedyna książka, w której ŻADNA postać mi się nie podoba- nie chcę postępować jak jakikolwiek z bohaterów, w żadnym z nich nie widzę czegoś dla siebie.

Zachęcił mnie wątek o aniołach- tego typu książek jeszcze nie czytałam.
Przebrnęłam przez wszystkie strony bardzo szybko, i otrzymałam to, czego się chyba spodziewałam- wszystko typowe, nudne, przewidywalne.
Nie zachęciło mnie w ogóle i nie na tyle, żeby sięgnąć po kolejną część.

Zachęcił mnie wątek o aniołach- tego typu książek jeszcze nie czytałam.
Przebrnęłam przez wszystkie strony bardzo szybko, i otrzymałam to, czego się chyba spodziewałam- wszystko typowe, nudne, przewidywalne.
Nie zachęciło mnie w ogóle i nie na tyle, żeby sięgnąć po kolejną część.

Jeden z moich ulubionych dramatów, ze względu na dużą różnorodność bohaterów i charakterystyczne przedmioty pojawiające się wielokrotnie.
Genialne jest to, że autor, chcąc pokazać ironię losu, wyrzuty sumienia, posłużył się zwykłym jabłkiem. Wszystko jest takie symboliczne, sensu utworu trzeba domyślić się samemu- Leon Kruczkowski niewiele powiedział wprost.
''Niemcy'' to lektura szkolna, ale niekoniecznie musi być czytana z przymusem.

Jeden z moich ulubionych dramatów, ze względu na dużą różnorodność bohaterów i charakterystyczne przedmioty pojawiające się wielokrotnie.
Genialne jest to, że autor, chcąc pokazać ironię losu, wyrzuty sumienia, posłużył się zwykłym jabłkiem. Wszystko jest takie symboliczne, sensu utworu trzeba domyślić się samemu- Leon Kruczkowski niewiele powiedział wprost.
''Niemcy'' to...

Piękna opowieść.

Piękna opowieść.

Rzadko zachwycają mnie historie o miłości- jest ich tak wiele, wszystkie są prawie takie same. W tej znalazłam coś swojego, i to mi się spodobało.

Rzadko zachwycają mnie historie o miłości- jest ich tak wiele, wszystkie są prawie takie same. W tej znalazłam coś swojego, i to mi się spodobało.

Znakomita książka, ciekawy pomysł! Jedna z tych, gdzie po przeczytaniu zabrakło mi słów. Nie spodziewałam się zwrotu akcji, w pewnym momencie byłam zaskoczona. Szybko się czyta.
Film także doskonały, polecam!

Znakomita książka, ciekawy pomysł! Jedna z tych, gdzie po przeczytaniu zabrakło mi słów. Nie spodziewałam się zwrotu akcji, w pewnym momencie byłam zaskoczona. Szybko się czyta.
Film także doskonały, polecam!

Czytałam i szeroko otwierałam oczy ze zdumienia. Rzeczywiście szokująca opowieść..
Wszystko na swoim miejscu, na początku opowieść o przeszłości, rodzicach, osiedlu. Potem stopniowo rozwój akcji. Potem zaczęło denerwować mnie to ciągłe chodzenie na terapię, no ale, jak można było to pominąć.
Byłam wstrząśnięta po przeczytaniu, bardzo długo wpatrywałam się w zdjęcia zamieszczone w środku książki.
Polecam, na pewno warto przeczytać!!

Czytałam i szeroko otwierałam oczy ze zdumienia. Rzeczywiście szokująca opowieść..
Wszystko na swoim miejscu, na początku opowieść o przeszłości, rodzicach, osiedlu. Potem stopniowo rozwój akcji. Potem zaczęło denerwować mnie to ciągłe chodzenie na terapię, no ale, jak można było to pominąć.
Byłam wstrząśnięta po przeczytaniu, bardzo długo wpatrywałam się w zdjęcia...

Jedna z najbardziej pokręconych książek, jakie kiedykolwiek czytałam. Po odłożeniu zastanawiałam się, o co w tym wszystkim chodzi. Na początku była ( nie pamiętam dokładnie ) opowieść, a potem ten przypis.. I trochę miałam mętlik w głowie, ale po upływie czasu zaczynam rozumieć wyjątkowość ''Bunkra''.

Jedna z najbardziej pokręconych książek, jakie kiedykolwiek czytałam. Po odłożeniu zastanawiałam się, o co w tym wszystkim chodzi. Na początku była ( nie pamiętam dokładnie ) opowieść, a potem ten przypis.. I trochę miałam mętlik w głowie, ale po upływie czasu zaczynam rozumieć wyjątkowość ''Bunkra''.