Elżbieta Wojnarowska

Leżałam w ciemności, usiłując zebrać myśli. Krążyły nade mną ciężko, kołowały, wielkie, monstrualne ptaszyska. Czułam, jak narasta we mnie płacz.

Leżałam w ciemności, usiłując zebrać myśli. Krążyły nade mną ciężko, kołowały, wielkie, monstrualne ptaszyska. Czułam, jak narasta we mnie p...

...Żeby móc kochać świat, trzeba od niego uciec...

...Żeby móc kochać świat, trzeba od niego uciec...

Codziennie uczę się cierpliwości, wciąż i wciąż od nowa, nie pozwalam sobie na gram tęsknoty. Nadzieja, to jedyne, co jeszcze dopuszczam, choć i ona być może wyblaknie stopniowo, spełznie, jak pokruszony pergamin.

Codziennie uczę się cierpliwości, wciąż i wciąż od nowa, nie pozwalam sobie na gram tęsknoty. Nadzieja, to jedyne, co jeszcze dopuszczam, ch...