Taka szansa - tak zmarnowana! Siedzą w bunkrze i gadają. A można było zrobić z tego złoto. Przynajmniej napisane na dość dobrym poziomie pod względem technicznym.

Taka szansa - tak zmarnowana! Siedzą w bunkrze i gadają. A można było zrobić z tego złoto. Przynajmniej napisane na dość dobrym poziomie pod względem technicznym.

Martyn powiedział, że to "eksperyment z rzeczywistością". Inni poddali się pomysłowi w pogoni za przygodą. Zrezygnowali ze szkolnej wycieczki, by posiedzieć w Bunkrze. Na początku są znudzeni, nie tego spodziewali się po wystrzałowym Martynie. Eksperyment ma trwać trzy dni. Po upływie tego czasu inicjator otworzy klapę Bunkra i wrócą do rzeczywistości. Wybawiciel jednak nie nadchodzi i...zaczyna się zabawa.

No właśnie, dobrze by było, gdyby się zaczęła. Moje oczekiwania zostałyby zaspokojone. Niestety, ta zabawa jest nudna, mało efektowna i nie ma nic wspólnego z koszmarem, o którym wspomina się w recenzjach tej książki. Najciekawszy jest epilog i gdyby rozbudować tę część "Bunkra" narodziłby się niezły thriller. A tak mamy zwyczajną powieść. Ani to interesujące, ani przerażające. Czekałam na, mrożący krew w żyłach, rozwój wydarzeń i się nie doczekałam.

Martyn powiedział, że to "eksperyment z rzeczywistością". Inni poddali się pomysłowi w pogoni za przygodą. Zrezygnowali ze szkolnej wycieczki, by posiedzieć w Bunkrze. Na początku są znudzeni, nie tego spodziewali się po wystrzałowym Martynie. Eksperyment ma trwać trzy dni. Po upływie tego czasu inicjator otworzy klapę Bunkra i wrócą do rzeczywistości. Wybawiciel jednak nie...

Książka "Bunkier" zamyka czytelnika w głębokiej piwnicy. Guy Burt dawkuje mu światło i nadzieję, że wie jak się wydostać. Ale z Burtem nie wygrasz.

"Bunkier" to pozornie prosta historia. Grupa nastolatków, zamiast jechać na szkolną wycieczkę, bierze udział w "eksperymencie z rzeczywistością". Psychopatyczny znajomy zamyka ich na 3 dni w Bunkrze. Jednak po tym czasie drzwi pozostają zamknięte, a jedzenie i woda się skończyły. Śledzimy ten dramat na bieżąco, a jednocześnie poznajemy go z późniejszych relacji. Co naprawdę wydarzyło się w Bunkrze i która wersja wydarzeń jest prawdziwa? Kim naprawdę są bohaterowie tej historii i do czego posuną się walcząc o przetrwanie? Czy wszyscy w ogóle istnieją?

Guy Burt zwodzi i żongluje wersjami wydarzeń. Miesza psychologiczny thriller z mrocznym romansem i kryminałem. Wciąga czytelnika w grę. I tak aż do finału, który wywraca wszystko do góry nogami. Natychmiast zacząłem czytać książkę od nowa, wiedząc jak bardzo dałem się oszukać i jak wiele przegapiłem. A wskazówki miałem przecież pod nosem!

Gdy Guy Burt napisał „Bunkier”, miał tylko 18 lat. Stworzył nie tylko dojrzałą powieść z szokującym zwrotem akcji. To też świetny obserwator potrafiący skłonić do refleksji. Pozostawia wiele niedopowiedzeń, dając pole do satysfakcjonującej interpretacji i liczne okazje do wykrzyczenia "mam cię, Burt, tutaj coś mi nie gra!".

Ale pamiętaj, z Burtem nie wygrasz...

Książka "Bunkier" zamyka czytelnika w głębokiej piwnicy. Guy Burt dawkuje mu światło i nadzieję, że wie jak się wydostać. Ale z Burtem nie wygrasz.

"Bunkier" to pozornie prosta historia. Grupa nastolatków, zamiast jechać na szkolną wycieczkę, bierze udział w "eksperymencie z rzeczywistością". Psychopatyczny znajomy zamyka ich na 3 dni w Bunkrze. Jednak po tym czasie drzwi...

Niestety nic w tej książce mnie nie zaskoczyło, nawet zakończenie. Nie polubiłam bohaterów, dość pretensjonalnych i zarysowanych powierzchownie. Pomysł na fabułę interesujący, ale jego realizacja pozostawia wiele do życzenia. Drętwe, infantylne dialogi tak mnie drażniły, że ledwo dobrnęłam do końca. Strata czasu.

Niestety nic w tej książce mnie nie zaskoczyło, nawet zakończenie. Nie polubiłam bohaterów, dość pretensjonalnych i zarysowanych powierzchownie. Pomysł na fabułę interesujący, ale jego realizacja pozostawia wiele do życzenia. Drętwe, infantylne dialogi tak mnie drażniły, że ledwo dobrnęłam do końca. Strata czasu.

Słaba. Tylko zakończenie jest godne uwagi. Na minus również denerwujące postacie. Zwłaszcza główna bohaterka

Słaba. Tylko zakończenie jest godne uwagi. Na minus również denerwujące postacie. Zwłaszcza główna bohaterka

Tę książkę dał mi do przeczytania chłopak, który potem zaprosił mnie na wycieczkę krajoznawczą po zachodniopomorskich bunkrach... odmówiłam

Tę książkę dał mi do przeczytania chłopak, który potem zaprosił mnie na wycieczkę krajoznawczą po zachodniopomorskich bunkrach... odmówiłam

https://fauxpas-recenzje.blogspot.com/

Guy'a Burta poznałam już wieki temu, może już z 10 lat. Przeczytałam wtedy jego drugą powieść "Sophie", którą mega dobrze wspominam. Ciekawe, czy gdybym przeczytała ją teraz ponownie nadal by mi się tak podobała... Bo "Bunkier" był niestety słaby.
Oglądałam kiedyś film na podstawie tej książki, również dawno temu. Obejrzę go na pewno jeszcze raz już niedługo, może żeby jakoś zamazać to złe wrażenie, które wywarł na mnie debiut Burta.
Grupka przyjaciół zgadza się na "eksperyment z rzeczywistością", który jest propozycją ich kolegi z klasy, dziwnego, kontrowersyjnego gościa, który potrafi posunąć się bardzo daleko w swoich niewybrednych żartach. Eksperyment polega na tym, że licealiści spędzą 3 dni w bunkrze, bez żadnego kontaktu ze światem zewnętrznym. Ich rodzice myślą, że są na wycieczce, a nauczyciele - że nie pojechali i zostali w domu. Zabawa jest bardzo udana przez 3 dni, ale kiedy po tym czasie nikt ich nie uwalnia i nie wiadomo, kiedy (i czy w ogóle) wyjdą na wolność, sytuacja pogarsza się z minuty na minutę. Kończą się zapasy żywności i picia, a przyjemnie klimatyczny mrok powoli staje się klaustrofobiczny...
Fabuła powieści skonstruowana jest w ten sposób, że wydarzenia z bunkra przeplatają się z teraźniejszością. Historia opowiadana jest przez Liz, która stara się zapisać tragiczne wspomnienia. Książka jest cienka, więc bez owijania w bawełnę akcja szybko przenosi się do bunkra. Poza tym dialogi strasznie sztuczne, że aż nie dało się czasami tego czytać. Gdyby nie zaskakujące zakończenie (film oglądałam tak dawno, że nie pamiętam prawie nic),to moja ocena byłaby jeszcze niższa.
Czas na ekranizację.

Faux Pas

https://fauxpas-recenzje.blogspot.com/

Guy'a Burta poznałam już wieki temu, może już z 10 lat. Przeczytałam wtedy jego drugą powieść "Sophie", którą mega dobrze wspominam. Ciekawe, czy gdybym przeczytała ją teraz ponownie nadal by mi się tak podobała... Bo "Bunkier" był niestety słaby.
Oglądałam kiedyś film na podstawie tej książki, również dawno temu. Obejrzę go na pewno...

Zabawa, która przeradza się w prawdziwy horror. Nie jest to książka wysokich lotów, ale jednak można w niej znaleźć coś intrygującego no i to zakończenie...
Do przeczytania.

Zabawa, która przeradza się w prawdziwy horror. Nie jest to książka wysokich lotów, ale jednak można w niej znaleźć coś intrygującego no i to zakończenie...
Do przeczytania.

6/2019

6/2019

"...W erze psychoanalizy truizmem stało się stwierdzenie, że geniusz i szaleństwo dzieli prawie niedostrzegalna granica. Wydaje mi się jednak, że hołdując takiej teorii, należy uznać współistnienie w ludzkim umyśle obu tych stanów..."

"...Iluzja posiadania wolnej woli to w istocie jedynie odbicie naszej niewiedzy co do przyszłości. Ośmieszamy się zakładając, że przyszłość spoczywa w naszych rękach i podlega naszym kaprysom, łudząc się, że prędzej czy później dostąpimy wtajemniczenia. Z dnia na dzień nie zmienia się nic oprócz punktu widzenia..."

Debiut osiemnastoletniego ucznia Guy'a Burta, wydany w 1993 roku.
Paranoidalny stan świadomości i klaustrofobiczna rzeczywistość zamknięta w żelbetonowym schronie.
Parszywa piątka ; Mike, Geoff, Frankie, Alex i Liz biorą udział w trzydniowej balandze, niemal w "kwaterze Hitlera" niewinnie , niepozornie, beztrosko piją, tańczą i świetnie się bawią w projekcie "eksperyment z rzeczywistością".
Po trzech dniach gdy właz nie zostanie otwarty...ogarnie nas klaustrofobia, dezintegracja, paraliżujący strach, racje żywnościowe, braki wody i energii, wszechogarniający smród, fekalia i labirynt mrocznej natury ludzkiej.
Projekt "eksperyment z rzeczywistością" to doświadczenie, które przeprowadzi Martyn i Liz, obydwoje pomiędzy geniuszem a obłędem pragną uczucia...a epilog wiele wyjaśni.

Ekranizacja z 2001 roku w reżyserii Nicka Hamma ze świetną kreacją Thora Birch jak Lizy, bardzo dobry film.

"...W erze psychoanalizy truizmem stało się stwierdzenie, że geniusz i szaleństwo dzieli prawie niedostrzegalna granica. Wydaje mi się jednak, że hołdując takiej teorii, należy uznać współistnienie w ludzkim umyśle obu tych stanów..."

"...Iluzja posiadania wolnej woli to w istocie jedynie odbicie naszej niewiedzy co do przyszłości. Ośmieszamy się zakładając, że przyszłość...