Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Można narzekać, że długie, nuda, nic się nie dzieje, droga... chyba na Davos-Wieś. Ale jak widzisz setki stron a dosłownie na samym początku pada stwierdzenie, że w sanatorium najmniejszą jednostką czasu jest miesiąc - czego innego się spodziewać? Napisane z elegancją, przetłumaczone zgrabnie. Po tekście się niemalże płynie. Bogiem a prawdą, książka mogłaby jednak być o - powiedzmy - 1/4 objętości krótszą. Niestety odnosi się wrażenie, że niektóre z rozdziałów (szczególnie z tych dalszych) to tylko zapychacze.

Książka ma niewątpliwie swój urok, ale czy jest fenomenalna? - na mnie takiego wrażenia nie zrobiła.

W zasadzie od czytelnika wymaga tylko czasu i cierpliwości, bo jest to lektura z kategorii: coś ty taki chytry?, to trzeba na spokojnie usiąść i poczytać.

Można narzekać, że długie, nuda, nic się nie dzieje, droga... chyba na Davos-Wieś. Ale jak widzisz setki stron a dosłownie na samym początku pada stwierdzenie, że w sanatorium najmniejszą jednostką czasu jest miesiąc - czego innego się spodziewać? Napisane z elegancją, przetłumaczone zgrabnie. Po tekście się niemalże płynie. Bogiem a prawdą, książka mogłaby jednak być o -...

Pozostaje mi jedynie wyrazić oburzenie, że na polski przetłumaczono tylko dwa tomy z trzech. No ale rzecz oczywista, że w latach 70 (kiedy to tłumaczono pierwsze dwa tomy) ksiązka ta, w dużej mierze o II wojnie światowej z perspektywy Finów, musiała komuchom przeszkadzać. Więc w zasadzie zanegowano istnienie trzeciego tomu. Szczerze mówiąc, drugi tom chyba jedynie przeszedł cenzurę ze względu na ukazanie białego terroru. Bo pomimo sympatii autora do socialistów rewolucja w Finlandii przedstawiona w książce ani nie jest chwalebna ani przemyślana a sami czerwoni do świętych nie należą. No nic, kontynuacji po polsku i ostatniego rozdziału sagi Koskelów najpewniej już nie doczekamy. Pozostaje przeczytać skrót na obcojęzycznej wikipedii, polować na amerykańskie wydanie na ebayu za 300$ albo nauczyć się fińskiego.

Pozostaje mi jedynie wyrazić oburzenie, że na polski przetłumaczono tylko dwa tomy z trzech. No ale rzecz oczywista, że w latach 70 (kiedy to tłumaczono pierwsze dwa tomy) ksiązka ta, w dużej mierze o II wojnie światowej z perspektywy Finów, musiała komuchom przeszkadzać. Więc w zasadzie zanegowano istnienie trzeciego tomu. Szczerze mówiąc, drugi tom chyba jedynie przeszedł...