Jeden z najbardziej wpływowych fińskich pisarzy XX wieku. Zyskał literacką sławę po wydaniu powieści "Żołnierz nieznany" (Tuntematon Sotilas),umocnił swoją pozycję trylogią Täällä Pohjantähden Alla (Tu, pod gwiazdą polarną; otrzymał za nią w 1963 r. Nagrodę literacką Rady Nordyckiej). Linna urodził się w niewielkim miasteczku Urjala, niedaleko Tampere. Jego rodzicami byli Viktor (Vihtori) Linna (1874–1927) i Johanna Maria (Maija) Linna (1888-1972). Po skończeniu edukacji wyprowadził się do Tampere, gdzie był pracownikiem fizycznym i robotnikiem w fabryce, zanim został powołany do wojska. Linna zapisywał notatki o przeżyciach swoich o swojej dywizji na froncie w czasie wojny. Niepowodzenie z wydaniem jego zapisków popchnęło go do spalenia ich. Później, pod wpływem swoich doświadczeń napisał powieść Tuntematon Sotilas (Żołnierz nieznany).
Utwór Żołnierz nieznany był pierwszą fińską powieścią wojenną opisującą wojnę w realistyczny sposób, w miejsce romantycznych i mistycznych naleciałości robiących z powieści heroiczną epopeję. Stanowiła polemikę z obrazem fińskiego żołnierza utrwalonego przez Johana Runeberga. Później Linna powiedział, że utwór Ericha Marii Remarque'a Na Zachodzie bez zmian miał na niego ogromny wpływ przy pisaniu Żołnierza nieznanego.
Jak większość innowacji, powieść była mocno krytykowana przez współczesnych Linnie.
Strach jeńca był dla niego miarą człowieczeństwa, z jaką należało go traktować. Innymi słowy: miarą współczucia, jakie w normalnych warunkac...
Strach jeńca był dla niego miarą człowieczeństwa, z jaką należało go traktować. Innymi słowy: miarą współczucia, jakie w normalnych warunkach powinien zbudzić. Instynktowna reakcja dziecka natury".
Książka przepełniona niesamowicie realistycznie opisaną udręką ludzi przebywających na froncie wojennym. Autor bardzo plastycznie oddaje różnorodność charakterów poszczególnych postaci, a sam fakt, że żaden z bohaterów nie jest postacią główną podkreśla istotność zbiorowości w powieści.
Moim zdaniem jest to książka, która w dosadny sposób uwrażliwia współczesnych ludzi na tematykę wojny. Vaino Linna czerpiąc z własnych wspomnień kreuje wojenną rzeczywistość daleką od dobrze znanych wzniosłych haseł i dobrowolnych ofiar na rzecz tzw. "wyższych celów". Ukazuje to, że wojna nie ma z tymi rzeczami nic wspólnego.
Bohaterowie są ludźmi z krwi i kości, cierpią głód, zimno, tęsknią za spokojnym życiem cywila. Doskonale jest tutaj odmalowana ewolucja pojmowania kwestii moralnych takich jak zabijanie, śmierć, cierpienie. Relatywizm moralny i stępienie emocji jest jedynym sposobem, aby dobrowolnie nie zginąć w walce.
Dodatkowo zaznaczony jest bezsens wojny, o którym niejednokrotnie wspominają sami żołnierze. Dla mnie przeczytanie "Żołnierza nieznanego" było czymś, co sprawiło, że moje spojrzenie na sprawę walki o wolność nabrało nowego, bardzo osobistego znaczenia.
Lektura warta przeczytania!
Niesamowicie smutna książka.
Stulecie wcześniej fiński poeta narodowy, Johan Runeberg stworzył idealny obraz Fina - odważnego, konsekwentnego, nieugiętego w walce z przeciwnościami losu, bohaterskiego żołnierza, honorowego i gotowego oddać życie w imię ojczyzny. Linna "rozprawia się" z tym powszechnie panującym mitem. Obraża fińskie świętości i prowokuje do dyskusji.
W powieści widzimy wojnę oczami zwykłych żołnierzy - oderwanych od codziennego życia, nienawidzących dowodzących panów, niepogodzonych z koniecznością narażania życia w wojnie, której sensu nie rozumieją. Autor ukazuje jej okrucieństwo, wpływ na wszystkich - prostych wojaków, ochotniczek w służbie pomocniczej Lotta Svärd, dowodzących, oraz mieszkańców terenów, na których toczą się walki. I nikt nie wychodzi z niej niezmieniony, wielu ginie, odnosi rany na ciele i duszy.
"Żołnierz nieznany" jest manifestem antywojennym, tym prawdziwszym, że Linna sam walczył w wojnie kontynuacyjnej, którą opisuje. Także czytelnik nie obroni się przed przemyśleniami i melancholią, których ta powieść jest pełna.