Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka, która zdecydowanie nie należy do lekkich. Były chwile, kiedy mimowolnie wchodziłam w świat bohaterów, chłonęłam każde zdanie narratora, ale były też chwile, gdy po przeczytaniu jednej strony stwierdzałam, że moje myśli odpłynęły (ach, te lektury obowiązkowe!). Wśród moich rówieśników nie znalazłam ani jednej osoby, której "Dżuma" spodobałaby się chociaż w małym stopniu. Myślę, że po prostu nie dorośliśmy do tego typu książek.
Mam pragnienie, by dokładnie omówić "Dżumę", rozebrać ją na czynniki pierwsze. Wydaję mi się, że to pozwoli zrozumieć mi bardziej książkę. Chwilami miałam wrażenie, że powieść jest filozoficzna. Zapiski Tarrou, rozważania narratora i rozmowy doktora Rieux. Niewątpliwie, według mnie, uroku książce dodała postać Granda. I to, że mogliśmy być świadkami rozwoju wielu osób, poprzez dżumę.
Na pewno warto przeczytać, jestem przekonana, ale trzeba do "Dżumy" dorosnąć.

Książka, która zdecydowanie nie należy do lekkich. Były chwile, kiedy mimowolnie wchodziłam w świat bohaterów, chłonęłam każde zdanie narratora, ale były też chwile, gdy po przeczytaniu jednej strony stwierdzałam, że moje myśli odpłynęły (ach, te lektury obowiązkowe!). Wśród moich rówieśników nie znalazłam ani jednej osoby, której "Dżuma" spodobałaby się chociaż w małym...