Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Historia przedstawiona przez Mario Escobara to niezwykle wzruszająca, ale i dogłębnie poruszająca serce czytelnika historia aryjki, Helene Hannemann i jej rodziny o romskich korzeniach, która w 1943 roku została zesłana do Auschwitz. Kobieta sama mogła uniknąć trudów życia w obozie, jednak jej bezgraniczna miłość do męża i dzieci sprawiła, iż wybrała taki sam los, na jaki zostali oni skazani.

„Zło jest czymś znacznie większym niż aspołeczne zachowania czy niedoskonałości psychiki. Przede wszystkim to brak miłości do siebie samego i do bliźnich” [1].

Przystosowanie się do życia w nieludzkich obozowych warunkach graniczyło wręcz z cudem, jednak Helene dzięki swojej determinacji, miłości do dzieci i męża oraz pochodzeniu i wyuczonemu zawodowi pielęgniarki udało się na tyle, na ile mogło być to możliwe. Jej życie również się odmieniło, gdy w obozie pojawił się doktor Mengele. Nakazał on założenie przedszkola w obozie. Wyzwanie to spoczęło na barkach Helene, która z całych sił starała się dać obozowym dzieciom miłość, czułość i namiastkę normalności, pomimo tego, iż działalność Mengele daleko odbiegała od humanitarnego podejścia do człowieka. Był on wręcz bestią w ludzkiej skórze.

„Moja dusza miała wrażenie wolności. Ci brutalni mordercy nigdy nią nie zawładną. Wiedziałam, że nasza radość do pewnego stopnia oznacza dla nich nieszczęście. Jadali lepiej od nas, wedle własnej woli wychodzili w weekendy i spali, z kim im się podobało. Sami nie byli właściwie niczym więcej niż bezlitosnymi, okrutnymi bestiami. Jak pozbawione serca dzieci bawili się nami niczym uszkodzonymi zabawkami, tyle że ich bezmyślne kaprysy skazywały na śmierć setki ludzi” [2].

Historia przedstawiona w książce „Kołysanka z Auschwitz” ukazuje fabularyzowane losy Helene Hannemann, jej walkę o życie własne i swoich dzieci oraz trud codzienności obozowego życia. Niektóre opisy niezwykle mocno oddziałują na wyobraźnię czytelnika i sprawiają, iż staje się on prawie naocznym świadkiem bestialskiego traktowania w jednym z obozów koncentracyjnych. W moim przekonaniu, pomimo trudnej i ciężkiej emocjonalnie tematyki, warto przeczytać tę powieść. Z całą pewnością pozostanie ona na długo w pamięci czytelnika.

S.P.

[1] M. Escobar, Kołysanka z Auschwitz, Wydawnictwo Kobiece, 2019, s. 272.
[2] M. Escobar, Kołysanka z Auschwitz, Wydawnictwo Kobiece, 2019, s. 166

Historia przedstawiona przez Mario Escobara to niezwykle wzruszająca, ale i dogłębnie poruszająca serce czytelnika historia aryjki, Helene Hannemann i jej rodziny o romskich korzeniach, która w 1943 roku została zesłana do Auschwitz. Kobieta sama mogła uniknąć trudów życia w obozie, jednak jej bezgraniczna miłość do męża i dzieci sprawiła, iż wybrała taki sam los, na jaki...

Autorka w „Pułapce życia” podjęła trudne i kontrowersyjne tematy, które stały się istotnymi wątkami pobocznymi mającymi jednak zasadniczy wpływ na wydarzenia opisane w książce. Do tych tematów tabu warto zaliczyć w szczególności: alkoholizm wśród kobiet czy wchodzenie w związki i relacje homoseksualne. Klaudia Morawa umiejętnie wplata te zagadnienie w wymyśloną przez siebie historię kryminalną.

Głównymi bohaterkami zmagań z brutalną rzeczywistością opisaną przez autorkę były Nikki Black i jej nowa, atrakcyjna partnerka Jennifer Robbins. Konserwatywna detektyw Black, borykająca się z problemem alkoholowym i wychowująca samotnie po śmierci męża nastoletnią córkę, swoje frustracje wyładowuje na nowej współpracownicy. Obie jednak muszą zmierzyć się z trudną sprawą porwania kilkuletniego chłopca.

Cała historia kryminalna wraz z opisem problemów i zmagań głównych bohaterek została zaprezentowane jedynie w ciągu 17 dni. Dla wnikliwego czytelnika może być to stanowczo zbyt krótki czas, by dobrze poznać bohaterów, ich zwyczaje, charakter czy zagłębić się w ich problemy zawodowo-rodzinne.

W moim przekonaniu historia zaprezentowana w „Pułapce życia” warta jest bliższego poznania. Dialogi są krótkie, wartkie, ale i interesujące. Również bohaterowie są wyraźnie zarysowani i stanowią interesującą mieszankę różnych osobowości. Jednakże dla czytelnika, niektóre wątki mogą być potraktowane zbyt marginalnie i skrótowo. Wątpliwość budzi również usytuowanie przez polską autorkę wydarzeń, miejsc i nazwisk poza granicami rodzimego kraju. Historia mogłaby także zostać bardziej rozbudowana. Niemniej jednak twórczość p. Klaudii Morawy zapowiada się obiecująco.

S.P.

Autorka w „Pułapce życia” podjęła trudne i kontrowersyjne tematy, które stały się istotnymi wątkami pobocznymi mającymi jednak zasadniczy wpływ na wydarzenia opisane w książce. Do tych tematów tabu warto zaliczyć w szczególności: alkoholizm wśród kobiet czy wchodzenie w związki i relacje homoseksualne. Klaudia Morawa umiejętnie wplata te zagadnienie w wymyśloną przez siebie...

Historia przedstawiona przez Claire Douglas to smutna i tragiczna opowieść o losach trzydziestoletniej, młodej i pięknej kobiety – Abi, która po śmierci swojej siostry bliźniaczki próbuje odnaleźć swoje miejsce na świecie. Więź ze zmarłą siostrą, Lucy, była jednak tak wielka, iż kobieta nie radzi sobie z codziennym funkcjonowaniem. Tym bardziej, iż odczuwa nadal poczucie winy za śmierć swojej bliźniczki, pomimo tego, iż sąd ją uniewinnił.

Jej życie diametralnie się zmienia, gdy poznaje do złudzenia podobną do swojej siostry, Beatrice. Z początku znajomość wydaje się być jedynym panaceum na ból i żal po stracie, jednak z czasem okazuje się, iż Abi wpada w sieć intryg, kłamstw i tajemnic co ma wpływ na jej pogarszającą się kondycję psychiczną. Beatrice wydaje się być dla Abi bratnią duszą, przyjaciółką, która również związana ze swoim bratem-bliźniakiem rozumie rozterki młodej kobiety. Jednak wszystko z czasem zaczyna wymykać się spod kontroli. Abi i Ben pod okiem Beatrice zaczynają romansować, co spotka się z ogromnym oburzeniem, zazdrością ze strony Beatrice. Od tego czasu na światło dzienne wychodzą najbardziej skrywane tajemnice bliźniaków.

Historia przedstawiona w książce wydaje się być interesująca. Czytelnik jednak po lekturze może mieć mieszane uczucia, nie tylko co do bohaterów, ich wyrazistego zarysowania cech charakteru, ale i również do samego zakończenia. Z początku również historia wydaje się mało wciągająca, jednak z czasem przykuwa uwagę.

S.P.

Historia przedstawiona przez Claire Douglas to smutna i tragiczna opowieść o losach trzydziestoletniej, młodej i pięknej kobiety – Abi, która po śmierci swojej siostry bliźniaczki próbuje odnaleźć swoje miejsce na świecie. Więź ze zmarłą siostrą, Lucy, była jednak tak wielka, iż kobieta nie radzi sobie z codziennym funkcjonowaniem. Tym bardziej, iż odczuwa nadal poczucie...

„Prokurator”, książka autorstwa Pauliny Świat to niezwykle ciekawa, wciągająca lektura, która zapowiada cykl pod tym samym tytułem. Nie lada zaskoczeniem dla czytelnika okazuje się gatunek tej książki. Z początku zaprezentowana historia jawi się jako dobry kryminał, natomiast ostatecznie okazuje się być to romans, spowity ogromną dozą erotycznych opisów.

Główną bohaterką jest trzydziestoletnia Kinga Błońska, która wdaje się w romans z prokuratorem prowadzącym sprawę jej niechlubnego brata. Początkowo znajomość ta miała być traktowana jako jedna, niezobowiązująca noc, odskocznia od trudnych przeżyć pani adwokat, jednak szybko przeradza się ona w burzliwe uczucie. Od tego czasu Błońska musi dryfować pomiędzy sercem a rozumem.

Cała historia napisana jest bardzo przystępnym, łatwym w odbiorze językiem, dlatego też czyta się ją bardzo przyjemnie i szybko. Czytelnik jest na tyle zaciekawiony dalszymi wątkami, że pochłania książkę bez pamięci. W moim przekonaniu jest to pozycja godna polecenia.

S.P.

„Prokurator”, książka autorstwa Pauliny Świat to niezwykle ciekawa, wciągająca lektura, która zapowiada cykl pod tym samym tytułem. Nie lada zaskoczeniem dla czytelnika okazuje się gatunek tej książki. Z początku zaprezentowana historia jawi się jako dobry kryminał, natomiast ostatecznie okazuje się być to romans, spowity ogromną dozą erotycznych opisów.

Główną bohaterką...

Książka autorstwa Dennis’a Lehane „Mija księżycowego światła” jest kolejnym, szóstym tomem cyklu o parze prywatnych detektywów: Patricku Kenzie i Angeli Gennaro. W tej części cyklu detektywi po raz kolejny muszą odnaleźć młodą dziewczynę - Amandę McCready. Niestety wcześniej nie miałam przyjemności zapoznać się z twórczością autora, dlatego też swoje przemyślenia formuję na podstawie jedynie tej części.

Amanda zaginęła w wieku 4 lat. Wtedy też działania Patricka i Angeli doprowadziły do jej odnalezienia. Dziewczynka ponownie trafiła do swojej matki. Jednakże decyzja ta stała się solą w oku dwójki detektywów. Dom rodzinny młodej Amandy nigdy bowiem nie był dla niej przychylny. Sytuacja jednak się zmieniła, gdy po 8 latach dziewczyna ponownie zaginęła. Historia, która została przedstawiona przez autora z początku wydawała się niezwykle interesująca, jednak z biegiem wydarzeń stała się nużąca, przewidywalna i niekiedy wręcz nierealna. Młoda dziewczyna, jej związki z rosyjską mafią oraz handel dziećmi wydają się być fikcją literacką daleko sięgającą życia realnego.

W moim przekonaniu książka jest przystępna w odbiorze, jednak w połowie może się po prostu czytelnikowi znudzić. Również samo zakończenie historii nie było zaskoczeniem. Książka była zatem przeciętna.

S. P.

Książka autorstwa Dennis’a Lehane „Mija księżycowego światła” jest kolejnym, szóstym tomem cyklu o parze prywatnych detektywów: Patricku Kenzie i Angeli Gennaro. W tej części cyklu detektywi po raz kolejny muszą odnaleźć młodą dziewczynę - Amandę McCready. Niestety wcześniej nie miałam przyjemności zapoznać się z twórczością autora, dlatego też swoje przemyślenia formuję na...

Książka autorstwa Anny Bińkowskiej „Tu się nie zabija” jest pierwszym tomem cyklu o Mirskiej i Budrysiu – warszawskich policjantach z Wydziału Kryminalnego, a jednocześnie debiutem literackim autorki.

Historia, która została zaprezentowana jest nietuzinkowa, bowiem ofiarą brutalnej zbrodni stał się jeden z warszawskich profesorów uniwersyteckich – profesor archeologii, Zawistowski. Fabuła książki skupia się zatem głównie wokół środowiska akademickiego, ukazuje jego różne tajemnice i uwypukla wady. Wątek zbrodni na uniwersytecie jest rzadko podejmowany we współczesnej literaturze sensacyjnej czy kryminalnej, wydaje się być zatem niezwykle interesujący dla czytelnika.

Główna bohaterka, młoda sierżant Iga Mirska, która dopiero rozpoczyna swoją karierę w Wydziale Kryminalnym, zostaje wrzucona w świat pełen brutalności, nienawiści, zawiści i przemocy, które nie są obce nawet wśród polskiej inteligencji. Z pomocą swojego przełożonego, Budrysia, stara się rozwikłać jedną z trudniejszych spraw kryminalnych ostatnich lat. Czytelnik jednak już na początku książki zadaje sobie pytanie: czy zabójstwo profesora Zawistowskiego to dopiero początek, czy koniec fali zbrodni w uniwersyteckich murach?

W moim przekonaniu, książka jest przystępna w odbiorze, niekiedy wręcz zabawna oraz bez wątpienia wciąga czytelnika. Rozczarowaniem jednak wydaje się być jej zakończenie, a właściwie nagłe przerwanie toczącej się akcji i przyznanie się zabójcy do swoich czynów. Czytelnik może zatem odczuwać pewien niedosyt. Nie mniej jednak, warto zanurzyć się w świat akademickiej zbrodni. Książkę polecam zatem innym czytelnikom kryminałów.

S.P.

Książka autorstwa Anny Bińkowskiej „Tu się nie zabija” jest pierwszym tomem cyklu o Mirskiej i Budrysiu – warszawskich policjantach z Wydziału Kryminalnego, a jednocześnie debiutem literackim autorki.

Historia, która została zaprezentowana jest nietuzinkowa, bowiem ofiarą brutalnej zbrodni stał się jeden z warszawskich profesorów uniwersyteckich – profesor archeologii,...

„Człowiek o 24 twarzach” to niezwykle interesująca historia, relacja biograficzna ukazująca rzeczywiste problemy osoby cierpiącej na zaburzenia dysocjacyjne osobowości, tzw. osobowość wieloraką, mnogą.

Daniel Keyes ukazuje zmagania życia codziennego, trudności w odróżnieniu i przypomnieniu sobie realnych wydarzeń i podejmowanych działań oraz aż 24 różne osobowości najbardziej znanego na świecie przypadku rozszczepienia osobowości Williama Stanleya Milligana. Jest to bez wątpienia szczególny przypadek, który przez wiele lat był przedmiotem analizy różnych biegłych i specjalistów z zakresu psychologii i psychiatrii, a także stał się motywem literackim i filmowym.

Niezwykle wydaje się być to, iż Billy posiada nie tylko męskie osobowości, ale również żeńską. Wszystkie zaś z nich, jak same opisują, mają różny wiek (od wieku dziecięcego do pełnej dorosłości), pochodzenie (Jugosławianin, Australijczyk, Anglik czy Żyd), język oraz charakteryzują się zupełnie innymi, często skrajnymi cechami psychofizycznymi. Autor w swojej książce ukazuje podejmowane przez różne osobowości Billy'ego Miligana czyny zabronione, w tym napady, wymuszenia, a także porwania i napaści o charakterze seksualnym. Ukazuje także, jak trudne relacje rodzinne i funkcjonowanie w rodzinie generacyjnej mogą mieć wpływ na pewne zaburzenia i dysfunkcje w dorosłym życiu - szczególnie niezwykle trudne, wręcz traumatyczne relacje z ojcem. Autor opisuje również ówczesne funkcjonowanie systemu prawnego i opieki psychiatrycznej nad takimi przypadkami jak Billy, ukazuje walkę o zmianę przepisów prawnych stając się jednocześnie przełomem w amerykańskim sądownictwie: uniewinnienie osoby ze względu na chorobą umysłową.

W moim przekonaniu jest to bardzo wartościowa książka, która zabiera czytelnika w najciemniejsze zakamarki ludzkiego umysłu, ukazuje jak w jednym ciele może istnieć wiele różnych osobowości i jakie skutki ma to na codzienne funkcjonowanie człowieka w społeczeństwie. Bez wątpienia jest to pozycja godna polecenia.

S.P.

„Człowiek o 24 twarzach” to niezwykle interesująca historia, relacja biograficzna ukazująca rzeczywiste problemy osoby cierpiącej na zaburzenia dysocjacyjne osobowości, tzw. osobowość wieloraką, mnogą.

Daniel Keyes ukazuje zmagania życia codziennego, trudności w odróżnieniu i przypomnieniu sobie realnych wydarzeń i podejmowanych działań oraz aż 24 różne osobowości...

„Za zamkniętymi drzwiami” to pierwsza książka, którą miałam okazję przeczytać autorstwa B. A. Paris. Nie ukrywam, iż autorka spełniła wszystkie moje oczekiwania.

Historia, którą zaprezentowała czytelnikowi z początku jawi się jak marzenie – idealny partner, potem mąż, przepiękny dom, obietnica wspaniałego życia. Jednak jak się szybko okazuje to tylko pozory. Główna bohaterka, Grace, z obietnicy idealnego życia, musi bezpowrotnie zrezygnować i cieszyć się jedynie z łaskawości swego partnera-oprawcy, który dokłada starań, aby jej życie zamienić w piekło.

Historia Grace to opowieść wzruszająca, ale i zarazem przerażająca, ukazująca w krzywym zwierciadle jak bliski człowiek, może odebrać drugiemu godność, własną wartość, chęć do życia i sprawić, iż jedyną myślą jest myśl o samobójstwie lub o zabójstwie oprawcy.

Interesujące wydają się również retrospekcje stosowane przez autorkę, zestawiające wydarzenia obecne z przeszłymi. Ukazujące przemianę głównej bohaterki, jej zmianę emocjonalną i poddanie się woli oprawcy. Jednak, gdy nadchodzi kres i pojawia się jedna jedyna okazja, życie Grace odmienia się bezpowrotnie.

W moim przekonaniu jest to książka warta lektury, szczególnie miłośnicy thrillerów psychologicznych będą nią usatysfakcjonowani.

S.P.

„Za zamkniętymi drzwiami” to pierwsza książka, którą miałam okazję przeczytać autorstwa B. A. Paris. Nie ukrywam, iż autorka spełniła wszystkie moje oczekiwania.

Historia, którą zaprezentowała czytelnikowi z początku jawi się jak marzenie – idealny partner, potem mąż, przepiękny dom, obietnica wspaniałego życia. Jednak jak się szybko okazuje to tylko pozory. Główna...

W mojej ocenie, „Gra w kotka i myszkę” to rewelacyjna pozycja na współczesnym rynku wydawniczym. Nie ukrywam również, że było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Jamesa Pettersona, jednak na pewno nieostatnie. Autor zachwycił i oczarował mnie swoim stylem literackim, wyrazistą konstrukcją bohaterów i ich opisem. Książka z cyklu o detektywie Alexie Crossie (już 4!) z całą pewnością to bardzo dobra lektura dla miłośników dobrych wrażeń i niejednoznacznego zakończenia. Autor przenosi czytelnika w brutalny świat seryjnych morderców, dla których świat funkcjonuje jak arena, a ludzie to jedynie zwierzęta, które bez wahania można okaleczyć i zabić. Detektyw Alex Cross ma trudne zadanie, musi bowiem schwytać po raz kolejny groźnego i nieprzewidywanego psychopatycznego mężczyznę. Czy mu się uda? Tego czytelnik dowie się z cała pewnością po lekturze.

Dawno nie czytałam tak intrygującego, wciągającego kryminału, który sprawił mi nie lada przygodę intelektualną, który wymagał uważności i logicznego myślenia. Dodatkowym atutem były krótkie rozdziały, warta akcja i omijanie zbędnych opisów. Jest to dobra lektura, którą polecam.

S.P.

W mojej ocenie, „Gra w kotka i myszkę” to rewelacyjna pozycja na współczesnym rynku wydawniczym. Nie ukrywam również, że było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Jamesa Pettersona, jednak na pewno nieostatnie. Autor zachwycił i oczarował mnie swoim stylem literackim, wyrazistą konstrukcją bohaterów i ich opisem. Książka z cyklu o detektywie Alexie Crossie (już 4!) z...

Jedna z najnowszych powieści autorki to „Niewinna pomyłka” odbiegająca nieco od wcześniejszych jej utworów. Przywołana książka jest bowiem nie tylko romansem, ale i obejmuje wątek dreszczowca. Czytelnik poznaje głównych bohaterów w niezwykle trudnej dla nich sytuacji. Młoda dziewczyna, jak się z czasem okazuje o imieniu Patrycja z dzieckiem na rękach ucieka przed niebezpiecznym stręczycielem. Jej wybawcą okazuje się być mężczyzna w średnim wieku, niezwykle majętny, przystojny i inteligentny. Niespodziewane, traumatyczne wydarzenie dla tych dwojga ludzi daje początek owocnej znajomości, która szybko przeradza się w burzliwe uczucie pomiędzy osobami – z pozoru – z różnych światów.

Z początku do samej książki podeszłam bardzo sceptycznie, ze względu na to, że jestem miłośnikiem kryminałów i thrillerów psychologicznych. Jednak szybko się do niej przekonałam i zapałałam niezwykłą sympatią dla uroczej Patrycji i eleganckiego Ludwika. Ich historia bowiem może spotkać każdego z nas. Jest nie tylko wciągająca, ale i dająca nadzieję na prawdziwą miłość.

Autorka, poprzez zarysowaną historię, moim przekonaniu, daje również odpowiedź na pytania, które mogą intrygować każdego człowieka, a mianowicie: czy miłość pomiędzy ludźmi z innych sfer, warstw społecznych jest w ogóle możliwa? Czy miłość jest na tyle ślepa, że nie widzi różnic w wykształceniu, wychowaniu i systemie wartości? Czy miłość jest w stanie pokonać każdą przeszkodę? Jestem pewna, że Joanna Hacz odpowiedziała wyczerpująco na te i inne pytania.

Autorka w umiejętny sposób rysuje postaci i historię, która jest wielowątkowa, niejednoznaczna i potrafi zaciekawić czytelnika. Nie pozostaje mi nic innego, jak tylko polecić tę książkę.

S. P.

Jedna z najnowszych powieści autorki to „Niewinna pomyłka” odbiegająca nieco od wcześniejszych jej utworów. Przywołana książka jest bowiem nie tylko romansem, ale i obejmuje wątek dreszczowca. Czytelnik poznaje głównych bohaterów w niezwykle trudnej dla nich sytuacji. Młoda dziewczyna, jak się z czasem okazuje o imieniu Patrycja z dzieckiem na rękach ucieka przed...

Książka „Nie patrz w tamtą stronę” autorstwa Marcina Grygiera – z wykształcenia chemika – jest debiutem literackim i w moim przekonaniu całkiem dobrym. Chociaż z początku akcja nie wciąga czytelnika, to z czasem nie można się od niej po prostu oderwać. Jest to ogromny walor, szczególnie w przypadku rozpoczynającego swoją literacką przygodę autora.

Marcin Grygier przenosi czytelnika w Puszczę Kampinoską, która staje się osią głównych wydarzeń. To tam bowiem dochodzi do makabrycznego znaleziska: ciała młodej dziewczyny po dekapitacji. Jednak to tylko początek tragicznych wydarzeń. Do rozwiązania tej tajemniczej sprawy i innych zostaje zaangażowany nadkomisarz Roman Walter, który w trakcie śledztwa sam musi zmagać się z demonami swojej traumatycznej przeszłości (utrata najbliższych). Jego problemy alkoholowe, korupcja w policji oraz świat przestępczy wyraźnie odcisnęły na nim piętno.

Autor, w moim przekonaniu, umiejętnie łączy fakty z przeszłości z teraźniejszością, uwypuklając tym samym jasne motywy dokonania makabrycznych zbrodni. Wskazuje jak traumatyczne przeżycia z dzieciństwa, odrzucenie rodziców, grupy rówieśniczej mogą ukształtować, a właściwie zdeformować tożsamość człowieka i w przyszłości doprowadzić u niego do cech psychopatycznych. Jedynym moim zarzutem jest brak wyjaśnienia przez autora motywu dekapitacji młodej dziewczyny i motywu łba konia. Brak wyjaśnienia tego związku niestety spowodował u mnie niedosyt.
Jednak książkę warto przeczytać, dlatego też polecam ją innym czytelnikom.

Ocena: 5/6
S.P.

Książka „Nie patrz w tamtą stronę” autorstwa Marcina Grygiera – z wykształcenia chemika – jest debiutem literackim i w moim przekonaniu całkiem dobrym. Chociaż z początku akcja nie wciąga czytelnika, to z czasem nie można się od niej po prostu oderwać. Jest to ogromny walor, szczególnie w przypadku rozpoczynającego swoją literacką przygodę autora.

Marcin Grygier przenosi...

Książka „Łowcy głów” autorstwa norweskiego pisarza Jo Nesbø była moim pierwszym spotkaniem z twórczością tego autora. Niestety, po wielu medialnych, pozytywnych doniesieniach na temat jego kunsztu, a tym samym zawyżonych moich oczekiwaniach - zawiodłam się. Fabuła książki niestety nie wciągnęła mnie, dodatkowo jawiła mi się jako bardziej sci-fi aniżeli prawdziwa, realna historia, która może spotkać zwyczajnego śmiertelnika.

Jo Nesbø zaprezentował historię wysoko wykwalifikowanego headhuntera Roger’a Browna, który swoje kompleksy związane z niskim wzrostem rekompensował piękną żoną, drogim domem i „specyficznym” hobby – kolekcjonowaniem i dorabianiem na „pozyskiwanych” dziełach sztuki. Historia komplikuje się zasadniczo w chwili pojawienia się Clasa Greve’a – którego spotkanie zwiastuje ogromne zmiany w życiu głównego bohatera, jego żony i kochanki.

Historia została napisana lekkim, przystępnym językiem, jednak nie przypadła mi do gustu i nie wciągnęła na tyle, bym stała się miłośniczką twórczości Jo Nesbø. Trudno mi jest również polecić tę książkę innym czytelnikom. Niepodważalnym jednak jej walorem był zasadniczy zwrot akcji, który ukazał, iż nie wszystko jest takie jak nam się na początku wydawało.

Ocena: 3/6
S.P.

Książka „Łowcy głów” autorstwa norweskiego pisarza Jo Nesbø była moim pierwszym spotkaniem z twórczością tego autora. Niestety, po wielu medialnych, pozytywnych doniesieniach na temat jego kunsztu, a tym samym zawyżonych moich oczekiwaniach - zawiodłam się. Fabuła książki niestety nie wciągnęła mnie, dodatkowo jawiła mi się jako bardziej sci-fi aniżeli prawdziwa, realna...

Książka „Krucyfiks” to moje pierwsze spotkanie z twórczością Chrisa Chartera i z całą świadomością mogę powiedzieć, że jestem pod ogromnym wrażeniem poziomu literackiego autora. Dotąd nie miałam jeszcze okazji przeczytać tak dobrego, mrocznego i wciągającego thrillera, który wzbudzałby we mnie tak skrajne emocje: od ogromnego zainteresowania aż po strach.

Pierwsza część cyklu o detektywie Robercie Hunterze z wydziału zabójstw przenosi czytelnika z mrożący krew w żyłach świat Los Angeles, pełen zbrodni, psychopatycznych morderców i przerażonych ofiar. Robert Hunter zmaga się z psychopatycznym, a raczej psychopatyczną morderczynią, która swoją nienawiść pielęgnowała przez długie lata. Dawno odkryte i potwierdzone fakty okazują się pustą mrzonką. Detektyw sprawę sprzed lat musi rozwiązać na nowo zanim pojawią się kolejne ofiary Krucyfiksa z wytatuowanym tajemniczym symbolem podwójnego krzyża. Ostatecznie sam detektyw staje się ofiarą nie tylko swoich demonów z przeszłości, ale i uczucia do pięknej, niebezpiecznej kobiety…

Z czystym sumieniem mogę polecić twórczość Chrisa Chartera, szczególnie tym czytelnikom, który pragną silnych wrażeń, mocnych opisów, barwnych i wyrazistych postaci, osłupienia i dreszczyku emocji. Z pewnością się nie zawiodą.

Ocena: 6/6
S.P.

Książka „Krucyfiks” to moje pierwsze spotkanie z twórczością Chrisa Chartera i z całą świadomością mogę powiedzieć, że jestem pod ogromnym wrażeniem poziomu literackiego autora. Dotąd nie miałam jeszcze okazji przeczytać tak dobrego, mrocznego i wciągającego thrillera, który wzbudzałby we mnie tak skrajne emocje: od ogromnego zainteresowania aż po strach.

Pierwsza część...

Linda Howard, okrzyknięta autorką romantycznych thrillerów, w swojej drugiej książce „Ryzykowna piękność” (cykl: Blair Mallory) przedstawiła dalsze miłosne zmagania blond piękności, Blair Mallory i jej przystojnego narzeczonego, porucznika Wyatta Bloodswortha, którzy również i w tej części nie tylko groteskowo kłócą się ze sobą o drobnostki, ich charaktery często burzliwie się ścierają ze sobą, ale i walczą z kolejnym psychopatycznym stalkerem prześladującym główną bohaterkę. Tak jak w przypadku pierwszej części, główny motyw walki o przetrwanie Blair związany jest z kobiecą zazdrością tym razem jednak byłej partnerki Bloodswortha.

W moim przekonaniu druga część cyklu o Blair Lindy Howard nie urzeka, nie zachwyca i nie zachęca do przeczytania. Powielanie banalnego motywu nie jest dla miłośników kryminałów żadną zagwostką intelektualną. Powielanie bohaterów, których problemy skupiają się na tych samych aspektach życia, „odgrzewanie” tego samego motywu, nie jest w moim przekonaniu trafnym zabiegiem literackim. Niestety było to moje ostatnie spotkanie z twórczością tej autorki.

Ocena: 2/6
S.P.

Linda Howard, okrzyknięta autorką romantycznych thrillerów, w swojej drugiej książce „Ryzykowna piękność” (cykl: Blair Mallory) przedstawiła dalsze miłosne zmagania blond piękności, Blair Mallory i jej przystojnego narzeczonego, porucznika Wyatta Bloodswortha, którzy również i w tej części nie tylko groteskowo kłócą się ze sobą o drobnostki, ich charaktery często burzliwie...

Wanda Szymanowska w niezwykle humorystyczny, lekki i przyjemny sposób podejmuje trudną tematykę w swojej książce o niebanalnym tytule „Lardżelka”, a mianowicie redukcję wagi, diety, wygląd i samopoczucie kobiet. Podjęta przez autorkę tematyka doskonale wpisuje się w funkcjonujący obecnie kult dbałości o własne ciało i duszę. Autorka poprzez swoją sympatyczną bohaterkę, Zofię, przedstawia trud zmagania się z własnymi słabościami, niedoskonałościami i sposobami poszukiwania motywacji do zrobienia ogromnego kroku w swoim życiu i podjęcia walki o siebie oraz swoje lepsze samopoczucie.

Zofia nie tylko zmaga się ze znaczną nadwagą, ale całkowicie odmienia również całe swoje życie poznając nowych przyjaciół i nową miłość pokazując tym samym swoim czytelnikom, że każdy może „coś” w swoim życiu odmienić. Wystarczy odpowiednia motywacja, wewnętrzna siła i chęci.

Ogromnym walorem książki jest również prezentacja różnych, dietetycznych
przepisów kulinarnych, które z łatwością można wykonać samodzielnie w domu.
Książkę tę można zatem przyrównać do fabularyzowanego poradnika i motywatora do zmiany swoich przyzwyczajeń żywieniowych.

Jako czytelnik jestem pod ogromnym wrażeniem kunsztu literackiego Wandy
Szymanowskiej i z całą pewnością będę sukcesywnie poznawała jej inne utwory. Lekkość pióra, humor i umiejętność podejmowania trudnych, ale ważnych tematów, to hasła charakteryzujące – w moim odczuciu – twórczość autorki, którą serdecznie polecam.

S.P.

Wanda Szymanowska w niezwykle humorystyczny, lekki i przyjemny sposób podejmuje trudną tematykę w swojej książce o niebanalnym tytule „Lardżelka”, a mianowicie redukcję wagi, diety, wygląd i samopoczucie kobiet. Podjęta przez autorkę tematyka doskonale wpisuje się w funkcjonujący obecnie kult dbałości o własne ciało i duszę. Autorka poprzez swoją sympatyczną bohaterkę,...

Każdy czytelnik, który zapozna się z opinią Publishers Weekly ma przeświadczenie, że trafił na bardzo dobrą pozycję, która go zachwyci. Na temat twórczości Lindy Howard można bowiem przeczytać, że autorka „zmysłowe namiętności przeplata żywymi i silnymi emocjami. Jej powieści trzymają w napięciu!”.

I z taką też nadzieją zagłębiłam się w lekturze.
Niestety było to jakże mylne wrażenie.

Linda Howard, okrzyknięta hucznie autorką romantycznych thrillerów, w swojej książce „Polowanie na sobowtóra” przedstawiła trudną, burzliwą miłość pomiędzy blond pięknością, Blair Mallory a niezwykle przystojnym, wysportowanym porucznikiem Wyattem Bloodswortha. Takie zestawienie jawi się jako para idealna – która w życiu codziennym rzadko występuje. Dodatkowo tytuł książki „Polowanie na sobowtóra” jest bardzo mylną nazwą, bowiem sam wątek upodabniania się do głównej bohaterki, Blair, przez inną kobietę, zakończył się szybciej niż się załączał. Dalszy wątek kryminalny bowiem trwał, jednak już z innymi bohaterami, którzy nie mieli nic wspólnego z tytułem książki. Główną ideą całego wątku kryminalnego bowiem była po prostu zazdrość nowej żony byłego męża Blair.

W moim przekonaniu książka ta jest zwykłym – niestety musze tutaj użyć powszechnego kolokwializmu – „czytadełkiem”, które nie wnosi nic nowego ani nie rozwija czytelnika. Sam wątek romansu przyćmił jednak cały wątek kryminalny. Dodatkowym rozczarowaniem były również same dialogi i przedstawione postaci, które często jawiły się jako bardzo płytkie i bezwartościowe.

Z ogromną przykrością muszę zatem stwierdzić, iż książka nie zachwyca i trudno mi powiedzieć jednoznacznie, czy wrócę jeszcze do twórczości tej autorki i drugiego tomu cyklu o Blair Mallory.

S.P.

Każdy czytelnik, który zapozna się z opinią Publishers Weekly ma przeświadczenie, że trafił na bardzo dobrą pozycję, która go zachwyci. Na temat twórczości Lindy Howard można bowiem przeczytać, że autorka „zmysłowe namiętności przeplata żywymi i silnymi emocjami. Jej powieści trzymają w napięciu!”.

I z taką też nadzieją zagłębiłam się w lekturze.
Niestety było to jakże...

Katarzyna Bonda – królowa polskiego kryminału – w kolejnej swojej książce
o kryminalnych przygodach Huberta Meyera – policyjnego profilera – dała się poznać
z całkiem innej strony. Moje pierwsze spotkanie z jej twórczością nie było bowiem zbytnio udane. Jednakże kolejne, po dłuższym czasie, z pewnym dystansem spowodowało, iż chcę bliżej przyjrzeć się sylwetce autorki i jej twórczości. Mogę wręcz określić, iż coś między nami w końcu „zaiskrzyło”.

Florystka jest III tomem cyklu o Hubercie Meyerze (Sprawa Niny Frank – tom I), (Tylko martwi nie kłamią – tom II), utalentowanym policyjnym profilerze, który poprzez swoje długoletnie doświadczenie i fachową wiedzę z zakresu psychologii i kryminologii jest w stanie wskazać organom ściągania potencjalnych podejrzanych. Swoją ogromną rolę spełnił również w tej historii pomimo tego, iż wiele stracił.

Czytelnik rozpoczynając przygodę z Florystką już od samego początku jest świadkiem brutalnego morderstwa młodej dziewczyny, Julii, której tragiczna historia staje się jedną z osi głównych wydarzeń. Hubert Meyer – pomimo tzw. przymusowej emerytury z powodu swojego błędnego profilu sprawcy w innej sprawie – wraca do białostockiej policji by rozwiązać trudną zagadkę zaginięcia 9-letniej Zofii Sochackiej, a następnie dzieciobójstwa, nie tylko Zosi, ale i również 11-letniego Amadeusza. Historia niestety zatacza krąg
i przeszłość przelata się z teraźniejszością. Dwie z pozoru niepowiązane sprawy łączą się ściśle ze sobą ukazując coraz to nowsze i straszniejsze wydarzenia z życia tych dwóch osób i ich rodzin.

Autorka w swojej książce zwraca również uwagę na bardzo drażliwy temat,
a mianowicie na postrzeganie kobiet w różnych zawodach, często postrzeganych jako męskie oraz na rolę kobiety we współczesnym społeczeństwie (szczególnie ukazując ją z perspektywy mężczyzn). Jedna z głównych bohaterek, Lena Pawłowska, młoda doktorantka, której zainteresowania naukowe związane są bezpośrednio z psychologią i kryminologią w środowisku policjantów i nawet przez samego Huberta traktowana jest niepoważnie, jako kobieta z fanaberiami, zbyt delikatna do wykonywania zawodu policyjnego profilera. W swojej pracy często staje się obiektem drwin i poniżeń.

„Pani dopiero w to wchodzi. Po cholerę? Kobieta powinna rodzić dzieci, mieć dom, męża. Spokojnie sobie żyć”1.

Katarzyna Bonda, oprócz ukazania historii stricte kryminalnej stara się również przekazać pewne uniwersalne wartości, które mogą zostać przełożone na życie codzienne. Doskonałym do tego przykładem może być następujący cytat:

„Co byś zrobiła, gdyby kopnął cię koń? Oddałabyś mu? Mściciel jest zawsze pierwszą ofiarą swojej zemsty”2.

Słowa te niby niepozorne, niosą w sobie ogromne przesłanie. Dlatego też warto się nad nimi bardziej pochylić i poczynić pewne rozważania.

Reasumując, zarysowane, barwne i wyraziste, a przede wszystkim niebanalne postaci oraz zawiła, niejednoznaczna historia sprawiły, iż książkę czyta się jednym tchem. Trudno się od niej oderwać. Czytelnik wręcz łaknie natychmiastowego zaspokojenia swojej ciekawości
i poznania finału całej kryminalnej historii. Najbardziej dla mnie zaskakujące było jednakże samo zakończenie książki. Nie podejrzewałam bowiem, iż mordercą okaże się osoba tak delikatna, subtelna, dobrze wychowana – człowiek jawiący się innym wręcz jako idealny. Nie pozostaje mi nic innego, jak tylko polecić tę pozycję wszystkim miłośnikom kryminałów.

S.P.

1) K. Bonda, Florystka, Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza SA, Warszawa 2015, s. 190.
2) Ibidem, s. 183.

Katarzyna Bonda – królowa polskiego kryminału – w kolejnej swojej książce
o kryminalnych przygodach Huberta Meyera – policyjnego profilera – dała się poznać
z całkiem innej strony. Moje pierwsze spotkanie z jej twórczością nie było bowiem zbytnio udane. Jednakże kolejne, po dłuższym czasie, z pewnym dystansem spowodowało, iż chcę bliżej przyjrzeć się sylwetce autorki i...

Na temat twórczości Pawła Mirosława Szlachetko czytałam wiele pozytywnych opinii, dlatego też starałam się zagłębić w jego twórczość. Doskonałą ku temu okazją była książka „Adwokat spraw ostatnich”, która zapowiadała się niezwykle interesująco, nie tylko poprzez intrygujący tytuł, fenomenalną okładkę, ale i również poprzez opis książki, który sprawiał, iż czytelnik miał ogromną chęć bliżej się zapoznać się z historią.

Niestety jednak każde nowe spotkanie z barwnymi bohaterami wykreowanymi przez autora było ogromnym rozczarowaniem, a szczególnie - w moim odczuciu - połączenie wątku kryminalnego z elementami paranormalnymi.

O ile tematyka „blood market” i wątku kryminalnego zapowiadała się niezwykle interesująco, to motyw duchów powracających z zaświatów był po prostu banalny i bezsprzecznie sprawił, iż książka stała się bardziej groteskowa niż mogłoby się to z początku wydawać. Nie ukrywam również, iż zaprezentowana przez autora historia po prostu mnie nie wciągnęła, samą książkę czytałam długo i z przerwami. Niestety trudno mi ją polecić tradycyjnym miłośnikom kryminałów.

S.P.

Na temat twórczości Pawła Mirosława Szlachetko czytałam wiele pozytywnych opinii, dlatego też starałam się zagłębić w jego twórczość. Doskonałą ku temu okazją była książka „Adwokat spraw ostatnich”, która zapowiadała się niezwykle interesująco, nie tylko poprzez intrygujący tytuł, fenomenalną okładkę, ale i również poprzez opis książki, który sprawiał, iż czytelnik miał...

Olga Rudnicka jest w moim przekonaniu jedną z lepszych autorek kryminałów młodego pokolenia. Prosty, jednakże nie prymitywny język, wartka akcja, barwne postaci sprawiają, iż jej książki czyta się z ogromnym zainteresowaniem, wręcz magnetyczną ciekawością, która nie pozwala się oderwać do ostatniej strony. Często po przeczytaniu całej książki, zastanawiam się dlaczego historia nie mogła jeszcze trwać, a jej bohaterowie dalej zmagać się w problemami współczesnego, mrocznego świata… I również w tym przypadku, w „Cichym wielbicielu”, Olga Rudnicka mnie nie rozczarowała. Autorka zachwyciła mnie natomiast swoją historią prezentując niezwykle aktualny problem, jakim jest stalking.

Główna bohaterka książki – Julia – eterycznie piękna, młoda dziewczyna, która z dnia na dzień staje się cieniem samej siebie – pada ofiarą natrętnego wielbiciela, który z chorobliwą miłością o nią zabiega. Z początku poznanie nieznajomego wielbiciela jawi się jako miłość niezwykle romantyczna, jednakże szybko historia nabiera tempa i przybiera niebezpieczny kierunek. Julia przestaje ufać swoim najbliższym przyjaciołom, rodzinie, nowej miłości
i walczy sama ze sobą. Popada w depresję, przejawia wobec świata zewnętrznego lęk i z pełnej życia dziewczyny staje się osoba niepewną, nieśmiałą, zamkniętą w sobie, a przede wszystkim nie wierzy, iż jej dramat może się skończyć. Miłość, która powinna dodawać jej skrzydeł, je podcina, odbiera chęć do życia i wywraca je do góry nogami. Julia by uciec od swojej toksycznej miłości zmienia pracę, miejsce zamieszkania i swoje całe życie. Jednak czy jej prześladowca się podda i pozwoli Julii żyć z innym mężczyzną? Tego z pewnością dowiecie się po przeczytaniu „Cichego wielbiciela”.

Jako czytelnik i miłośnik kryminałów/sensacji z całym przekonaniem mogę polecić wszystkim tę książkę. Jest to niezwykle spotkanie z ludzkimi emocjami, potrzebami i pragnieniami, które niewłaściwie sterowane mogą doprowadzić do tragedii.

S.P.

Olga Rudnicka jest w moim przekonaniu jedną z lepszych autorek kryminałów młodego pokolenia. Prosty, jednakże nie prymitywny język, wartka akcja, barwne postaci sprawiają, iż jej książki czyta się z ogromnym zainteresowaniem, wręcz magnetyczną ciekawością, która nie pozwala się oderwać do ostatniej strony. Często po przeczytaniu całej książki, zastanawiam się dlaczego...