Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jakiż to jest oryginalny, nieszablonowy i trudny do skategoryzowania cykl. Młodzieżowa narracja, niezbyt wyrafinowany humor, a na dokładkę motyw “reverse harem” w świecie bogów, półbogów zwanych solami oraz zwykłych ludzi - ziemian, których jedyną rolą jest służyć. To wszystko stanowi prawdziwy miks, który niekoniecznie zadowoli każdego czytelnika. Mnie jednak bardzo się on podobał :)

Główna bohaterka, Willa Knight, ziemianka z odległego kręgu, której całej towarzyszy zdumiewający pech, niespodziewanie trafia do Bożylasu, akademii soli. Na dziewczynie, której notorycznie zdarza się potknąć o własne nogi na płaskiej powierzchni powodując często efekt domina, spotkanie z pięcioma przerażającymi braćmi Abklętymi nie sprawia takiego wrażenia, jak możnaby się spodziewać. Przyzwyczajona do różnorakich sytuacji - od żenujących po zagrażające życiu - i spodziewająca się zawsze najgorszego stawia im odważnie czoła, a przypadkowe związanie nierozerwalną więzią z obdarzonymi nadprzyrodzonymi mocami braćmi sprawia, że rozwijają się w nich uczucia do siebie nawzajem. Pod ochroną i ze wsparciem potężnych Abklętych następuje transformacja głównej bohaterki, w tle zaś mamy walki bogów i przekształcania świata.

Jest to cykl zdecydowanie dla pełnoletnich, dojrzałych czytelników, choć początkowo język i styl utrudniały mi to określenie. W całym cyklu występuje dużo cielesności, początkowo bardzo oględnie opisywanej i przechodzącej stopniowo w pełny związek poliamoryczny. Narracja jest pierwszoosobowa, a Willa przedstawia wydarzenia z niesamowitym dystansem do siebie, dużą naturalnością i wewnętrznym humorem, który nieraz sprawił, że parskałam śmiechem w czasie lektury. Jest to też cykl bardzo komfortowy w czytaniu, bo pomimo groźnych i trudnych sytuacji, to jednak nie byłam w stanie zacząć się bać o bohaterów, za to towarzyszyły mi przeważnie silne, ale pozytywne emocje.

Dlatego też polecam ten cykl czytelnikom 18+, którzy chcą spróbować niezbyt wymagającej, ale wciągającej i trochę niecodziennej rozrywki :)

Jakiż to jest oryginalny, nieszablonowy i trudny do skategoryzowania cykl. Młodzieżowa narracja, niezbyt wyrafinowany humor, a na dokładkę motyw “reverse harem” w świecie bogów, półbogów zwanych solami oraz zwykłych ludzi - ziemian, których jedyną rolą jest służyć. To wszystko stanowi prawdziwy miks, który niekoniecznie zadowoli każdego czytelnika. Mnie jednak bardzo się on...

Drugi tom dylogii o siostrach Bellinger w pewnych aspektach mnie zaskoczył, a w innych był przewidywalny, ale nie w negatywnym sensie.

Schemat jest podobny - dziewczyna z wielkiego miasta i rybak, a w miarę jak przebiega akcja, również coraz bardziej paląca potrzeba zmiany. Jak jednak w pierwszym tomie rewolucyjne przedefiniowanie własnych celów życiowych dotyczyło Piper, czyli kobiecej bohaterki, tak tutaj dotyczy to Foxa. Fabuła powieści opisuje rozwijające się uczucie od przyjaźni do miłości pomiędzy Hannah, młodą kobietą, której życie określa muzyka, a Foxem Throntonem, zastępcą kapitana, który znany jest z seryjnych miłosnych podbojów na jedną noc. Z zaskoczeniem, ale i z zadowoleniem odkrywałam, z jakimi problemami musi się zmagać Fox, bo jest to temat rzadko werbalizowany i często lekceważony w przypadku mężczyzn. Hannah jest mniej rozdarta i wydaje mi się mniej ciekawą postacią, ale prezentuje pewną stałość, która ostatecznie pomaga Foxowi uporać się z przeszłością. Wielką wartością wynikającą z książki są rozmowa, komunikacja i szczerość jako podstawy zdrowego związku.

W trakcie lektury kilka razy łzy pociekły, bo wzruszających momentów jest tam naprawdę sporo. Książka przeznaczona jest dla dorosłych czytelników - sceny erotyczne w myśli, mowie lub uczynku są tu dość liczne i nie pozostawiają wiele wyobraźni. Równocześnie zalecam czytanie tej książki poprzedzić poprzednim tomem - wątek znajomości głównych bohaterów tam się już ładnie zawiązuje i jest kontynuowany w drugim tomie. Polecam oczywiście i będę wypatrywać kolejnych książek tej autorki na polskim rynku :)

Drugi tom dylogii o siostrach Bellinger w pewnych aspektach mnie zaskoczył, a w innych był przewidywalny, ale nie w negatywnym sensie.

Schemat jest podobny - dziewczyna z wielkiego miasta i rybak, a w miarę jak przebiega akcja, również coraz bardziej paląca potrzeba zmiany. Jak jednak w pierwszym tomie rewolucyjne przedefiniowanie własnych celów życiowych dotyczyło Piper,...

Książka powstała w 1957 roku i to widać, choćby w sposobie prezentacji wyników naukowych - czy ktoś jeszcze pamięta, co czego służyły przezrocza? To powieść opisująca zagrożenie dla naszej planety, jakim jest zjawisko kosmiczne nazywane “czarną chmurą”. W fabułę wpleciono również wątki polityczne, ale nie przyćmiewają one zbytnio głównej osi, którą jest nauka i jej uniwersalność na skalę wszechświata. W powieści prezentowane jest bowiem ciekawe spojrzenie na możliwości i powiązania różnych nauk.

To, co nazywam “starą fantastyką” charakteryzuje (z pewnymi wyjątkami) określony schemat, który również w tej powieści jest widoczny, czyli postawienie na fabułę i szybką akcję przy ograniczeniu do minimum psychologicznych implikacji wydarzeń, jakie są opisywane. Zarówno osobiste tragedie, jak i gigantyczne zagrożenie życia na Ziemi są opisywane sucho, bez większych emocji, z naciskiem na naukowe rozważania ich przyczyn i skutków. Postaci pozostają często tylko nazwiskami na papierze, które wygłaszają pewne kwestie lub uczestniczą w rozmowie. Dlatego też czytając tę powieść byłam jedynie ciekawa, co się wydarzy, ale do żadnego z bohaterów nie sposób się było przywiązać.

Doceniam i polecam, bo można się z nią zapoznać, ale moim ulubieńcem nie została.

Książka powstała w 1957 roku i to widać, choćby w sposobie prezentacji wyników naukowych - czy ktoś jeszcze pamięta, co czego służyły przezrocza? To powieść opisująca zagrożenie dla naszej planety, jakim jest zjawisko kosmiczne nazywane “czarną chmurą”. W fabułę wpleciono również wątki polityczne, ale nie przyćmiewają one zbytnio głównej osi, którą jest nauka i jej...

To wyjątkowo ważna książka i uważam, że każdy powinien ją przeczytać.

Ten komiks w prosty, szybki i dobitny sposób pokazuje, z czym muszą się mierzyć osoby cierpiące na depresję, m.in. natrętnymi myślami, anhedonią, przytłaczającym ciężarem zwykłych czynności. To wgląd w psychikę osoby z chorobą psychiczną, której stygmę nadal odczuwamy w społeczeństwie, choć na szczęście z biegiem czasu sytuacja się poprawia. Wskazuje też sposoby, jak ją przezwyciężyć, w tym rolę osób bliskich. Przedstawia proces terapii poznawczo-behawioralnej, kolejne stadia osiągania równowagi psychicznej, wzmacniające myśli i przekonania. To podróż, której celem - i to trudne do pojęcia - jest po prostu życie.

Książki o depresji zawsze traktuję bardzo osobiście, ale ta szczególnie do mnie trafiła. Dostrzegłam w niej nie tylko własne schematy myślowe i przeżycia z najgorszego okresu mojego życia, ale także przypomniałam sobie, jak bardzo odkrywcza i przełamująca była terapia, z której czerpię po dziś dzień, mimo że zakończyła się wiele lat temu. Dlatego mogę powiedzieć - tak, tak właśnie wygląda depresja i tak właśnie wygląda wydobywanie się z niej. Nie jest to łatwe i wymaga czasu, ale na końcu tej drogi jest nadzieja na lepsze jutro.

Jeżeli więc ktoś chce się dowiedzieć, co może odczuwać osoba cierpiąca na tę chorobę, to jest to idealna pozycja. Jeżeli podejrzewasz lub wiesz, że cierpisz na depresję, to pozycja idealna dla Ciebie. Bardzo polecam!

To wyjątkowo ważna książka i uważam, że każdy powinien ją przeczytać.

Ten komiks w prosty, szybki i dobitny sposób pokazuje, z czym muszą się mierzyć osoby cierpiące na depresję, m.in. natrętnymi myślami, anhedonią, przytłaczającym ciężarem zwykłych czynności. To wgląd w psychikę osoby z chorobą psychiczną, której stygmę nadal odczuwamy w społeczeństwie, choć na szczęście...

Po trylogię “The Chronicles od Alice” sięgałam z obawą, że będzie to lektura zbyt psychodeliczna, abym mogła ją dobrze zrozumieć, lub że będzie zbyt brutalna. I tak, rzeczywistość, w jakiej żyje Alicja jest pełna grozy i krwi, jednak sposób prowadzenia narracji jest standardowy i liniowy, co wpływa na komfort czytania i pozwalało po prostu zanurzyć się w lekturze.

W Stary Mieście, gdzie dzieje się większość akcji pierwszego tomu, władzę sprawują gangi rządzone żelazną ręką przez bossów, trwa nieustanna rywalizacja o terytoria, a kobiety są żywym towarem. W tym retellingu “Alicji w Krainie Czarów” i “Alicji po drugiej stronie lustra” klasyczni bohaterowie otrzymują zupełnie nowe role - Alicja jest pacjentką szpitala psychiatrycznego na wzór londyńskiego Bedlam, Królik, Gąsienica i Cheshire to bezwzględni szefowie gangów, a w drugim tomie pojawiają się także Biała i Czerwona Królowa. To świat, gdzie magia jest zakazana, a jednak objawia się w wielu miejscach w okrutnej formie.

Na tym tle rozgrywa się powolny, ale nieuchronny proces dojrzewania głównej bohaterki. Alicja jest tu dorosłą kobietą, która po 10 latach spędzonych w odosobnieniu, skrzywdzona nie tylko przez obcych, ale i przez najbliższych, uczy się życia na nowo. Odkrywa własne możliwości, analizuje przeszłość i walczy ze skutkami wyrządzonych jej krzywd. W tym procesie pomaga jej Topornik, towarzysz z sąsiedniej celi i szalony morderca, których los połączył nierozerwalnymi więzami. Miłość, która łączy tych dwoje i która jest tak delikatnie opisana w kolejnych tomach, jest jednym z najpiękniejszych elementów fabuły i jednym z powodów, dla którego zakochałam się w tym cyklu. Pozostali bohaterowie są również wyraziści i wiarygodni, przy czym szczególnie spodobał mi się Cheshire - to skomplikowana, nie zawsze sympatyczna postać, której obecność jest wyczuwalna w każdej z trzech powieści.

To jeden z najlepszych retellingów, jakie przeczytałam w życiu. Polecam gorąco, choć ze względu na treści (przemoc seksualna, tortury) książki są raczej przeznaczone dla dojrzałych czytelników.

Po trylogię “The Chronicles od Alice” sięgałam z obawą, że będzie to lektura zbyt psychodeliczna, abym mogła ją dobrze zrozumieć, lub że będzie zbyt brutalna. I tak, rzeczywistość, w jakiej żyje Alicja jest pełna grozy i krwi, jednak sposób prowadzenia narracji jest standardowy i liniowy, co wpływa na komfort czytania i pozwalało po prostu zanurzyć się w lekturze.

W Stary...