Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To była jedna z najlepszych książek w cyklu Black Dagger Brotherhood :)

Szesnasty tom skupił się wreszcie na mojej ulubionej parze i zarazem na ulubionym motywie w powieściach tego typu, czyli na romansie między zwykłą ludzką dziewczyną a długowiecznym wampirem. Assail i Sola, których pełna wybojów historia rozpoczęła się już jakiś czas temu, w końcu musieli zmierzyć się z trudną rzeczywistością. Muszę też przyznać, że wszystkie sceny, dylematy i przemyślenia bohaterów zostały opisane po mistrzowsku – dostałam dokładnie to, czego się spodziewałam i oczekiwałam :)

Autorka jednak, jak zwykle, nie ograniczyła się do jednego wątku. Mamy więc również kłopoty małżeńskie pary innych, znanych z wcześniejszych tomów, bohaterów, których szczególnie polubiłam, rozwinięcie nowego zagrożenia, jakie pojawiło się w Caldwell i powrót do elementów, których początki sięgają niemal początków cyklu, z perspektywą ich rozbudowy w kolejnych tomach. Jak zwykle też, pomimo pewnej przewidywalności, kilkukrotnie autorce udało się mnie zaskoczyć. Spodziewałam się emocji i to również otrzymałam z nawiązką.

Zawsze, kiedy zaczynam czytać kolejną książkę z tego cyklu, czuję się, jakbym wracała do domu. Lektura jest zawsze przyjemnością, mimo tego, że autorka potrafi zupełnie wyprać mnie emocjonalnie. Książki, tę oraz wcześniejsze, stale polecam, choć oczywiście pełnoletnim czytelni(cz)kom i, ze względu na mocne powiązania fabularne, od początku cyklu.

To była jedna z najlepszych książek w cyklu Black Dagger Brotherhood :)

Szesnasty tom skupił się wreszcie na mojej ulubionej parze i zarazem na ulubionym motywie w powieściach tego typu, czyli na romansie między zwykłą ludzką dziewczyną a długowiecznym wampirem. Assail i Sola, których pe...

Rozwiń

Zwiń

Bree, dręczona wydarzeniami z przeszłości młoda kobieta, przenosi się do Pelion. Wkrótce okazuje się, że w tym samym miasteczku mieszka również samotny, pozbawiony w wyniku tragedii głosu mężczyzna o imieniu Archer. Bree, która potrafi się porozumiewać w języku migowym, stopniowo nawiązuje kontakt z odludkiem, a między nimi szybko tworzy się bardzo silna, romantyczna więź. Dwoje pokiereszowanych ludzi odnajduje w sobie nawzajem siłę do potrzebnych zmian i do walki o własną przyszłość.

O tej książce słyszałam wiele dobrego, dlatego też dużo się po niej spodziewałam. Moje odczucia ostatecznie były pozytywne, ale nie mogłam nie zauważyć pewnych uproszczeń. W „Archer’s Voice” królują schematy, więc właściwie nic mnie w niej nie zaskoczyło. Fabuła jest niemal w całości ograniczona do wątku romantycznego, a wszelkie inne wydarzenia, intrygi, czy znajomości służą jako tło do przedstawienia relacji między Archerem a Bree. Co ciekawe jednak, w żaden sposób nie odebrało mi przyjemności z czytania. Jest to historia bardzo słodka, zmysłowa, z dramatami (mimo, że są dość poważne) ograniczonymi do minimum, taka piękna baśń o miłości, przez którą po prostu się płynie. Powieść jest przeznaczona dla czytelników pełnoletnich. Polecam oczywiście :)

Bree, dręczona wydarzeniami z przeszłości młoda kobieta, przenosi się do Pelion. Wkrótce okazuje się, że w tym samym miasteczku mieszka również samotny, pozbawiony w wyniku tragedii głosu mężczyzna o imieniu Archer. Bree, która potrafi się porozumiewać w języku migowym, stopniowo nawiązuje...

Rozwiń

Zwiń

Mam strasznie mieszane uczucia co do tej książki. Mam mnóstwo wad, które dosłownie kłuły w oczy w czasie czytania. A jednak ją czytałam i skończyłam, choć już z reguły porzucam książki nie spełniające moich oczekiwań. Co więc się stało?

Zacznę od tego, co mi w niej przeszkadza. Przede wszystkim autorka nie może się zdecydować, czy pisze powieść fantasy, czy współczesny romans/erotyk (ze względu na naturalistycznie przedstawione sceny) – styl i język przeskakują od jednego do drugiego, w zależności od sytuacji, choć nie wykluczam winy przekładu. Brakuje mi bardziej szczegółowego opisu świata, w którym żyją nasi bohaterowie, bo jest go dramatycznie mało. Czasami zawodzą związki przyczynowo-skutkowe – nie wiem, dlaczego coś się dzieje tak, a nie inaczej. Czasami też nie widziałam opisywanych przez bohaterów uczuć w ich zachowaniu lub przemyśleniach – one po prostu są, bo tak napisano, a brakuje szerszego psychologicznego tła. Fabuła z kolei jest zlepkiem przynajmniej trzech innych cykli powieściowych, które udało mi się wyłapać.

Ale książkę przeczytałam i dałam jej nawet wysoką ocenę. Dlaczego? Bo w sumie tego, przynajmniej częściowo, się spodziewałam :) Czytałam dla relacji głównych bohaterów, bo wiedziałam, że będzie to romans fantasy, gdzie główny bohater prawdopodobnie skradnie moje serce. Nie brakowało emocjonujących momentów, rozmów i scen, dzięki którym byłam w stanie przymknąć oko na niedociągnięcia, a które poruszały coś wewnątrz mnie. Nie ukrywam, że czytam książki głównie dla emocji i jeżeli autorowi uda się sprawić, że przejmuję się losami bohaterów, to już mnie kupił. A tu właśnie tak się stało. Dlatego też ta książka nie jest dla każdego i rozumiem wszystkie zarzuty pojawiające się w opiniach, ale polecam (tylko pełnoletnim czytelni(cz)kom) spróbować i samemu się przekonać :)

Mam strasznie mieszane uczucia co do tej książki. Mam mnóstwo wad, które dosłownie kłuły w oczy w czasie czytania. A jednak ją czytałam i skończyłam, choć już z reguły porzucam książki nie spełniające moich oczekiwań. Co więc się stało?

Zacznę od tego, co mi w niej przeszkadza. Przede ws...

Rozwiń

Zwiń