Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sapkowskiego zaczęłam poznawać od Wiedźmina. Dosyć dawno temu to było. Ostatnimi czasy wróciłam do twórczości tego autora. Na temat całej tej trylogii czytałam najrozmaitsze opinie. Dobre i złe.

A jaka jest moja opinia? Historia nie jest moją silną stroną i nie jestem we stanie stwierdzić na ile wydarzenia zawarte w książce to fakty i ile jest fikcji. To co mnie przekonało do trylogii to dowcip. Ostry, trafny, nie na siłę. Całkiem naturalny. Świat przedstawiony w książce jest brutalny, ciemny (średniowiecze w końcu) i zupełnie nieprzyjazny dla głównego bohatera, który jest czarownikiem. Może nie wybitnym, potężnym czarnoksiężnikiem. Swoje umiejętności wykorzystuje głównie do leczenia.

Jednakże to nie magia jest główną przyczyną kłopotów. A zakochanie. Pierwszy raz spotykamy bohatera w dość niedwuznacznej sytuacji z pewną mężatką. Bracia postanawiają wymierzyć sprawiedliwość, na szczęście Reynevan umyka. Co wcale nie kończy jego problemów.

Książkę moge polecić każdemu, kto choć troche lubi fantastykę i dobry humor.

Sapkowskiego zaczęłam poznawać od Wiedźmina. Dosyć dawno temu to było. Ostatnimi czasy wróciłam do twórczości tego autora. Na temat całej tej trylogii czytałam najrozmaitsze opinie. Dobre i złe.

A jaka jest moja opinia? Historia nie jest moją silną stroną i nie jestem we stanie stwierdzić na ile wydarzenia zawarte w książce to fakty i ile jest fikcji. To co mnie przekonało...

Pustelnik znalazł pobitą i ledwo żywą Dziewczynę. pomimo iż niewielkie są szanse na przeżycie znalezionej Vysogota postanawia zrobić co w jego mocy. i udało się. parę dni kuracji i Dziewczyna opowiada swoje niesamowite przygody. Dziewczęciem tym jest Ciri, zwana też Falką.

Ciri doświadczyła dużo. i ma doświadczyć jeszcze więcej. są na świecie Ludzie, którzy zrobią wszystko aby znaleźć Ciri. nie tylko Geralt i Yennefer. są i tacy, którym wcale na jej szczęściu nie zależy.

Pustelnik znalazł pobitą i ledwo żywą Dziewczynę. pomimo iż niewielkie są szanse na przeżycie znalezionej Vysogota postanawia zrobić co w jego mocy. i udało się. parę dni kuracji i Dziewczyna opowiada swoje niesamowite przygody. Dziewczęciem tym jest Ciri, zwana też Falką.

Ciri doświadczyła dużo. i ma doświadczyć jeszcze więcej. są na świecie Ludzie, którzy zrobią...

ten tom był najsłabszy z całej kolekcji. moją skromną zdanią naturalnie. saga coraz mniej robiła się przygodami o wiedźminie a coraz więcej o Ciri. tutaj właśnie Geralt prócz smęcenia się w poszukiwaniu Ciri nie odgrywał żadnej roli. kogoś tam zasiekł, kogoś wychędożył. irytowało mnie też to całe gadanie "nie będę więcej wiedźminem", Sapkowski nie uznał za stosowne rozwinąć tego tematu, ale ja się zapytuje co Geralt chciał robić? sadzić kwiatki? hodować kury? prowadzić gospodę? przecież on oprócz walki nic nie umie. ktoś zwrócił uwagę, że saga o wiedźminie niech nie musi być tylko o nim, zgodzę się z tym. ale dlaczego jest postacią drugoplanową? i to coraz mmiej wnoszącą do akcji?

oczywiście. należy coś przyznać Sapkowskiemu - wykreowany świat jest perfekcyjny, mnogość postaci, wiemy co się stało po wojnie z większością postaci. na plus jest naturalnie język autora - barwny i często zabawny. pomimo nieco nużącej czasem akcji podobało mi się zakończenie. inne moim zdaniem nie pasowałoby tutaj. dzięki zakończeniu właśnie ocena nie jest niższa.

ten tom był najsłabszy z całej kolekcji. moją skromną zdanią naturalnie. saga coraz mniej robiła się przygodami o wiedźminie a coraz więcej o Ciri. tutaj właśnie Geralt prócz smęcenia się w poszukiwaniu Ciri nie odgrywał żadnej roli. kogoś tam zasiekł, kogoś wychędożył. irytowało mnie też to całe gadanie "nie będę więcej wiedźminem", Sapkowski nie uznał za stosowne rozwinąć...

w ogarniętym wojną świecie Geralt, Ciri oraz Yennefer zagubili się.

Wiedźmin - ciężko ranny leczy się u driad, Lwiątko z Cintry - po przejściu przez uszkodzony portal ląduje na pustyni a Yen... powiedzmy, że w tej części Czarodziejka jest najmniej ruchliwa.

Geralt poszukuje swojego dziecka przeznaczenia, to jest jedyny cel jaki mu teraz przyświeca. w czasie wojny nic nie jest proste. towarzyszy my Kobieta wychowana w lesie, Jaskier, Nifgaardczyk, którego nie znosi oraz cyrulik, który jest... a nie, nie powiem.
Ciri ma nie lepszą ferajnę. wędrownych zbójów nazywanych Szczurami. przeżywa też tam pierwszą miłość...

Czy się odnajdą? czy uda im się przetrwać?

Sapkowski nie opuszcza poprzeczki. chociaż Geralt wcale nie zabiera się Wiedźminowanie, a poszukuje dziecka, czytelnik nie nudzi się wcale. podoba mi się lekkie pióro autora, nie brak fragmentów przy których uśmiechnęłam się, raz nawet zaśmiałam. oczywiście nie jest to komedia i nie ma rozśmieszać, ale miło, że zamiast patosu widoczny jest lekki humor. jedynie odbiór psuje mi ta polityka wychodząca na pierwszy plan.

w ogarniętym wojną świecie Geralt, Ciri oraz Yennefer zagubili się.

Wiedźmin - ciężko ranny leczy się u driad, Lwiątko z Cintry - po przejściu przez uszkodzony portal ląduje na pustyni a Yen... powiedzmy, że w tej części Czarodziejka jest najmniej ruchliwa.

Geralt poszukuje swojego dziecka przeznaczenia, to jest jedyny cel jaki mu teraz przyświeca. w czasie wojny nic nie...

jakby nie patrzeć to jest trzeci tom przygód wiedźmina. opowiadania umieszczone w tomach "Ostatnie życzenie" oraz "Miecz przeznaczenia" wprowadziły nas w charakterystykę świata i prawa rządzące światem, w któym Wiedźmin żyje oraz relacje pomiędzy bohaterami.

tutaj główną rolę pełniła Ciri - Dziecko Niespodzianki, Dziecko Starszej Krwi, Przeznaczenia Geralta. najpierw uczy się ona w szkole wiedźminów. ale nie dlatego, że chcą przemienić małą, ale zbliża się zima, którą Wiedźmini spędzają w swojej siedzibie. do tego nie posiają rodzin i dzieci (nie mogą ich mieć oraz nie posiadają uczuć) i nie wiedzą jak z małą dziewczynką się obchodzić. nie znane są im sukienki, lalki oraz książeczki. sami byli wychowywani surowo i wierzą, że też tak muszą postąpić z Ciri. ale jest coś co przeraża wszystkich - Mała jest Źródłem. posiada magiczne zdolności, których nie jest świadoma. ta niewiedza jest groźna dla niej i otoczenie. mogłaby "przypadkiem" zmieść z powierzchni ziemi parę domków, wywołać burzę, czy coś w ten deseń. na pomoc wzywają czarodziejkę, aby nauczyła jej bycia kobietą. następnie wysyłają ją do świątyni Wielkiej Melitele aby nie zdziczała, miała wykształcenie i co ważniejsze - aby poskromić moc drzemiącą w niej.

na dokładkę nad światek wisi wielka wojna, a Ciri stanowi zagrożenie w nieodpowiednich rękach - ktoś może sięgnąć po tron Cintry. zbyt wiele osób chce to "zagrożenie" usunąć.

książkę czyta się migiem nawet nie zauważyłam jak ją przeczytałam, świat jest plastyczny a język barwny ze szczyptą humoru.

jakby nie patrzeć to jest trzeci tom przygód wiedźmina. opowiadania umieszczone w tomach "Ostatnie życzenie" oraz "Miecz przeznaczenia" wprowadziły nas w charakterystykę świata i prawa rządzące światem, w któym Wiedźmin żyje oraz relacje pomiędzy bohaterami.

tutaj główną rolę pełniła Ciri - Dziecko Niespodzianki, Dziecko Starszej Krwi, Przeznaczenia Geralta. najpierw uczy...

jak pojawiły się zapowiedzi nowej części Wiedźmina tak ze wstydem stwierdziłam, ze nie sięgnęłam po wcześniejsze. zaznaczę, że serial uważam ża najlepszą ekranizacje popełnioną przez Polaków. należy zauważyć, że Wiedźmin jest całkowicie polski - seria książek, serial, gra - wszystko z Polski. otóż Panie i Panowie Wiedźmin to nasza chluba narodowa!

wracając do książki. postanowiłam naprawić swój błąd. bałam się że wcześniej obejrzana ekranizacja popsuje mi przyjemność czytania. nic bardziej mylnego. oczywiście czytając miałam przed oczami postacie wykreowane przez aktorów, ale to nie popsuło mi odbioru.
książka wciągnęła mnie oż po same pięty. niechętnie odkładałam ją choćby na chwile. podoba mi się to iż świat przedstawiony jest w nienachalny sposób nie ma tam stronicowych opisów postaci czy rozwlekania się nad przyrodą. Autor sprytnie wplótł elementy krajobrazu w treść, tak że Czytelnik czuje się jakby stał obok bohaterów. język jest barwny i lotny. nie brak tam dowcipu i nic się nie ciągnie. wręcz przeciwnie. człowiek nie zauważy jak połknie pół książki.

postaci Głównego Bohatera przestawiać nie będę, podobnie jak fabuły. uważam iż warto samemu zapoznać się z tą serią.

jak pojawiły się zapowiedzi nowej części Wiedźmina tak ze wstydem stwierdziłam, ze nie sięgnęłam po wcześniejsze. zaznaczę, że serial uważam ża najlepszą ekranizacje popełnioną przez Polaków. należy zauważyć, że Wiedźmin jest całkowicie polski - seria książek, serial, gra - wszystko z Polski. otóż Panie i Panowie Wiedźmin to nasza chluba narodowa!

wracając do książki....