Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jedno z wielu ujęć obozowej rzeczywistości, nieco inne, w porównaniu do pozostałych. O ile optymizm Gawlikowskiej podobał mi się na początku, to niestety kilkanaście stron później czułam jakiś niesmak. Nie do końca podobało mi się ocenianie innych, a także, mimo tego, iż szanuję różne podejścia do życia, to konkretne trochę mnie uwierało. Ocenianie współwięźniów oraz wypowiadanie się na tematy prywatne (mąż, dzieci), zwłaszcza.
Trzeba jednak oczywiście brać na to poprawkę - każdy z więźniów życie obozowe próbował na swój sposób przetrwać (lub nie), ona wybrała sobie tę własnie postawę i sposób na radzenie sobie w Ravensbruck. Biorąc pod uwagę jej przeżycia również przedobozowe, postawa jest, powiedzmy, uzasadniona.

Jedno z wielu ujęć obozowej rzeczywistości, nieco inne, w porównaniu do pozostałych. O ile optymizm Gawlikowskiej podobał mi się na początku, to niestety kilkanaście stron później czułam jakiś niesmak. Nie do końca podobało mi się ocenianie innych, a także, mimo tego, iż szanuję różne podejścia do życia, to konkretne trochę mnie uwierało. Ocenianie współwięźniów oraz...

Początkowo wydawała się dość nudna, jednak po przeczytaniu kilkudziesięciu stron złapałam się na tym, że bardzo mnie wciągnęła. Książka doskonale opisuje sytuację ludzi w gułagach, rodzaj narracji i budowa dzieła początkowo sprawia trudność, jednak wszystko rozjaśnia się w trakcie. Na pewno sięgnę jeszcze do dzieł Sołżenicyna.

Początkowo wydawała się dość nudna, jednak po przeczytaniu kilkudziesięciu stron złapałam się na tym, że bardzo mnie wciągnęła. Książka doskonale opisuje sytuację ludzi w gułagach, rodzaj narracji i budowa dzieła początkowo sprawia trudność, jednak wszystko rozjaśnia się w trakcie. Na pewno sięgnę jeszcze do dzieł Sołżenicyna.