Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To pierwsza książka tej autorki, którą przeczytałam. Jestem po 30 więc do młodzieży mi daleko. Historia także niby banalna... ale to co ta książka zrobiła ze mną w środku..łzy jak grochy, ucisk w gardle to tylko mała część emocji, które odczuwałam. Przeżywałam każdą dobrą i złą chwilę między bohaterami powieści. Uwielbiam Bena za sposób w jaki opisuje swoje uczucia. Uwielbiam Fallon za to, że nie jest kolejną pustą i głupiutką nastolatką. Od dziś także uwielbiam Colleen Hoover za przepięknie opisaną miłość.

To pierwsza książka tej autorki, którą przeczytałam. Jestem po 30 więc do młodzieży mi daleko. Historia także niby banalna... ale to co ta książka zrobiła ze mną w środku..łzy jak grochy, ucisk w gardle to tylko mała część emocji, które odczuwałam. Przeżywałam każdą dobrą i złą chwilę między bohaterami powieści. Uwielbiam Bena za sposób w jaki opisuje swoje uczucia....

Z ostatnią częścią trylogii Lauren Oliver to było istne wariactwo. Książka zamówiona w piątek przyszła w sobotę, w niedzielę odebrałam ją z paczkomatu,a dziś jestem świeżo po lekturze.
Cóż mam powiedzieć. Z jednej strony nie lubię takich książek, które czyta się jednym tchem i człowiek nie zdąży się nią podelektować. Z drugiej strony uwielbiam je za to, że potrafię zatracić się w nich bez pamięci. Nikt i nic wokoło nie istnieje.
Tak właśnie było z Requiem. I mimo, iż cała historia mnie pochłonęła mam jedno nieodparte wrażenie - cholera czegoś mi w niej brakuje.
Jak w poprzednich częściach historia powoli się rozwija po to by zaledwie w ostatnich 15 może 20 stronach wszystko (albo prawie wszystko) się rozwiązało. Wkurza mnie, że spędzam czas nad historią, która zapowiada się świetnie aż tu nagle zakończenie, które dla mnie jest po prostu głupie. Zawsze po takich książkach czuję się nabita w butelkę. Odcinam się od wszystkiego żeby jak najszybciej dowiedzieć się jak potoczyła się historia Leny, Alexa i Juliana, a jedyne co mnie nachodzi po przeczytaniu ostatniej strony: i to wszystko?
Podsumowując mój chaos całej trylogii mówię zdecydowanie tak, końcówce zdecydowanie NIE. I jednak liczę po cichu, że autorka nas tak nie zostawi :)

Z ostatnią częścią trylogii Lauren Oliver to było istne wariactwo. Książka zamówiona w piątek przyszła w sobotę, w niedzielę odebrałam ją z paczkomatu,a dziś jestem świeżo po lekturze.
Cóż mam powiedzieć. Z jednej strony nie lubię takich książek, które czyta się jednym tchem i człowiek nie zdąży się nią podelektować. Z drugiej strony uwielbiam je za to, że potrafię zatracić...

To moje drugie spotkanie z Panem Musso (pierwszą pozycją było "Będziesz tam?"). Była to tzw. druga szansa. "Będziesz tam?" czytało się dobrze, ale nie była to coś co mnie szarpnęło za serce. Nie lubię książek, w których akcja rozwija się prawie do samego końca, a następnie pędzi na złamanie karku na kilku może kilkunastu ostatnich stronach. To tak jakbym czytała streszczenie. Tylko streszczenia zazwyczaj mają połowę - góra jedną stronę."Uratuj mnie" zdecydowanie trzyma w napięciu i mimo tego, że w pewnym momencie człowiek zaczyna domyślać się jaki będzie finał, udało się Panu Musso mnie zaskoczyć. Bardzo przyjemne czytadło. Osobom, które zaczynają swoją przygodę czytelniczą z tym francuskim pisarzem polecam zacząć właśnie od Uratuj mnie. A ja tymczasem zabieram się za kolejną jego powieść :)

To moje drugie spotkanie z Panem Musso (pierwszą pozycją było "Będziesz tam?"). Była to tzw. druga szansa. "Będziesz tam?" czytało się dobrze, ale nie była to coś co mnie szarpnęło za serce. Nie lubię książek, w których akcja rozwija się prawie do samego końca, a następnie pędzi na złamanie karku na kilku może kilkunastu ostatnich stronach. To tak jakbym czytała...