Realizm magiczny w wydaniu japońskim. Dwa światy równoległe 1894 i 1Q84 i zacierająca się granica pomiędzy światem realnym a fikcją. Historia toczy się powoli i przenosi czytelnika w świat wyobraźni. Poznajemy dwoje głównych bohaterów Aomame i Tengo; obserwujemy jak przeplatają się ich losy.

Nie była to łatwa lektura, momentami nudna i pełna niepotrzebnych scen erotycznych. Jestem jednak ciekawa dalszych losów bohaterów i rozwikłania tajemnic nakreślonych w I tomie.

Realizm magiczny w wydaniu japońskim. Dwa światy równoległe 1894 i 1Q84 i zacierająca się granica pomiędzy światem realnym a fikcją. Historia toczy się powoli i przenosi czytelnika w świat wyobraźni. Poznajemy dwoje głównych bohaterów Aomame i Tengo; obserwujemy jak przeplatają się ich losy.

Nie była to łatwa lektura, momentami nudna i pełna niepotrzebnych scen...

2 historie dwóch osób, pozornie ne mające punktu wspólnego, z czasem zaczynają się wzajemnie spłatać. Wątek kobiety i mężczyzny jest dodatkowo komplikowany przez to, że zaczynają oni żyć w równoległych światach.
Książka jest pisana oszczędnie jeśli chodzi o emocje. Autor pokazuje samotne, wyobcowane postacie, które co ciekawe same wybierają samotność.
Na minus - w stosunku do wydawcy - sporo błędów przy redakcji książki.

2 historie dwóch osób, pozornie ne mające punktu wspólnego, z czasem zaczynają się wzajemnie spłatać. Wątek kobiety i mężczyzny jest dodatkowo komplikowany przez to, że zaczynają oni żyć w równoległych światach.
Książka jest pisana oszczędnie jeśli chodzi o emocje. Autor pokazuje samotne, wyobcowane postacie, które co ciekawe same wybierają samotność.
Na minus - w...

Dla kogoś, kto lubi prozę Haruki Murakamiego to chyba najlepsza pozycja. Dla innych może okazać się dziwna z pogranicza s-f. Ja osobiście uwielbiam jego "równolegle światy" i zaczytuje się w tych historiach aż nie zastanie mnie świt.

Dla kogoś, kto lubi prozę Haruki Murakamiego to chyba najlepsza pozycja. Dla innych może okazać się dziwna z pogranicza s-f. Ja osobiście uwielbiam jego "równolegle światy" i zaczytuje się w tych historiach aż nie zastanie mnie świt.

Jak można się spodziewać po Murakamim książka jest bardzo dobrze napisana, jego styl jest wciąż wyraźny i niepowtarzalny. Dobre rozpoczęcie trylogii.

Niestety wydawnictwo Muza dostaje minusa, a pani redaktor wpis na czarną listę za ilość błędów gramatycznych. Praca redaktorska albo nie miała miejsca albo jest na żałośnie niskim poziomie. Całe szczęście dalszymi częściami zajęto się lepiej.

Jak można się spodziewać po Murakamim książka jest bardzo dobrze napisana, jego styl jest wciąż wyraźny i niepowtarzalny. Dobre rozpoczęcie trylogii.

Niestety wydawnictwo Muza dostaje minusa, a pani redaktor wpis na czarną listę za ilość błędów gramatycznych. Praca redaktorska albo nie miała miejsca albo jest na żałośnie niskim poziomie. Całe szczęście dalszymi częściami...

Realizm magiczny w japońskim wydaniu. Świetnie się czyta :)

Realizm magiczny w japońskim wydaniu. Świetnie się czyta :)

Kocham styl Murakamiego. Fabuła powoli płynie, jest trochę fantastycznie, od czasu do czasu pojawia się trochę humoru (nierzadko czarnego). Postaci mierzą się że swoim oryginalnym życiem.

Jak zawsze po przeczytaniu prozy autora, w głowie zostaje mnóstwo pytań. Tematy nie są łatwe, dość prowokacyjne, ale tym się właśnie wyróżnia dobra literatura.

Polecam.

Kocham styl Murakamiego. Fabuła powoli płynie, jest trochę fantastycznie, od czasu do czasu pojawia się trochę humoru (nierzadko czarnego). Postaci mierzą się że swoim oryginalnym życiem.

Jak zawsze po przeczytaniu prozy autora, w głowie zostaje mnóstwo pytań. Tematy nie są łatwe, dość prowokacyjne, ale tym się właśnie wyróżnia dobra literatura.

Polecam.

To dobrze napisana literatura tzw"środka" ( ale nie na tyle, bym chciała sięgnąć po następne tomy). Murakami potrafi zaintrygować a jednocześnie pisze z pasją o sprawach, które są medialne i poruszają szeroką opinię publiczną. Jest wyczulony na krzywdę słabszych i bezsilność wobec przemocy. Lubuje się tez w licznych scenach scenach delikatnie mówiąc erotycznych. Niestety ta literatura nie pozostawia żadnych odcieni w interpretacji . Autor tak potrafi czarować słowem i emocjami, że czytelnik utożsamia się nawet z osobami mocno przekraczającymi dopuszczalne prawnie granice reakcji. Dlatego mimo wprowadzenia wątków nieokreśloności i przenikania się rzeczywistości, tak naprawdę wymowa jest do bólu przewidywalna ,wnioski ustalone a emocje podkręcone.

To dobrze napisana literatura tzw"środka" ( ale nie na tyle, bym chciała sięgnąć po następne tomy). Murakami potrafi zaintrygować a jednocześnie pisze z pasją o sprawach, które są medialne i poruszają szeroką opinię publiczną. Jest wyczulony na krzywdę słabszych i bezsilność wobec przemocy. Lubuje się tez w licznych scenach scenach delikatnie mówiąc erotycznych....

Ta historia urzekła mnie totalnie. Pomysł równoległych światów jest genialnym zabiegiem, wspaniale buduje napięcie. Czytelnik nie może się doczekać, czy Aomame i Tengo się spotkają, czy autor skrzyżuje ich losy. Jaką rolę odegra każde z nich w życiu drugiego?

Historia wije się onirycznie, niespiesznie, co raz zaglądając w mroki przeszłości.. To niecodzienne w twórczości Murakamiego nawiązanie do przemocy, ma korzenie w jego zainteresowaniu sekciarstwem, silnym jego piętnowaniu. Realizm magiczny oczywiście pozwala cały proceder przedstawić bez dosłowności, jak zwykle w twórczości tego autora wątki i postacie fantastyczne pozwalają na przeniesienie w świat wyobraźni i wiele trzeba dopowiedzieć sobie samemu. Zabieg z powietrzną poczwarką podobał mi się niezmiernie, do końca chcesz dowiedzieć się więcej, niedosyt pcha czytelnika do przodu a kartki same się przewracają.

Oczywiste są nawiązania do „Roku 1984” Orwella, ale i bez tego książę czytałoby się świetnie! To naprawdę bardzo dobra pozycja.

Ta historia urzekła mnie totalnie. Pomysł równoległych światów jest genialnym zabiegiem, wspaniale buduje napięcie. Czytelnik nie może się doczekać, czy Aomame i Tengo się spotkają, czy autor skrzyżuje ich losy. Jaką rolę odegra każde z nich w życiu drugiego?

Historia wije się onirycznie, niespiesznie, co raz zaglądając w mroki przeszłości.. To niecodzienne w twórczości...

bardzo dobrze się czytało
trudno odróżnić granicę między rzeczywistością a fikcją
realizm magiczny, bardzo lubię

bardzo dobrze się czytało
trudno odróżnić granicę między rzeczywistością a fikcją
realizm magiczny, bardzo lubię

Powietrzna poczwarka wyszła ze ślepej kozy...
To przypomina mi historię pewnej złośliwej kozy, która miała powody do swojej złośliwości, ponieważ przeżyła dużą traumę w swoim kozim dzieciństwie. Widziała śmierć swojej siostry, która podczas nauki skoków skręciła sobie kark. Nie miały szansy być tego nauczone, ponieważ zostały sprzedane jako koźlątka przez umysłowo upośledzonego człowieka. Kozy nie powinny być sprzedawane w tak młodym wieku.

Powietrzna poczwarka wyszła ze ślepej kozy...
To przypomina mi historię pewnej złośliwej kozy, która miała powody do swojej złośliwości, ponieważ przeżyła dużą traumę w swoim kozim dzieciństwie. Widziała śmierć swojej siostry, która podczas nauki skoków skręciła sobie kark. Nie miały szansy być tego nauczone, ponieważ zostały sprzedane jako koźlątka przez umysłowo...